Έκλεψαν... την παράσταση, οι String Demons στο ΙΛΙΟΝ PLUS (10/3/2017) !

Πρόκειται περί... κλέφτες!!! Ναί, σας λέω, είναι κλέφτες!

Φαίνονται καλά παιδιά, αλλά τα φαινόμενα απατούν. Το άκουσα και από άλλους να λένε ότι τα δύο αυτά παιδιά «έκλεψαν την παράσταση». Έρριξα την ματιά μου κι εγώ δεξιά-αριστερά να καταλάβω πώς έκλεψαν κοτζάμ παράσταση και πού θα την πάνε... Μάταιος κόπος. Άλλωστε εγώ ένας απλός... βοσκός είμαι. Δεν έχω τις γνώσεις να... εκφέρω γνώμη. Η κλοπή φαίνεται έγινε χωρίς να πάρω είδηση...

            Και να πεις ότι δεν έχουν καλούς γονείς... Και ο φίλος μας ο Βαγγέλης και η γλυκειά του Μάρω είναι χαρακτήρες άψογοι. Αποκλείεται να μην ανέθρεψαν σωστά τα παιδιά τους. Και όμως στο τέλος  ο κόσμος το σιγομουρμούριζε «τα δύο παιδιά έκλεψαν την παράσταση». Το μόνο που διαπίστωσα εγώ ήταν ότι το αγόρι είχε κλέψει σίγουρα το ξύλο από το τσέλο, γιατί έπαιζε μόνο με το μεταλλικό σκελετό του. Αλλά τι σκάω για ξένιες έννοιες;

            Εγώ πριν λίγες ώρες πήγα σε μία παράσταση για να δώ και να ακούσω ειδικά τον Κωσταντίνο και την Λυδία. Και ευφράνθηκε η καρδιά μου ακούγοντας το απόσταγμα απο τις νότες που τόσο απλόχερα μας χάρισαν τα δύο «παιδιά μου», τα δύο «παιδιά σας», τα δύο παιδιά του Βαγγέλη και της γλυκειάς Μάρως. Είναι οι πασίγνωστοι πια «String Demons», οι «Δαίμονες των εγχόρδων». Η μουσική τους με έντονη Stringdemon-ική σφραγίδα άγγιξε τα τρίσβαθα της καρδιάς μας. Τα δοξάρια τους άστραψαν κάτω απ’ τον χαμηλό φωτισμό της άκρης της σκηνής και η δαιμονική μουσική τους ήταν η αιτία που συχνά το χειροκρότημα και τα «Μπράβο» των θεατών έπιαναν «κόκκινο». Πρόσφεραν ένα απίθανο κοκτέιλ, πού περιείχε συστατικά απο heavy metal, κλασσικές φόρμες και παραδοσιακή μουσική. Υπήρξαν στιγμές που έμοιαζαν με δαιμονισμένο ντουέτο, καθώς έβλεπες τον Κωνσταντίνο έτοιμο να εκραγεί χαρίζοντας ένα ρόντο που κάλπαζε στα κομμάτια που έπαιζαν και μια Λυδία, που την έχανες καθώς έτρεχε απ’ την μια άκρη της σκηνής στην άλλη, σαν αερικό, κρατώντας ένα βιολί που σίγουρα τις χορδές του άγγιζε με τα ακροδάχτυλά του απο ψηλά ο θεός Απόλλων.

            Το πληθωρικό τους ταλέντο και η σιγουριά τους ότι η έξοχη ερμηνεία τους θα είναι αψεγάδιαστη, τους έδωσε την χαρά να είναι στο τέλος υπερήφανα για τη μουσική βραδυά που μας χάρισαν. Αυτά τα δύο παιδιά σε μια υπέροχη συνεργασία μας γέμισαν τις κύλικες της μουσικής μας με υπέροχες μουσικές μελωδίες, ικανές να ξεδιψάσουν τελικά τις διψασμένες για εξαίσια μουσική ατραπούς της ακοής μας. Η θαυμάσια συνεργασία τους συχνά απεικονίστηκε τόσο έντονα, όταν πλησίαζαν τα πρόσωπα τους και το βλέμμα τους κυριολεκτικά πετούσε σπίθες. Έδειψαν μια μουσική επάρκεια αξιοπρόσεκτη, χαρίζοντάς μας μια μουσική που περιείχε τόσο διαφορετικό ρεπερτόριο, καθώς ξεκινούσαν με μια τρυφερότητα που αβίαστα μας προσέφερε η Λυδία με το βιολί της και συχνά κατέληγαν σε ένα ηφαιστειακής έκρηξης ηχητικό κρεσέντο τους Κωσταντίνου με το τσέλο του. Τα ηχοχρώμματά τους τέλεια εναρμονισμένα με τον ψυχισμό που εξέφραζε ο λυρικός λόγος, απλώνονταν θαυμάσια πάνω στο λευκό πανί του καραγκιοζοπαίχτη, λες και εκείνη την στιγμή τα ζωγράφιζε το χέρι ενός θεοφώτιστου ζωγράφου.

            Είναι πράγματι δύο παιδά με αστείρευτο ταλέντο!!!

            Η μουσική τους άγγιζε τις ψυχές μας, όταν συνόδευαν τα λόγια στα τραγούδια του Καραγκιόζη και άλλοτε μας ύψωνε στα ουράνια, καθώς κρατούσαν το μουσικό υπόβαθρο στα λόγια που τραγουδούσε με τόσο πάθος η Κατερίνα Στανίση. Το πασίγνωστο «Σ’ έχω κάνει Θεό» της κυρίας Στανίση, το μετέτρεψαν σε τεράστιο μουσικό δημιούργημα, δίνοντας θεϊκή μουσική από το τσέλο του ο Κωσταντίνος και απο το βιολί της η Λυδία. Με αυτή την θαυμάσια μουσική έκλεισε η βραδυά της παράστασης στο Ίλιον Plus.

            Ο Κωσταντίνος και η Λυδία τελικά, μην ανησυχείτε, δεν ήταν κλέφτες. Απλά «έκλεψαν την παράσταση».

Γι’ αυτό ας δεχθούν τις πιο θερμές ευχαριστίες μας απο καρδιάς!!!

Ηλίας Π. Γιαννιάς

06.10’ ξημέρωμα Σαββάτου 11 Μαρτίου 2017

Και κάτι ακόμα...

            Εγώ ένας απλός... βοσκός είμαι αλλά σ’ απάν’ στη ραχούλα που βόσκω τα πρόβατα, γεμίζω τον σκληρό δίσκο του μυαλού μου με ιδέες. Και την τελευταία μου ιδέα την κάνω... ανάρτηση!

            Θα ήταν δώρο θεϊκό, για εμάς τους απόφοιτους του ΣΤ’ Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών, να ακούγαμε κάποιο βράδυ ένα τρίο. Την Αθηνά Αδαμοπούλου να παίζει πιάνο, την Λυδία Μπουντούνη να παίζει βιολί και τον Κωσταντίνο Μπουντούνη να παίζει τσέλο. Θα ακούγαμε πανευτυχείς και τα τρία «παιδιά μας». Θα μας γέμιζαν με τις θεϊκές μελωδίες του Τσαϊκόφσκι ή του Ντβόρζακ ή του Ραχμάνινοφ ή όποιου άλλου θεϊκού μουσικού θα διάλεγαν. Και θα μας γέμιζαν υπερηφάνεια να καμαρώνουμε πάνω στην σκηνή «ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ», την Αθηνά, την Λυδία και τον Κωσταντίνο.

Είθε!!!