ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Μια ιστοριούλα!




Γνωρίζονται τυχαία σε ένα πάρτυ και ο Γιάννης ζητά από την Ελένη να πάνε σινεμά. Αυτή δέχεται και τα περνάνε καλά.
Μερικές μέρες αργότερα βγαίνουν για φαγητό και πάλι περνούν καλά.
Αρχίζουν λοιπόν να βλέπονται τακτικά και μετά από λίγο γίνονται ένα ωραίο ζευγάρι.
Και ένα βράδυ, ενώ ο Γιάννης την πηγαίνει σπίτι της,
μια σκέψη περνά από το μυαλό της και χωρίς να το πολυσκεφτεί την εκφράζει φωναχτά:
- Έχεις καταλάβει ότι σήμερα κλείνουμε 6 μήνες;
Και κατόπιν, πέφτει σιγή στο αυτοκίνητο!
Τόσο πυκνή σιγή που μπορείς να την κόψεις με το μαχαίρι!
Η Ελένη σκέφτεται:
'Θεέ μου! Μήπως τον πείραξε που το είπα αυτό;
Μήπως νιώθει περιορισμένος από τη σχέση μας;
Μήπως νομίζει ότι προσπαθώ να τον πιέσω σε κάποιο είδος υποχρέωσης που δεν θέλει; Ή δεν είναι σίγουρος;'
Ο Γιάννης σκέφτεται: 'Πω-πω! Έξι μήνες!'
Και η Ελένη σκέφτεται:
'Αλλά εδώ που τα λέμε, ούτε κι εγώ είμαι σίγουρη ότι θέλω ένα τέτοιο είδος σχέσης.
Μερικές φορές θα ήθελα περισσότερο χώρο.
Να μπορώ να σκεφτώ αν με ικανοποιεί η σχέση μας καθώς πηγαίνουμε σταθερά προς....
Αλήθεια, που πηγαίνουμε;
Θα συνεχίζουμε να βλεπόμαστε με αυτόν τον τρόπο;
Μήπως εμφανίζεται η προοπτική του γάμου μπροστά;
Με παιδιά;
Μια ολόκληρη ζωή μαζί;
Είμαι έτοιμη γι αυτό το επίπεδο δέσμευσης;
Τι ξέρω πραγματικά γι' αυτόν τον άνθρωπο;'
Ο Γιάννης σκέφτεται:
Αυτό σημαίνει ότι ήτανννν.... χμμμ... Φεβρουάριος όταν αρχίσαμε να βγαίνουμε...
Τότε που μόλις είχα πάρει το αυτοκίνητο από σέρβις...
Που σημαίνει...
Για στάσου να δω τα χιλιόμετρα...
Φτου! Γαμώτο! Ξέχασα την αλλαγή λαδιών!'
Η Ελένη σκέφτεται:
'Γιατί δε μιλάει; Είναι ταραγμένος!
Φαίνεται στο πρόσωπό του.
Για ποιόν λόγο όμως ταράχτηκε;
Μήπως τα βλέπω όλα λάθος;
Μήπως θέλει περισσότερο δέσιμο η σχέση μας;
Μήπως κατάλαβε πριν από εμένα ότι εγώ έχω επιφυλάξεις;
Να δεις που αυτό είναι!
Γι΄  αυτό δεν λέει τίποτε.
Φοβάται ότι θα τον απορρίψω.'
Εν τω μεταξύ, ο Γιάννης σκέφτεται:
Αλλά αυτήν την φορά θα το κοιτάξουν το σασμάν!
Όχι σαν την άλλη φορά...
Δήθεν το κρύο και μαλακίες!
Τι κρύο; Με 25 βαθμούς;
Πλήρωσα μια περιουσία και μου βγαίνει το χέρι να βάλω μια ταχύτητα!'
Η Ελένη σκέφτεται:
'Έχει θυμώσει!
Και δεν τον κατηγορώ...
Στη θέση του κι εγώ θα ήμουν θυμωμένη...
Νιώθω τόσο ένοχη, αλλά δε φταίω που νιώθω έτσι....
Απλά δεν είμαι σίγουρη...'
Ο Γιάννης συνεχίζει:
Καλά, έτσι και μου πουν τίποτε ότι δεν καλύπτεται από την εγγύηση θα γίνει χαμός!
Αυτό θα πουν τα καθίκια, το ξέρω!'
Και η Ελένη:
'Ίσως είμαι τελειομανής...
Να περιμένω τον ιππότη με το άσπρο άλογο,
τη στιγμή που είμαι δίπλα σε αυτόν τον άνθρωπο που με φροντίζει και νοιάζεται για μένα
και που χαίρομαι κάθε στιγμή που είμαι μαζί του;
Και τώρα υποφέρει επειδή είμαι εγωίστρια!
Επειδή κάνω σαν κοριτσάκι που έχει διαβάσει ένα σωρό ρομάντζα..
Ο Γιάννης:
'Εγγύηση!
Θα τους πω να πάρουν την εγγύηση και να την χώσουν εκεί που ξέρουν!'
- Αγάπη μου, λέει η Ελένη
- Τι είναι; Απαντά ο Γιάννης
- Σε παρακαλώ... Μην βασανίζεις τον εαυτό σου, λέει με μάτια γεμάτα δάκρυα. Ίσως δεν θα έπρεπε... Νιώθω τόσο... (και την παίρνουν τα κλάματα...)
- Μα τι έπαθες;
- Είμαι τόσο χαζή! Το ξέρω ότι δεν υπάρχει ούτε ιππότης, ούτε άλογο!
- Δεν υπάρχει άλογο;
- Νομίζεις ότι είμαι χαζή έτσι;
- Όχι βέβαια!
- Να μωρέ! Απλά... ξέρεις... χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο...
(Κατόπιν, ακολουθεί μια σιγή 15 δευτερολέπτων που ο Γιάννης προσπαθεί να βρει κάτι ασφαλές' να πει)
Και τελικά λέει: - ...ΟΚ!
Η γυναίκα, πολύ συγκινημένη του πιάνει το χέρι και λέει:
- Αγάπη μου... Πραγματικά νιώθεις έτσι;'
- Πώς έτσι;
- Έτσι, σχετικά με τον χρόνο.
- Μα ναι, φυσικά!
Η Ελένη γυρνά και τον κοιτά βαθιά στα μάτια,
προκαλώντας την ανησυχία του Γιάννη για το τι μπορεί τώρα να ξεστομίσει,
ιδιαίτερα αν έχει σχέση με άλογο.
Στο τέλος λέει:
- Σε ευχαριστώ αγάπη μου!
- Κι εγώ σε ευχαριστώ αγάπη μου, λέει ο Γιάννης με ιδιαίτερη σιγουριά.
Στο τέλος την αφήνει στο σπίτι της και εκείνη ξαπλώνει στο κρεβάτι,
αισθανόμενη σαν μια μαρτυρική φιγούρα, εντελώς μπερδεμένη, κλαίει μέχρι το πρωί.
Ο Γιάννης γυρνά σπίτι του και παίρνοντας μια πίτσα,
βλέπει στην τηλεόραση μια ταινία που έτυχε να δείχνει.
Μια μικρή φωνούλα όμως μέσα του
λέει ότι κάτι σημαντικό παίχτηκε στο αυτοκίνητο
αλλά είναι σίγουρος ότι δεν μπορεί να καταλάβει τι,
οπότε και σταματά την προσπάθεια.
Την άλλη μέρα, η Ελένη βγαίνει με τις φίλες της και κουβεντιάζουν την υπόθεση περίπου για έξι ώρες.
Με αφάνταστη ακρίβεια,
θα αναλύσουν όλα όσα ειπώθηκαν,
μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια,
από όλες τις πιθανές οπτικές γωνίες.
Θα συνεχίσουν να το συζητούν ξανά και ξανά,
χωρίς ποτέ να φτάσουν σε οριστικά συμπεράσματα
αλλά ταυτόχρονα και χωρίς να το βαριούνται.
Από την άλλη μεριά, ο Γιάννης,
καθώς την άλλη μέρα παίζει μπιλιάρδο με τον κολλητό του,
μια στιγμή, πριν να κάνει το σπάσιμο,
θα σταματήσει και θα του πει:
- Να σε ρωτήσω κάτι ρε μαλάκα ; Είχε ποτέ η Ελένη άλογο;


(Μας την έστειλε ο Σοφιστής για να ελαφρύνουμε το κλίμα, που τελευταία μας έπεσε βαρύ...)

10 σχόλια:

  1. Λοιπόν, αγαπητοί μου συμμαθητές, όλοι δηλαδή όσοι διαβάζετε τις αναρτήσεις και τα σχόλια, αλλά και σεις που δεν το κάνετε ή το κάνετε κρυφά από τις … γυναίκες σας, αυτή η κατάθεση του φίλτατού μας Σοφιστή, προδίδει μιαν εσωτερική καταπίεση! Και εν πάση περιπτώσει αναφέρεται στην ιδιαιτερότητα του τρόπου προσέγγισης των πραγμάτων από τα δυο φύλα. (Για τους … αγγλότροπους … υπάρχουν συνδυαστικές ιδιαιτερότητες!).
    Βέβαια οι λαϊκές ρήσεις διαθέτουν ουσιαστικές γνώσεις όπως π. χ. η παροιμία: «από τρελό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια». Έτσι αντιγράφω ένα αντίστοιχο κείμενο από την συλλογή του Marcello d’ Orta “Io speriamo che me la cavo”, εκδόσεις Mondadori, που αποδόθηκε στα ελληνικά με τίτλο «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω», εκδόσεις «γνώση». Πρόκειται για μια συλλογή εκθέσεων μαθητών δημοτικού σχολείου από τα Basilicata, μια φτωχογειτονιά στην Napoli, στην Ιταλία. Και ιδού:
    ΣΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
    ΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ
    Εγώ νομίζω (και πιστεύω) ότι η γυναίκα πρέπει να είναι ίση με τον άντρα, γιατί δεν είναι σωστό που δεν είναι ίση. Στις 8 Μαρτίου η γυναίκα πρέπει να είναι ίση, με τον άντρα!
    Σε κείνη την ημέρα όλοι οι άντρες πηγαίνουνε τις μιμόζες στις γυναίκες, και στους άλλους άντρες, όμως εγώ ξέρω ένα άντρα που στις 8 Μαρτίου σε μια γυναίκα της έδωσε μια κλωτσά. Μου το ‘πε ο πατέρας μου.
    Ο πατέρας μου οδηγάει τα τραμ τώρα, αλλά μια φορά έκανε τον πυροσβέστη. Τότε ήτανε που μια γυναίκα της 8 Μαρτίου ήθελε να ριχτεί κάτω από τη σκεπή και φωνάξανε τους πυροσβέστες. Ο πατέρας μου ήτανε εκείνος που ανέβαινε στα σπίτια για να μην ρίχνετε ο κόσμος από τα σπίτια. Αυτός ανέβηκε κι όταν βρέθηκε φάτσα με φάτσα με την τρελή της είπε:
    - Μα εσύ γιατί θέλεις να ριχτείς για να έχουμε μπελάδες εμείς;
    Τότε εκείνη σκέφτηκε ακόμα λίγο αν ήθελε να ριχτεί ή να γυρίσει στο σαλόνι, και σκέφτηκε να ριχτεί. Αλλά και ο πατέρας μου ρίχτηκε πάνω της και την έπιασε.
    Όταν κατεβήκανε κάτω, ένας φίλος του πατέρα μου, που ήτανε πυροσβέστης (αλλά κάτω) έδωσε μια κλωτσά στην τρελή από το φόβο του.
    Εγώ αν ήμουνα εκείνος ο κύριος, την κλωτσά δεν θα την έδινα εκείνη την ημέρα που ήτανε η 8 Μαρτίου, μια άλλη μέρα ναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λοιπόν, αγαπητοί μου συμμαθητές, όλοι δηλαδή όσοι διαβάζετε τις αναρτήσεις και τα σχόλια, αλλά και σεις που δεν το κάνετε ή το κάνετε κρυφά από τις … γυναίκες σας, αυτή η κατάθεση του φίλτατού μας Σοφιστή, προδίδει μιαν εσωτερική καταπίεση! Και εν πάση περιπτώσει αναφέρεται στην ιδιαιτερότητα του τρόπου προσέγγισης των πραγμάτων από τα δυο φύλα. (Για τους … αγγλότροπους … υπάρχουν συνδυαστικές ιδιαιτερότητες!).
    Βέβαια οι λαϊκές ρήσεις διαθέτουν ουσιαστικές γνώσεις όπως π. χ. η παροιμία: «από τρελό κι από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια». Έτσι αντιγράφω ένα αντίστοιχο κείμενο από την συλλογή του Marcello d’ Orta “Io speriamo che me la cavo”, εκδόσεις Mondadori, που αποδόθηκε στα ελληνικά με τίτλο «Εγώ ελπίζω να τη βολέψω», εκδόσεις «γνώση». Πρόκειται για μια συλλογή εκθέσεων μαθητών δημοτικού σχολείου από τα Basilicata, μια φτωχογειτονιά στην Napoli, στην Ιταλία. Και ιδού:
    ΣΤΙΣ 8 ΜΑΡΤΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.
    ΓΡΑΨΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ
    Εγώ νομίζω (και πιστεύω) ότι η γυναίκα πρέπει να είναι ίση με τον άντρα, γιατί δεν είναι σωστό που δεν είναι ίση. Στις 8 Μαρτίου η γυναίκα πρέπει να είναι ίση, με τον άντρα!
    Σε κείνη την ημέρα όλοι οι άντρες πηγαίνουνε τις μιμόζες στις γυναίκες, και στους άλλους άντρες, όμως εγώ ξέρω ένα άντρα που στις 8 Μαρτίου σε μια γυναίκα της έδωσε μια κλωτσά. Μου το ‘πε ο πατέρας μου.
    Ο πατέρας μου οδηγάει τα τραμ τώρα, αλλά μια φορά έκανε τον πυροσβέστη. Τότε ήτανε που μια γυναίκα της 8 Μαρτίου ήθελε να ριχτεί κάτω από τη σκεπή και φωνάξανε τους πυροσβέστες. Ο πατέρας μου ήτανε εκείνος που ανέβαινε στα σπίτια για να μην ρίχνετε ο κόσμος από τα σπίτια. Αυτός ανέβηκε κι όταν βρέθηκε φάτσα με φάτσα με την τρελή της είπε:
    - Μα εσύ γιατί θέλεις να ριχτείς για να έχουμε μπελάδες εμείς;
    Τότε εκείνη σκέφτηκε ακόμα λίγο αν ήθελε να ριχτεί ή να γυρίσει στο σαλόνι, και σκέφτηκε να ριχτεί. Αλλά και ο πατέρας μου ρίχτηκε πάνω της και την έπιασε.
    Όταν κατεβήκανε κάτω, ένας φίλος του πατέρα μου, που ήτανε πυροσβέστης (αλλά κάτω) έδωσε μια κλωτσά στην τρελή από το φόβο του.
    Εγώ αν ήμουνα εκείνος ο κύριος, την κλωτσά δεν θα την έδινα εκείνη την ημέρα που ήτανε η 8 Μαρτίου, μια άλλη μέρα ναι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι ένα ακόμα σχετικό:
    Το «ΝΑΙ», το «ΙΣΩΣ» και το «ΟΧΙ», είναι τρεις λέξεις της ελληνικής γλώσσας που έχουν συγκεκριμένη αλλά και διαφορετική σημασία, ανάλογα με το ποιός τις χρησιμοποιεί.
    Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν Ηλεκτρονικό Υπολογιστή, έναν Διπλωμάτη και μια Κυρία που χρησιμοποιούν τις συγκεκριμένες λέξεις. Ποια η διαφορά στο πως τις ερμηνεύει ο καθένας;
    - Όταν ο Η/Υ λέει ΝΑΙ εννοεί ΝΑΙ, όταν λέει ΟΧΙ εννοεί ΟΧΙ κι όταν λέει ΙΣΩΣ, έ δεν είναι Η/Υ!
    - Όταν ένας Διπλωμάτης λέει ΝΑΙ εννοεί ΙΣΩΣ, όταν λέει ΙΣΩΣ εννοεί ΟΧΙ κι όταν λέει ΟΧΙ, έ δεν είναι διπλωμάτης!
