Σήμερα, 23 Οκτωβρίου,
θα γραφούν πάλι χιλιάδες ωραία πράγματα για το Μάνο Χατζιδάκι.
Αυτή την φορά είχα σκεφτεί να γράψω κι εγώ ένα ωραίο κείμενο.
Έχουν όμως ειπωθεί τόσα πολλά για τα προτερήματα του Μάνου, έχει αγιοποιηθεί
τόσο πολύ, που σκέφτηκα να γράψω κάτι που θα άρεσε περισσότερο σε εκείνον, να
γράψω για τα …ελαττώματα του, που ήταν πάρα πολλά! Όσοι τον έζησαν, ξέρουν πολύ
καλά τι εννοώ!
Να γράψω δηλαδή πως ήταν σπάταλος (δεν πλήρωσε ποτέ κανείς τον λογαριασμό όταν έβγαινε μαζί του!), πως ήταν λαίμαργος (μου παράγγελνε παγωτό χωρίς να θέλω, για να το φάει εκείνος χωρίς ενοχές), πως αργούσε παντού, πρόβες, στούντιο, συναυλίες (στον Μαγεμένο Αυλό ερχόταν στην ώρα του, γιατί εκεί θα …τρώγαμε), πως ήθελε απαραιτήτως να συμφωνείς μαζί του (Είμαι Δημοκράτης – έλεγε – αρκεί να συμφωνείς με τις ιδέες μου), πως δεν χώνευε τους κιθαριστές (έλεγε πως του θυμίζουν μέλη Παραθρησκευτικής Οργάνωσης Σατανιστών και όσοι έχουν νύχια στο δεξί χέρι, θα πρέπει να συλλαμβάνονται) και πάρα πολλά άλλα ελαττώματα, που τον κάνουν να μου λείπει όλο και περισσότερο!
Έτσι σήμερα, σκέφτηκα να ανεβάσω ένα κομματάκι που παίζω με την Μάρω. Το έγραψα στην Ελιά, τον Ιούνιο του 1994, τρεις ημέρες μετά την αναχώρηση του και έβαλα τον τίτλο «Ένα Τραγούδι για τον Μάνο». Ίσως εκεί, περιγράφονται καλύτερα και χωρίς λόγια, αυτά που θα ήθελα να γράψω σήμερα στα γενέθλια του!
Βαγγέλης Μπουντούνης (1968)
(από το facebook)
Να γράψω δηλαδή πως ήταν σπάταλος (δεν πλήρωσε ποτέ κανείς τον λογαριασμό όταν έβγαινε μαζί του!), πως ήταν λαίμαργος (μου παράγγελνε παγωτό χωρίς να θέλω, για να το φάει εκείνος χωρίς ενοχές), πως αργούσε παντού, πρόβες, στούντιο, συναυλίες (στον Μαγεμένο Αυλό ερχόταν στην ώρα του, γιατί εκεί θα …τρώγαμε), πως ήθελε απαραιτήτως να συμφωνείς μαζί του (Είμαι Δημοκράτης – έλεγε – αρκεί να συμφωνείς με τις ιδέες μου), πως δεν χώνευε τους κιθαριστές (έλεγε πως του θυμίζουν μέλη Παραθρησκευτικής Οργάνωσης Σατανιστών και όσοι έχουν νύχια στο δεξί χέρι, θα πρέπει να συλλαμβάνονται) και πάρα πολλά άλλα ελαττώματα, που τον κάνουν να μου λείπει όλο και περισσότερο!
Έτσι σήμερα, σκέφτηκα να ανεβάσω ένα κομματάκι που παίζω με την Μάρω. Το έγραψα στην Ελιά, τον Ιούνιο του 1994, τρεις ημέρες μετά την αναχώρηση του και έβαλα τον τίτλο «Ένα Τραγούδι για τον Μάνο». Ίσως εκεί, περιγράφονται καλύτερα και χωρίς λόγια, αυτά που θα ήθελα να γράψω σήμερα στα γενέθλια του!
Βαγγέλης Μπουντούνης (1968)
(από το facebook)