Τη Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017 στις 1.30 μ.μ , κόβουμε για 7η συνεχή χρονιά –την Πρωτοχρονιάτικη Πίτα μας - φέτος, μαζί με τους απόφοιτους της Τάξης 1968 - και προσκαλούμε όλους τους συμμαθητές μας, στο εστιατόριο "ΆΛΙΚΟ/ALIΚO" Αγίου Δημητρίου 16 στου Ψυρρή τηλ. 210 - 3253272.
Έχουν προσκληθεί– όπως κάθε χρόνο - για να παρευρεθούν, οι καθηγητές μας: Ειρήνη Ξένου ,Κώστας Γιαννημάρας και Πέτρος Ζούνης.
Θα παίξει μπουζούκι ο Κώστας Διαβάτης και κιθάρα ο Σπύρος Τσίριμπας.
Στο τραγούδι θα βοηθήσουμε όλοι μας !
Να μη λείψει κανείς !
 |
| Εικόνες από την περσινή μας εκδήλωση (21.2.2016) την οποία τίμησε με την παρουσίας της η καθηγήτρια των Γαλλικών μας κα Ειρήνη Ξένου |
Υ.Γ Κόστος συμμετοχής : 15 Ευρώ με το κρασί (όσο θέλουμε) .
Δηλώστε έγκαιρα συμμετοχή στον Αποστόλη Χατζίρη τηλ.6945490712 και στον Σπύρο Γεωργάτσο τηλ. 6982528269
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητοί φίλοι και παλαιοί συμμαθητές, για μιαν ακόμη χρονιά θα απουσιάζω από την συνάθροισή μας για το νέο έτος, δυστυχώς. Λόγοι, κατά βάθος, θεατρικών υποχρεώσεων αλλά και ... υγείας, με καθηλώνουν στα Χανιά, αφού "κατάφερα" να κόψω δυο τένοντες στο δεξί μου χέρι! (Βλέπετε το έβαλα εκεί που δεν έπρεπε!).
Όμως, στις 18/2 ευελπιστώ να βρίσκομαι κοντά σας, με την πρόσφατη θεατρική παραγωγή του Θεατρικού Κύκλου, το έργο: "Ένας Ταξιδιώτης" του Μωρίς Ντρυόν. Ακολουθούν, αποσπάσματα από το πρόγραμμα της παράστασης, με την σημείωση ότι στην παράσταση της 18ης Φεβρουαρίου θα έχουν επέλθει κάποιες αναγκαστικές μεταβολές, λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων των συντελεστών της. Σύντομα θα σας σταλεί και η αφίσσα, που βρίσκεται σε στάδιο τελικής ψηφιακής επεξεργασίας.
Θα παρακαλούσα να διβιβάσετε τους χαιρετισμούς μου στους συμμαθητές και φίλους και στους καθηγητές που θα παρευρεθούν στην συνάντηση της 5ης Φλεβάρη και να τους γνωστοποιήσετε τα της παράστασης.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
φιλικότατα Μανόλης Πουλής.
Αντί προλόγου
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κλασσικό Γαλλικό θέατρο έχει φτάσει στην Ελλάδα με την μορφή των κωμωδιών του Μολλιέρου και του βουλεβάρτου του τέλους του 19ου και αρχών του 20ου αιώνα. Στην πρώτη περίπτωση (Μολλιέρος) τα κείμενα διέπονται από μιαν σατιρική έως σκωπτική διάθεση ως προς την συμπεριφορά των καταλοίπων της φεουδαρχικής τάξης, στην δεύτερη η κριτική επικεντρώνεται στην αστική τάξη, σαν κυρίαρχη τάξη της Γαλλικής Δημοκρατίας. Έτσι δημιουργείται η … «παρεξήγηση» ότι το γαλλικό βουλεβάρτο αφίσταται της πολιτικής κριτικής θέσης που αποτελεί την πεμπτουσία της θεατρικής ιδιοσυγκρασίας και καταλήγει να γίνεται ένα «ανάλαφρο» και απολίτικο είδος τέχνης για την διασκέδαση και όχι ψυχαγωγία του κοινού. Σ’ αυτό συντείνουν και οι κατά καιρούς προσεγίσεις του από σκηνοθετικές απόπειρες των κυρίων εκφραστών του.
Το πόσο λάθος είναι αυτή η άποψη για το γαλλικό θέατρο του μπουλβάρ (boulevard), φαίνεται στο κείμενο που ο Θεατρικός Κύκλος καλείται να υπερασπιστεί απόψε. Ένα κείμενο, γραμμένο στις αρχές της δεκαετίας του 1950 – 1960, που ενσωματώνει – με την μορφή του θεάτρου του μπουλβάρ – τα δρώμενα σε μια κοινωνία που μόλις βγήκε από έναν καταστροφικό για την Ευρώπη πόλεμο, με τα κατάλοιπα της φασιστικής περιόδου στην Ιταλία, αποτελεί την βάση πάνω στην οποία αναδεικνύεται η ταξική αντιπαράθεση των ηρώων του. Απλά είναι γραμμένο από έναν συγγραφέα με διαλεκτική συνείδηση και αντίστοιχη πολιτική πορεία, όπου υπερασπίζεται μ’ έναν πιο «συμβατικό» τρόπο αυτήν ακριβώς την αντιπαράθεση, μη θέλοντας να οδηγήσει την κοινωνία στα ίδια άκρα από τα οποία βγήκε.
Προφητικό;
Ποιος μπορεί να το πει;
Όμως σήμερα ζούμε την εξέλιξη αυτής της πολιτικής φάσης, όπου τα κατάλοιπα της ναζιστικής και φασιστικής ιδεοληψίας ορθώνουν πάλι ανάστημα (σε πανευρωπαϊκό επίπεδο), για ένα πισωγύρισμα σε καταστάσεις διαίρεσης των κοινωνιών και αναπαλαίωσης των συγκρουσιακών αιτίων που προκάλεσαν το αιματοκύλισμα της ανθρωπότητας.
Ελπίζουμε να έχουμε κατανοήσει την πρόθεση του συγγραφέα και να σας την μεταφέρουμε με τον τρόπο μας σωστά, ώστε να βγάλετε κι εσείς τα συμπεράσματά σας.
Ευχαριστούμε για την παρουσία σας.
Θεατρικός Κύκλος
Νοέμβρης 2016
– 3 –
Σημείωμα του σκηνοθέτη
Είναι η τρίτη φορά την τελευταία 25ετία που καταπιάνομαι με το έργο του Μωρίς Ντρυόν «Ένας Ταξιδιώτης». Κάθε φορά είναι σαν να το διαβάζω για πρώτη φορά, ανακαλύπτοντας πτυχές του που μου είχαν διαφύγει στις προηγούμενες. Άλλωστε αυτή είναι η … «γοητεία» στο να ανεβάζεις επανειλημμένα ένα κείμενο: να ξεπερνάς τις όποιες εμμονές σου προκάλεσε η προηγούμενη ανάγνωση.
Βοηθοί στην προσπάθειά μου αυτή στάθηκαν όλοι ανεξαιρέτως οι συντελεστές της παράστασης που θα δείτε απόψε. Άλλοτε με τις ενστάσεις τους, άλλοτε με τις υποδείξεις τους, αλλά κυρίαρχα με την συμμετοχή τους στις πρόβες και την προσωπική τους προσέγγιση στο κείμενο αυτό.
Είναι θέμα αρχής για μένα και τον Θεατρικό Κύκλο, ο ηθοποιός να αισθάνεται δημιουργός πάνω στην σκηνή κι όχι εκτελεστικό όργανο μιας προαποφασισμένης διαδικασίας. Άλλωστε αυτός βρίσκεται στην πρώτη γραμμή, εκτεθειμένος απέναντι στους θεατές και πρέπει να απολαμβάνει την χαρά της δημιουργίας του. Γιαυτό και αναλώσαμε τον περισσότερο χρόνο στην ανάλυση του κειμένου, των κοινωνικοπολιτικών συνθηκών της περιόδου συγγραφής του, σε αντιδιαστολή με την σημερινή πραγματικότητα – που νομίζω ότι διαφέρει μόνο στους τύπους και όχι στην ουσία της – ώστε εσείς (οι θεατές δηλαδή) να συναισθανθείτε την ευθύνη για την πραγματικότητα αυτή. Ελπίζω να το καταφέραμε.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσους συνέδραμαν στην ολοκλήρωση και παρουσίαση της δουλειάς μας και σε όλους εσάς που με την παρουσία σας μας δίνετε το κουράγιο και την δύναμη να συνεχίσουμε.
Νοέμβρης 2016
Μανόλης Πουλής