ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Δευτέρα 21 Ιουλίου 2014

Πρωϊνή γυμναστική !

"τα δαχτυλα να δειχνουν στο απειρο, κλεινατε τον αυχενα (σκυψτε το κεφαλι), εως οτου να πετυχετε την τελεια υποκλιση..." 


Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης                    Δίσκος : Μικροαστικά 1973

                             


Y.Γ. Αφιερωμένο εξαιρετικά στους Σπύρο και Σοφιστή.

4 σχόλια:

  1. Ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση, το νόημα ψάχνω.
    Γιατί είμαι αγύμναστος προφανώς; όμως ο Σπύρος δεινός ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να υπαχθεί στην κατηγορία.
    Μήπως λόγω μικροαστισμού; εδώ που τα λέμε τίποτα δεν αποκλείεται.
    Όπως έλεγε κάποιος το κακό δεν είναι να είμαστε αστοί, το άσχημο είναι να είμαστε και αστείοι.
    Σοφιστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπό σκέψη - από κοινού με το θηλέων (που συμφωνείς)- επανάλληψη των Γυμναστικών επιδείξεων του 1966, που ζήτησε ο Σπύρος. Ίσως χρειασθούν αναπληρωματικοί...Να ετοιμάζεστε!

      Διαγραφή
    2. Κάτι έχεις στο νου σου και δεν μας το λες, θα δείξει.
      Όμως μην παραβλέπεις και την επέτειο της αυτοκτονίας του Καρυωτάκη.
      Υπήρξε μία από τις δύο (η άλλη ο Γ. Σαραντάρης) τεράστιες απώλειες της ελληνικής ποίησης.
      Επίσης σαν χθες η δολοφονία Πέτρουλα, αλλά να μην διαταράσσω το κλίμα της θερινής ραστώνης.
      Σοφιστής

      Διαγραφή
  2. After the game
    the king and the pawn
    go into the same box



    Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ’ αυτήν εδώ τη γη,
    σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία.
    Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή.
    Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.

    Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό,
    ανδρείκελα, στης Μοίρας τα τυφλά δυο χέρια,
    χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό,
    άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ’ αστέρια.

    Μακρινή χώρα είναι για μας κάθε χαρά,
    η ελπίδα κι η νεότης έννοια αφηρημένη.
    Άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε, παρά
    όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.

    Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός.
    Ω! κι αν δεν ήταν η βαθιά λύπη στο σώμα,
    ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός
    πόνος μας, για να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα

    Κ. Καρυωτάκης Ανδρείκελα

    86 χρόνια μετά, σαν σήμερα.
    Σοφιστής

    ΑπάντησηΔιαγραφή