Η έκθεση του συμμαθητή μας Νεκτάριου Βαζαίου (1968) - με θέμα την σκοπιμότητα και την σημασία εορτασμού της Ολυμπιακής ημέρας - ήταν ανάμεσα σε εκείνες που βραβεύθηκαν το 1968 σε πανελλήνιο μαθητικό διαγωνισμό, που προκήρυξε η Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων.
Από το αρχείο του συμμαθητή μας Γιάννη Πισιμίση (1967)
Τα .......αναδρομικά συγχαρητήρια στον συμμαθητή μας, αλλά και κάποιες θλιβερές σκέψεις για τον ρόλο της παιδείας ή ορθότερα της εκπαίδευσης, γιατί πρόκειται για δύο διαμετρικά αντίθετες έννοιες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑποστολή λοιπόν της εκπαίδευσης αποτελεί η μετατροπή του ελεύθερου και δημιουργικού πνεύματος, που έχει κάθε άνθρωπος κατά την γέννησή του, σε υποκριτικό και συμβιβασμένο.
Όσο περισσότερο ο εκπαιδευόμενος αποδεχθεί τις κρατούσες αντιλήψεις και υιοθετήσει την κυρίαρχη υποκρισία, τόσο περισσότερο επιβραβεύεται και προωθείται, ώστε να είναι βέβαιο ότι το σύστημα (στην ευρύτερη έννοιά του) θα διαιωνισθεί.
Αυτό λέγεται και "κοινωνικοποίηση".
Δεν αμφιβάλλω για την ποιότητα και χάρη των γραφομένων όσων βραβεύτηκαν, ασφαλώς αναφερόντουσαν στο "αρχαίο πνεύμα αθάνατο", την "ανιδιοτελή άμιλλα" το "ευ αγωνίζεσθαι" κ.ο.κ., όλα αυτά κληρονομιά των αρχαίων ημών... που φωτίζει και θα φωτίζει στο διηνεκές την ανθρωπότητα.
Τώρα, αναρωτιέμαι αν κάποιος είχε την φαεινή ιδέα να γράψει για την εμπορευματοποίηση των αγώνων, για την coca cola και τους χορηγούς, για τις ουσίες με τις οποίες ντοπάρονται οι αθλητές/αθλήτριες, για την Δ.Ο.Ε. που είναι ανεξέλεγκτη και παντελώς ανομιμοποίητη (ουσιαστικά μια συμμορία του λευκού κολάρου)και νέμεται το παγκόσμιο αυτό προϊόν, τις δωροδοκίες και όλα τα υπόλοιπα, γνωστά, να μην επεκτείνομαι, ποιά αντιμετώπιση θα είχε;
Ασφαλώς όχι διάκριση, κάποια αποβολή; μάλλον σίγουρη την βλέπω.
Έτσι το παιδί, όλοι μας, εξ απαλών ονύχων "εκπαιδεύεται" στην υποκρισία και το ψέμα ώστε, αύριο, να αποτελέσει ευυπόληπτο μέλος της κοινωνίας μας.
Είναι απίστευτο (αλλά όχι ανεξήγητο) πόσο έχουμε συνηθίσει το τέρας και το θεωρούμε φυσιολογικό.
Νεκταριε ΜΠΡΑΒΟ Δημητρη ΜΠΡΑΒΟ.δημητρης αργυρος
ΑπάντησηΔιαγραφή