Κύριε διευθυντά των «Χανιώτικων Νέων»,
την Παρασκευή 16 τρέχοντος βρέθηκα στην Πινακοθήκη Χανίων που φιλοξενούσε το γνωστό -σε ποιους άραγε;- ντουέτο Ελισάβετ Βερούλη – Γιώργο Λουτσέτη, σε μια μουσική βραδιά – παράσταση που παρουσιάζουν σε διάφορα μέρη τον φετινό χειμώνα. Το ρεσιτάλ, με τίτλο “ΣΠωΝδή στον έρωτα”, παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά στον χώρο αυτό μετά από προτροπή του διευθυντή της Πινακοθήκης, που -προς τιμήν του- συνέλαβε το επίπεδο της καλλιτεχνικής δημιουργίας των συντελεστών του.
Είχα την τιμή και την ευκαιρία να φιλοξενήσω το ρεσιτάλ τον περασμένο Νοέμβρη στον χώρο μου και έτσι γνώριζα καλά το τι θα άκουγα. Πέραν όμως από το γεγονός ότι απόλαυσα μια βελτιωμένη έκδοσή του από τους δύο μουσικούς (που σημαίνει μια θετική ανοδική πορεία και για τους δύο), μια εκπληκτική παρουσία «γέμισε» τους ήχους της βραδιάς με μια αισθαντική απόδοσή τους στην κοινωνία των συνανθρώπων μας που έχουν στερηθεί τη δυνατότητα της ηχητικής επικοινωνίας. Η Κάλλι Ρουμελιώτου, η νεαρή κοπέλα που απέδιδε τους στίχους των τραγουδιών στη νοηματική γλώσσα, μάγεψε με την ερμηνεία της τους τυχερούς που παρευρέθηκαν σ’ αυτήν την πανδαισία. Μου έδωσε την αίσθηση ότι κατόρθωσε να αποδώσει όχι μόνο το συναισθηματικό περιεχόμενο του λόγου, αλλά και το αντίστοιχο φορτίο του μουσικού ήχου. Συγχαρητήρια!!!
Υπάρχει λοιπόν ελπίδα! Άτομα με ευαισθησίες και οράματα στην πόλη μας να ανοίγουν δρόμους μέσα στη θλιβερή πραγματικότητα της καθημερινότητάς μας. Κρίμα που την αίσθησή τους αυτή δεν την… αντιλαμβάνονται εκείνοι που θα έπρεπε να διευκολύνουν αυτές τις προσπάθειες. Γι’ αυτό και το ερωτηματικό στην αρχική φράση.
την Παρασκευή 16 τρέχοντος βρέθηκα στην Πινακοθήκη Χανίων που φιλοξενούσε το γνωστό -σε ποιους άραγε;- ντουέτο Ελισάβετ Βερούλη – Γιώργο Λουτσέτη, σε μια μουσική βραδιά – παράσταση που παρουσιάζουν σε διάφορα μέρη τον φετινό χειμώνα. Το ρεσιτάλ, με τίτλο “ΣΠωΝδή στον έρωτα”, παρουσιάστηκε για δεύτερη φορά στον χώρο αυτό μετά από προτροπή του διευθυντή της Πινακοθήκης, που -προς τιμήν του- συνέλαβε το επίπεδο της καλλιτεχνικής δημιουργίας των συντελεστών του.
Είχα την τιμή και την ευκαιρία να φιλοξενήσω το ρεσιτάλ τον περασμένο Νοέμβρη στον χώρο μου και έτσι γνώριζα καλά το τι θα άκουγα. Πέραν όμως από το γεγονός ότι απόλαυσα μια βελτιωμένη έκδοσή του από τους δύο μουσικούς (που σημαίνει μια θετική ανοδική πορεία και για τους δύο), μια εκπληκτική παρουσία «γέμισε» τους ήχους της βραδιάς με μια αισθαντική απόδοσή τους στην κοινωνία των συνανθρώπων μας που έχουν στερηθεί τη δυνατότητα της ηχητικής επικοινωνίας. Η Κάλλι Ρουμελιώτου, η νεαρή κοπέλα που απέδιδε τους στίχους των τραγουδιών στη νοηματική γλώσσα, μάγεψε με την ερμηνεία της τους τυχερούς που παρευρέθηκαν σ’ αυτήν την πανδαισία. Μου έδωσε την αίσθηση ότι κατόρθωσε να αποδώσει όχι μόνο το συναισθηματικό περιεχόμενο του λόγου, αλλά και το αντίστοιχο φορτίο του μουσικού ήχου. Συγχαρητήρια!!!
Υπάρχει λοιπόν ελπίδα! Άτομα με ευαισθησίες και οράματα στην πόλη μας να ανοίγουν δρόμους μέσα στη θλιβερή πραγματικότητα της καθημερινότητάς μας. Κρίμα που την αίσθησή τους αυτή δεν την… αντιλαμβάνονται εκείνοι που θα έπρεπε να διευκολύνουν αυτές τις προσπάθειες. Γι’ αυτό και το ερωτηματικό στην αρχική φράση.
Φιλικότατα
Μανόλης Πουλής
Μανόλης Πουλής
