Το έπος του 1940 - 1941 ....

...μέσα από χρωμολιθογραφίες των Γιώργου Γουναρόπουλου και Κώστα Γραμματόπουλου. 

Ήταν από τους πρώτους "πίνακες εθνικής σκοπιμότητος" που με πρωτοβουλία του καθηγητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Ι. Κεφαλληνού, φιλοτέχνησαν σπουδαστές της, επιλέχθηκαν από τον ίδιο τον Ι. Μεταξά και εγκρίθηκαν από το Υφυπουργείο Τύπου.

Από την έκθεση ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940 -1941 στο Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών (πλατεία Κλαυθμώνος) . Διάρκεια έκθεσης : 23 Οκτωβρίου - 12 Νοεμβρίου 2017.Συλλέκτες Νικήτας & Ευαγγελία Σταυρινάκη.

Σήμερα γιορτάζει ο Δημήτρης !

στους  εορτάζοντες συμμαθητές  μας

ΑΝΑΡΓΥΡΟΥ , ΑΡΓΥΡΟ , ΖΕΒΟΛΗ, 

ΜΗΤΡΟΚΩΣΤΑ 

 ΣΑΚΛΑΜΑΚΗ & ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Αρχαία Κόρινθος και Ίσθμια...

...πέντε πολύ καλοί μαθητές και μια άριστη μαθήτρια συνεχίζοντας τα μαθήματα βρεθήκαμε σήμερα λουκά του ευαγγελιστού βοήθειά μας στην αρχαία κόρινθο και τα ίσθμια σε διαολεμένη φόρμα ο δάσκαλος μας είπε και τι δεν είπε....σχεδόν όλα...νάμαστε καλά σύντομα θα ξαναπάμε !

σπύρος γεώ

Από την συνάντηση των τάξεων 1968 & 1969 στις 7/10/2017 - Μέρος 5ο.

TO VIDEO ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ & ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

Από την συνάντηση των τάξεων 1968 & 1969 στις 7/10/2017 - Μέρος 4ο.

Ο   ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΟΣ ΚΑΙ   ΤΟ ΤΕΡΑΣ

«Το χουνέρι του Αριστοφάνη» παιγμένο απ’τον θεοπάλαβο Ηλία Γιαννιά τη βραδυά για την κυρία Ξένου και τον φίλο Γιώργο Διονέλη.

            Ρε παλιοκαθήκια -που λέει και ο φίλος μας ο Γιώργος Διονέλης- γειά σας!!!

            Επειδή σεβαστήκατε την ηλικία μου και τα άσπρα μου μαλλιά προχθές το βράδυ που πήγαμε στη Ρούμελη! της ... Νέας Σμύρνης θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που ανεχθήκατε τις τρέλλες ενός ΕΙΚΟΣΑΧΡΟΝΟΥ παλαβού που βρέθηκε «ως εξ ουρανού» αναμετάξυ σας!

            Και πρώτον και καλλίτερον να ξέρουμε όλοι μας ότι τρία πράγματα αξίζουν στη ζωή:

Πρώτον η ΥΓΕΙΑ.         Δεύτερον η ΥΓΕΙΑ.       Και τρίτον η ΥΓΕΙΑ.

            Και δεύτερον και καλλιτερότερον ή «κάλλιστον» όπως λέει ο σοφός Κώστας Γιαννημάρας να σας πω πως αισθάνθηκα βγαίνοντας και κάνοντας τα πρώτα βήματα στο παλκοσένικο, στο γνωστό –πια- «Θέατρο Ρούμελη».

Είχα ψοφήσει στα γέλια κάτω από το... μουστάκι μου και σφιγγόμουν να μη... μαρτυρήσω την... ταυτότητά μου. Η αποθέωση ήρθε, όταν έβλεπα όλο το... φιλοθεάμον κοινό να βάζει το χέρι στην τσέπη, για να βγάλει και να μου δώσει ένα ευρώ. Δέχομαι και δίευρα! Μάλιστα ένας συμμαθητής μας, καλή του ώρα, λυπήθηκε την... κατάντια μου και μου «ενεχείρισε» ΠΕΝΤΑΕΥΡΩ!!! «οποία ΤΥΧΗ».

            Αλλά, ρε παιδιά (ΝΑΙ! ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΜΑΣΤΕ! ΕΧΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΟΒΑΡΕΥΤΟΥΜΕ), το πρόβλημά μου ήταν μεγάλο, όταν σαν πρωτάρα (συγνώμη, σαν πρωτάρης ήθελα να πω, αλλά σήμερα ψηφίζεται στη ΒΟΥΛΗ το γνωστό νομοσχέδιο κι εγώ είμαι στο ψάξιμο –αφού είμαι πάνω από 15 χρονών- και ψάχνω πού να με κατατάξω) λοιπόν σαν πρωτάρης πάνω στη σκηνή είχα τράκ μεγάλο, όταν έβλεπα τις γυναίκες σας να ανοίγουν τις τσάντες τους, να βγάζουν το πορτοφολάκι τους και με... αβρότητα, να μου δίνουν το ευρώ τους. Ήταν... Αριστοφανική αποθέωση. Κι αυτό το εισέπραξα απ’τις γυναίκες σας –να ‘ναι καλά- που τις ευχαριστώ και τις αγαπώ όλες με όλη την ΑΔΟΛΗ ΨΥΧΗ, που κάποιοι από εσάς την έχετε γνωρίσει καλλίτερα, γιατί με ξέρετε πιο καλά, όπως ο φίλος μου ο Αποστόλης Χατζίρης, ο φίλος μου ο Σταμάτης Κουσουρής και η φίλη μου η Τόνια Ζεβόλη.

            Το... χουνέρι λοιπόν του Ηλία- Αριστοφάνη συνεχιζόταν με τις τυπικές κυρίες και το ευρώ τους και φθάσαμε στην ατάκα που είπε άλλος πρωταγωνιστής του θιάσου σε άλλον δίπλα του «Δώσ’του, δώσ’του ένα ευρώ κι εσύ να πάει στην ευχή, να τον διώξουμε, να ηρεμήσουμε επιτέλους!

Από την συνάντηση των τάξεων 1968 & 1969 στις 7/10/2017 - Μέρος 3ο.

ΑΠΟΝΟΜΗ ΤΙΜΗΤΙΚΗΣ ΠΛΑΚΕΤΑΣ 

ΣΤΗΝ Κα ΕΙΡΗΝΗ ΞΕΝΟΥ

Η προσφώνηση του συμμαθητή μας Γιώργου Πισιμίση είχε ως εξής :

Αγαπητές μου κυρίες & αγαπητοί μου συμμαθητές !

Στη σημερινή μας τακτική συνάντηση, εμείς οι απόφοιτοι των τάξεων 1968 & 1969 του ΣΤ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ τιμάμε ένα ξεχωριστό άνθρωπο , την εξαιρετική και αγαπητή μας καθηγήτρια των Γαλλικών.

Τιμάμε την κα ΕΙΡΗΝΗ ΞΕΝΟΥ που πάντα όμορφη , ευγενική, πρόσχαρη και με το χαμόγελο -  από τα μαθητικά μας θρανία μέχρι και σήμερα - δεν παραλείπει να τιμά με τη παρουσία της τις συναντήσεις  μας !

Στην πλακέτα που της παραδίνουμε γράφουμε :

Από την συνάντηση των τάξεων 1968 & 1969 στις 7/10/2017 - Μέρος 2ο.

ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ 

Με ικανοποιητική συμμετοχή – όπως κάθε χρόνο – πραγματοποιήθηκε και φέτος η τακτική φθινοπωρινή μας συνάντηση, που έγινε το Σάββατο 7 Οκτωβρίου 2017.

Φέτος παρευρέθηκαν και οι γυναίκες συμμαθητών μας – σε αντίθεση με προηγούμενες χρονιές – με συνολικό αριθμό συμμετεχόντων 62 άτομα (41 συμμαθητές και 21 γυναίκες).

Από τη Τάξη μας παρευρέθηκαν 34 συμμαθητές.

Επίσης από τη τάξη 1968 : 6 συμμαθητές ( Αγγελόπουλος Γιάννης , Γιαννιάς Ηλίας, Διονέλλης Γιώργος, Κούγιας Ηλίας,  Κουσουρής Σταμάτης & Κουτσοκέρας Γιάννης), καθώς  επίσης 1 συμμαθητής μας από τη τάξη  1970 (Σκοπελίτης Βασίλης).

Ανάμεσά τους  2 συμμαθητές μας ,  πρωτοεμφανιζόμενοι  στις συναντήσεις μας . Οι Μιχάλης Γεωργιάδης και Φραντζέσκος Τσαντάνης από τη Πάρο !

     Έτσι το παρουσιολόγιο της συνάντησής μας έχει ως εξής και Τμήμα  :  

         ΤΜΗΜΑ ΣΤ1                                                 ΤΜΗΜΑ ΣΤ2

                                                      

1. Αγκορτσάς Παναγιώτης 2.Αναργύρου Δημήτριος 3. Βαρύτιμος Γιώργος 4. Γεωργάτσος Σπύρος 5. Γεωργιάδης Μιχάλης 6. Γιαννακάκης Θανάσης 7. Γουλής Χαράλαμπος 8 Δαγρές Παύλος 9. Διαβάτης Κώστας 10. Ζεβόλης Δημήτριος 11. Ζύγουρας Βασίλης 12.Ηλιόπουλος Χρίστος 13. Ιακώβου Άγγελος 14. Ιωάννου Κλεόβουλος 15. Κακαβογιάννης Σταύρος 16. Καλογείτονας Γιάννης 17. Καλπάκης Στέλιος 18. Καμακάρης Νίκος 19.Καραμούζης Θανάσης 20. Κιτρινάκης Άγγελος 21. Κοκκόσης Αποστόλης 22. Κουμαρέλας Γιάννης 23 .Κουντούρης Νικόλαος

1. Ματζάκος Κώστας 2. Μερέβης Γιάννης 3. Μεζίνης Γεώργιος 4. Μητροκώτσας Δημήτης 5 .Πισιμίσης Γιώργος 6. Προβής Νίκος 7. Σελετόπουλος Κώστας 8. Τσαντάνης Φραντζέσκος 9. Χατζηδήμας Γιώργος 10. Χατζίρης Αποστόλης 11. Χάλαρης Γιώργος

Από την συνάντηση των τάξεων 1968 & 1969 στις 7/10/2017 - Μέρος 1ο

Από τη χθεσινοβραδινή, 9η τακτική φθινοπωρινή μας συνάντηση, σε ταβέρνα της Νέας Σμύρνης. Παραβρέθηκαν και συμμαθητές μας από Αγγλία, Σουηδία , Κύπρο , Κόρινθο, Ναύπλιο και Πάρο! Ενώ "συμμετείχε" στη συνάντηση από Νέα Υόρκη - μέσω skype- και ο Πάνος Αδαμόπουλος (1968)!

Παρούσα - όπως πάντα - και η καθηγήτριά μας των Γαλλικών κα Ειρήνη Ξένου , την οποίαν και τιμήσαμε με πλακέτα και τη προτομή του Απόλλωνα . Επίσης τιμήσαμε τον Γιώργο Διονέλλη (1968) με την προτομή του Ασκληπιού.

Και του χρόνου , νάμαστε καλά να ανταμώνουμε !

Υ.Γ Περισσότερα – παρουσιολόγιο ,φωτογραφίες, video, και παραλειπόμενα - σε επόμενες αναρτήσεις μας.

Ολόκληρη η ομιλία του καθηγητή μας κ. Κώστα Γιαννημάρα , με θέμα Μετανάστευση και Ξενιτειά.

Με το επίκαιρο και διαχρονικό θέμα « Μετανάστευση – ξενιτειά , άλλοτε και τώρα» δόθηκε μια ακόμα πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία , στις 16 Αυγούστου 2017 - όπως και κάθε χρόνο, τέτοια μέρα -  στο κατάμεστο Πνευματικό Κέντρο Νυμφασιωτών (Βυτίνα –Αρκαδίας) από τον καθηγητή μας, στο ΣΤ Γυμνάσιο Αθηνών, κ.Κώστα Γιαννημάρα. Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας του, όπως σας είχαμε υποσχεθεί.

Μετανάστευση – Ξενιτειά, άλλοτε και τώρα.

