Γιορτάζει ο Αλέξανδρος !

στο συμμαθητή μας

ΠΟΛΥΔΩΡOY.

40 ήμερο μνημόσυνο Θανάση Μπέμπη.

ΑΓΙΕΣ ΘΥΜΗΣΕΣ

ΤΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΜΠΕΜΠΗ ΚΑΙ

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΝΑΓΑΚΗ

      Είχα μια βολά ένα φίλο. Ήταν φίλος του πατέρα μου, αλλά περσότερο τον ένοιωθα φίλο δικό μου, αν και είχαμε διαφορά στην ηλικία 50 ολόκληρα χρόνια. Έφυγε απ’τη ζωή το 1964 όταν εγώ ήμουν μόλις 14 χρόνων. Αλλά από τότε εμείς τα λέμε καθημερινά, δεν έκοψε ο χάροντας τη φιλία μας με το δρεπάνι του. Τα λέμε όπως τότε που με πύρωνε-καρδιά, ψυχή-με τις φωτιές που άσβεστες κρατούσε σ’όλη του τη ζωή. Ήταν γέννημα-θρέμμα της αντροξεθρέφτρας γης της Σπάρτης, από κει πού ‘ναι κι ο φίλος μου ο Χρόνης. Είχε γεννηθεί στα Λεβέτσοβα, τις Κροκεές, όπως ο Νικηφόρος Βρεττάκος. Και ήταν ένας απέθατος Σπαρτιάτης, όπως όλοι οι Δωριείς της Λακωνικής γης. <<Είχε το μέλι στη μιλιά και στη γλώσσα του τ΄ατσάλι>>. Και δε χόρταινες να τον ακούς να μιλάει με τις ώρες. Μίλαγε για πατρίδα, ελευθερία, δημοκρατία, ηθική, φιλοσοφία, ντομπροσύνη, καλοσύνη, γενναιότητα, υπομονή, περηφάνεια και όλες τις αρετές που χαρακτηρίζουν τον αληθινό Έλληνα.Και ήταν πραγματικά ένας ΕΛΛΗΝΑΣ!!!

16/8/2017 Νυμφασία Αρκαδίας : Ομιλία του καθηγητή μας Φιλόλογου κ.Κώστα Γιαννημάρα.

Με το επίκαιρο και διαχρονικό θέμα « Μετανάστευση – ξενιτειά , άλλοτε και τώρα» δόθηκε μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία , χθες βράδυ – όπως κάθε χρόνο,τέτοια μέρα -  στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο Νυμφασιωτών (Βυτίνα –Αρκαδίας) από τον καθηγητή μας,στο ΣΤ Γυμνάσιο Αθηνών, Κώστα Γιαννημάρα.

Στην αρχή της ομιλίας του τόνισε ότι « Στις ημέρες μας το πρόσωπο της γης φαίνεται ταραγμένο. Τα ακραία φυσικά φαινόμενα συναγωνίζεται ένα παγκόσμιο κοινωνικό φαινόμενο με επίκεντρο την Ευρώπη και όχι μόνο και που είναι η βίαιη μετακίνηση λαών προβληματισμένων, φοβισμένων, ταλαιπωρημένων…»

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους και δύο μαθητές του - από το ΣΤ Γυμνάσιο Αθηνών - οι : Παρασκευάς Γιαννημάρας (1968) και Γιώργος Πισιμίσης (1969).

ΥΓ. Πολύ σύντομα θα αναρτήσουμε το πλήρες κείμενο της ομιλίας.

Αθήνα, 15 Αυγούστου 2017 Ο Κώστας Γιαννημάρας με το γλυκύρρυτο λόγο του δωρίζει απλόχερα ήθος «τοις πάσι».

5-2-2017 Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ δακρυσμένος απ’την προσφώνηση του συμμαθητή μας Ηλία Γιαννιά.

              Τους ζηλεύω! Ναι, σας λέω, τους ζηλεύω! Ζηλεύω όλους αυτούς τους τυχερούς κατοίκους της Νυμφασίας, κοντά στη Βυτίνα της Αρκαδίας μας, γιατί αύριο θα εισπνέουν το καθαρό, δροσερό αεράκι απ’το ελατοσκεπασμένο Μαίναλο και θα ακούν τη θεόσταλτη μουσική που θα κινείται σαν απαλοχάδι στην ατμόσφαιρα, καθώς θα τους στέλνει ο τραγόμορφος Πάνας τις μελίρρυτες νότες απ’ τον λιονταροηρεμήστρη αυλό του.

                Αλλά πιο πολύ τους ζηλεύω, γιατί θα έχουν την ευκαιρία, τη χαρά και τη δυνατότητα να είναι μέλη του τυχερού αυτού πλήθους, που με μια θεόσταλτη πρόσκληση στο χέρι θα σπεύσει να ακούσει τη στοχαστικότατη κι επικοδομητική διάλεξη του σπουδαίου μας δάσκαλου του Κώστα Γιαννημάρα. Το θέμα του είναι μια άσβεστος λυχνία που κρατά τη φλόγα της αναμμένη εδώ και χιλιάδες χρόνια καθώς τις τύχες των αλλοδαπών, μεταναστών και προσφύγων ξεκίνησε να περιγράφει «ο τα πάντα βλέπων» τυφλός Όμηρος με την Ιλιάδα του, συνέχισαν οι Έλληνες τραγικοί με τα αθάνατα έργα τους όπως «Τρωάδες» και άλλα, τη σκυτάλη πήραν στη συνέχεια τόσοι και τόσοι άλλοι, για να φθάσουμε στη σημερινή γεωσείστικη τραγωδία των προσφύγων που τραντάζει την καθημερινότητα πολλών κρατών πάνω στον πλανήτη μας.

Σήμερα γιορτάζει ο Παναγιώτης !

στους συμμαθητές  μας

ΑΓΚΟΡΤΣΑ, ΑΡΓΥΡΟ, ΔΟΓΚΑ, 

ΚΑΤΣΑΡΟ &  ΜΑΥΡΙΔΗ. 

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1961.

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΘΥΜΗΣΕΣ

            Αφιερωμένες στις τρεις κόρες μου: Την Έλενα και την Πέννυ στην Αθήνα και, στη μακρυνή Νέα Υόρκη, την Αθηνά (του Πάνου... βεβαίως- βεβαίως) Αδαμoπούλου που ξέρει πόσο τη λατρεύω και ξέρω πόσο μ’αγαπά. Με ολόψυχες ευχές, οι μουσικοσυνθέσεις της να την κάνουν πασίγνωστη σε όλη την υφήλιο.

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1961

«ΜΗΔΕΙΑ» ΤΟΥ ΚΕΡΟΥΜΠΙΝΙ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ

            Βαθειά έχει χαραχτεί στη μνήμη μου, με χρυσά ανεξίτηλα γράμματα, η παράσταση τής «ΜΗΔΕΙΑΣ» με τη ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ. Σ’εκείνο το Επιδαύρειο προσκύνημα, σ’εκείνη την προσήλια πλατωσιά του θεάτρου, βρεθήκαμε είκοσι χιλιάδες θεατές- ακροατές. Τότε που μέσα στην «εκκωφαντική» σιγαλιά της πυκνοπευκόφυτης μυριοχιλιοπροσκυνημένης Επιδαύρου τα φώτα έσβησαν και μόνο ο γρύλος και το τριζόνι με το λυπητερό τους τραγούδι ήταν πια πρόθυμα να κρατήσουν συντροφιά για δυο ώρες στη θλιμένη και βαριολαβωμένη στην ψυχή, απ’την απιστία του Ιάσονα, ΜΗΔΕΙΑ. Νεκρική σιγή. Σιγή που αρμόζει στην περίσταση και που προλέγει το θανατικό που έρχεται στο παλάτι του Ιάσονα.

Καλό μήνα , με ευχές για ένα νεογέννητο !

Ο Γιώργος Πισιμίσης παππούς

 Αποσπερού, Αθήνησι, 26 Ιουλίου 2017.

Αγαπητοί συμμαθητές του Έκτου!

Ένιωσα αποσπερού μια ανείπωτη χαρά. Έμαθα ότι ο συμμαθητής μας (του 1969) Γιώργος Πισιμίσης έγινε παππούς.

Πλημμύρισε ο συναισθηματικός μου κόσμος από ένα ολόλαμπρο φως, όπως άλλωστε αισθάνομαι σε κάθε γέννηση μιας νέας ζωής, σε κάθε εμφάνιση νέου ανθρώπου μέσα στην κοινωνία μας, δίπλα μας, κοντά μας.

Εύχομαι λοιπόν στον φίλο Γιώργο «να τους ζήσει η τσούπρα». Και απαιτώ η Κλωθώ να πλέξει με καθάριο χρυσάφι το νήμα της ζωής της και η Λάχεσις να πλημμυρίσει με καλή τύχη τη ζωή της νεογέννητης κούκλας.

Και τώρα... αναμετάξυ μας! Αποσπερού βρέθηκα απέναντι στο σπίτι του φίλου Γιώργου, όταν επέστρεψε με τη γυναίκα του από το μαιευτήριο. Τους είδα  να κρεμούν στην πόρτα ένα ποκάρι μαλλιά από πρόβατο όπως κάνουμε όλοι στην Αρκαδία αν το νεογέννητο είναι θηλυκό. Αλλά, ρε παιδιά, ο φίλος Γιώργος μου φάνηκε πολύ στενοχωρημένος βαδίζοντας δίπλα – δίπλα με τη γυναίκα του. Όμως τον... δικαιολογώ! Ξέρεις τί είναι «την σήμερον ημέραν» να κυκλοφοράς «ανά τας αγυιάς και τας ρύμας» στην επαγγελματικοκοινωνική σου καθημερινότητα, να είσαι ένας λεβέντης Αρκάς 66 μολις ετών και να σέρνεις δίπλα σου –πλέον- μια γιαγιά!!!

Γιώργαρε σε νιώθω, υπομονή!

Και πάλι «να σας ζήσει»

Ηλίας Π. Γιαννιάς.

Κτηνίατρος.