    - Όταν μια Κυρία λέει ΟΧΙ εννοεί ΙΣΩΣ, όταν λέει ΙΣΩΣ, εννοεί ΝΑΙ κι όταν λέει ΝΑΙ, έ δεν είναι κυρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ξέρω αν υποφέρω από εσωτερική καταπίεση και δεν το έχω αντιληφθεί. Μπορεί να είναι και έτσι. Αυτόν που ξέρουμε λιγότερο είναι ο εαυτός μας.
    Το συγκεκριμένο κείμενο το βρήκα στο διαδίκτυο και είπα να το ανεβάσουμε για λίγη πλάκα, μια και τα σοβαρά μας πλάκωσαν.
    Όμως εδώ που τα λέμε και το πιο αθώο, επιφανειακά, έχει τις βαθύτερες προεκτάσεις του.
    Αυτό που αναδεικνύεται από την ιστοριούλα είναι μια απίστευτου βαθμού ρηχότητα των ανδρών.
    Είναι προφανές ότι αφορά τις νεότερες κλάσεις, γιατί εμείς του 60 οι εκδρομείς, μεταξύ άλλων, ενσαρκώνουμε και το ανδρικό πρότυπο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σήμερα, 14 Μαρτίου, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε όσους από εμάς μπορούν ακόμα να τρώνε μπριζόλες και να απολαμβάνουν πεολειχίες.
    (Steak and BJ day - κοινωνική και όχι θρησκευτική εορτή)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντροπή!
      Σε διαβάζουν και μικρά παιδιά...

      Διαγραφή
    2. Από πότε τα μικρά παιδιά ξέρουν λέξεις καθαρεύουσας;
      Επί της ουσίας, η μπριζόλα, αν φαγωθεί το βράδυ, να μην είναι σταβλίσια. Θα βαρυστομαχιάσετε!

      Διαγραφή
  6. Πω, πώ! Τι πάθατε ρε παιδιά! Μια ιστοριούλα ήταν αυτή, όχι η διακήρυξη των δικαιωμάτων των γυναικών!
    Φευ και πάλι Σοφιστή μου, αλλά σφάλεις! Δεν αφορούσε την ρηχότητα των ανδρών η ιστορία. Απλά την άλλη προσέγγιση σε μια «φαρσοκωμωδία» παρεξηγήσεων, που – και εδώ είναι το τραγικό του πράγματος – οφείλεται σε ένα «εμφυτευμένο» φόβο απόρριψης και της συνεπακόλουθης μοναξιάς. Αυτό ναι, είναι μεγάλη ιστορία.
    Ούτε πιστεύω ότι σοβαρολογείς πως ενσαρκώνουμε τάχα το αντρικό πρότυπο!
    Όσο για τους «συλλαλήσαντας», προσοχή καιροφυλακτεί ο Χατζίρης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Όπως βλέπεις Μανόλη τα πιο "απαλά" θέματα δημιουργούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον.
    Υπάρχει σαφώς μία αδυναμία προσέγγισης και κατανόησης, δες όμως πόσο διαφορετικά προσεγγίζουν το θέμα τα δύο φύλα.
    Όσο για την τελευταία αποστροφή μου, εσύ πως την αντιλαμβάνεσαι;
    Άντε πάλι μια και ο προβοκάτορας (ξανα)θυμήθηκε τη Steak and BJ day να σας πω και άλλο ανέκδοτο.
    Ο ταχυδρόμος της γειτονιάς πρόκειται να πάρει σύνταξη.
    Όλοι του κάνουν δώρα ή του δίνουν χρήματα.
    Στο τελευταίο σπίτι η κυρία επιμένει να μπει μέσα.
    Του φτιάχνει καφέ, του προσφέρει γλυκό και στο τέλος τον οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα όπου κάνουν παθιασμένο σεξ (είδατε ο συνταξιούχος τι κάνει για να βγει το ανέκδοτο; αλλά μάλον πρόκειται για εκδρομέα του 60, οπότε δικαιολογείται.)
    Όταν τελειώνουν του δίνει πέντε ευρώ.
    Ο ταχυδρόμος ξαφνιάζεται "έκανες τόσα για μένα τι το θέλεις το πεντάευρο;"
    Άκου να σου πω όταν ρώτησα τον άντρα μου τι να κάνω μου απάντησε
    "γ...σέ τον και δώστου εκεί ένα πεντάευρο"
    Υ.Γ. mccp δεν θέλω παρατηρήσεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή