ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2012

Ελληνική γραφή η Γραμμική Α

Ο δίσκος της Φαιστού , ένα παράδειγμα Γραμμικής Α'

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΩΡΓΟΥΔΗ


Πολιτιστικό γεγονός διεθνούς εμβέλειας είναι η ανάγνωση της Γραμμικής Γραφής Α από τον Ηρακλειώτη ερευνητή Μηνά Τσικριτζή. Μελέτη η οποία κυκλοφορεί τις επόμενες μέρες από τις εκδόσεις της Βικελαίας Δημοτικής Βιβλιοθήκης με τίτλο: «Γραμμική Α. Συμβολή στην κατανόηση μιας αιγαιακής γραφής».
Το βιβλίο που προλογίζεται από την επίκουρο καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Κατερίνα Κόπακα, αναμένεται να προκαλέσει έντονους και γόνιμους προβληματισμούς στη διεθνή επιστημονική κοινότητα αλλά και στους μη ειδικούς, αφού σύμφωνα με την τεκμηριωμένη άποψη του μελετητή, η Γραμμική Γραφή Α είναι ελληνική γραφή, η οποία -όπως είναι φυσικό- μετατοπίζει ιστορικά τη χρήση της ελληνικής γραφής στην περίοδο (1750 π.Χ. – 1450 π.Χ.).
Σύμφωνα με την άποψη του κ. Τσικριτσή, η Γραμμική Γραφή Α αποτελεί μία από τις «αρχαιότερες συλλαβικές γραφές της ανθρωπότητας και -μαζί με τα κρητικά ιερογλυφικά- την πιο παλιά γραφή του ευρωπαϊκού πολιτισμού». Παράλληλα, η Γραμμική Β είναι προϊόν εξέλιξης της Γραμμικής Α.
Ο συγγραφέας, που είναι καθηγητής Πληροφορικής, στη διάρκεια των μεταπτυχιακών του σπουδών στη Θεολογία, ανέπτυξε έναν αλγόριθμο «ελέγχου της ταυτότητας και της γνησιότητας των ψευδεπίγραφωνχριστιανικών κειμένων, εφαρμόζοντας στατιστικές μεθόδους πάνω στα φωνήματα, τις συλλαβικές αξίες και τη συχνότητα των ριζών των λέξεων που συνθέτουν ένα κείμενο. «Κατά τη διάρκεια δοκιμών που έγιναν για το παραπάνω πρόγραμμα», όπως μας λέει, «επιχείρησα να εφαρμόσω τη μέθοδο και στα αρχεία των λέξεων της Γραμμικής Α και Β, αρχεία που δημιούργησα με βάση τα διαθέσιμα συλλαβογράμματα των δύο γραφών». Το αποτέλεσμα του εν λόγω πειραματισμού ήταν πως οι φωνητικές αξίες 20 συλλαβογραμμάτων της Γραμμικής Α που μέχρι τότε έπαιρναν «στη βιβλιογραφία τις φωνητικές αξίες των αντίστοιχών τους της Γραμμικής Β με μόνο κριτήριο τη μορφολογική ομοιότητα των συμβόλων, θα μπορούσαν να αλλάξουν, αν χρησιμοποιούνταν ως επιπλέον κριτήριο και η συχνότητα εμφάνισής τους στην αρχή και στο τέλος των λέξεων».
Κάνοντας μια σύγκριση μεταξύ των αποκρυπτογραφημένων λέξεων της Γραμμικής Β και της μεταγραφής της Γραμμικής Α εξάγονται συμπεράσματα εντυπωσιακών αντιστοιχιών.
«Πραγματικά, από τα διαθέσιμα στατιστικά δεδομένα της Γραμμικής Β διαπιστώνεται ότι το 65% των λέξεων είναι κύρια ονόματα. Αν αυτό το ποσοστό αφαιρεθεί από το σύνολο των γνωστών λέξεων της Γραμμικής Β μένουν περίπου 1.000 λέξεις -δεν είναι κύρια ονόματα. Και απ’ αυτές μόνο το 1/3 (350) λέξεις είναι διαφορετικών τύπων κλιτές λέξεις. Από τα υπόλοιπα 2/3 (650 λέξεις), μόνο οι μισές ερμηνεύονται με αντίστοιχους ομηρικούς ή κλασικούς τύπους, με σχετική βεβαιότητα και με βάση το λογιστικό περιεχόμενο των πινακίδων και τη χρήση τους».
