Ο συμμαθητής μας Δημήτρης Ζεβόλης (1969) έγραψε ένα σχόλιο
στη προηγούμενη ανάρτησή μας (Ο Πυθέας και η οδός Πυθέου) για τον Πυθέα , τον Ζεύξιδα αλλά και την Ωραία Ελένη. Επειδή παρουσιάζει εξαιρετικό
ενδιαφέρον το σχόλιο , αξίζει ξεχωριστής ανάρτησης.
«Ευχαριστώ τον αγαπητό μας συμμαθητή για όσα ιδιαιτέρως
ενδιαφέροντα παραθέτει, αλλά και τη σύνταξη γιατί επαναφέρει την ιστοσελίδα σε
ενδιαφέρουσα θεματολογία, πέραν της ανεκδοτολογικής παράθεσης σχολικών
αναμνήσεων.
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για αναμνήσεις (μετά τα 100 βλέπουμε).
Ο Πυθέας υπήρξε, όντως, μεγάλος εξερευνητής, όπως ήταν και ο Οδυσσέας (δεν περιπλανήθηκε γιατί τον κατάτρεχε ο Ποσειδώνας) αλλά και ο Μεγάλος Αλέξανδρος ο οποίος υπήρξε ένας ένοπλος εξερευνητής. Κίνητρό του δεν ήταν η κατάκτηση αλλά η περιέργεια.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα η αναζήτηση του κέρδους ή η περιέργεια αποτελεί το κίνητρο ώστε κάποιος να εκτεθεί στην ταλαιπωρία και κυρίως στους κινδύνους της περιπλάνησης - εξερεύνησης; Και εδώ θυμάμαι- για να περιπέσω κι εγώ στην αναμνησιολογία- την σχετική μας διαφωνία με τον Τζαμαλούκα.
Προφανώς δεν υπάρχει απάντηση, για άλλους είναι το πρώτο για άλλους το δεύτερο και συνήθως υπάρχει ένας συνδυασμός και των δύο.
Ριψοκίνδυνες και τυχοδιωκτικές φύσεις υπόκεινται στην επίδραση και των δύο.
Όμως και ο άλλος δρόμος έχει την δική του ιστορική φόρτιση αφιερωμένος στον Ζεύξιδα έναν από τους σημαντικότερους ζωγράφους του 5ου προς 4ο αιώνα π.Χ. ο οποίος έχει φυσικά περιπέσει σε αφάνεια γιατί έργα ζωγραφικής γενικά (εκτός από τις παραστάσεις σε πήλινα σκεύη) δεν διασώθηκαν.
Αυτός λοιπόν ο Ζεύξις, κατά τον Κικέρωνα, εκτελώντας μία παραγγελία των κατοίκων του Κρότωνα να ζωγραφίσει την Ωραία Ελένη, ζήτησε να του στείλουν τις πέντε ωραιότερες παρθένες της πόλης (δεν ξέρω αν παρέμειναν παρθένες και μετά την ολοκλήρωση του έργου)ώστε από κάθε μία να διαλέξει τα καλύτερα στοιχεία και να απεικονίσει την Ω.Ε. δημιουργώντας έναν υπέροχο πίνακα.
Κι εδώ θυμάμαι -δεύτερη παράβαση του κανόνα στο ίδιο κείμενο- την παρατήρηση που μας είχε κάνει ο (Σωτήρης) Παπαϊωάννου ότι ο Όμηρος πουθενά δεν περιέγραψε την Ω.Ε. και αποτέλεσε την αφορμή να δω με άλλο μάτι τον Όμηρο. Η ομορφιά δεν περιγράφεται γιατί είναι ιδέα, συλλαμβάνεται μόνο νοητικά και νάτος ο Πλάτωνας.
Ένα επίσης ενδιαφέρον στοιχείο της προσωπικότητάς του Ζεύξη (ή Ζεύξιππου) φέρεται είναι ο τρόπος του θανάτου του.
