Ο προφητικός Κονδύλης

Τις τελευταίες ημέρες επανέρχεται το όνομα του Παναγιώτη Κονδύλη , με αιτία αφιέρωμα του τελευταίου τεύχους του Γερμανικού Περιοδικού Φιλοσοφίας, με αναφορά στην εκτενή συνέντευξη που είχε δώσει ο Έλληνας φιλόσοφος στο Σπύρο Κουτρούλη και είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό "Νέα Κοινωνιολογία".

Οι Γερμανοί θυμούνται πάντα και μελετούν ακόμα το έργο του στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη που έφυγε πρόωρα το 1998.

Πτώση στα κατώτερα σκαλιά

Διέθετε σπάνιο συνδυαστικό ταλέντο που του επέτρεψε να γράψει σημαντικές φιλοσοφικές συνθέσεις για το διαφωτισμό ή την παρακμή του αστικού πολιτισμού. Οι Γερμανοί εξακολουθούν να αναφέρονται σ’ αυτόν. Το 2007 για παράδειγμα εκδόθηκε ένας συλλογικός τόμος με τίτλο «Διαφωτιστής χωρίς αποστολή» με μελέτες για τη σκέψη του, τώρα μόλις στον Κονδύλη είναι αφιερωμένο το τελευταίο τεύχος του Γερμανικού Περιοδικού Ανάμεσα στα διάφορα κείμενα για την κοινωνική φιλοσοφία του Κονδύλη, στο περιοδικό δημοσιεύεται μεταφρασμένη στα γερμανικά μια εκτενής συνέντευξη που είχε δώσει ο Έλλην φιλόσοφος στο Σπύρο Κουτρούλη εκείνη τη μοιραία χρονιά του 1998 και είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό «Νέα Κοινωνιολογία». Υπάρχει εκεί ένα σημείο που μοιάζει προφητικό από τη σημερινή σκοπιά, ένα σημείο για το ελληνικό πρόβλημα, το οποίο αμέσως εντόπισε ο κριτικός της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου και το μεταφέρει ασχολίαστο στους αναγνώστες της μεγάλης αυτής γερμανικής εφημερίδας. Ας το διαβάσουμε κι εμείς, ασχολίαστο: «Αν ο Ελληνισμός θέλει να επιβιώσει ως διακεκριμένη ταυτότητα, το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν να παράγει όσα τρώει. Δεν εννοώ διόλου κάποιαν οικονομική αυτάρκεια με την παλιά έννοια, αλλά την απαλλαγή από την πολιτική και την πρακτική του παρασιτικού καταναλωτισμού. Ένα βιώσιμο συλλογικό υποκείμενο οφείλει να εξάγει τουλάχιστον τόσα, όσα εισάγει, σ’ έναν ανοικτότερο κόσμο. Ειδάλλως είναι αναπόφευκτη η πτώση στα κατώτερα σκαλιά του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας, η καταχρέωση και η πολιτικοστρατιωτική εξάρτηση. Τις τελευταίες δεκαετίες ο Ελληνισμός προχώρησε γρήγορα προς αυτή την κατεύθυνση. Η αναστροφή της απαιτεί γενναία παραγωγική προσπάθεια, προηγμένη τεχνογνωσία και ριζική θεσμική εξυγίανση, καθώς και ένα εκπαιδευτικό σύστημα εντελώς διαφορετικού επιπέδου».

Ελληνοκεντρισμός και πιθηκισμός

Με ανατριχιαστική λακωνικότητα ο Κονδύλης στις λίγες αυτές γραμμές από μια συνέντευξη συμπύκνωσε τις αιτίες που στο μεταξύ οδήγησαν στο ελληνικό αδιέξοδο. Αλλά να δούμε και πώς περιγράφει τα επιφαινόμενα αυτών των αιτιών: «Εδώ θα πρέπει να υπογραμμισθεί ότι η συνήθης αντιπαράθεση των εκσυγχρονιστικών τάσεων προς την καλλιέργεια της εθνικής παράδοσης είναι απλουστευτική και παραπλανητική. Μονάχα η ευόδωση της εκσυγχρονιστικής προσπάθειας επιτρέπει την επιτυχή άμιλλα με άλλα έθνη και έτσι χαρίζει την αυτοπεποίθηση εκείνη, η οποία επιτρέπει την απροβλημάτιστη αναστροφή με την εθνική παράδοση και καθιστά ψυχολογικά περιττό τον πιθηκισμό. Αντίθετα, η ανικανότητα ενός έθνους να συναγωνισθεί με άλλα σε ό, τι – καλώς ή κακώς – θεωρείται κεντρικό πεδίο της κοινωνικής δραστηριότητας θέτει σε κίνηση ένα διπλό υπεραναπληρωματικό μηχανισμό: τον πιθηκισμό ως προσπάθεια να υποκαταστήσεις με επιφάσεις ό, τι δεν κατέχεις στην ουσία και την παραδοσιολατρία ως αντιστάθμισμα του πιθηκισμού. Απ’ αυτή την άποψη, ο πτωχοπροδρομικός ελληνοκεντρισμός και ο κοσμοπολιτικός πιθηκισμός αποτελούν μεγέθη συμμετρικά και συναφή, όσο κι αν φαινομενικά εκπροσωπούν δύο κόσμους εχθρικούς μεταξύ τους».

Πηγή: http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2012/08/16/παναγιώτης-κονδύλης-προφητικές-ρήσε/

Μετά καλοκαιρινό.

Τέλος καλοκαιριού και  επιστροφή στη πραγματικότητα της πόλης....

       Επανερχόμενος από τις διακοπές και διατηρώντας μία απόσταση από την καθημερινότητα του φιλόξενου διαδικτυακού χώρου της τάξης μας, θα ήθελα να εκφράσω ορισμένα συναισθήματα μου.

Καταρχήν θα ήθελα να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στον Σπύρο τον Γεωργάτσο, κύριο υπεύθυνο για την επανασύνδεση μας. Πρέπει να κατέβαλλε αρκετή προσπάθεια αρχικά. Μετά μπήκε το νερό στο αυλάκι, και τώρα ο ένας αναζητά τον άλλο σαν τους εξηρτημένους.

Ευχαριστίες και στον  Θοδωρή τον Ζαρέτο  για την διαρκή προσφορά στέγης στους αστέγους και αναξιοπαθούντες οινοπότες και τσιπουροπότες.

Πρέπει απαραίτητα να εκφράσω την μεγάλη εκτίμηση μου στον Γιώργο τον Πισιμίση, για τον συντονισμό του ιστοχώρου μας που μας κρατά σε διαρκή εγρήγορση και δεν μας αφήνει στην ραστώνη της ηλικίας μας και στην μοναξιά της.

Τέλος θέλω να εκφράσω την άπειρη ευτυχία μου που σας είχα και  σας έχω όλους.

Αυτά με τις ευχαριστίες. Τώρα θα ήθελα να παρατηρήσω ένα δύο πράγματα:

Τι έγινε ρε μάγκες, πως την έχετε δεί, προσπαθείτε να καταντήσετε ένα σάιτ αποφοίτων γυμνασίου λαχαναγορίτικο?

Τι κουβαλάει καθένας στην ψυχούλα του Θεέ μου. Το πως βρέθηκαν τόσοι λαχανοκόμοι, μπροκολιαστές και ζωοτρόφοι σε ένα αστικό γυμνάσιο, η Επιστήμη είναι ανίκανη να το εξηγήσει.

Για μας που παρακολουθούμε αμήχανοι τους αναίσχυντους και σχοινοτενείς καυγάδες σας, μας απομένει να αποφανθούμε για την ποιότητα των προϊόντων, όχι σε κανένα εξωτικό μέρος της Πελοποννήσου αλλά σε κανένα από τα γνωστά μας στέκια.

Και με την ευκαιρία θα ήθελα να επισημάνω αναφερόμενος στην καταπληκτική σχετική διήγηση του Νίκου του Κουντούρη, ότι η γωνία Αγκύλης και Πυθέου, γνωστή και σαν «ακτή Ηλία», δεν αποτελούσε μια τυχαία συμβολή οδών αλλά σημαντικό κόμβο, που η διέλευση του απαιτούσε κατά καιρούς διαβατήριο, κυρίως για τον θηλυκό πληθυσμό.

Προκαλώ τον Γιάννη τον Μερέβη, με τον οποίο έχουμε καπνίσει εκεί οι δυό μας την καπνο-παραγωγή του κάμπου του Αγρινίου, να θυμηθεί και να απαριθμήσει τους θαμώνες της γωνίας αυτής.

Ελπίζοντας στην αναζωογόνηση σας από την περίοδο των διακοπών, σας εύχομαι έναν καλό χειμώνα και ταχεία αντάμωση.

ΓΧΧ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ

Τα σχόλια σε μία ανάρτηση, είναι σαν το χειροκρότημα στον καλλιτέχνη! 

Μην διστάσετε να την σχολιάσετε αν  σας άρεσε ή όχι!