Τέσσερις ημέρες πριν από το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών, οι Rolling Stones άνοιγαν το χορό των
ροκ συναυλιών στην Ελλάδα. Η συναυλία τους στο γήπεδο του Παναθηναϊκού άρχισε κανονικά, αλλά δεν τελείωσε ποτέ…
Ο Tiny Tin θυμάται…
Βρεθήκαμε με τους συμμαθητές μου από το 6ο, Μπάμπη Οικονομίδη και Γιώργο Χατζηδήμα, από πολύ νωρίς το μεσημέρι στις
εξέδρες του γηπέδου της Λεωφόρου με πανάκριβο εισιτήριο αγορασμένο πριν πολύ
καιρό, με ιδρώτα και αίμα. Η ανυπομονησία ήταν πολύ μεγάλη. Η ώρα της έναρξης
της συναυλίας αργούσε και ο κόσμος χαριεντιζόταν με γηπεδικά συνθήματα. Θυμάμαι
τον φοβερό και τρομερό Μπάμπη (παραμένει τέτοιος) να σηκώνεται όρθιος, να
κοιτάει τους πιο ψηλά καθήμενους θεατές και να απαντά «συνάμενος κουνάμενος»
και με «θηλυκή» φωνή στο σύνθημα «είμαστε από πάνω σας» το προκλητικό, για την
εποχή, «είμαστε από κάτω σας», όπου βέβαια έγινε της π….ας!
Δεν είχαμε ξαναζήσει τέτοια ένταση, φανατικοί γιεγιέδες, με
ανοικτό όλη μέρα το ραδιόφωνο στον Αμερικάνικο, περιμέναμε με πολύ μεγάλη
αγωνία τη συναυλία. Όλα όσα συνέβαιναν τότε ήταν μαγικά: ο τρόπος με τον οποίο
ο Τζάγγερ σαλτάρησε στη σκηνή, οι πρώτες πενιές του Ρίτσαρντς, το κουλ στυλ του
Γουάιμαν…. ρουφούσαμε κάθε ασήμαντη λεπτομέρεια που μας φαινόταν η πεμπτουσία
της ζωής. Στο τέλος η απογοήτευση για το άδικο σταμάτημα της συναυλίας που
μετατράπηκε σε οργή και διαδήλωση. Η Χούντα ερχόταν με χίλια.
Ήταν η αρχή ώστε μια μικρή στην αρχή μερίδα της νεολαίας να
περάσει μέσω του rock στην «πολιτικοποίηση» και την αντίσταση κατά της Χούντας
που ήρθε τέσσερις ημέρες μετά την τόσο άδοξα διακοπείσα συναυλία και το
satisfaction κομμένο τόσο άγαρμπα στη μέση.
