Σαν σήμερα πριν από 32 χρόνια (1980) – όπως μας θύμισε ο Ιωσήφ Φιλάγρης - πέθανε ο Νίκος Ξυλούρης. Για να τιμήσουμε τη μνήμη του , ας ακούσουμε ένα υπέροχο τραγούδι του, σε μουσική Γιάννη Μαρκόπουλου και στίχους Γιώργου Σκούρτη : Μπήκαν στη πόλη οι οχτροί!
Επίκαιρο στις μέρες που βρισκόμαστε…
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί
κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές
την πρώτη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
αδέρφια πήραν οι οχτροί
κι εμείς κοιτούσαμε τις κοπελιές
την άλλη μέρα
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί
κι εμείς φωνάζαμε στα σκοτεινά
την τρίτη μέρα
Από την ταινία «Τραγούδια της φωτιάς»(1975).
Σκηνοθεσία / Παραγωγή: Νίκος Κούνδουρος
Ο Νίκος Ξυλούρης ή Ψαρονίκος, (7 Ιουλίου1936-8 Φεβρουαρίου1980) γεννήθηκε το 1936, στο ορεινό χωριό Ανώγεια του Ρεθύμνου της Κρήτης από οικογένεια με μουσική παράδοση και πολλούς λυράρηδες. Στα πέντε του χρόνια, όταν οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό του, ξεριζώθηκε από τον τόπο του μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους, οι οποίοι μεταφέρθηκαν σε χωριό της επαρχίας Μυλοποτάμου όπου παρέμειναν μέχρι και την απελευθέρωση της Κρήτης. Αδέλφια του είναι οι επίσης γνωστοί μουσικοί της κρητικής μουσικής ο Αντώνης Ξυλούρης (Ψαραντώνης) και ο Γιάννης Ξυλούρης (Ψαρογιάννης) .
Πολύ όμορφη και συγκινητική η ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια οι οχτροί έχουν μπει προ πολλού στην πόλη.
Εδώ που φτάσαμε μας ταιριάζει πιο πολύ το μεγάλο τσίρκο.
Ειναι περασμένες μία πιά και ο ... ηλικιακός μου μαζοχισμός με οδηγεί να κάθομαι και να παρακολουθώ τα "Έκτακτα Δελτία ... Συμφορών" κατά Marcello de Orta"("Speriamo que me la cavo" - "Εγώ ελπίζω να την βολέψω"). Και σκέφτομαι κα συγκρίνω: τον αξιομνημόνευτο Νίκο Ξυλούρη που υπερασπίστηκε με παρρησία και αγνότητα την αξιοπρέπεια ενός λαού απέναντι στους βιαστές της ελευθερίας του με τους αργυρώνητους αιρετούς "Εφιάλτες" της σύγχρονης Δημοκρατίας μας, που από την ... εσπερία ... μας εκβιάζουν διλημματικά για την αποδοχή μιας επαίσχυντης σκλαβιάς - που μας οδήγησαν οι ίδιοι - με την επίκληση του "ήσσονος κακού", λες και ο θάνατος που μας επιφυλάσσουν θα έχει καμμιά διαφορά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘράσσος απύθμενο, έλλειψη συνείδησης, κοινώς "ξετσιπωσιά", από μέρους όλων εκείνων που εξακολουθούν να επιθυμούν να μας ... σώσουν. Αφού μας ξεκάνουν πρώτα! Και ζητάνε να σκύψουμε και πάλι το κεφάλι. Όσο για τα media, καλά αυτά πάντα έπαιζαν τον ρόλο του στρεβλωτή της συνείδησης του λαού μας.
Να τους θυμήσουμε σ' όλους αυτούς πως ο λαός μας έδειξε ανά τους αιώνες δείγματα ανθρώπινης αξιοπρέπειας: στις Θερμοπύλες, στο Ζάλογγο, στο Αρκάδι, στην Αντίσταση στην Κατοχή κι όπου αλλόυ!
Δείγματα που ο γελοίος πολιτικός μας κόσμος τα αγνοεί.
Καιρός είναι να τον αγνοήσουμε κι εμείς!
Όσο για τον Νικόλα - όπως τον αποκαλούμε ακόμα στο νησί, γιατί ζει ανάμεσά μας και δεν τον ξεχνάμε - δυστυχώς ... αυτός πέθανε νωρίς ....
Πολύ σωστά επισημαίνει ο Μανόλης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ν.Ξ. υπήρξε πρότυπο λεβέντη με την έννοια που αυτή η λέξη (ανεξάρτητα από την ετυμολογική της προέλευση, κατ΄ άλλους τουρκική, κατ΄ άλλους ενετική) έχει πάρει στην ελληνική γλώσσα και είναι αμετάφραστη, γιατί είναι πολυσήμαντη.
Σημαίνει τον όμορφο στην εμφάνιση και ταυτόχρονα απόλυτα ηθικό και γενναιόφρονα.
O Ν.Ξ. συμπύκνωνε όλες τις παραπάνω ιδιότητες σε ιδανική αρμονία.
Σήμερα η ανάμνηση και το παράδειγμα του αποτελούν μέτρο σύγκρισης και οδηγό στις συνθήκες ηθικού ξεπεσμού και ταπείνωσης που βιώνουμε.
Αρκεί να ακούσουμε το «Λαέ μη σκύβεις άλλο το κεφάλι» από το μεγάλο τσίρκο, τραγουδημένο με τη θεία φωνή του για να καταλάβουμε ποιος μοναδικός δρόμος αξιοπρέπειας και τιμής ανοίγεται μπροστά μας.