Καλό μας μήνα με σχολικές φωτογραφίες - ντοκουμέντα , από το μακρινό 1971 !

Πήρα από τον αδελφό μου Άρη Γιαννακάκη, (απόφ. 1971) – ευγενική προσφορά για το blog μας- τις πιο πάνω φωτογραφίες που τραβήχτηκαν «παράτυπα» τον Μάϊο του 1971.

Στην πρώτη γίνεται έπαρση σημαίας και πρωϊνή προσευχή. Διακρίνονται από αριστερά Μαρκάτος, Τζαμαλούκας,Παπαϊωάννου Χαραμάρας, η χορωδία του ΣΤ 1-2 με την μουσικού (δεν θυμάται ο Άρης όνομα) και συμμαθητής  στην σημαία.

Στην δεύτερη  ο Κορώνης κοιμάται την ώρα της εξέτασης.και  στην Τρίτη, κλείνει τα μάτια του με αυτά που βλέπει και ακούει από τον εξεταζόμενο.

Αριστερά διακρίνεται η πλάτη και ο... σβέρκος του αδελφού μου Άρη.

Θανάσης Γιαννακάκης

Συνάντηση με τον Καμακάρη στη Στοκχόλμη.

Στα πλαίσια του Συνεδριακού Τουρισμού, βρέθηκα για 3 ½ μέρες στη Στοκχόλμη. Με το που πάτησα στο Σουηδικό έδαφος, του την έκανα την έκπληξη. Είχα πάρει τα τηλέφωνα του Νίκου από τον Σπύρο και περί ώραν δεκάτην τρίτην και τριάκοντα λεπτά, το κινητό του Νίκου κουδούνισε. Κάτι Σουηδικές ακαταλαβίστηκες λέξεις ακούστηκαν (μάλλον ο συνδρομητής ήταν unavailable). Στο λεπτό επάνω χτυπάει το δικό μου τηλέφωνο. Αναγνώριση κλήσης Νίκος Καμακάρης.  Τον άκουγα, δεν με άκουγε. Μήπως και η γραμμή πήγαινε πρώτα στην Αθήνα!!! Μυστήριο πράγμα οι επικοινωνίες με Roaming. Κλείνω και ξαναπαίρνω.

Ο κ. Καμακάρης; - «Ναι»  - Ο Νίκος;  - «Ναi ποιος είναι;» Νικολάκη ο ...απουσιολόγος σου! – σιγή ασυρμάτου... «μ’ έκανες και ανατρίχιασα τώρα ... Θανάση εσύ είσαι; Που είσαι;»

Δώσαμε ραντεβού τρεις ώρες μετά στο ξενοδοχείο. Δεν σκεφτήκαμε ότι από το πρωΐ γινόταν ο «Μαραθώνιος της Στοκχόλμης» και, καθώς οι δρομείς πέρναγαν από το κέντρο της πόλης (δίπλα ακριβώς από το ξενοδοχείο), οι δρόμοι θα ήταν κλειστοί. Ταλαιπωρήθηκε ο Νίκος αλλά «δεν καταλάβαινε τίποτα». Μας πήρε με το αυτοκίνητό του για να τα πούμε καθώς θα μας ξεναγούσε στην πόλη που, μετά από τριάντα χρόνια διαμονής είχε γίνει (;) η δεύτερη πατρίδα του.

Πηγαίνοντας προς τον πύργο της T.V. για να πάρουμε μια πρώτη γεύση της πόλης από ψηλά, η ξενάγηση διακόπτονταν από θύμισες παλιές, από τις περιπέτειες του Νίκου μετά την «φυγή» του  από την Ελλάδα κι ανακατεύονταν με το σήμερα. Τόσα πολλά πώς να ειπωθούν σε τόσο λίγο χρόνο!

Μετά τη θαυμάσια θέα της Στοκχόλμης από ψηλά (30 όροφοι και ένας με τα πόδια για ....τσιγάρο), και καθώς ο καιρός ήταν σχετικά καλός, παρκάραμε μπροστά από το Βασιλικό Παλάτι και περιδιαβήκαμε τα δρομάκια της παλιάς πόλης  στο νησάκι Gamla Stan. Ο ξεναγός μας ήταν υπέροχος και .... μας πείνασε. Έτσι σαβουρώσαμε ... ελαφρά, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε.

Η μέρα τραβούσε την ανηφόρα (το φώς έπεφτε κατά τις 11 το βράδυ) και μετά την πρωϊνή πτήση και το περπάτημα στα στενά της παλιάς πόλης, η κούραση είχε αρχίσει να βαραίνει τα πόδια μας.  Τα δικά μας όχι του Νίκου που, «σαν έφηβος ακάματος κρατούσε».

Κατά τις 9 το... «απόγευμα», χωρίσαμε αφού μας έφερε πίσω στο ξενοδοχείο επιμένοντας για περαιτέρω βραδυνές εξορμήσεις! Δεν αντέχαμε όμως.

Ο αποχαιρετισμός ήταν παράξενος. Σαν να μην είχαμε ξανασυναντηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Μέσα μου μια γλυκόπικρη γεύση. Νάσαι καλά Νικόλα. Νάσαι πάντα καλά. Σ’ευχαριστώ για τη χαρά που μου‘δωσες στη συνάντησή μας.  Κι ας ήταν τόσο σύντομη.

Στην Αθήνα τώρα.

Σε περιμένουμε με χαρά όλοι. 
eyedoc

 1. Δίπλα στο «πόσιμο» νερό της λίμνης

….Ζιβανία στον … Αγρό

            Εξήντα περίπου χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά από τη Λευκωσία, βρίσκεται ένα γραφικό χωριό ο «Αγρός». Εκεί κατοικοεδρεύει ο συμμαθητής μας Κλεόβουλος Ιωάννου.

Δεν μπορούσα να πάω στην Κύπρο και να μην τον επισκεφτώ. Η πρόσκληση ήταν, έτσι κι αλλιώς, με ανοιχτή ημερομηνία.

Το τηλεφώνημα έγινε την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου το πρωΐ, και πετύχαμε τον Κλεόβουλο να μαζεύει μανιτάρια . Το ραντεβού κλείστηκε για την ίδια μέρα. Ξεκινήσαμε από τη Λευκωσία κατά τις 5 το απόγευμα και, ακολουθώντας μια γραφική διαδρομή στις Βορειοανατολικές πλαγιές του Τροόδους, φτάσαμε, μετά από μία ώρα περίπου, στον Αγρό. Ο Κλεόβουλος με την Αρετή, μας υποδέχτηκαν στο φιλόξενο σπίτι τους. Τα χειροποίητα γλυκά του κουταλιού ήταν το πρώτο κέρασμα για το καλωσόρισμα. Η κουβέντα χαλαρή για τα παληά και για τα καινούρια  Ο «αφυπηρετήσας» , μετά από ...άπειρα χρόνια υπηρεσίας, από την ΑΠΕΗΤΕΙΟ Ανώτερη Σχολή, συνταξιούχος πια, συμμαθητής μας, δεν έκρυβε τη χαρά του για την επίσκεψή μας. Με μεζέ χοιρομέρι (για το απογευματινό γεύμα της δίαιτας) δοκιμάσαμε σπιτική ζιβανία που παρασκευάζει ο πεθερός του.

Δεν χρειάστηκε να το ξαναπούμε και σε πέντε λεπτά βρεθήκαμε στο οικογενειακό παρασκευαστήριο. Εκεί, ο Κλεόβουλος μαζί με τον πεθερό του, μας ξενάγησαν και μας εξήγησαν όλη τη διαδικασία παραγωγής. Είδαμε, και φωτογραφήσαμε, τα πιθάρια στα οποία ζυμώνονται τα σταφύλια (για τη φετινή παραγωγή) τον χειροκίνητο «στίφτη» για τη σύνθλιψη, τον βραστήρα και τέλος τον αποστακτήρα. Θαυμάσαμε επίσης τους φρέσκους «σουντζούκους» που ήταν κρεμασμένοι στο κατώι. Τους δοκιμάσαμε βέβαια με (νέα) συνοδεία σφηνακίων ζιβανίας. Επιστρέψαμε στο σπίτι του Κλεόβουλου και αργότερα, σε τοπική ταβερνούλα, δοκιμάσαμε (τι ωραίο ρήμα σε αντικατάσταση του καταβροχθίσαμε) τις καταπληκτικές λιχουδιές , στα κάρβουνα, της Κυπριακής κουζίνας. Σεφταλιές, σουβλάκια, πίττες, κάπαρι, λουκάνικα, χαλούμια , παρήλασαν περήφανα στο  τραπέζι μας. Το ντόπιο κρασί και η ντόπια ζιβανία, έρευσαν άφθονα. Μέχρι και το εμφιαλωμένο νερό ήταν ντόπιο. Το κατανάλωσε ο οδηγός του αυτοκινήτου μας. Βλέπεις η οδηγική αγωγή στην Κύπρο, είναι διαφορετική απ΄ τη δική μας.

