Θα μας
συνοδεύσετε ως την θύρα των δυο βιβλίων σας;
«ΠΑΛΙΟΙ
ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ»
Το μυθιστόρημα βασίζεται στην αληθινότατη ιστορία
της οκτάμηνης αποχής των σπουδαστών του Αμερικάνικου Κολλεγίου (Deree College
Downtown Campus στον πύργο Αμπελοκήπων) από τα μαθήματα, τα πρώτα χρόνια μετά
την πτώση της χούντας. Η πρωτοφανής ενέργεια (γιά τον συγκεκριμένο χώρο
εκκόλαψης μελλοντικών στελεχών πολυεθνικών) με απώτερο μάλιστα στόχο …την
αυτοδιαχείρηση του ιδρύματος, θάβεται στην σιωπή κομμάτων, οργανώσεων και Τύπου
της εποχής, με εξαίρεση το «Panderma» του Λ.Χρηστάκη. Ο λόγος είναι βέβαια ότι
πίσω από τις διαδικασίες υπάρχει μιά μικρή ομάδα ατόμων προσκείμενων θεωρητικα
σε αντιεξουσιαστικές ιδέες. Επάνω σ’αυτή την βάση χτίζεται η μυθοπλασία των
«Παλιών λογαριασμών».
Τέσσερις φίλοι, μέλη της προαναφερόμενης ομάδας,
συν τω χρόνω μεταλλάσσονται σε επιτυχημένους επιχειρηματίες και συσσωρεύουν
πλούτο και εξουσία, χρησιμοποιώντας ακριβώς τα ίδια μέσα, που στην διάρκεια της
σπουδαστικής εξέγερσης κατήγγελαν και στόχευαν να ανατρέψουν μεσα από βίαιες
επαναστατικές πρακτικές. Έχοντας ανελιχθεί πλέον στα υψηλότερα κοινωνικά
στρώματα, αποτελούν εκλεκτούς εκπροσώπους της διαφθοράς και διαπλοκής. Απέναντι
τους όμως βρίσκεται ένας παλιός φίλος από το παρελθόν, που παρέμεινε πιστός
στις αρχές της ομάδας. Ο εκδικητής τιμωρός τους έχει δικάσει και καταδικάσει
στο μοναχικό του δικαστήριο κι αναλαμβάνει να εκτελέσει την ποινή, αποδίδοντας
μιά ιδιότυπη προσωπική δικαιοσύνη.
Μόλις ξεκινάει η σειρά των δολοφονιών των λαμπρών
πολιτών της πρωτεύουσας, ο ταξίαρχος Βεργίνης αναθέτει την υπόθεση στον
υπαστυνόμο Μίραλη και την ομάδα του. Ο Μίραλης είναι ένας εξαιρετικά ευφυής
αστυνομικός με αρκετά ευάλωτη ψυχοσύνθεση. Κατατρύχεται από περίεργες
παραισθήσεις και φλερτάρει επικίνδυνα με διαταραχές πολλαπλής προσωπικότητας.
Στη πορεία των ερευνών της ομάδας, αντιμετωπίζουν κλειστά μονοπάτια και
διαγράφουν ομόκεντρους κύκλους λόγω της έλλειψης συγκεκριμένων στοιχείων.
Σ’εκείνο το σημείο, ο Βεργίνης τον παραπέμπει στον «μαύρο βαρώνο». ‘Ενα
προικισμένο βετεράνο αστυνομικό, που τα ίχνη του στο Σώμα χάνονται …κάτω από
αμφιλεγόμενες συνθήκες.
Οι συζητήσεις του Μίραλη με τον μαύρο βαρώνο
αποτελούν μέρος ενός mind game, όπου διαγράφεται καθαρά η προσπάθεια
χειραγώγησης του βετεράνου αστυνομικού και επηρεασμού του τρόπου θεώρησης των
γεγονότων από την πλευρά του Μίραλη.
Οι σχέσεις και οι ρόλοι θύματος – θύτη, διώκτη –
διωκόμενου γίνονται ολοένα και πιό δυσδιάκριτοι (όπως αναφέρει χαρακτηριστικά
κι ο Μανσέττ). Το ίδιο και τα σύνορα της φαντασίας με την πραγματικότητα.
Και οι εξελίξεις ακολουθούν απογειώνοντας την
πλοκή με κινηματογραφικό τρόπο, μέσα από συνεχείς ανατροπές.
«Η
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ»
Η μεγάλη ντίβα του θεάτρου Μαρίνα Φιλίππου πάσχει
από ανίατη ασθένεια και ετοιμάζει με όση ενέργεια της απομένει το κύκνειο άσμα
της. Την παράσταση των «Τρωάδων» στην Επίδαυρο.
Παράλληλα, κάποιοι επιφανείς Αθηναίοι, που
απασχολούν συχνά τα ΜΜΕ λόγω της δημόσιας εικόνας τους, δολοφονούνται κάτω από
μυστηριώδεις συνθήκες.
Η ομάδα της αστυνόμου Τρύπη, του Τμήματος
Εγκλημάτων κατά ζωής, υπό την καθοδήγηση του ιερού τοτέμ του Σώματος
Βεργίνη, αναλαμβάνει την εξιχνίαση των εγκλημάτων. Στην πορεία των ερευνών, η
Τρύπη έχοντας να αντιμετωπίσει το διαζύγιο της και την φροντίδα της εξάχρονης
κόρης της, πρέπει ταυτόχρονα να βουτήξει στα δαιδαλώδη μονοπάτια της
διαφθοράς και της διαπλοκής, που λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία
συνδέοντας τα θύματα των δολοφονιών. Κι ακόμη περισσότερο να διερευνήσει
ενδελεχώς τα πιθανά προσωπικά κίνητρα, που κρύβονται πίσω από αυτές τις
δολοφονίες.
Η μεγάλη ικανότητα οργάνωσης από την πλευρά του
δολοφόνου οδηγεί στην ανυπαρξία στοιχείων και η έρευνα προχωράει με αργά
βήματα. Μέχρι να βρεθεί το πρώτο αξιοποιήσιμο στοιχείο και οι εξελίξεις
να ακολουθήσουν με την μορφή χιονοστιβάδας.
Πότε,
πώς, υπό ποιες συνθήκες και ποιους πόθους συνεγράφησαν;
Το πρώτο μυθιστόρημα μου «Παλιοί λογαριασμοί»
πρωτογράφηκε στα 1977-79, στην διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας στο
Πεντάγωνο. Συγκεκριμένα, στον ελεύθερο χρόνο μου μεταξύ σκοπιάς, αγγαρείας και
υπηρεσίας γραφείου και πάνω σε μια φορητή μικρή γραφομηχανή Brother. Όταν
έμεινα άνεργος, στα 2010, το τράβηξα από το συρτάρι και το διπλοχτένισα.
Το δεύτερο μυθιστόρημα «Η τελευταία παράσταση της
Μαρίνας Φιλίππου» γράφηκε υπό μάλλον φυσιολογικότερες συνθήκες. Στην τραπεζαρία
του σπιτιού μου και πάνω σε μια ιδέα που είχα πριν καν την ολοκλήρωση των
«Παλιών λογαριασμών».