ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΘΥΜΗΣΕΣ
Αφιερωμένες στις τρεις κόρες μου:
Την Έλενα και την Πέννυ στην Αθήνα και, στη μακρυνή Νέα Υόρκη, την Αθηνά (του Πάνου...
βεβαίως- βεβαίως) Αδαμoπούλου που ξέρει πόσο τη λατρεύω και ξέρω πόσο μ’αγαπά.
Με ολόψυχες ευχές, οι μουσικοσυνθέσεις της να την κάνουν πασίγνωστη σε όλη την
υφήλιο.
ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 6
ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1961
«ΜΗΔΕΙΑ» ΤΟΥ
ΚΕΡΟΥΜΠΙΝΙ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ
Βαθειά έχει χαραχτεί στη μνήμη μου,
με χρυσά ανεξίτηλα γράμματα, η παράσταση τής «ΜΗΔΕΙΑΣ» με τη ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ.
Σ’εκείνο το Επιδαύρειο προσκύνημα, σ’εκείνη την προσήλια πλατωσιά του θεάτρου,
βρεθήκαμε είκοσι χιλιάδες θεατές- ακροατές. Τότε που μέσα στην «εκκωφαντική»
σιγαλιά της πυκνοπευκόφυτης μυριοχιλιοπροσκυνημένης Επιδαύρου τα φώτα έσβησαν
και μόνο ο γρύλος και το τριζόνι με το λυπητερό τους τραγούδι ήταν πια πρόθυμα
να κρατήσουν συντροφιά για δυο ώρες στη θλιμένη και βαριολαβωμένη στην ψυχή,
απ’την απιστία του Ιάσονα, ΜΗΔΕΙΑ. Νεκρική σιγή. Σιγή που αρμόζει στην
περίσταση και που προλέγει το θανατικό που έρχεται στο παλάτι του Ιάσονα.