Τρώγοντας μας ήρθε η ..όρεξη να επικοινωνήσουμε με τον πρόεδρο. Ξέραμε για την εξόρμηση του Σαββάτου στην Βοιωτία και είχαμε την εντύπωση ότι προετοιμαζόταν, αναπαυόμενος. Τον συλλάβαμε όμως στο Σύνταγμα σε αγωνιστική διέγερση. Μεταφέραμε τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς και τον καληνυχτίσαμε. (Το πρωΐ του Σαββάτου, από δανεικό υπολογιστή, διαπιστώσαμε τις βραδυνές …μπηχτές του).

Μετά το «Λουκούλειο» γεύμα, είχαμε μια σύντομη ξενάγηση στην αυλή της Απεητείου Σχολής, στην οποία έγραψε την μεγαλύτερη, χρονικά, προϋπηρεσία του ο Κλεόβουλος.  Ο (άτεκνος) ευεργέτης Απέητος, ίδρυσε και δώρησε , μετά το θάνατό του, τη σχολή στον Αγρό. Από τότε η σχολή πήρε το όνομα του Ιδρυτή της και λειτουργεί σαν Γυμνάσιο- Λύκειο.

Αργά το βράδυ – για τα Κυπριακά δεδομένα- αφού ευχαριστήσαμε τον συμμαθητή μας για τη ζεστή φιλοξενία του, αναχωρήσαμε για τη Λευκωσία «φτιαγμένοι» απ΄ τη ζιβανία και χορτασμένοι στην ψυχή και στο στομάχι..

Το φωτογραφικό υλικό που ακολουθεί, αποδεικνύει των λόγων τα αληθή..

ΣΗΜ. Γι αυτούς που, τυχόν, δεν γνωρίζουν:

 Η ζιβανία είναι παραδοσιακό οινοπνευματώδες ποτό της Κύπρου, αντίστοιχο με τα δικά μας τσίπουρο- τσικουδιά-ρακή. Η διαδικασία παρασκευής της είναι παρόμοια. Χρησιμοποιούνται όμως ρώγες σταφυλιού, που συνθλίβονται πριν την τοποθέτησή τους σε πιθάρια για τη ζύμωση, και όχι στέμφυλα (τσάπουρα) όπως στο τσίπουρο.Μετά την απόσταξη, η τελική της περιεκτικότητα σε αλκοόλ κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 49⁰ και 51⁰ .

Ο σουντζούκος είναι παραδοσιακό γλυκό της Κύπρου. Δημιουργείται από καρύδι ή αμύγδαλο περασμένα σε κλωστή, που στη συνέχεια περνά μέσα από πυκνό διάλυμα μούστου. Στεγνώνει και ξαναπερνά, μέχρι να δημιουργηθεί το επιθυμητό πάχος.

 Eyedoc

Φωτό 1
Καθ' οδόν προς συνάντηση του Κλεόβουλου. Στη διασταύρωση μετά τη Λατάμεια. Ήδη έχουν διανυθεί τα πρώτα 13 χλμ από Λευκωσία.

Φωτό 2
Φωτογραφίζονται πριν αρχίσουν τις ...ζιβανιές και τα λουκούλεια γεύματα! 
Κλεόβουλος Ιωάννου(αριστερά) και Θανάσης Γιαννακάκης. 

Φωτό 3
Αγνά  προϊόντα παραγωγής Αγρού: Ζιβανία και νερό!

Φωτό 4
Αρχίζει το κέρασμα. Πρώτο πιάτο χειροποίητα γλυκά κουταλιού!

……Σέριφος 2011

Κουταλάς, Λιβάδι, Καλό Αμπέλι, Γάνεμα, Βαγιά, Ψιλή Άμμος, Πλατύς Γυαλός, Συκαμιά, Αβεσσαλός, Μεγάλο Λιβάδι, Καλόγερος, Μαλλιάδικο και τα, πολυσύχναστα πια, Λειβαδάκια….. Υπέροχες παραλίες.

Η Χώρα και το κάστρο, το μοναστήρι των Ταξιαρχών (17ος αιώνας)…

Το Σερφιώτικο τυρί, το ντόπιο κρασί, οι τοπικές λιχουδιές (και γλυκά του κουταλιού) και το φρέσκο ψάρι (που άμα έχεις σωστές πληροφορίες μπορείς να το βρεις ακόμα και αυτή την εποχή)….

είναι λίγα απ΄ όλα αυτά που μπορεί να πει κανείς για τη Σέριφο.

Μόλις 2,5 ώρες από τον Πειραιά (ή 2 από Ανάβυσσο με φουσκωτό) προσφέρεται και για ολιγοήμερες διακοπές.

Ο γύρος του νησιού-22 ναυτικά μίλια περίπου- αλλά και η δυνατότητα για κοντινά ξεσπάσματα (Παναγιά Κανάλα Κύθνου 9 ν.μ. από Συκαμιά – Χερρόνησος Σίφνου 8 ν. μ. από Λιβάδι), κάνουν τη Σέριφο κέντρο καλοκαιρινών εξορμήσεων. Αρκεί ο καιρός να είναι καλός και να μπορείς να χρησιμοποιείς το φουσκωτό  του …φίλου σου που τον έχεις πείσει για το πόσο πολύτιμη  είναι γι αυτόν η παρουσία σου!

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Όποιος έχει πάει… ξαναπάει!

Επιστροφή στην ΚΟΛΑΣΗ της Αθήνας και άμεση αναχώρηση για Βόρειο Ευβοϊκό.

Μερικές φωτογραφίες για να ζηλεύουν οι στεριανοί και σε λίγες μέρες τα ξαναλέμε.

Καλά να περνάτε, όπου κι αν είσαστε. Το καλοκαίρι είναι ακόμα μπροστά.

Eye Doc

Η Σέριφος

Κυκλαδίτικα νερά

Γάνεμα

Μπαίνοντας στον Κουταλά

Κουταλάς

Η Σέριφος

Κυκλαδίτικο . 

Μουσική :Μάνος Χατζηδάκις, Στίχοι: Νίκος Γκάτσος , Ερμηνεία : Μανώλης Μητσιάς

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Τα σχόλια σε μία ανάρτηση, είναι σαν το χειροκρότημα στον καλλιτέχνη! 

Μην διστάσετε να την σχολιάσετε αν  σας άρεσε ή όχι!

.... και ύστερα ήρθαν τα HI – FI.

Και πέρασε το ’69. Και φύγαμε απ’ το Γυμνάσιο. Αλλά τα ακούσματα που τόσο όμορφα περιγράφουν ο Γιώργος και ο Δημήτρης, συνεχίστηκαν. Οι απαιτήσεις μεγάλωσαν και μας έσπρωχναν να φύγουμε απ’ το ηχειάκι του τρανζίστορ. Να φύγουμε και να μετακομίσουμε σε κάτι πιο όμορφο, πιο λαμπερό. Στα στερεοφωνικά συγκροτήματα Υψηλής Πιστότητας (HI FI επί το Ελληνικότερον). Κριτήριο στις συζητήσεις και τους προβληματισμούς μας η ποιότητα, τα Decibel, τα MegaHertz. ταWatts RMS ο S/N ratio. Κριτήριο όμως αγοράς ,το διαθέσιμο ποσό από τον οικογενειακό προϋπολογισμό (το χόμπυ ..ακριβό).

 Βασικοί συντελεστές ερεθισμού, εκτός από τα διάσημα ξένα, και τα Ελληνικά συγκροτήματα, οι APHRODITES CHILD, CHARMS, SOCRATES DRUNK THE CONIUM, POLL, ANAKAΡΑ, ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ, ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ (από τα αρχικά των ιδρυτών – Νίκος ΔαΠΕρης, Νίκος ΛΟγοθέτης, Τάκης ΜΑρινάκης, Βλάσσης ΜΠΟνάτσος και Γιάννης ΚΙΟΥρτσόγλου) και τόσα άλλα, που χρησιμοποιούσαν Ελληνικό στίχο και συνέχιζαν τη μουσική παράδοση της προηγούμενης δεκαετίας, αναπτύσσοντας αυτό που ονομάστηκε Ελληνικό ΡΟΚ.

Το LP από εξαίρεση αρχίζει να γίνεται κανόνας και εμείς, με βασική μας πληροφόρηση τα μουσικά περιοδικά της εποχής, ψάχναμε, θαυμάζαμε και… κατασκευάζαμε (ας είναι καλά η «Τεχνική Εκλογή»). Κλασικό περιοδικό αναφοράς, από το 73 και μετά, το ¨Hχος και Hi Fi”  με έρευνες, κριτικές, άρθρα και προτάσεις για μουσική υψηλής ποιότητας , και όχιμόνο. Στους συνεργάτες του Περιοδικού, που εξέδιδε ο Κ. Καβαθάς, ο δικός μας Γιώργος Καμπουράκης που μπορεί να μας πει πολλά για εκείνη την περίοδο. Συνεργάτης επίσης και ο, μνημονευόμενος από τον PCMC, Αργύρης Ζήλος, γνωστός και ως Άρτσι,  μέλος κι αυτός (όπως και ο υπογράφων) για κάποια φεγγάρια, της «Μεγάλης Μεικτής Χορωδίας του Πανεπιστημίου Αθηνών».

Τότε λοιπόν μεσουρανούσαν στους ενισχυτές και ραδιοενισχυτές  οι AKAI, PIONEER, MARANTZ, SANSUI και  HARMAN KARDON και στα μαγνητόφωνα μπομπίνας τα REVOX, TEAK, TECHNICS TANDBERG και  NAKAMICHI (αν θυμάμαι καλά  NAKAMICHI ήταν  και το πρώτο κασετόφωνο με απόκριση συχνότητας 20-20.000 HZ). Στα ηχεία όλοι θαυμάζαμε την απόδοση των BW, B&O, KENWOOD, CELESTION, TANNOY, KL, KEF, JBL και GOODMANS  ενώ θέλαμε να αποκτήσουμε πικάπ TDK, THORENS ή DUAL με κεφαλή ORTHOPHONE ή SHURE.

Καμάρι μας όταν, με τα μισά διαθέσιμα χρήματά μας αγοράζαμε τα ηχεία και με τα υπόλοιπα πικάπ και ενισχυτή, Εάν ήμασταν τυχεροί και κάποιος μας συμπαθούσε, αγοράζαμε και ένα καλό μαγνητόφωνο, που κόστιζε περίπου όσο και τα καλά ηχεία.

        Και μετά … ποιος μας έπιανε! Όλη η παρέα στο σπίτι για ν΄ ακούσουμε, να μαγνητοφωνήσουμε να χορέψουμε να ... ερωτευτούμε. Τα παρτάκια πήγαιναν κι ερχόντουσαν με Vermouth bianco και rosso και, που και που, κανένα ουϊσκάκι Crazy Horse (το Johny ήταν ακριβό). Αργά τα βράδια, κουρασμένοι απολαμβάναμε «Δεκαπέντε Εσπερινούς». Αξέχαστα χρόνια……

                                                                                                                      

 Eye Doc

 Οικογενειακή φωτογραφία (Μάιος 1963):
Στο φράγμα του Μαραθώνα, μπροστά από το φυλάκιο ελέγχου του αγωγού, ο eyedoc καμαρωτός με το τρανζιστοράκι του - Sanyo παγκοσμίου λήψεως - κρεμασμένο στο λαιμό ! (Προσφορά στην προηγούμενη ανάρτηση του Γιώργου Πισιμίση)