Του εκ Νυμφασίας φιλολόγου Κώστα Τρ. Γιαννημάρα

Πρώην Προισταμένου Δ/νσης Μ.Ε. Αθηνών

     Στις ημέρες μας, το πρόσωπο της Γης φαίνεται ταραγμένο. Τα ακραία φυσικά φαινόμενα συναγωνίζεται ένα παγκόσμιο κοινωνικό φαινόμενο, με επίκεντρο την Ευρώπη και όχι μόνο, που είναι η βίαιη μετακίνηση λαών προβληματισμένων, φοβισμένων και ταλαιπωρημένων, λόγω πολεμικών συρράξεων, θρησκευτικών διενέξεων και οικονομικών δυσπραγιών, ωσάν να εγκυμονείται ένας πρωτόφαντος παγκόσμιος φυσικο - ιδεολογικός πόλεμος.

     Κρίναμε, γι’ αυτό, σκόπιμο να αναφερθούμε σ’ αυτό το κοινωνικό φαινόμενο, για το πώς παρουσιάζεται μέσα σε μια μακρόχρονη ιστορική διαδρομή και πως μεταλλάσσεται στις μέρες μας, που για την πατρίδα μας έχει ιδιαίτερη ζωτική σημασία.

     Και πρώτα να ορίσουμε τι είναι Μετανάστευση και τι Ξενιτειά.

     Μετανάστευση είναι η εγκατάλειψη του πατρίου εδάφους και η εγκατάσταση σε ξένο έδαφος, που γίνεται για διαφόρους λόγους. Αν θελήσουμε να κάνουμε μια παρομοίωση, θα λέγαμε ότι η Μετανάστευση για μια χώρα είναι ό,τι η αιμορραγία για το ανθρώπινο σώμα.

     Η εγκατάσταση σε ξένο τόπο συνεπάγεται την ξενιτειά, που διαμορφώνει αλλαγή τρόπου ζωής στον ξενιτευμένο, θετικόν ή αρνητικόν.

     Για τον Ελληνισμό η Μετανάστευση αποτελεί το πρώτο, μετά την πατρίδα, ορατό – εμφανές στοιχείο του. Η ιστορική παράλληλη διαδρομή τρεισήμιση και πλέον χιλιάδων ετών, με την αρχή του να αναδύεται ανάμεσα από το μύθο και την ιστορία, μαρτυρεί ότι η Μετανάστευση για τον Ελληνισμό είναι η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος, που είναι η βιοτή στην πατρίδα και η βιοτή σε ξένη γη, διφυής βιοτική κατάσταση, που συμβαδίζει με την ιστορική διαδρομή του Έθνους.

     Τα πρώτα μηνύματα έρχονται από τον 13^ο π.χ. αιώνα, με την Αργοναυτική Εκστρατεία του Ιάσονα, που την οδήγησε από τη Θεσσαλία στην Κολχίδα του Πόντου και λίγο αργότερα από τον Τρωικό Πόλεμο.

     Ακολουθούν οι αποικίσεις από τον 11^ο μέχρι τον 6^ο π.χ. αιώνα, προς όλες τις κατευθύνσεις γύρω στη Μεσόγειο, από τον Εύξεινο Πόντο, μέχρι το Γιβραλτάρ και την Αίγυπτο.

     Στη νεώτερη εποχή ακολουθούν οι ηπειρωτικές μεταναστεύσεις, πρώτα σε ευρωπαικές χώρες και κατόπιν σε υπερατλαντικές, όπως σε Αμερική, Καναδά, Αυστραλία και πέραν αυτής.

     Είναι λοιπόν προαιώνια η ροπή του Έλληνα, να απλώνη τα φτερά και τη δράση του σε όλο τον κόσμο, πρώτα ως άποικος και κατόπιν ως μετανάστης, κατά τη νεώτερη εποχή.

     Θέλοντας να εξηγήση αυτή τη ροπή του Έλληνα, η Αρχαία Ελληνική Σκέψη, δια στόματος του τραγικού Ευριπίδη, μας λέει : «άπας μεν ανήρ αετώ περάσιμος, άπασα δε χθών ανδρί γενναίω πατρίς» δηλαδή, ο αετός πετάει σ’ όλον τον αέρα και του γενναίου ανθρώπου είν’ όλ’ η γη πατρίδα.

     

     Και ακόμη, δια στόματος του Δημοκρίτου, πατέρα της ατομικής ενέργειας, που μας λέει : «ανδρί σοφώ πάσα γη βατή` ψυχής γαρ αγαθής πατρίς ο ξύμπας κόσμος» δηλαδή, ο σοφός άνθρωπος σ’ οποιονδήποτε τόπο ζη` γιατί της γενναίας ψυχής πατρίδα είναι όλος ο κόσμος.

     Η στενότητα των γεωγραφικών ορίων της χώρας μας, το άγονο και ορεινό του εδάφους, με εξαίρεση τις λίγες καρποφόρες πεδιάδες και η έλλειψη γεωλογικών πλούτων, ήσαν οι κύριοι αρνητικοί παράγοντες, που γιγάντωσαν στον Έλληνα τη συνείδηση της φυγής, με την ελπίδα ότι θα βρη στα ξένα ό,τι εστερήθη στην πατρίδα του.   

     Τα χρόνια της δουλείας υπήρξαν σκληρά και γι’ αυτό χειροτέρευσε η κατάσταση. Κι ενώ, οι παραμένοντες στην πατρώα γη επότιζαν αυτήν με τα θερμά τους δάκρυα άλλοι, οι πλέον τολμηροί και ριψοκίνδυνοι, έπαιρναν τον πικρό δρόμο της εξορίας, χάριν της ελευθερίας. Και ο δρόμος αυτός οδηγούσε προς πάσαν κατεύθυνση, όχι όμως πέραν των ωκεανών. Οι κυριώτεροι τόποι εγκαταστάσεώς τους ήσαν η Ρωσσία, η Αυστρία, η Ουγγαρία και η Ρουμανία προς Βορράν, η Κωνσταντινούπολη και ο Πόντος προς Ανατολάς,  η Αίγυπτος προς Νότον και η Βενετία προς Δυσμάς.

     Κι ενώ από της πτώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, δηλαδή από τα μέσα του 15^ου μέχρι τα μέσα του 19^ου αιώνα, το κύριο αίτιον ήταν πολιτικό, δηλαδή η αποφυγή της τουρκικής τυραννίδος, από τα μέσα του 19^ου αιώνα και εξής αρχίζει μεταναστευτικό ρεύμα με νέες κατευθύνσεις υπερπόντιες, διαπερνώντας πελάγη και ωκεανούς, με τόπους προορισμού την Αμερική, τον Καναδά, την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική, με κύριο αίτιο την οικονομική δυσχέρεια. Παράλληλα όμως με αυτό το νεώτερο ρεύμα Μεταναστεύσεως κινείται, ιδίως κατά τις τελευταίες δεκαετίες του αιώνα μας, και η Ενδοευρωπαική Μετανάστευση, με το ίδιο αίτιο και με κύριες χώρες εγκαταστάσεως την Δυτική Γερμανία, το Βέλγιο, την Ιταλία, την Ελβετία, τη Γαλλία και την Αγγλία.

Από την εκδήλωση στη μνήμη του συμμαθητή μας Γιάννη Πισιμίση (1967).

“Οι πρόγονοι μας, από αρχαιοτάτων χρόνων πίστευαν ότι η αρετή, η τιμιότης και η προσφορά, πρέπει να βραβεύονται, γιατί όπου βραβεύεται η αρετή, εκεί ξεφυτρώνουν άριστοι άνθρωποι.

Και επειδή ο Γιάννης Πισιμίσης ήταν ένα αξιόλογο άτομο, γεμάτος προσφορά, καλοσύνη και χαμόγελο αποφασίσαμε σήμερα σαν Δ.Σ να αποτίσουμε φόρο τιμής και εκτίμησης με την απονομή τιμητικής πλακέτας μνήμης στην οικογένειά του , για την πολυετή και πολυσχιδή προσφορά του”

Ο Σύλλογος Αρκάδων Δάφνης – Υμηττού τίμησε , προχθες το βράδυ στη πλατεία της Δάφνης, τη μνήμη του αδερφού μου Γιάννη, αφιερώνοντάς του μια πραγματικά εξαιρετική εκδήλωση, για τις ιστορίες και τους συμβολισμούς του Δημοτικού μας τραγουδιού !

Γιώργος Πισιμίσης