Πέθανε (κυριολεκτικά) από τα γέλια εκτελώντας την παραγγελία μιας άσχημης γριάς που του ζήτησε να την ζωγραφίσει ως Αφροδίτη.
Αυτά ανεκδοτολογικά ευχαριστώντας τον φίλο που μας δημιούργησε τους συνειρμούς».
Είναι πολύ νωρίς ακόμα για αναμνήσεις (μετά τα 100 βλέπουμε).
Ο Πυθέας υπήρξε, όντως, μεγάλος εξερευνητής, όπως ήταν και ο Οδυσσέας (δεν περιπλανήθηκε γιατί τον κατάτρεχε ο Ποσειδώνας) αλλά και ο Μεγάλος Αλέξανδρος ο οποίος υπήρξε ένας ένοπλος εξερευνητής. Κίνητρό του δεν ήταν η κατάκτηση αλλά η περιέργεια.
Τίθεται λοιπόν το ερώτημα η αναζήτηση του κέρδους ή η περιέργεια αποτελεί το κίνητρο ώστε κάποιος να εκτεθεί στην ταλαιπωρία και κυρίως στους κινδύνους της περιπλάνησης - εξερεύνησης; Και εδώ θυμάμαι- για να περιπέσω κι εγώ στην αναμνησιολογία- την σχετική μας διαφωνία με τον Τζαμαλούκα.
Προφανώς δεν υπάρχει απάντηση, για άλλους είναι το πρώτο για άλλους το δεύτερο και συνήθως υπάρχει ένας συνδυασμός και των δύο.
Ριψοκίνδυνες και τυχοδιωκτικές φύσεις υπόκεινται στην επίδραση και των δύο.
Όμως και ο άλλος δρόμος έχει την δική του ιστορική φόρτιση αφιερωμένος στον Ζεύξιδα έναν από τους σημαντικότερους ζωγράφους του 5ου προς 4ο αιώνα π.Χ. ο οποίος έχει φυσικά περιπέσει σε αφάνεια γιατί έργα ζωγραφικής γενικά (εκτός από τις παραστάσεις σε πήλινα σκεύη) δεν διασώθηκαν.
Αυτός λοιπόν ο Ζεύξις, κατά τον Κικέρωνα, εκτελώντας μία παραγγελία των κατοίκων του Κρότωνα να ζωγραφίσει την Ωραία Ελένη, ζήτησε να του στείλουν τις πέντε ωραιότερες παρθένες της πόλης (δεν ξέρω αν παρέμειναν παρθένες και μετά την ολοκλήρωση του έργου)ώστε από κάθε μία να διαλέξει τα καλύτερα στοιχεία και να απεικονίσει την Ω.Ε. δημιουργώντας έναν υπέροχο πίνακα.
Κι εδώ θυμάμαι -δεύτερη παράβαση του κανόνα στο ίδιο κείμενο- την παρατήρηση που μας είχε κάνει ο (Σωτήρης) Παπαϊωάννου ότι ο Όμηρος πουθενά δεν περιέγραψε την Ω.Ε. και αποτέλεσε την αφορμή να δω με άλλο μάτι τον Όμηρο. Η ομορφιά δεν περιγράφεται γιατί είναι ιδέα, συλλαμβάνεται μόνο νοητικά και νάτος ο Πλάτωνας.
Ένα επίσης ενδιαφέρον στοιχείο της προσωπικότητάς του Ζεύξη (ή Ζεύξιππου) φέρεται είναι ο τρόπος του θανάτου του.
Πέθανε (κυριολεκτικά) από τα γέλια εκτελώντας την παραγγελία μιας άσχημης γριάς που του ζήτησε να την ζωγραφίσει ως Αφροδίτη.
Αυτά ανεκδοτολογικά ευχαριστώντας τον φίλο που μας δημιούργησε τους συνειρμούς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου