Φωτό 1 Στην αυλή του σπιτιού των Κολοκοτρωναίων στο Λιμποβίσι Αρκαδίας , όπου και η προτομή του Στρατηγού Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. (30/12/2012 pcmc)
Φωτό 2 Καθοδόν προς Λιμποβίσι, μέσα στη καρδιά του χιονισμένου Μαίναλου. (30/12/2012 pcmc)
Λίγα λόγια για το Λιμποβίσι:
Στην καρδιά του πολύκορφου και ελατοσκέπαστου Μαινάλου, όπου η μουσική από το σουραύλι του Πάνα μπερδεύεται με το βουητό του έλατου και το κελάρυσμα των νερών του ξεροπόταμου που κατεβαίνει από το Αρκουδόρεμα σμίγει με την απέραντη γαλήνη της φύσης, εκεί σε μια γωνιά βρίσκεται κουρνιασμένο το χωριό της Ελλάδας, το χωριό του Κολοκοτρώνη, το όμορφο Λιμποβίσι.
Είναι το χωριό που έθρεψε την απροσκύνητη και αδούλωτη γενιά των σταυραετών, των Κολοκοτρωναίων. Είναι το χωριό του ελευθερωτή του γένους, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Σήμερα είναι ακατοίκητο. Όμως ο ιστορικός ναός του Αγίου Ιωάννου και το ανακαινισθέν σπίτι του Κολοκοτρώνη από τον αείμνηστο Π. Αγγελόπουλο μαρτυρούν την ύπαρξή του.
Μετά την επίσημη παρουσίαση - που έγινε στις
9/12/2012 στοARTΠΟΙΗΜΑΤΑ και ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ τωνΕκδόσεων Γαβριηλίδη - το βιβλίο «Παλιοί λογαριασμοί» του συμμαθητή μαςΓρηγόρη Αζαριάδηβρίσκεται σε όλα τα βιβλιοπωλεία .
Πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα
πολιτικό νουάρ(polar) 480 σελίδων, με έμπνευση από την
περίεργη φοιτητική αποχή , στο Αμερικάνικο DereeCollegeστις αρχές της
δεκαετίας του 1970.
Με την ευκαιρία των εορτών που ακολουθούν - ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
2013 - είναι μια πολύ καλή ιδέα για ΔΩΡΟ και το συστήνουμε σε όλους τους συμμαθητές
μας, απόφοιτους του ΣΤ Γυμνασίου Αθηνών και στους φίλους των!
Ακολουθεί η κριτική του βιβλίου του
Νίκου Κουρμούλη , όπως δημοσιεύτηκε στην καθημερινή εφημερίδα «Η Αυγή» - Τρίτη 4/12/2012 - και στο ειδικό
αφιέρωμα «ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ».
Τις τελευταίες ημέρες επανέρχεται το όνομα του Παναγιώτη
Κονδύλη , με αιτία αφιέρωμα του τελευταίου τεύχους του Γερμανικού
Περιοδικού Φιλοσοφίας, με αναφορά στην εκτενή συνέντευξη που είχε δώσει ο
Έλληνας φιλόσοφος στο Σπύρο Κουτρούλη και είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό "Νέα
Κοινωνιολογία".
Οι Γερμανοί θυμούνται πάντα και μελετούν ακόμα το έργο του
στοχαστή Παναγιώτη Κονδύλη που έφυγε πρόωρα το 1998.
Πτώση στα κατώτερα
σκαλιά
Διέθετε σπάνιο συνδυαστικό ταλέντο που του επέτρεψε να
γράψει σημαντικές φιλοσοφικές συνθέσεις για το διαφωτισμό ή την παρακμή του
αστικού πολιτισμού. Οι Γερμανοί εξακολουθούν να αναφέρονται σ’ αυτόν. Το 2007
για παράδειγμα εκδόθηκε ένας συλλογικός τόμος με τίτλο «Διαφωτιστής χωρίς
αποστολή» με μελέτες για τη σκέψη του, τώρα μόλις στον Κονδύλη είναι αφιερωμένο
το τελευταίο τεύχος του Γερμανικού Περιοδικού Ανάμεσα στα διάφορα κείμενα για
την κοινωνική φιλοσοφία του Κονδύλη, στο περιοδικό δημοσιεύεται μεταφρασμένη
στα γερμανικά μια εκτενής συνέντευξη που είχε δώσει ο Έλλην φιλόσοφος στο Σπύρο
Κουτρούλη εκείνη τη μοιραία χρονιά του 1998 και είχε δημοσιευθεί στο περιοδικό
«Νέα Κοινωνιολογία». Υπάρχει εκεί ένα σημείο που μοιάζει προφητικό από τη
σημερινή σκοπιά, ένα σημείο για το ελληνικό πρόβλημα, το οποίο αμέσως εντόπισε
ο κριτικός της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου και το μεταφέρει ασχολίαστο
στους αναγνώστες της μεγάλης αυτής γερμανικής εφημερίδας. Ας το διαβάσουμε κι
εμείς, ασχολίαστο: «Αν ο Ελληνισμός θέλει να επιβιώσει ως διακεκριμένη
ταυτότητα, το πρώτο που θα έπρεπε να κάνει θα ήταν να παράγει όσα τρώει. Δεν
εννοώ διόλου κάποιαν οικονομική αυτάρκεια με την παλιά έννοια, αλλά
την απαλλαγή από την πολιτική και την πρακτική του παρασιτικού καταναλωτισμού.
Ένα βιώσιμο συλλογικό υποκείμενο οφείλει να εξάγει τουλάχιστον τόσα, όσα
εισάγει, σ’ έναν ανοικτότερο κόσμο. Ειδάλλως είναι αναπόφευκτη η πτώση στα
κατώτερα σκαλιά του διεθνούς καταμερισμού της εργασίας, η καταχρέωση και η
πολιτικοστρατιωτική εξάρτηση. Τις τελευταίες δεκαετίες ο Ελληνισμός προχώρησε
γρήγορα προς αυτή την κατεύθυνση. Η αναστροφή της απαιτεί γενναία παραγωγική
προσπάθεια, προηγμένη τεχνογνωσία και ριζική θεσμική εξυγίανση, καθώς και ένα
εκπαιδευτικό σύστημα εντελώς διαφορετικού επιπέδου».
Ελληνοκεντρισμός και
πιθηκισμός
Με ανατριχιαστική λακωνικότητα ο Κονδύλης στις λίγες αυτές
γραμμές από μια συνέντευξη συμπύκνωσε τις αιτίες που στο μεταξύ οδήγησαν στο
ελληνικό αδιέξοδο. Αλλά να δούμε και πώς περιγράφει τα επιφαινόμενα αυτών των
αιτιών: «Εδώ θα πρέπει να υπογραμμισθεί ότι η συνήθης αντιπαράθεση των
εκσυγχρονιστικών τάσεων προς την καλλιέργεια της εθνικής παράδοσης είναι
απλουστευτική και παραπλανητική. Μονάχα η ευόδωση της εκσυγχρονιστικής
προσπάθειας επιτρέπει την επιτυχή άμιλλα με άλλα έθνη και έτσι χαρίζει την
αυτοπεποίθηση εκείνη, η οποία επιτρέπει την απροβλημάτιστη αναστροφή με την
εθνική παράδοση και καθιστά ψυχολογικά περιττό τον πιθηκισμό. Αντίθετα, η
ανικανότητα ενός έθνους να συναγωνισθεί με άλλα σε ό, τι – καλώς ή κακώς –
θεωρείται κεντρικό πεδίο της κοινωνικής δραστηριότητας θέτει σε κίνηση ένα
διπλό υπεραναπληρωματικό μηχανισμό: τον πιθηκισμό ως προσπάθεια να
υποκαταστήσεις με επιφάσεις ό, τι δεν κατέχεις στην ουσία και την
παραδοσιολατρία ως αντιστάθμισμα του πιθηκισμού. Απ’ αυτή την άποψη, ο
πτωχοπροδρομικός ελληνοκεντρισμός και ο κοσμοπολιτικός πιθηκισμός αποτελούν
μεγέθη συμμετρικά και συναφή, όσο κι αν φαινομενικά εκπροσωπούν δύο κόσμους
εχθρικούς μεταξύ τους». Πηγή: http://sxoliastesxwrissynora.wordpress.com/2012/08/16/παναγιώτης-κονδύλης-προφητικές-ρήσε/
Με ξεχωριστή επιτυχία
πραγματοποιήθηκε χθες βράδυ, Σάββατο 8/12
στην Αίθουσα εκδηλώσεων του Γυμνασίου μας , η πρώτη από τις δύο προγραμματισμένες
παραστάσεις (η δεύτερη ως γνωστόν θα
γίνει σήμερα Κυριακή 9/12 στις 8 το βράδυ) του Θεατρικού έργου του Μάριου
Ποντίκα« Η πανοραμική θέα μιας νυχτερινής εργασίας».
Πρωταγωνιστές της παράστασης ήταν
ο «δικός μας» Μανόλης Πουλής (που ήρθε ειδικά από τα Χανιά , όπου ζει και
εργάζεται) και ο Χάρης Αργυρόπουλος.
Την παρακολούθησαν μαζί με τον
συγγραφέα , αρκετοί συμμαθητές μας με τις συζύγους των καθώς επίσης εκπρόσωποι
από το σημερινό ΣΤ Γυμνάσιο (καθηγητές και μαθητές).
Προλόγισε την παράσταση ο
καθηγητής Ε.Μ.Π και συμμαθητής μας Γιώργος Καμπουράκης , ενώ χαιρετισμό στην
εκδήλωση απεύθυναν η Διευθύντρια του Γυμνασίου και μαθήτρια εκπρόσωπος της πολιτιστικής
επιτροπής του σχολείου.
YΓ. Επειδή η παράσταση είναι εξαιρετική και έχει
φιλανθρωπικό χαρακτήρα (είσοδος 5 ευρώ) προτείνουμε να την παρακολουθήσουν
σήμερα όλοι οι συμμαθητές μας (με τους φίλους των), που δεν τα κατάφεραν χθες.
Στις 12 το
μεσημέρι – σήμερα Κυριακή- θα δοθεί μία ακόμα παράσταση του έργου ,
αποκλειστικά για τους μαθητές του Γυμνασίου , με δωρεάν είσοδο.
Φωτό 1 Η παράσταση μόλις ξεκίνησε. Οι δύο πρωταγωνιστές είναι στη σκηνή. Δεξιά ο Μανόλης Πουλής και αριστερά ο Χάρης Αργυρόπουλος
Ο συμμαθητής μαςΔημήτρης ΑργυρόςδιοργανώνειBazaar με γούρια, πολλά είδη δώρων και
κοσμήματα το Σάββατο 8/12 , τη Κυριακή 9/12 και τη Δευτέρα
10/12, από τις11
π.μ μέχρι τις 6.00 μ.μ.στη Νέα
Μάκρη, επί των οδών 201 & 204 (Σόνια Μοριάνοβα)Τηλέφωνα : 2294098541 & 6932248854και
Π Ρ Ο Σ Κ Α Λ Ε Ι
Όλους τους συμμαθητές του (1969) , τους απόφοιτους του ΣΤ' Γυμνασίου
Αρρένων Αθηνών και τους φίλους των να διαλέξουνέγκαιρα
και σε τιμές χονδρικής τα δώρα τους, από τη μεγάλη
γιορταστική συλλογή του εργαστηρίου του , για τα Χριστούγεννα και
τη Πρωτοχρονιά 2013.
Ο ουμανισμός της Λούξεμπουργκ συνδεόταν με μιαν αντίληψη της επανάστασης ως απελευθέρωσης όλων των ανθρώπινων υπάρξεων από τη διπλή ταπείνωση του να καταπιέζουν ή να καταπιέζονται
Ρόζα Λούξεμπουργκ, Photograph: Henry Guttmann/Getty Images (τροποποιημένη από Ρο)
ΤουΘανάση Γιαλκέτση Η φράση «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» διατυπώθηκε από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ το 1915, στο δοκίμιό της «Η κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας». Είναι γνωστά τα ιστορικά γεγονότα που είχαν προηγηθεί. Η έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου σηματοδότησε την έναρξη της πτώσης στη βαρβαρότητα, εγκαινιάζοντας μιαν από τις πιο φονικές περιόδους που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα στην ανθρώπινη ιστορία. Στις 4 Αυγούστου 1914, η κοινοβουλευτική ομάδα του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ψήφισε τις πολεμικές πιστώσεις, τασσόμενη ουσιαστικά υπέρ του ιμπεριαλιστικού πολέμου. —–
Αυτή η συνθηκολόγηση της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας σηματοδοτούσε την ηθική και πολιτική της χρεοκοπία και οδήγησε μοιραία στην κατάρρευση της Β’ Διεθνούς. —–Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, ήδη από τις 4 Αυγούστου 1914, μαζί με τον Φραντς Μέρινγκ, την Κλάρα Τσέτκιν, τον Καρλ Λίμπκνεχτ και άλλους, οργάνωνε την παράνομη πάλη εναντίον του πολέμου και συντόνιζε τη διαμαρτυρία και την αντίσταση κατά της προδοτικής πολιτικής της σοσιαλδημοκρατίας. Για τη δράση της αυτή η Ρόζα φυλακίστηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1915. Στο κελί της φυλακής μπόρεσε να γράψει το δοκίμιο «Η κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας», το οποίο κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά τη συγγραφή του, τον Απρίλιο του 1916. Το κείμενο αυτό έγινε γνωστό ως «μπροσούρα Γιούνιους», επειδή οι σύντροφοί της έπεισαν τη Λούξεμπουργκ να μην το υπογράψει με το όνομά της, αλλά να χρησιμοποιήσει το ψευδώνυμο Γιούνιους, του υπερασπιστή του αγγλικού Συντάγματος εναντίον των απολυταρχικών προσβολών του μονάρχη. —–Θέτοντας το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», η Λούξεμπουργκ έρχεται σε ρήξη με την -κυρίαρχη στους κόλπους της Β’ Διεθνούς- αντίληψη της Ιστορίας ως γραμμικής και αναπόφευκτης προόδου, «εγγυημένης» από τους «αντικειμενικούς» νόμους της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης. —–Η ιδέα ότι η κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη διλημματική επιλογή («είτε πέρασμα στον σοσιαλισμό είτε πτώση στη βαρβαρότητα») προϋποθέτει μιαν αντίληψη της Ιστορίας ως διαδικασίας ανοιχτής σε διαφορετικές πιθανές εκβάσεις, στην οποία ο υποκειμενικός παράγοντας -δηλαδή η συνείδηση, η οργάνωση και η πρωτοβουλία του εργατικού κινήματος- γίνεται αποφασιστικός. Το ζητούμενο δεν είναι πλέον να περιμένουμε να ωριμάσουν οι αντικειμενικές συνθήκες με βάση τους φυσικούς «νόμους» της οικονομίας ή της Ιστορίας, αλλά να δράσουμε έγκαιρα ώστε να επηρεάσουμε καθοριστικά την πορεία των γεγονότων.
Πώς το λέει ο paul
mason; Όπως λίγο πριν το τέλος της δημοκρατίας της Βαΐμάρης, μοιάζει
να περνάμε από την αντίσταση στην (ας την πούμε) ανημπόρια (ή και παραίτηση).
*
Τόσα χρόνια με σχολεία, συμβουλές και ένα σωρό φροντιστήρια, της γειτονιάς ή
της πανεπιστημιούπολης, κι όμως δεν μάθαμε να επιβιώνουμε. Κυρίως μάθαμε να
ελισσόμαστε. Να ξεφεύγουμε με τακτικισμούς από τις δυσάρεστες καταστάσεις. Μην
τσακωθείς με τον προϊστάμενο. Να τα ‘χεις καλά, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Μην
παρατήσεις τη δουλειά που δε θες. Να είσαι υπεύθυνος. Αν σε απολύσουν μην
κάνεις φασαρίες. Πες έληξε η συνεργασία μας και προχώρα. Καλύτερα να σε
συμπαθούν και να σου χρωστάνε.
Τώρα που χρειάζεται να επιβιώσουμε, να φανούμε δυνατοί, να τα καταφέρουμε
ενάντια στις πιθανότητες, μοιάζει να μας παγώνει ο φόβος. Δεν ξέρουμε πώς να
διεκδικούμε κάτι περισσότερο απ’ το ποσοστό μας στις δημόσιες σχέσεις.
*
Η μία πλευρά: Μπορεί λοιπόν να μην μάθαμε τί σημαίνει επιβίωση σ’ έναν εχθρικό
κόσμο, μπορεί να μη μάθαμε να αντιστεκόμαστε, μάθαμε όμως ένα σωρό άλλα
πράγματα. Μάθαμε πώς να ασκούμε διαρκή, ανελέητη και πανέξυπνη κριτική.
Κάποιοι από μας, επηρεασμένοι απ’ τις τεχνολογικές εξελίξεις, τα μεταπτυχιακά
στις περίφημες σχολές του εξωτερικού και την κουλτούρα του ted, παρακολουθούν
από μακριά, περιμένοντας να εξετάσουν με λεπτομέρεια κάθε δράση ή κουβέντα της
δημόσιας ζωής. Με φοβερά νοητικά εργαλεία, συμβολισμούς και θεωρίες όλων των
ειδών, κρίνουν με όλο το χιούμορ του γαλαξία, πότε την αισθητική του βαξεβάνη,
πότε την κάλτσα του τσίπρα, πότε τον τρόπο εκφοράς των λέξεων του χ
συνδικαλιστή. Φυσικά και έχουν δίκιο. Λαϊκισμός, κακογουστιά, υπερβολή, χάιδεμα
κλπ κυριαρχούν στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Μόνο που όλοι αυτοί, που θα
μελετήσουν πρώτοι το πουκάμισο ή το μαλλί του τάδε αντιμνημονιακού, θα ξεχάσουν
να μελετήσουν αυτό που συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο. Φτώχια, εξαθλίωση,
κατάρρευση των δομών, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα μπροστά σε μία φράση του
Λαφαζάνη που αποκαλύπτει τον αντιευρωπαϊσμό ή την αγάπη του για τους δημόσιους
υπαλλήλους. (Όλοι αυτοί που πιστεύουν σε μια γενική και αόριστη μεταρρύθμιση
και επιλέγουν να κριτικάρουν πρώτα τον στρατούλη και μετά τον δένδια. Η κοινή
λογική τους, η σημειολογία και η δυσφορία τους για την παλιά Ελλάδα, ενώ βγάζει
σπυριά με την αριστερά, παραδόξως μπορεί να συμβαδίζει με τους δήθεν
«μεταρρυθμιστές» του πασόκ και της νδ. Αλλά το θέμα μου δεν είναι τα δύο
κόμματα της γλίτσας και του αυταρχισμού.)
Μεγάλη
επιτυχία σημείωσε χθες βράδυ, η παρουσίαση του αστυνομικού μυθιστορήματος «Παλιοί λογαριασμοί» του συμμαθητή μας Γρηγόρη Αζαριάδη, στο ARTΠΟΙΗΜΑΤΑ
και ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, Αγίας Ειρήνης 17 στο Μοναστηράκι.
Στο
βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Γαβριηλίδη
από πολύ νωρίς είχε δημιουργηθεί το αδιαχώρητο και ανάμεσά τους αρκετοί
συμμαθητές μας και άλλοι απόφοιτοι του Γυμνασίου μας.
Η
παρουσίαση του βιβλίου , στην κατάμεστη αίθουσα του α’ ορόφου ήταν
ομολογουμένως εξαιρετική και έγινε από δύο διακεκριμένους ομιλητές. Τον
καθηγητή του Ε.Μ.Π και συμμαθητή μας Γιώργο
Καμπουράκη και τον ποιητή Κώστα Καναβούρη.
Πρόκειται
για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πολιτικό
νουάρ (polar)
εμπνευσμένο από την πιο περίεργη φοιτητική αποχή , εκείνη στο Αμερικάνικο DereeCollegeστις αρχές της δεκαετίας του 1970 , η
οποία τότε κρατήθηκε σκόπιμα μακριά από
τη δημοσιότητα , διότι απλούστατα δεν είχε καμιά κομματική υποστήριξη.
Είναι
ένα καταπληκτικό βιβλίο , χορταστικό με 466! σελίδες και με ένα ξάφνιασμα για όλους εμάς τους απόφοιτους
του ΣΤ Γυμνασίου. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος , δευτερεύοντες αλλά σημαντικούς ρόλους (π.χ υπουργών, μεγαλοδικηγόρων,εμπόρων ναρκωτικών,προαγωγών κλπ), παίζουν
συμμαθητές μας και καθηγητές μας ! Ονόματα και χαρακτήρες που παίζουν , φυσικά
και δεν θα σας αποκαλύψουμε, εξάλλου είναι ένας ακόμα λόγος για να το διαβάσετε
και να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας.
Υ.Γ Όσοι συμμαθητές μας
ονοματίζονται στο μυθιστόρημα, δικαίως θα έχουν να λένε στους δικούς τους « ήμουν και εγώ εκεί» ! Οι υπόλοιποι
μπορούν να περιμένουν το επόμενο βιβλίο του Γρηγόρη , που δεν θα αργήσει να
κυκλοφορήσει .
Φωτό 1 Ο εκδότης του βιβλίου κ. Γαβριηλίδης παρουσιάζει στο κοινό τον συγγραφέα Γρηγόρη Αζαριάδη.
Φωτό 2 Ο Αζαριάδης ανάμεσα στους Καμπουράκη (δεξιά) και Καναβούρη.
"Σωστά το
μάντεψες", συγκατένευσε ο "Βαρόνος". "Ποια είναι όμως η
αντίδραση των άλλων τύπων, που δεν παρανομούν, αλλά προσπαθούν όσο μπορούν οι
έρημοι να σεβαστούν τους οποιουσδήποτε γαμημένους νόμους έχουμε; Απάθεια κι
αδιαφορία. Σχεδόν το σύνολο αυτής της περίφημης σιωπηλής πλειονότητας βολεύεται
στους καναπέδες, συζητάει τα βράδια του Σαββάτου με καλούς φίλους, πάνω από ιταλικές σπεσιαλιτέ και κόκκινο κρασί,
κατακεραυνώνει τους κλέφτες και τους διεφθαρμένους κι επαυξάνει μ' ενθουσιασμό
τη σκληρή κριτική των στημένων τηλεοπτικών σχολιαστών για επίορκους ανώτερους
κρατικούς λειτουργούς". [...]
"Μέσα λοιπόν σ' αυτή τη λοβοτομημένη κοινωνία", συνέχισε,
"εμφανίζεται ένας τύπος που λέει: "Όχι, ρε πούστη μου, δεν μπορεί να
συνεχιστεί αυτή η νιρβάνα του καναπέ και της κριτικής του σαββατόβραδου. Και τη
Δεύτερα άντε πάλι στη δουλειά να καταπίνω την εκμετάλλευση
και την καταπίεση του κάθε αφεντικού, που κλέβει σε βάρος της κοινωνίας. Και ν'
αδιαφορώ και να σκύβω το κεφάλι για να μη με απολύσει". [...] Και τι κάνει
ο τύπος; Το 'πες πριν. Rolo Tomassi! Αποφασίζει να στοιχειώσει τον εφησυχασμένο
ύπνο των διεφθαρμένων αυτής της κοινωνίας. Αυτό θέλει να κάνει, τελικά. Να
ορθώσει το ανάστημα και να πει ξεκάθαρα και με συγκεκριμένες πράξεις αυτά που
τόσο πολλοί κρατάνε ερμητικά κλειστά στα σαλόνια των σπιτιών τους".
Το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα του Γρηγόρη Αζαριάδη είναι ένα μεσογειακό πολάρ,
με επιρροές από Μονταλμπάν, Μάρκαρη, Υζό και Μανσέτ. Μία σειρά δολοφονιών που
κλείνουν παλιούς λογαριασμούς, με σημείο αναφοράς τη μεγάλη αποχή του
Αμερικανικού Κολεγίου λίγο μετά την πτώση της Χούντας.
Ένα σύντομο προσκύνημα στη Γορτυνία (Αρκαδίας) έκανε, το τριήμερο 11-13 Οκτώβρη, ο συμμαθητής μας
Θανάσης Καραμούζης. Ο λόγος; Αφ’ ενός η καταγωγή της συζύγου του Κούλας ,από τον Βλόγγο
της Δημητσάνας, που μέχρι σήμερα δεν είχε καταφέρει να τον επισκεφθεί και αφ’
ετέρου το ότι δύο γορτύνιοι συμμαθητές του, βρισκόντουσαν στα χωριά τους: ο Γιώργος Πισιμίσης στη Ζάτουνα και ο Λεωνίδας
Γιαννημάρας στην Νυμφασία.
Έτσι λοιπόν βοηθούντος και του καιρού
, που ήταν εξαιρετικός ξεναγήσαμε το ζεύγος Καραμούζη στη περιοχή και επισκεφθήκαμε
κατ’ αρχήν τον Βλόγγο, έναν παραδοσιακό οικισμό στα 1300μ. με εκπληκτική θέα
μέχρι και τη Ζάκυνθο. Στη συνέχεια την ιστορική Δημητσάνα , την Ζάτουνα, την
Στεμνίτσα , το Ελληνικό , το Ψάρι (όπου γευματίσαμε στην θαυμάσια «Αρκαδιανή»),
το Παλαμάρι και την Νυμφασία.
Δεν παραλείψαμε να επισκεφθούμε
τις Μονές εκατέρωθεν του Λούσιου ποταμού: Αιμυαλών, Προδρόμου και Φιλοσόφου
(Κρυφό Σχολειό).
Επίσης βρεθήκαμε στην Αρχαία
Γόρτυνα , πλησίον του Λούσιου ποταμού , απ’ όπου και η φωτογραφία του Καραμούζη
με τον Πισιμίση , κάτω από το πέτρινο
γεφύρι.
Αμερικανός κωμικός (stand-upcomedian) και κοινωνικός σχολιαστής.
Κέρδισε 5 Βραβεία Grammy. Επίσης, ηθοποιός και συγγραφέας.
Θεωρείται ο 2ος από τους 100 μεγαλύτερους stand-up κωμικούς σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο ComedyCentral. (http://en.wikipedia.org/wiki/George_Carlin)
Αξιζει να δειτε το παρακατω βιντεο (απο αυτον πρεπει να "κλεβει" ιδεες ο Λαζοπουλος)
Αναρτήθηκε από τον απόφοιτο του 1971 Κώστα Ασημακόπουλο.
Ανάμεσα στα σχόλια που τη συνοδεύουν δημοσιεύουμε δύο χαρακτηριστικά :
"Ουδεμία σύσταση, πασίγνωστος και αγαπητός, ακόμα πονάνε οι φαβορίτες μας, αν και πέρασαν τόσα χρόνια Χαλάλι όμως, γίναμε άνθρωποι από αυτούς τους καθηγητές".
Και η απάντηση:Έτσι είναι, όταν τους κρίνουμε σε βάθος χρόνου διαπιστώνουμε ότι τους χρωστάμε πολλά."