Περίπου αντίστοιχα ποσοστά με ελάχιστες αποκλίσεις συναντώνται αναλογικά και στην εφαρμοζόμενη μεταγραφή της Γραμμικής Α. Συγκεκριμένα, ο συγγραφέας αναφέρει τα εξής στοιχεία:
«Από ένα σύνολο, δηλαδή, περίπου 600 λέξεων, 420 είναι κύρια ονόματα και τοπωνύμια (ποσοστό=2/3).
Από τις υπόλοιπες 180 λέξεις (ποσοστό=1/3), οι μισές αναγνωρίζονται με σχετική βεβαιότητα και με βάση ομηρικούς και κλασικούς τύπους, στους οποίους παραπέμπει από τη μια το περιεχόμενο των κειμένων και από την άλλη η λειτουργία -χρήση των ενεπίγραφων ευρημάτων. Οι υπόλοιπες 90 λέξεις που δεν αναγνωρίζονται, πιθανόν, να σχετίζονται με απολεσθείσες λέξεις ή με ξένα γλωσσικά δάνεια, κυρίως σε περιοχές όπως η ανατολική Κρήτη».


Ο κ. Τσικριτσής θεωρεί ότι, σύμφωνα με την ανάγνωση της συλλαβικής μινωικής γραφής που ο ίδιος πραγματοποίησε, στην εν λόγω γλώσσα υπάρχουν «χαρακτηριστικά μιας προ-αιολικής διαλέκτου, καθώς και ασυναίρετους τύπους μιας -θα μπορούσαμε να πούμε- προϊωνικής διαλέκτου, οι οποίοι οφείλονται, πιθανότατα, στις διαρκείς αλληλεπιδράσεις των φυλών που μιλούσαν ένα ελληνοπελασγικό γλωσσικό ιδίωμα. Το γλωσσικό δεδομένο των κοινών λέξεων και των τοπωνυμίων, με θέμα που λήγει σε -νθ ή σσ ή ττ (Κόρινθος, Παρνασσός, Απύρανθος κ.ά.), σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, όπου κατοικούσαν ελληνικά φύλα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι παραπάνω φυλές χρησιμοποιούσαν την ίδια γλώσσα, χωρισμένη σε διάφορες διαλέκτους, που ωστόσο δεν εμπόδιζαν τη μια περιοχή να κατανοεί εύκολα τη διάλεκτο της άλλης».
Αυτή τη θεώρηση ο συγγραφέας την εδράζει πάνω σε δύο κυρίως συμπεράσματα: στο γεγονός ότι η πικτογραφία (δι’ εικόνων γραφή – κρητικά ιερογλυφικά), που προϋπήρξε της Γραμμικής Α, ήταν σε σημαντικό βαθμό λεξισυλλαβική γραφή· καθώς και στο χαρακτηρισμό της Γραμμικής Α ως συλλαβολεξιγραφικής γραφής, επειδή στη γραφή αυτή διατηρείται ένα μικρό ποσοστό λεξιγραφημάτων, τα οποία, σε συνδυασμό με διαφορετικά κάθε φορά συλλαβικά σημεία, αποδίδουν διαφορετικές σημασίες λέξεων (π.χ. nau-si, nau-si-ni κ.ά.).
Ο εντοπισμός στα αρχεία της Γραμμικής Α κάποιων λέξεων και ανθρωπωνύμιων μη ελληνικών οφείλεται, κατά πάσα πιθανότητα, σε εποίκους και γυναίκες δούλων που είχαν έρθει να εργαστούν στην Κρήτη. Οι γυναίκες ανελάμβαναν την ανατροφή των παιδιών.
Από τα 178 συλλαβογράμματα της Γραμμικής Α, όπως τονίζεται στη μελέτη, 50 είναι όμοια με αυτά της Γραμμικής Β, από αυτά όμως μόνο πέντε μπορούν με βεβαιότητα να ταυτιστούν με αντίστοιχα σύμβολα της Γραμμικής Β και του κυπριακού συλλαβικού συστήματος. Ο κ. Τσικριτσής, όμως, φαίνεται ότι επιβεβαιώνει τη ρήση του Τσάουντιγκ, που μαζί με τον Βέντρις αποκωδικοποίησαν πριν από περίπου πενήντα χρόνια περίπου τη Γραμμική Β. «Είναι εντελώς σίγουρο ότι η Γραμμική Β ήταν δάνειο από την προγενέστερη Γραμμική Α. Πού και πότε συνέβη ο δανεισμός είναι άγνωστο, αλλά έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι μπορεί να έγινε πολύ νωρίτερα από τη χρονολογία των πινακίδων της Γραμμικής Β που σώθηκαν», τονίζει σε σχετική μελέτη του με τίτλο, «Γραμμική Β και συγγενικές γραφές», ο Τσάουντιγκ.
Στο ενδιαφέρον κεφάλαιο για τη γλωσσική δομή της Γραμμικής Α, ο συγγραφέας αναφέρει πως «το μικρό διαθέσιμο δείγμα, 571 λέξεις, δεν προσφέρεται για να αποδοθούν με βεβαιότητα όλοι οι κανόνες της Γραμμικής Α», επιπρόσθετα, η προέλευση των επιγραφών από διαφορετικές χρονικές περιόδους και περιοχές δυσκολεύει τη δημιουργία αυστηρών κανόνων.
Τα συμπεράσματα που εξάγονται ωστόσο είναι τα εξής:
* Οι γραφείς σε ελάχιστες περιπτώσεις χωρίζουν διάφορα μέρη με οριζόντιες γραμμές, όπως συμβαίνει κατά κανόνα στις σελιδόσχημες πινακίδες της Γραμμικής Β. Στα κείμενα της Γραμμικής Α, οι γραφείς χωρίζουν σε «παραγράφους», αφήνοντας ένα χώρο κενό, για να συνεχίσουν αμέσως παρακάτω σε μια νέα καταγραφή, διαφορετική ως προς το νόημα από το προηγούμενο κείμενο.
* Τα σημεία στίξης που χρησιμοποιούνται στη Γραμμική Β, για να διαχωρίζουν τις λέξεις, πολλές φορές δεν υπάρχουν στη Γραμμική Α.
* Σε ορισμένες περιπτώσεις οι γραφείς, αφού εξαντλήσουν το χώρο στη μια πλευρά της πινακίδας, συνεχίζουν στην πίσω πλευρά.
* Σε πολλές περιπτώσεις, όταν μια συλλαβή τονίζεται, επηρεάζεται ο τρόπος γραφής της συλλαβής, γεγονός που διαφοροποιεί τη Γραμμική Α από τη Γραμμική Β.
* Μερικά πιθανά ονόματα που εντοπίζονται στη Γραμμική Α είναι: Δαλιδά, Τελχίς, Φάνινα, Βατίδα, Λαόδικι, όσον αφορά τα θηλυκά, και Δάρης, Μιλότραλης, Γυπαίνος, Δώσων κ.λπ., όσον αφορά τα αρσενικά.
* Καθοριστικά στοιχεία για τον έλεγχο της προτεινόμενης μεταγραφής αποτελούν οι λέξεις: Ku-ro= χουλόν (όλον, για το σύνολο), ki-ro= ιρόν (για το ιερόν) και go-to ku-ro= ποσόν χουλόν (για το συνολικό άθροισμα).
* Σημαντικότατο είναι επίσης το γεγονός της ύπαρξης σιτηρεσίων που δίνεται και κρασί, στοιχείο που δεν συναντάται στη Γραμμική Β.
* Στην πινακίδα ΗΤ30 επιβεβαιώνονται τέσσερα γεύματα για 650 περίπου άτομα.
* Τα αγροτικά προϊόντα που διαβάζονται είναι στάρι, κριθάρι, όσπρια, οίνος, σύκα, λάδι, ελιές, μέλι, κοπάδια ζώων κ.λπ.
* Το μετρικό αριθμητικό σύστημα στη Γραμμική Α είναι σχετικά απλό και όμοιο με αυτό της Γραμμικής Β.
* Η κάθετη γραμμή συμβολίζει τη μονάδα, η οριζόντια γραμμή τη δεκάδα, ο κύκλος ή η κουκκίδα την εκατοντάδα, ο κύκλος με το σταυρό στη μέση τη χιλιάδα.





7 σχόλια:

  1. εάν οι κλέφτες στην ολυμπία αντί για δύο ήταν δέκα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πρώτα οι πίνακες μετά η Ολυμπία!? Η άποψή μου είναι ότι εκτελούσαν διατεταγμένη αποστολή με συνεργούς πολιτικούς. Δεν έχω τώρα αποδείξεις αλλά είμαι βέβαιος ότι στο άμεσο μέλλον θα βρεθούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και ενώ το θέμα της ανάρτησης είναι έντονου επιστημονικού ενδιαφέροντος, τα σχόλια έχουν έντονο πολιτικό ενδιαφέρον. Κι επείδή το τελευταίο "καίει" θα ακολουθήσω την πεπατημένη.
    Δεν είναι καχυποψία η άποψή σου, αγαπητέ Δικαιόπολη. Πολλές φορές στο παρελθόν δικοί μας πολιτικοί βρέθηκαν αναμεμειγμένοι σε υποθέσεις ακόμα και κοινής αρχαιοκαπηλείας. Η φεουδαλική πολιτική αιώνων δίνει την ευχέρεια σ' αυτούς που διαχειρίζονται τα κοινά στην χώρα μας, να την θεωρούν φέουδό τους με το όποιο εμπράγματο δικαίωμα να βρίσκεται στην απόλυτη δικαιοδοσία τους.
    Το τραγικό είναι ότι, όπως και στο παρεθόν, όλοι αυτοί θα παραμείνουν στο απυρόβλητο "αθώοι" μέσα από τις διδικασίες αναβάπτισης της κολυμπήθρας του Σιλωάμ που έχουν οι ίδιοι κατασκευάσει.
    Σπύρο, μην ανησυχείς. Ο κλέφτης είναι ένας. Όποιος μας έχει "κλέψει" την δυνατότητα να σκεφτόμαστε. Βρείτε τον ντε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εξαιρετική και ενδιαφέρουσα ανάρτηση.
    Η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για θέμα που απαιτεί ειδικές γνώσεις, γι΄ αυτό και η "αποχή σχολιασμού"
    Το μόνο που μπορεί κάποιος να επισημάνει είναι το πόσο πίσω μας παραπέμπει, στις απαρχές της ιστορίας μας.
    ΤΗ γλώσσα μού δωσαν ελληνική•
    το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
    Μονάχη έννοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αντίθετα, θα έλεγα εγώ, αγαπητέ Ιωσήφ Φιλάγρη, ιδού πεδίον λαμπρόν σχολιασμού! Όχι επί των επιστημονικών θεμάτων που άπτεται το πόνημα του κ. Μηνά Τσικριτζή, που απαιτεί, όπως επισημαίνεις εξειδικευμένες γνώσεις, αλλά πάνω στην εκπαιδευτική πολιτική του υπουργείου Παιδείας (έτσι μάθαμε εμείς τότε να το λέμε, τα επιπρόσθετα θυμίζουν την λαϊκότατη παροιμία «άλλαξε ο Μανωλιός …).
    Όπου βέβαια, αντί να αναζητούμε τις ρίζες μιας γνώσης καταγινόμαστε στην «παπαγαλία» πληροφοριών (δηλαδή … λίθων και κεράμων ατάκτως ριπτομένων). Δεν είναι απαίτηση να γίνουμε όλοι γλωσσολόγοι αλλά ας (ανα)καλύψουμε τουλάχιστον τις έννοιες που αφορούν την σημερινή μας γλώσσα. Μάλιστα, τώρα που έχουμε και την ευχέρεια των Η/Υ ας μάθουν τα παιδιά μας τι είναι αυτό το μέσον που μας επιτρέπει να διαιωνίζουμε τις γνώσεις μας και να καταθέτουμε την συμμετοχή μας σ’ αυτές.
    Και οι αποστροφές μου δεν αφορούν μόνο την κυρίαρχη πολιτική εφαρμογή της ημιμάθειας που προωθεί το υπουργείο α-παιδευσίας, αλλά και το ήθος καθενός εκπαιδευτικού που υποκύπτει σ’ αυτήν την προώθηση. Και όχι μόνο! Συνυπεύθυνοι σ’ αυτές τις καταστάσεις είναι και οι γονείς, όσοι τουλάχιστον ενστερνίζονται την άποψη ότι οι μαθητές θα πρέπει να είναι προσκολλημένοι στην διδακτέα ύλη και όχι στην γνώση που απορρέει απ’ αυτήν.
    Και τα μόνα θύματα είναι τα παιδιά που οδηγούνται σε μια απέχθεια προς ότι θα τους βοηθήσει να γίνουν χρηστοί πολίτες – με ότι συνεπάγεται ο όρος. Και μέσα από αυτόν τον φαύλο κύκλο αμάθειας, ημιμάθειας και άγνοιας, να διαιωνίζουν οι «προστάτες» της πολιτικής σκηνής την επικυριαρχία τους.

    Υ/Γ. Άργησα να απαντήσω στο σχόλιό σου Ιωσήφ, γιατί έψαχνα να βρω την κ. Κόπακα – γνωστή μου παλαιόθεν – και να συζητήσω μαζί της κάποια θέματα που αφορούν την μαθηματική – στατιστική προσέγγιση της μεθόδου αποκρυπτογράφησης που χρησιμοποίησε ο κ. Τσικριτζής καθώς και το σύγγραμμα της γλωσσολόγου κ. Πηνελόπης Καμπάκη – Βουγιουκλή «Γλώσσα και Μαθηματικά Πρότυπα», όπου τεκμηριώνεται η ορθότητα της μεθόδου αυτής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και επανέρχομαι … (θα επανέρχομαι μέχρι να με βαρεθείτε και να με … διώξετε – μην το κάνετε γιατί … θα επανέλθω)!
    Κατ’ αρχήν ας δούμε πως προέκυψε η ανάγκη για την δημιουργία «γραπτού λόγου» στο ανθρώπινο είδος. Προφανώς ο προφορικός λόγος προηγείτο του γραπτού, η ανάγκη όμως για μη προφορική μεταφορά πληροφορίας έβαλε σε σκέψη τους προγόνους μας: δημιούργησε την «εικονογραφία» την απεικόνιση δηλαδή της πληροφορίας με επαναλαμβανόμενες εικόνες για την απαρίθμηση της μεταφερόμενης πληροφορίας. Έτσι «χαράχτηκαν – γράφηκαν» σε τοίχους σπηλαίων εικόνες από την πρωτόγονη ζωή, κυνήγι, ζώα κλπ.. (Πολλά τέτοια καλλιτεχνικά δημιουργήματα έχουν βρεθεί σε σπήλαια της κεντρικής Ευρώπης αλλά και στην Κρήτη – στην Πλάκα π.χ. στην περιοχή της Ελούντας).
    Επειδή όμως η αύξηση του όγκου της πληροφορίας απαιτούσε μεγάλη έκταση χώρου και χρόνου, προέκυψε η ανάγκη «συμπίεσης» της πληροφορίας μέσω «συμβολισμών» που περιείχαν περισσότερες πληροφορίες από μια το καθένα. Στην εξέλιξη των πραγμάτων προέκυψαν τα «συλλαβογράμματα» που αντιστοιχούσαν σε συνδυασμό συμφώνου – φωνήεντος ή και το ανάποδο φωνήεντος – συμφώνου. Για να καταλάβετε τα προφορικά φθογγικά φωνήεντα είναι πέντε (5): α, ε, ι, ο, ου. Για το σύμφωνο ν έπρεπε να υπάρχουν πέντε συλλαβογράμματα που να αντιστοιχούν στις συλλαβές να, νε, νι, νο και νου. Και άλλα πέντε στην αναστροφή: αν, εν, ιν, ον, ουν. Πάλι μεγάλος όγκος!
    Κι εδώ αγαπητέ μου Ιωσήφ προέκυψε η ελληνική ιδιοφυϊα! Αντικατέστησαν οι πρόγονοί μας όλο αυτό το ογκώδες σύστημα με σύμβολα (τα είκοσι επτά – αρχικά – γράμματα) του αλφαβήτου (που αργότερα … ξέπεσαν σε είκοσι τέσσερα, για λόγους … συντόμευσης). Τα σύμβολα αυτά είχαν μοναδική ιδιότητα σε προφορική έκφραση: ήταν σύμφωνα ή φωνήεντα και μόνο. Όμως ο συνδυασμός τους απέδωσε πλήρως τις φθογγικές απαιτήσεις των συλλαβογραμμάτων. Και φτάσαμε στο σήμερα!
    Ωραία, φτάσαμε στο σήμερα. Τότε γιατί μας νοιάζει τόσο το τι γράφουν κάτι πήλινα πλακάκια που βρίσκουν οι αρχαιολόγοι και μας βάζουν σε μπελάδες; Απλά έτσι κατανοούμε την εξέλιξη των κοινωνιών από τις οποίες προερχόμαστε, διαβάζοντας τις πληροφορίες για τον τρόπο ζωής τους. Η απαρχή της ιστορίας…
    Με μεγάλη προσπάθεια κατάφεραν ερευνητές να αποκρυπτογραφήσουν τα ιερογλυφικά της Αιγύπτου. Ο Σαμπολιόν αξιωματικός του Γαλλικού στρατού εντυπωσιάστηκε από την «στήλη της Ροζέττας» στην εκστρατεία του Μεγάλου Ναπολέοντα στην Αίγυπτο το 1798. Στην περίφημη αυτή στήλη υπήρχαν τρία κείμενα: ένα στα ιερογλυφικά, ένα σε σφηνοειδή γραφή κι ένα στα ελληνικά. Ο Σαμπολιόν χρειάστηκε είκοσι δυο χρόνια για να αποκρυπτογραφήσει το ιερογλυφικό κείμενο και να ταυτοποιήσει δεκατέσσερα γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου με τα αντίστοιχα σύμβολα. Το ίδιο συνέβη, αργότερα και με την σφηνοειδή γραφή. Έτσι μάθαμε για τα όσα συνέβησαν στην Αίγυπτο των Φαραώ και στην Μεσοποταμία των Σουμερίων, σπουδαίοι πολιτισμοί και οι δύο.
    Έτσι έγινε και με την Γραμμική Β. Και ακολούθησε η Γραμμική Α. Η ανάλυση πάνω στην Γραμμική Γραφή Α του ερευνητή κ Τσικριτζή βασίζεται στην στατιστική επανεμφάνιση των ίδιων συμβόλων πάνω στις τυπωμένες πινακίδες. Η μέθοδος αυτή είναι γνωστή από τις πρώτες αποκρυπτογραφήσεις «νεκρών γλωσσών», όπως η σφηνοειδής γραφή (Σουμέριοι, Χετταίοι κλπ.) ή τα ιερογλυφικά (Αίγυπτος, Κρήτη κλπ.).
    Σας ζάλισα; Πιθανόν. Όλα τούτα όμως δεν είναι παρά ο πρόλογος σ’ αυτό που θα ακολουθήσει. Τι; Τρέμετε στην ιδέα; Χα! Μην φοβάστε! Γιατί σας παραπέμπω να διαβάσετε την συνέχεια σ’ ένα από τα ωραιότερα διηγήματα του Edgar Alan Poe, «Ο Χρυσός Σκαραβαίος», όπου αναλύεται σε απλουστευμένη μορφή η διαδικασία που ακολούθησε ο συμπατριώτης μας ερευνητής. Και όχι μόνο.
    Κουράστηκα. Ας συνεχίσει κάποιος άλλος. Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μανόλη συγχαρητήρια.
    Παραλίγο να μη δω την παρέμβασή σου, για το λόγο ότι σπανίως επιστρέφουμε στα προηγούμενα όταν υπάρχουν νέες αναρτήσεις.
    Πολύ ενδιαφέροντα όσα αναφέρεις και το ερώτημα, για να σε κρατήσουμε ποιος ασφαλέστερος τρόπος, να σου πούμε να μείνεις ή να φύγεις;
    Πρώτα απ΄ όλα για την "παιδεία" μας.
    Ποιος μπορεί να αμφισβητήσει ότι, το περιώνυμο υπουργείο μας, όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να παράσχει παιδεία αλλά ούτε καν εκπαίδευση.
    Εκτός από όλα τα υπόλοιπα, η επιβαλλόμενη εκπαιδευτική λοβοτομή αναδεικνύεται σε όλο της το μεγαλείο κάθε χρόνο, στις πανελλήνιες ή πανελλαδικές - πως λέγονται τώρα;- εξετάσεις όταν η ορθή απάντηση στα θέματα είναι από τη σελίδα Χ και τη λέξη τάδε μέχρι τη σελίδα Ψ και τη λέξη δείνα, του μοναδικού ευαγγελίου (με συγχωρείτε βιβλίου ήθελα να πω).
    Έτσι οι μαθητές αποστηθίζουν και μόνο και οι διορθωτές εκτιμούν το αποτέλεσμα με το βιβλίο δίπλα στο γραπτό.
    Αυτή η "εκπαίδευση", που έχει αναγάγει την αποστήθιση σε μοναδικό κριτήριο - μέσο επιτυχίας, όχι μόνο δεν δίνει γνώσεις, που θα ήταν το μικρότερο κακό, αλλά κυρίως προβαίνει σε μία καταστροφική επιλογή.
    Επιλογή ατόμων χωρίς κριτική σκέψη και ικανότητα ανάλυσης.
    Αυτοί, εδώ και κάποιες δεκαετίες προηγούνται και προκρίνονται προκειμένου να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
    Δεν ξέρω πόσο μπορεί να διορθώνεται το κακό στην τριτοβάθμια (εξαρτάται από τον εκάστοτε καθηγητή) αλλά, ήδη, η φυσική επιλογή έχει γίνει.
    Αυτοί, φυσικό είναι να αποτελέσουν και την ηγεσία του τόπου, στην ευρύτερη έννοιά της εκπαίδευση, διοίκηση, δικαστές κ.ο.κ.
    Τα αποτελέσματα πλέον είναι εμφανή. Πλήρης τυπολατρία και έλλειψη κάθε πρωτοτυπίας και φαντασίας.
    Και επίτρεψέ μου να σου πω ότι και η αλλαγή του τίτλου δεν είναι απλώς για να αλλάξει ρούχα ο Μανωλιός, π.χ. η αφαίρεση του επιθέτου Εθνικής δίπλα από το Παιδείας μόνο τυχαίος δεν είναι (αλλά πρόκειται για άλλη κουβέντα).
    Τέλος πάντων, αυτό που πρέπει να επισημανθεί θετικά είναι ο κόπος και η προσπάθειά σου να ερευνήσεις ένα τόσο σημαντικό θέμα, με αποτέλεσμα ιδιαίτερα επιτυχές όπως δείχνει (και) η συγκεκριμένη και πολύ χρήσιμη παρέμβαση.
    Θα ήταν πολύ ωφέλιμο και χρήσιμο (εκτός των άλλων και χωρίς να χάσει τον αρχικό της σκοπό) η σελίδα να μετεξελιχθεί και σε ένα βήμα παρεμβάσεων με φιλοσοφική, καλλιτεχνική και επιστημονική διάσταση (οι δικές σου παρεμβάσεις είναι πολύ χρήσιμες σ΄ αυτή την κατεύθυνση, καιρό τώρα).
    Για το λόγο αυτό κάνω έκκληση σε συμμαθητές μου (και ξέρω πως υπάρχουν πολλοί, με ειδικά ενδιαφέροντα και μελέτες) να μη διστάζουν να μας κάνουν κοινωνούς των ενδιαφερόντων τους.
    Η έκκληση απευθύνεται ιδιαίτερα στους (ήδη) συνταξιούχους, αν και σύντομο θα είμαστε όλοι άνεργοι και θα έχουμε καιρό (ελπίζω και διάθεση).

    ΑπάντησηΔιαγραφή