ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Τρίτη 24 Ιουλίου 2012

Σύντομη παρουσίαση της ιστορίας της Θάσου.

Επ' ευκαιρία της πρόσφατης καλοκαιρινής συνάντησης του συμμαθητή μας Γιάννη Καλογείτονα με τον Αντώνη και τη Ζωή Τυμπανίδη στη μαγευτική Θάσο, ο Αντώνης είχε την καλοσύνη να μας στείλει ένα σχετικό κείμενο του Κ.Χιόνη Ιστορικού και Φιλόλογου, το οποίο ευχαρίστως δημοσιεύουμε.




Αρχαίο Θέατρο (5ος αι. π.Χ)
       



Ακρόπολη


      Η ιστορία της Θάσου χάνεται στα βάθη των προϊστορικών χρόνων. Ο πανάρχαιος πολιτισμός της, όμως, αναδύεται σήμερα απ`τα ευρήματα που φέρνει κάθε τόσο η αρχαιολογική σκαπάνη και απ` τις σκόρπιες μαρτυρίες που υπάρχουν σε κείμενα αρχαίων ιστορικών και γεωγράφων. Τα πλούσια μεταλλεία της προσείλκυσαν πολύ νωρίς την προσοχή των Φοινίκων, που ήλθαν να ιδρύσουν εμπορικούς σταθμούς εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων του χρυσού και του αργύρου της.Τα Αίνυρα και Κοίνυρα είναι τοπωνύμια που διασώθηκαν ως σήμερα από την εποχή των Φοινίκων. Αρχικά, ήσαν απλοί συνοικισμοί που αναπτύχθηκαν, όμως, μεταγενέστερα και εξελίχτηκαν σε πολυάνθρωπες πόλεις. Η ζωή στα Κοίνυρα συνεχίστηκε μάλιστα ως τους νεότερους χρόνους, μέχρι που σταμάτησε απότομα το 17ο αιώνα από πειρατική επιδρομή.Στη νομισματική συλλογή του Καβαλιώτη καπνέμπορα Μιχαήλ Σπόντη, διασωζόταν ένα χρυσό νόμισμα της αρχαίας αυτής πόλης των Κοινύρων.
      Από την  προϊστορική περίοδο, ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε. Δύο νεολιθικοί συνοικισμοί και ένας άλλος του 1150 π.Χ.που βρέθηκε πρόσφατα στο Καστρί, καθώς και η παρουσία των θρακικών πολεμικών φύλων, είναι τα μόνα που ξέρουμε πριν από την άφiξη των Παρίων στη Θάσο. Γύρω στο 700 π.Χ. ο Τελεσικλής, πατέρας του ποιητή Αρχίλοχου, με χρησμό του μαντείου των Δελφών κατέφθασε και αποίκησε τη Θάσο. Η εγκατάσταση των Παρίων δεν έγινε βέβαια με ειρηνικό τρόπο. Χρειάστηκαν πολύχρονοι αιματηροί πόλεμοι για να υποταγούν ή εκδιωχθούν τα πολεμικά θρακικά φύλα που κατοικούσαν το νησί ή την  απέναντι από το νησί περιοχή. Στους αγώνες αυτούς είχε λάβει μέρος και ο ποιητής Αρχίλοχος, που λίγο έλειψε να πιαστεί αιχμάλωτος, αλλά σώθηκε με την εγκατάλειψη της ασπίδας του. Άτυχος, όμως, στάθηκε ο φίλος του ο Γλαύκος, που πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Θράκες. Το όνομα του Γλαύκου αναφέρεται στην πιο παλιά ως τώρα γνωστή επιγραφή της Θάσου, που εκτίθεται στο μουσείο.
     Μόλις εξασφάλισαν την εγκατάστασή τους οι Έλληνες άποικοι, άρχισαν να ιδρύουν εμπόρια ή εμπορικούς σταθμούς στην απέναντι παραλία, που εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα σε ανθηρές αποικίες. Δημιουργήθηκε έτσι η περίφημη "Θασίων Ήπειρος", που περιελάμβανε πολλές αποικίες όπως είναι η Γαληψός, η Οισύμη, η Σκαπτή Ύλη, η Στρύμη, η Σάμη και πολλές άλλες. Εξουσίαζαν οι Θάσιοι τα ονομαστά για το χρυσό και τον άργυρο μεταλλεία του Παγγαίου που μαζί με τα μεταλλεία του νησιού τους απέδιδαν εισοδήματα 200-300 τάλαντα το χρόνο. Αναπτύχθηκε η Θάσος σύντομα σ`ένα πλούσιο εμπορικό και ναυτικό κράτος, με δυό λιμάνια, με λογής λογής άρχοντες, με νόμους και θεσμούς που προξενούσαν μεγάλη εντύπωση. Οι πολυάριθμες επιγραφές που βρέθηκαν στις ανασκαφές, μας δίνουν μιά σαφή εικόνα αυτού του κράτους. Τα νομίσματα που έκοψαν από τον 6ο π.Χ. αιώνα παρουσιάζουν σαν κύριο νομισματικό τύπο ένα σάτυρο με μία νύμφη, ή ένα ή δύο δελφίνια. Τον πλούτο τους τον χρησιμοποίησαν για να ναυπηγήσουν ισχυρό εμπορικό και πολεμικό στόλο, να φτιάξουν τα τείχη της πόλης τους, να κατασκευάσουν τα λιμάνια τους, να χτίσουν τα ιερά τους, να υψώσουν θαυμάσια οικοδομήματα. Έτσι δημιουργήθηκε ένας σπουδαίος πολιτισμός, που αντιπροσωπεύεται από ένε πλήθος έργων τέχνης, που άλλα εκτίθενται σε ευρωπαϊκά μουσεία και άλλα στο μουσείο της Θάσου.
     Από τους κυριώτερους ιστορικούς σταθμούς της αρχαίας Θάσου είναι: η υποταγή της στο Μαρδόνιο το 492 π.Χ., το γκρέμισμα των τειχών της και η παράδοση στο Δαρείο το 491 π.Χ., η είσοδός της στην  αθηναϊκή συμμαχία το 478 π.Χ., η ναυμαχία και η ήττα της από τον αθηναϊκό στόλο, καθώς και η παράδοση της πόλης της στον Αθηναίο στρατηγό Κίμωνα. Η ανάμειξή της στον πελοποννησιακό πόλεμο και η σφαγή των Αττικιζόντων Θασίων το 404 π.Χ. από τον Λύσσανδρο στο ιερό του Ηρακλέους. Η κατάληψή της από το βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Β΄ το 340 - 399 π.Χ. και η προσάρτηση του νησιού από τον Αντώνιο στο ρωμαϊκό κράτος.

        ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

         

     Από τους πρώτους βυζαντινούς αιώνες δεν ξέρουμε και πολλά πράγματα.Από τον 8ο μ.χ.αιώνα αναφέρονται αλλεπάλληλες πειρατικές επιδρομές, που μείωσαν τον πληθυσμό του νησιού.Το 769 λεηλατείται το νησί από Θράκες πειρατές. Το 904 κυριεύεται από τους Σαρακηνούς, που εδώ κατασκευάζουν πολεμικές μηχανές για την πολιορκία της Θεσ/νίκης. Το 1204 οι Βενετοί καταλαμβάνουν τη Θάσο. Το 1306 κυριεύεται από τους Γενουάτες. Το1414 ο αυτοκράτορας Μανουήλ β' επαναφέρει το νησί στο Βυζάντιο αλλά το παραδίδει στους Γατελούζους Dorino και Domenico, που μένει σαν τιμάριό τους  ως την εποχή της τουρκοκρατίας.
   Το 1455 η Θάσος πέρασε στους Τούρκους και παρέμεινε σ`αυτούς μέχρι το 1813, που παραχώρησαν το νησί στο χαδίβη της Αιγύπτου Μεχμέτ Αλή. Από το 1813 ως το 1902 έχουμε ένα είδος συγκυριαρχίας Αιγυπτίων και Τούρκων, ένα ιδιότυπο πολειτιακό καθεστώς, που προξενούσε το ενδιαφέρον του κάθε επισκέπτη. Το 1821 η Θάσος επαναστάτησε με αρχηγό τον πρόεδρό της Χατζηγιώργη Μεταξά. το 1902 οι Θάσιοι ξεσηκώνονται κατά των Αιγυπτίων και επαναφέρουν το νησί στην Υψηλή Πύλη. Στις 18 Οκτωβρίου η Θάσος απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στόλο.
   Στα νεότερα χρόνια πολλοί ξένοι επισκέφτηκαν τη Θάσο και μας άφησαν πολύτιμες πληροφορίες. Πρώτος κατέφθασε ο Κυριάκος της Αγκώνας, που μελέτησε τις αρχαιότητες του νησιού. Ακολούθησε ο Γάλλος .P. Belon το 1546-49, ο Benedetto Bordone, o Τοmasso Porcacchi και ο Francesco Piacenza, που έγραψε το 1688 το περίφημο LΈgeo redivivo. Τον 19ο αιώνα πέρασαν απ`τη Θάσο ο Prokesch von Osten (1828), o Perrotto (1856), o Kanze (1858), o Miller (1863), o Reinach (1882), o Bent (1886), o Kinch (1887), o Kern (1892), o Mendel (1993) κ. ά. Άν εξαιρέσουμε τις παλιές ανασκαφές που έγιναν από τον Miller το 1863-1864. τον Βent, (1886-1888), Markidy-Bay 1910, συστηματικές ανασκαφές άρχισε η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή με τους Avezon, Picard, Reinach κ.ά.
    Ο επισκέπτης θαυμάζει σήμερα τις διάσπαρτες αρχαιότητες που κοσμούν την πρωτεύουσα του νησιού. Το πολεμικό λιμάνι, τα ερείπια του εμπορικού λιμανιού, το χορηγικό μνημείο που συναντούμε ανεβαίνοντας στο αρχαίο θέατρο, το ιερό του Ποσειδώνα, την πύλη της θεάς με το άρμα, την πύλη της Σεμέλης, τη συνοικία των αρχαϊκών κατοικιών, το αρχαίο θέατρο, τα τείχη, την ακρόπολη, το ναό του Πυθίου Απόλλωνα, το ιερό του Πάνα, την πύλη του Σειληνού, την πύλη του Ηρακλέους και Διονύσου, την πύλη του Δία, την παλαιοχριστιανική βασιλική της πλατείας, το ιερό του Ηρακλέους, τη θριαμβική αψίδα του Καρακάλλα κ.ά.
     Ιδιαίτερα θα σταθούμε στην αρχαία αγορά, όπου αναδύεται η ζωή και το μεγαλείο της πόλης. Τα προπύλαια, η βορειοδυτική στοά, οι εξέδρες, ο μεγάλος βωμός, η νοτιοανατολική στοά, η υπόστυλος στοά, το μνήμα του Γλαύκου, η πλώρη του πλοίου, το τέμενος του Αγοραίου Δία, ο κυκλικός βωμός του Θεαγένη, το ηρώο του Λευκίου Καίσαρα, η παλαιοχριστιανική βασιλική της αγοράς, η τέλεια αποχέτευση, είναι μερικά από εκείνα που έφεραν οι ανασκαφές στο φως μέχρι σήμερα.
     Αρχαιότητες υπάρχουν και στην Αλυκή καθώς και σ`άλλα μέρη της Θάσου, Άλλωστε, όλο το Μουσείο είναι γεμάτο με τα δημιουργήματα της ψυχής και της σκέψης των προγόνων μας. Από τα νεώτερα δημιουργήματα ο επισκέπτης θα πρέπει να προσέξει το μοναστήρι του Μιχαήλ Αρχαγγέλου, που το αρχικό κτίσμα του ξεκινά από τον 12ο αιώνα, την εκκλησία της Παναγούας του Θεολόγου με τις τοιχογραφίες της, κτισμένη το 1631, την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου του Θεολόγου (1803) με το εξαίρετο σκαλιστό τέμπλο της, το Παλατάκι των Λιμεναρίων, που συνδέεται με την παρουσία της μεταλλευτικής εταιρείας Speidel και την ίδρυση του νέου χωριού, την εκκλησία της κοιμήσεως της Θεοτόκου των Μαριών, την εκκλησία του Αγίου Νικολάου του Λιμένα, που είναι κατασκεύασμα του ρωσικού στόλου, όταν είχε καταλάβει τη Θάσο το 1771 κλπ. Όλα αυτά, με τους θαυμάσιους ορεινούς συνοικισμούς του Κάστρου, του Καζαβιτίου, του Θεολόγου κ.ά., που δημιουργήθηκαν λόγω πειρατείας από τα πρώτα χρόνια της τουρκοκρατίας, αποτελούν σήμερα πραγματικά στολίδια για τη σύγχρονη Θάσο.

      ΤΕΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

7 σχόλια:

  1. Ο Αντώνης - από τη Θάσο - μας έστειλε το μήνυμα που ακολουθεί :

    ΒΑΣΙΛΗ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ
    "Απικόμιν δε και ες Θάσον"



    «Εφτασα και στη Θάσο», όπως λέει ο ιστορικός Ευσέβιος κι εγώ, που είναι το νησί του πατέρα μου. Πλημμυρισμένη από κόσμο, γηγενείς και αλλοδαπούς (κυρίως των βορείων συνόρων μας), έφτασαν, όπως ομολογεί ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Καπόλλας, να κοιμούνται στις παραλίες μέχρι και 2.000 τουρίστες.

    Ηδωνίς και Ηερίη στην αρχαιότητα, πριν πάρει το όνομά της από τον Θάσο, αδελφό της Ευρώπης, που ο Δίας, μεταμορφωμένος σε ταύρο, απήγαγε (κατά τα «Βαθιά αμίλητα νερά» της Ρέας Γαλανάκη), χωρίς όμως να φυλακιστεί όπως ο Κεφαλογιάννης για την απαγωγή της Τασούλας.

    Ο Θάσος, ορμώμενος από τις ακτές της αρχαίας Φοινίκης σε αναζήτηση της χαμένης αδελφής του, τη βρήκε, 3.000 χρόνια μετά, εγκαταστημένη κι αποκαταστημένη στην... Bundesbank, στη Φρανκφούρτη. Εκεί όπου χτυπά η «καρδιά» της Ευρώπης.

    Τόσο όμως του άρεσε τότε το νησί, που έστειλε τηλεγράφημα στη μητέρα του την Τηλεφάεσσα (σημερινή «τηλεθέαση»), λέγοντάς της ότι «μαμά, εδώ θα μείνω».

    Κι έμεινε. Οπως παρ' ολίγον να έμενε εδώ κι ο Οδυσσέας, που δέθηκε στο κατάρτι του καταμαράν του, για να μην ξεμπαρκάρει στο «νησί των Σειρήνων».

    Τ ι είχε συμβεί; Περνούσε, αρχές Οκτώβρη θα πρέπει να ήταν, μονολογώντας «ή στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε», όταν στα παράλια της Αστρίδας είδε γυναίκες και άντρες, που στους απέραντους αμπελώνες της τραγουδούσαν κατά τον τρυγητό, στους «ληνούς» -πετρόχτιστες δεξαμενές όπου πατούσαν τα σταφύλια-, κι η μυρουδιά του μούστου τον μέθυσε.

    Αργότερα, τον 6ο π.Χ. αιώνα, ήρθαν οι Πάριοι, υπακούοντας σ' έναν χρησμό του μαντείου των Δελφών: «Αγγειλον Παρίοις, Τελεσίκλεες, ως σε κελεύω νήσω εν Ηερίη κτίζειν ευδείελον άστυ» (Να πεις στους Παριανούς, Τελεσικλή, να χτίσουν μια πόλη στο νησί Ηερίη, η οποία να φαίνεται από παντού).

    Διώξαν τα θρακικά φύλα των Σίντιων και των Σάιων, και κατέκτησαν αποικώντας το νησί. Μαζί τους, όμως, ήταν κι ένας ποιητής, ο Αρχίλοχος, που πέταξε την ασπίδα του σ' ένα πουρνάρι κι έγραψε στη συνέχεια ένα αντιπολεμικό ποίημα. Βέβαια, ο Αρχίλοχος ανήκει στους Παριανούς, αλλά στη Θάσο ερωτεύθηκε τη Νεοβούλη. Την περιγράφει αυτός ο μεγάλος λυρικός, όχι τη Νεοβούλη, αλλά τη Θάσο, ως «ή δ' έστηκεν ως όνου ράχις».

    Κ αι το περίφημο ποίημά του, που θεωρούνταν σουρεαλιστικό μέχρι πριν από μερικές δεκαετίες (σε ελεύθερη μετάφραση «...και ξαφνικά μέρα μεσημέρι ο ήλιος άρχισε να χάνεται κι έγινε σκοτάδι»), αποκαλύφηκε με τη σύγχρονη τεχνολογία της επιστήμης, πως τη χρονιά εκείνη που γράφηκε, ήταν το 548 π.Χ., κι επρόκειτο για ολική έκλειψη ηλίου.
    (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. (συνέχεια από το προηγούμενο)

    Και σήμερα πώς είναι το νησί; Διοικητικά δεν ανήκει στο υπουργείο Αιγαίου, όπως τα άλλα νησιά του βορείου Αιγαίου, Λήμνος, Μυτιλήνη κ.λπ., αλλά στον νομό Καβάλας. Εχει Κέντρο Υγείας στο Πρίνο, αλλά επειδή οι κάτοικοί του καταμετρούνται ως μερικές δεκάδες κάτω από τις 15.000 ψυχές, το Κέντρο Υγείας στερείται του προνομίου να γίνει ένα μίνι νοσοκομείο.

    Εξι μήνες τον χρόνο κατοικοεδρεύουν στο νησί πάνω από 20.000 άτομα, που πρέπει να μεταφερθούν στην Καβάλα για ένα νόσημα λίγο πιο σοβαρό από δηλητηρίαση ή ελαφρό τραυματισμό.

    Τ ι παράγει το νησί; Μέλι, λάδι και... μάρμαρο. Τα δύο πρώτα είναι γνωστά κι απ' τον Ομηρο. Καθώς και το κρασί, που σήμερα δεν είναι από τα πρώτα. Τ' αμπέλια αφανίστηκαν από τη φυλλοξήρα κι αντικαταστάθηκαν με τις ελιές. Το ελαιόλαδο έχει φτάσει σήμερα στο 0,3 τοξικότητα που κυκλοφορεί, όχι όμως με την τυποποίηση που του αξίζει.

    Μένουν τα μάρμαρα, που εξάγονται κυρίως στις αραβικές χώρες και στην Κίνα. τριάντα πέντε εταιρείες εξόρυξης δραστηριοποιούνται σ' αυτά, εκ των οποίων ζήτημα είναι αν 4-5 είναι νόμιμες. Οπως στους τηλεοπτικούς σταθμούς, οι υπόλοιπες λειτουργούν βάσει της «αδείας ερευνητικών εργασιών για 15 χρόνια», με την απλή συναίνεση του δήμου. Μήπως, όμως, δημιουργούν έτσι θέσεις εργασίας; Ελάχιστοι ντόπιοι δουλεύουν σ' αυτά. Η τεχνολογία έχει τόσο πολύ προχωρήσει, που ένας ικανός χειριστής συρματοκοπής φτάνει να κόψει το μάρμαρο στην πηγή του. Οσο για τους φορτοεκφορτωτές υπάρχουν με χαμηλό μεροκάματο οι... απέναντι Πομάκοι.

    Η Θάσος είναι ένα νησί αριστερό. Εδώ το αντάρτικο μέτρησε ουκ ολίγους νεκρούς κι ο πρόσφατα εκλιπών Κώστας Τσίμας (από τους κολλητούς του Ανδρέα Παπανδρέου και συνιδρυτής του ΠΑΚ) έδωσε το στίγμα μιας Αριστεράς στο ΠΑΣΟΚ, μίλια μακριά από τους Μάνο-Ανδριανόπουλο.

    Τ ι θέλει το νησί; Να γίνει ανεξάρτητη η ιστορική του έδρα, το Θεολόγο (χωριό του πατέρα μου), και ένα μίνι ΤΕΙ με «Σχολή διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου του τουρίστα». «Δεν ξέρω τι να τους προτείνω να κάνουν όλη μέρα», λέει εκπρόσωπος των μεγαλοξενοδόχων του νησιού. «Χρειάζεται μια υποδομή που δεν την κατέχουμε».

    Τελικά, το νησί όπου μεγάλωσα και πέρασα τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, με τον πειρασμό, λόγω πείνας, να μεταναστεύσω στο αντικρινό Αγιον Ορος, κατάλαβα ότι προέρχεται από δύο λέξεις-κλειδιά της σημερινής εικονικής πραγματικότητας. Της μητέρας του Θάσου (και της Ευρώπης) Τηλε-φάεσσας και του Τελε-σικλή, γι' αυτό και ως αναπληρωτής γενικός διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1981-1984 εγκατέστησα στο Υψάριον Ορος (το κοινώς επονομαζόμενο Ψαριό) μιαν αντένα τηλεόρασης (με τους κατάλληλους εκχιονιστήρες), ώστε να μπορούν οι Θάσιοι να συνδεθούν με τον τηλε-παρόν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Ζωή μας έστειλε το εξής μήνυμα:

      Η Θάσος είναι καταπράσινο νησί (να φανταστείτε τα πεύκα φτάνουν εως τη θάλασσα !), με πανέμορφες ακρογιαλιές, γραφικά ορεινά χωριά, πλουσιότατη μυθολογία και ιστορία, αξιόλογες πολιτιστικές εκδηλώσεις, οι δε Θάσιοι, όντας ράτσα κατά το ήμισι πειρατική, έδωσαν δυναμικά το παρόν στην εθνική αντίσταση.
      Ο Κωνσταντίνος Χιόνης, αναγνωρισμένος και πολυγραφότατος ιστορικός,έχει γράψει πολλά βιβλία που αφορούν την ιστορία του νησιού .Αυτό, όμως, που αναρτήθηκε αποτελεί περίληψη της...περιλήψεως, με αποτέλεσμα να αποτελεί -ίσως- βαρετή παράθεση ιστ. γεγονότων. Στο κείμενο όμως -που προσαρτήθηκε σαν σχόλιο -ο Βασίλης Βασιλικός, ως λογοτέχνης, γράφει για τη γενέτειρά του, με το δικό του τρόπο.

      Διαγραφή
  3. Γιάννη και Αντώνη μη ξεχάσετε να μας στείλετε μια φωτογραφία, από τη συνάντησή σας στη Θάσο. Κατά προτίμηση με ...μαγιό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένα εξαιρετικόν Εγκώμιο για τη Θάσο της Ζωής:


    ΘΑΣΟΥ ΕΓΚΩΜΙΟΝ

    Πάντα με θυμάμαι να επιστρέφω στη Θάσο• όπου κι αν ταξίδεψα, όπου και αν σπούδασα, όπου κι αν έζησα, κάθε καλοκαίρι της ζωής μου γυρνούσα στο νησί.
    Πώς αφήνουν οι χελώνες τ' αυγά τους στην άμμο για να επωαστούν, έτσι και γω φεύγοντας απ’ το νησί, πάντα κάτι άφηνα πίσω μου, σκέψεις, επιθυμίες, όνειρα, για να τα ψάξω με λαχτάρα την επόμενη χρονιά, να τα απλώσω στον ήλιο, να τυλιχτώ μ' αυτά, να με κρατήσουν ζεστή το χειμώνα.
    Μισοξαπλωμένη στην αμμουδιά κοιτώ τον τόπο που μου έδωσε τόση ομορφιά• “Κράτησα τη ζωή μου” ατενίζοντας με μισόκλειστα μάτια την τρεμουλιαστή, απ' την αποχαύνωση της ζέστας, θάλασσα• και “μέσα στις θαλασσινές σπηλιές” ερωτεύτηκα τον έρωτα. Μάζεψα “λάφυρα” απ' τις ακρογιαλιές του: μια ξύλινη κουτάλα απ' την Αλυκή, ξασπρισμένη απ' τον ήλιο, που έχασαν κάποιοι ψαράδες• ένα κοκαλάκι, που ξέφυγε απ' τα μαλλιά μιας σειρήνας, στα Κοίνυρα• έναν αστερία στη θάλασσα του Αρχαγγέλου. Σε δύσκολες στιγμές μ' αρέσει ν' ανοίγω το μπαούλο των αναμνήσεων και σαν νέος πειρατής να βλέπω τους θησαυρούς μου και να χαίρομαι τη λεία μου.
    Μ' αρέσει να γίνομαι ένα με την καρδιά του νησιού• να κτυπάει η καρδιά μου σύμφωνα με τη δική του• να γερνάω και ν' αλλάζω, όπως αλλάζει κι αυτό• να ξεπλένω τις αμαρτίες μου στα κύματά του. Μ' αρέσει να βλέπω τους μικρούς Διόνυσους να σαλαγούν τα πρόβατά τους στις πλαγιές του βουνού• να κοιμάμαι κάτω απ' τις ασημένιες ελιές• να εκμαυλίζομαι σαν άλλος Οδυσσέας, απ' το ηδονικό τραγούδι των σειρήνων• να ξαπλώνω στα κατάλευκα μάρμαρα και ν' αφουγκράζομαι όσα έχουν να μου πουν...
    Νήσος Θάσος! Το νησί της νοσταλγίας μου, της εφηβείας μου, της ωριμότητάς μου.
    Παθούσα κι αναστηθείσα, πάντα “αλλιώς ωραία” και σαγηνευτική.

    Ζωή Παπαδοπούλου-Τυμπανίδου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καταπληκτικό το σχόλιο της Ζωής. Τρυφερό, ευαίσθητο, λυρικό. Ένα μικρό λογοτεχνικό αριστούργημα. Λίαν συντόμως έπονται και φωτογραφίες της ωραίας παρέας μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή