ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2013

Όποιος θέλει να αλλάξει τον κόσμο...



Το 1982 δούλευα σε μεγάλη βιομηχανική Αμερικανική εταιρεία στην Νέα Υόρκη. Η ύφεση άρχιζε και στο Διοικητικό Συμβούλιο γινόταν η συζήτηση για το πόσο κόσμο θα απολύσουμε.
Ήμουν υπεύθυνος για το σχέδιο κερδοφορίας και είχα μαζέψει όλες τις προτάσεις από 42 χώρες.
Όλοι είχαν προτείνει περικοπές προσωπικού - 15.000 υπάλληλοι παγκοσμίως. Ο κάθε Αντιπρόεδρος έκανε τις προτάσεις του.
Ο Πρόεδρός μας δεν μιλούσε.
Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλον και δεν είχαμε ιδέα γιατί ήταν αμίλητος. Όταν τελειώσαμε, ξαφνικά ο Πρόεδρος ζήτησε την άδεια να μιλήσει. Ο λόγος του έχει μείνει αποτυπωμένος στο μυαλό όλων που ήμασταν εκεί, και αν και έχουν περάσει 28 χρόνια, τον θυμάμαι λες και ήταν χθες. Θα τον αναπαραγάγω όσο πιο σωστά μπορώ, διότι η αξίες που περιέχει είναι αθάνατες και μπορούν να φανούν χρήσιμες σε αυτό που θα ζήσουμε σύντομα.
 «Ο καθαριστής όταν περνά την πόρτα του εργοστάσιου είναι σύζυγος, πατέρας παιδιών που πάει στο σπίτι που χρωστάει και κοιτάζει με υπερηφάνεια αυτά που δημιούργησε και, αν και λίγα, του είναι αρκετά. Αποφασίζουμε σήμερα να τον διώξουμε. Να χάσει την δουλειά του, να πάει σπίτι άνεργος με μια επιταγή δυο μηνών. Tί θα πει στα παιδιά του; Τί θα πει στην γυναίκα του, πώς να τους εξηγήσει ότι από αύριο χάνει την αξιοπρέπειά του; Και εάν σε τρεις μήνες δεν έχει βρει δουλειά θα χάσει το σπίτι του και ίσως και την γυναίκα του. Δεν μπορώ να βάλω την υπογραφή μου σε ένα σχέδιο που καταδικάζει την ζωή και την ύπαρξη τόσων ανθρώπων. ΑΛΛΑ, την ιδία στιγμή, έχω και υποχρέωση στους μετόχους μου που μου εμπιστεύτηκαν τις οικονομίες τους, και εάν δεν κάνω κάτι, τα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν θα έχουν λεφτά για τις συντάξεις. Οι απολύσεις που όλοι μου προτείνετε μειώνουν τα ετήσια έξοδα κατά $ 135.000.000. Έκανα ένα απλό υπολογισμό και προτείνω το εξής σχέδιο:
85% ελάττωση του μισθού μου, 75% ελάττωση του μισθού όλων των αντιπρόεδρων, 50% ελάττωση μισθού των γενικών διευθυντών, 40% των υψηλόμισθων στελεχών κλπ. Καμία απόλυση. Θέλω τους αριθμούς σε μια ώρα».


Σηκώθηκε και έφυγε...κι όπως έφευγε, είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο:
«Κρίμα που θα παίζετε γκολφ μόνο δύο φορές αντί για έξι παιδιά...».
Περάσαμε την θύελλα χωρίς να διώξουμε ούτε ένα άτομο, και σε τρία χρόνια η αξία της μετοχής ήταν $ 147 από $ 7.5 το 1980 πριν αρχίσει η κρίση. Α ναι ! Είχαμε και 27 διπλώματα ευρεσιτεχνίας από απλούς εργάτες σ'αυτό το διάστημα. Δεν χρειάζεται να πω ότι ο κόσμος έπινε νερό στο όνομά του.

Το 1992, στο τραπέζι που του κάναμε για την συνταξιοδότησή του (και είχαμε έρθει από όλο τον κόσμο, αν και δουλεύαμε σε άλλες εταιρείες), τον ρωτήσαμε να απαντήσει στον αποχαιρετιστήριο λόγο του, γιατί διάλεξε να κάνει αυτό που έκανε...
Όπως το θυμάμαι η απάντηση ήταν:
«Ακούστε, μπορεί να είχε και συναισθηματικές ρίζες η απόφαση αυτή. Αλλά δεν χωρούν συναισθήματα σε τέτοιες αποφάσεις. Απλώς βρήκα μια λύση που απαντούσε και στη λογική και στο συναίσθημα. Ήμαστε σε 42 χώρες, από τις οποίες οι 38 είναι φτωχές. Θα κατέστρεφα ολόκληρες μικρές κοινωνίες, διότι όπως ξέρετε τα εργοστάσια μας είναι σε κωμοπόλεις. Εάν το έκανα, όπως μου είχατε προτείνει, είναι αυτονόητο ότι θα έφερνα ανθρώπους στην απελπισία. Και κανείς, μα ΚΑΝΕΙΣ, δεν ξέρει τι μπορεί να κάνει ένας απελπισμένος άνθρωπος. Η πιθανότητα ακόμα και να ΕΚΑΙΓΑΝ το εργοστάσιο ήταν μεγάλη. Ενώ εσείς που ήσασταν δίπλα μου, και όλο το μισθό να σας έπαιρνα δεν θα κάνατε τίποτα, γιατί πιστεύετε ότι είστε μέσα στο ΣΥΣΤΗΜΑ, και άνθρωποι που αισθάνονται κομμάτι του συστήματος δεν κάνουν επαναστάσεις. Να θυμάστε, ότι η πραγματική καταστροφή έρχεται όταν ο κόσμος αισθάνεται αποκλεισμένος από το σύστημα, νιώθει αδικία και δεν έχει καμία ελπίδα. Τότε είναι έτοιμος για όλα ...και εργοστάσια καίει»

Γιατί το έγραψα;
Βλέπω όλους τους να βγαίνουν στη τηλεόραση/ράδιο και να μιλούν για διαρθρωτικές αλλαγές (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ), ανάγκη για αλλαγή (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ), αλλαγή νοοτροπίας (ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ). Όλα αυτά, χωρίς ίχνος συμπόνιας και λογικής σκέψης για το ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Ζουν με την φαντασίωση ότι ΑΥΤΟΙ δεν χρειάζεται να αλλάξουν. Δεν έχουν τίποτα να χάσουν διότι είναι με το ΣΥΣΤΗΜΑ. Έτσι, θα είναι όχι μόνο προστατευμένοι, αλλά η ΚΡΙΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ (σας θυμίζει κάτι αυτό;) να γεμίσουν περισσότερο τις τσέπες τους.

Λοιπόν, Nάνοι της Nοημοσύνης, έγραψα το άρθρο αυτό για να ξέρετε πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι που είναι πραγματικά σκεπτόμενοι. Έτσι, δεν θα έχετε καμία δικαιολογία ότι δεν ξέρατε, όταν όμορφα «εργοστάσια», όμορφοι άνθρωποι, όμορφα καίγονται... ΠΑΝΤΟΥ!

Ήθελα να αλλάξω τον κόσμο, ανακάλυψα όμως, πως το μόνο πράγμα που σίγουρα μπορεί κάποιος να αλλάξει, είναι ο εαυτός του. 
ΧΑΞΛΕΪ, ΑΛΝΤΟΥΣ

Όποιος θέλει να αλλάξει τον κόσμο, ας αλλάξει πρώτα τον εαυτό του. 
ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Πηγή: Ανώνυμος. Μας το έστειλε ο Αντώνης.

9 σχόλια:

  1. Ο ΣΟΦΙΣΤΗΣ έγραψε:

    Αντώνη δεν ξέρω αν ανταποκρίνεται σε πραγματικό συμβάν, αλλά είναι εξαιρετικό.
    Πρόσφατα είδα το Le Capitale που θέτει ακριβώς αυτό το ζήτημα, δηλαδή το θέμα της ασύλληπτης αναλγησίας του καπιταλισμού, αλλά και της ασύλληπτης μυωπίας που τον χαρακτηρίζει.
    Κατ΄ επανάληψη έχω πει δυσάρεστα πράγματα και εκδηλώσει υπέρμετρη απαισιοδοξία, για τις μελλοντικές εξελίξεις (οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές, ειδικά δε στη χώρα μας και εθνικές).
    Το κακό είναι ότι αυτές τις προβλέψεις τις είχα κάνει εδώ και πολλά χρόνια, ήλπιζα δε, ενδόμυχα, ότι κάπου κάνω λάθος και θα διαψευστώ. Δυστυχώς από τις μέχρι τώρα εξελίξεις επαληθεύονται κατά το χειρότερο τρόπο.
    Δεν εύχομαι την επανάσταση, πολύ περισσότερο την ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη, έστω και αν κάποιες φορές οι απόψεις μου εμφανίζονται ακραίες, θεωρώ ότι οι κοινωνίες πρέπει να αλλάζουν με μεταρρυθμίσεις, οι επαναστάσεις, ακόμα και οι μεγάλες, προκαλούν ανείπωτο πόνο, αδικία και δυστυχία, το κυριότερο δε, συνήθως, εκτρέπονται και οδηγούν σε πολύ δυσάρεστες καταστάσεις, γίνονται, όμως, αναπόφευκτες από τη βλακεία των τάξεων που άρχουν.
    Αυτό που χρειάζεται αυτή τη στιγμή είναι να πούμε όλη την αλήθεια χωρίς εξωραϊσμούς και χωρίς να αφήνεται περιθώριο για μαγικές ή έστω ανώδυνες λύσεις. Τέτοιες δεν υπάρχουν, ας είναι όμως να χρειαστεί μόνο ιδρώτας και όχι αίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ έγραψε:

    Δυστυχώς εγώ είμαι πιο αισιόδοξος από σένα Δημήτρη: τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Τον ιδρώτα που θ' απαιτηθεί τον έχουν ήδη "ρουφήξει" τα σφουγγάρια των εκμεταλλευτών. Και τώρα τα βαμπίρ της εξουσίας θέλουν και αίμα. Άρα το αίμα είναι αναπόφευκτο. Το ερώτημα πλέον τίθεται στο ποιούς θα ποτίσει αυτό το αίμα.Τουλάχιστον να μην πάει χαμένο.
    Αλλά η ιστορία γράφει ότι παρά τους τόσους τόνους αίματος που έχουν χυθεί, μόνο για λίγο καιρό αυτό τρέχει στο αυλάκι της βελτίωσης του (απ)ανθρώπινου είδους. Γιατί υπάρχει μια μολυσματική ασθένεια που προσβάλλει άμεσα όσους ασκούν εξουσία: και αυτή είναι η ίδια η ΕΞΟΥΣΙΑ.
    Μπορούμε να απαλλαγούμε από αυτήν;
    Ερώτημα όχι ρητορικό αλλά αναπάντητο μέχρι στιγμής!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χωρίς σχόλιο.

    ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ
    ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
    ΤΕΥΧΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΙΔΙΚΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ
    ΟΡΓΑΝΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
    ΦΟΡΕΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ
    ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ Αρ. Φύλλου 35
    30 Ιανουαρίου 2013

    (1) Αριθμ. 3710/Β.204
    Διορισμός των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής και του Γενικού Συμβουλίου του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας.

    Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ
    Έχοντας υπόψη:
    1. τις διατάξεις:
    α. του άρθρου 4 του ν. 3864/2010 «Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας» (Α΄ 119).
    β.
    .
    .
    .
    2. Η θητεία των μελών των ανωτέρω οργάνων αρχίζει την 1/2/2013 και λήγει στις 30 Ιουνίου 2017.

    3. α. Οι συνολικές ετήσιες μεικτές αποδοχές των μελών Διοίκησης του Ταμείου, ορίζονται ως ακολούθως

    αα. Πρόεδρος Γενικού Συμβουλίου: εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ

    ββ. Μέλη Γενικού Συμβουλίου: τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ

    γγ. Διευθύνουσα Σύμβουλος Εκτελεστικής Επιτροπής: διακόσιες δεκαπέντε χιλιάδες (215.000) ευρώ

    ββ. Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος Εκτελεστικής Επιτροπής: εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες (185.000) ευρώ

    γγ. Μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής: εκατόν εξήντα πέντε χιλιάδες (165.000) ευρώ

    Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως

    Αθήνα, 30 Ιανουαρίου 2013

    Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ
    ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΣ


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο και τα ονόματα των μελών, έχουν πολύ ενδιαφέρον, είναι (μεταξύ άλλων) και ο γνωστός κύριος που είπε ότι ο κατώτατος μισθός πρέπει να μειωθεί περαιτέρω. Ε τώρα θα τσιμπάει, ως μέλος του Γενικού Συμβουλίου, άλλα τριάντα χιλιάρικα (δηλαδή 2.500 το μήνα) εκτός από τις λοιπές απολαύες του. Να τους χαιρόμαστε.

      Διαγραφή
    2. Έχεις απόλυτο δίκιο. Παράλειψή μου και αμέσως διορθώνεται:

      "1. Διορίζουμε τα μέλη του Γενικού Συμβουλίου και της Εκτελεστικής Επιτροπής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής
      Σταθερότητας, ως ακολούθως:

      α. ΜΕΛΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

      αα. Paul Koster του Robert (Α.Δ: NNFJ89B79), Πρόεδρος

      ββ. Αντρέας Μπερούτσος του Χαραλάμπους (Α.Δ.: ΑΗ3359334), μέλος

      γγ. Pierre Mariani του Antoine Dominique (Α.Δ.:11ΑΙ80293), μέλος

      δδ. Γεώργιος Μέργος του Ιωάννη (Α.Δ.Τ.: Τ 066369), εκπρόσωπος του Υπουργείου Οικονομικών, μέλος

      εε. Ευθύμιος Γκατζώνας του Κωνσταντίνου (Α.Δ.Τ.: ΑΙ115454), εκπρόσωπος της Τράπεζας της Ελλάδος, μέλος
      β. ΜΕΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ

      αα. Αναστασία Σακελλαρίου του Χρήστου (Α.Δ.: ΑΗ2693055), Διευθύνουσα Σύμβουλος

      ββ. Μάριος Κολλιόπουλος του Νικολάου (Α.Δ. ΑΗ4162251), αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος

      γγ. Αναστάσιος Γάγαλης του Μιχαήλ (Α.Δ.Τ. Ξ162625), μέλος"

      Διαγραφή
  4. Κυρίες κύριοι και οι άλλες, να τι φταίει για όσα μας συμβαίνουν. Το παραθέτω όπως το βρήκα. http://www.astrikiprovoli.com/2011/07/10.html

    Η σύγχρονη ιατρική επαναπροσδιορίζει τα όρια ηλικίας και μπορεί σύντομα να επιτρέπει στον άνθρωπο να ζει πέρα από το όριο των 120 ετών που έχει έως τώρα υπολογισθεί ...ίσως και μέχρι την ηλικία των 1.000 ετών!

    Μέχρι σήμερα κυριαρχούσε η αντίληψη ότι υπάρχει κάποιο δεδομένο όριο στη διάρκεια ζωής του ανθρώπου, όμως επιστήμονες που συμμετείχαν σε σχετικό συνέδριο του πανεπιστημίου της Οξφόρδης
    πέταξαν αυτή τη θεωρία στα …σκουπίδια.

    Ο Paul Hodge, επικεφαλής του Harvard Generations Policy Program, υπογράμμισε ότι οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο που αντιμετωπίζουν κρίση στο θέμα της συνταξιοδότησης, του εργατικού δυναμικού που γερνάει και του αυξανόμενου κόστους περίθαλψης, πρέπει να προετοιμαστούν άμεσα για να χειριστούν αυτή την πρόκληση.

    "Το προσδόκιμο ζωής πρόκειται να αυξηθεί σημαντικά και οι υπάρχουσες πολιτικές αναμένεται να αποδειχθούν απόλυτα ανεπαρκείς," προβλέπει ο ίδιος.

    Το μέχρι ποια ηλικία και το πόσο γρήγορα θα αυξηθεί το προσδόκιμο ζωής είναι θέματα ακόμα ανοιχτά σε συζήτηση όμως η κατεύθυνση και η επιτάχυνση αυτής της τάσης είναι σαφής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προς το παρόν, Δημήτρη μου, για τη χώρα μας, με βάσιμες εκτιμήσεις, αναμένεται μείωση του προσδόκιμου ζωής.

      Διαγραφή
  5. Το θέμα που θέτει αμέσως παραπάνω ο Δημήτρης είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και χρειάζεται περισσότερη προσοχή. Και εγω λόγω ελλείψεως χρόνου αρκέσθηκα σε ένα εντελώς περιορισμένο (σχετικό με τις δικές μας προοπτικές) σχολιασμό, όμως το θέμα έχει πολύ ευρύτερη σημασία και πρέπει να επανέλθουμε.
    Εάν επρόκειτο για μία απλή επιμήκυνση, κατά δέκα, έστω είκοσι χρόνια, του προσδόκιμου ζωής, ασφαλώς, οι επιπτώσεις θα αφορούσαν, θέματα ασφάλισης, περίθαλψης, τα οποία, σχετικά εύκολα, θα μπορούσαν να αντιμετωπισθούν. Να λάβουμε υπόψη ότι η παραγωγικότητα αυξάνεται με αλματώδεις ρυθμούς, πολύ πιο γρήγορα από την αύξηση του προσδόκιμου ζωής, επομένως, με δικαιότερη κατανομή, μπορούν να απορροφηθούν, τουλάχιστον οικονομικά, οι επιπτώσεις.
    Όμως αυτό είναι αντικείμενο άλλης συζητήσεως. Σίγουρα θα έχει και κοινωνικές επιπτώσεις ήσσονος όμως σημασίας, ανάλογες με αυτές που ήδη βιώνουμε (προϊούσα γήρανση πληθυσμού κ.λ.π.)
    Εάν όμως μιλάμε για αύξηση του προσδόκιμου ζωής κατά εκατονταετίες (δεν γνωρίζω το θέμα και πόσο "ρεαλιστικό" είναι ένα τέτοιο ενδεχόμενο) δηλαδή, ουσιαστικά, για αθανασία το σενάριο είναι εφιαλτικό.
    Θα τεθούν μία σειρά μείζονος σημασίας επιπτώσεων.
    Πολύ πρόχειρα αυτή η επιμήκυνση, ασφαλώς, θα έχει τεράστιο οικονομικό κόστος. Πόσοι θα μπορούν να το καταβάλλουν; οι υπόλοιποι τι θα γίνουν; Θα συνεχισθούν οι γεννήσεις; Ασφαλώς δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να γενιούνται παιδιά και να συνυπάρχουν με "αθανάτους". Θα έχουμε δύο ειδών κατηγορίες ατόμων των θνητών ή αναλώσιμων, οι οποίοι θα συνεχίσουν να γεννούν και να πεθαίνουν και άλλη των "αθανάτων" οι οποίοι, εκ των πραγμάτων, θα αποτελούν την ηγέτιδα και κυβερνώσα ελίτ; Αλλά και αν δεχθούμε ότι η "αθανασία" θα αποτελέσει γενική κατάκτηση, ασφαλώς δεν μπορούν να συνεχισθούν οι γεννήσεις. Φαντάζεσθε μία κοινωνία γέρων; έστω μια κοινωνία χωρίς παιδιά;
    Όλα αυτά, δεν είναι δικές μου πρωτότυπες σκέψεις, έχουν τεθεί από μελλοντολόγους και έχουν συνδεθεί με εφιαλτικά σενάρια κοινωνικής οργάνωσης.
    Όλα αυτά και εν αναμονή των προσθηκών από άλλη συζήτηση που ελπίζω να κάνει η σύνταξη, σαν υλικό και σαν ερέθισμα προβληματισμού.
    Προς το παρόν επανέρχομαι στην αθλιότητα που βιώνουμε και είναι η μόνη ρεαλιστική, για το άμεσο, τουλάχιστον, μέλλον, προοπτική μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν και το παράκανα απόψε, δεν μου πάει να το αφήσω.

    Παιδί, το περιβόλι που θα κληρονομήσεις,
    όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις.
    Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
    και πλούτησε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του,
    κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,

    και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας -
    κι αν αγαπάς τ' ανθρώπινα κι όσα άρρωστα δεν είναι,
    ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
    και τη ζωντάνια σπείρε του μ' όσα γερά, δροσάτα.
    Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής.
    Κι αν είναι
    κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
    κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δένδρα
    για τίποτ' άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
    μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα,
    ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόψ' το,
    και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,
    για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
    π' όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για να 'ρθει,
    κι όλο συντρίμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
    Φτάνει μια ιδέα να σ' το πει, μια ιδέα να σ' το προστάξει,
    κορόνα ιδέα, ιδέα σπαθί που θα είν' απάνου απ' όλα.
    Κωστής Παλαμάς
    Μικρό μνημόσυνο στα 70 χρόνια από το θάνατο του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή