Το τείχος των Πελοποννησίων (1967).

Αρχές της δεκαετίας του ’90 ,σε τυχαία συνάντηση που είχα με τον Φιλόλογο Καθηγητή μας κ. Κωνσταντίνο Γιαννημάρα, ξαφνιάστηκα  όταν μου θύμισε ότι στην Α’ Λυκείου, μου είχε αναθέσει να σχεδιάσω, σε χαρτόνι διαστάσεων 0,70 Χ1,00 , για τις ανάγκες του μαθήματός της Ιστορίας (φαντάζομαι) το Τείχος των Πελοποννησίων και μάλιστα – όπως μου είπε – με επιτυχία!

Δεν σας κρύβω ότι κολακεύτηκα που ακόμα το θυμόταν και ντράπηκα που σχεδόν το είχα ξεχάσει.

Κάτι μου έλεγε όμως, ότι πριν το παραδώσω στον καθηγητή μας , το έστησα στην αυλή του σπιτιού μας και το φωτογράφησα. Δυστυχώς όμως όσο και αν έψαξα όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφερα να βρω τίποτα σχετικό.

Πρόσφατα όμως, ο αδερφός μου Γιάννης (απόφοιτος 1967) μου είχε μια μεγάλη έκπληξη. Μου τύπωσε από το αρνητικό της φωτογράφισης -που διατηρούσε από τότε -όλες τις λήψεις που είχα κάνει , με τη βοήθειά του προφανώς.

Η καλλίτερη είναι αυτή που ακολουθεί . Ελπίζω να μη σας απογοητεύσει – αναδρομικά – η τότε προσπάθεια μου, για την κατά το δυνατόν πιστή απεικόνιση του τείχους. Εγώ πάντως συγκινήθηκα με το ντοκουμέντο αυτό και γι’ αυτό θέλησα να το μοιρασθώ μαζί σας.

Γιώργος Πισιμίσης

ΠΗΓΗ:

ΘΟΥΚΥΔΙΔΟΥ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ 

ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΝ Γ'.

21. Το τείχος των Πελοποννησίων ήτο οικοδομημένον κατά τον ακόλουθον τρόπον. Είχε περιβόλους δύο, τον ένα βλέποντα προς τας Πλαταιάς, τον άλλον προς τα έξω, εναντίον ενδεχομένης επθέσεως των Αθηναίων, και μεταξύ των δύο περιβόλων υπήρχε διάστημα δέκα εξ περίπου ποδών. Εις το μεταξύ τούτο διάστημα των δέκα εξ ποδών ήσαν οικοδομημέναι κατοικίαι, αι οποίαι είχαν διανεμηθή εις τους φρουρούς και ήσαν συνεχείς, ώστε να φαίνεται το όλον ως ένα παχύ τείχος με επάλξεις και από τα δύο μέρη. Εις κάθε διάστημα δέκα επάλξεων υπήρχαν πύργοι μεγάλοι ίσου πλάτους με το τείχος, εκτεινόμενοι έκαστος καθ' όλον το διάστημα από το εσωτερικόν έως το εξωτερικόν μέτωπον, ώστε δεν υπήρχε πάροδος εις την πλευράν των πύργων, αλλ' οι φρουροί διήρχοντο δια του μέσου αυτών. Κατά την νύκτα, όταν ο καιρός ήτο βροχερός και οι φρουροί εγκατέλειπαν τας επάλξεις και εξετέλουν την φρούρησιν από τους πύργους, οι οποίοι ήσαν εις μικράν απ' αλλήλων απόστασιν και στεγασμένοι. Τοιούτο λοιπόν ήτο το τείχος, με το οποίον ήσαν πολιορκημένοι γύρω γύρω οι Πλαταιείς.

ΕΚΛΟΓΕΣ 2012. Μια αποτίμηση εν θερμώ

Όταν ένα έθνος αποφασίζει την αυτοκαταστροφή του, τότε τα λόγια βγαίνουν δύσκολα απ' τα χείλη των ηττημένων.

Ναι, ηττηθήκαμε στον πόλεμο και βάλαμε φαρδιά-πλατιά και την υπογραφή μας.
Λέω "μας", γιατί ανεξαρτήτως της επιλογής του καθενός μας, το συνολικό πρόσημο της απόφασης του ελληνικού λαού είναι "ΠΛΗΝ" και όχι "ΣΥΝ".

Εγώ ήξερα τόσα χρόνια ότι οι γονείς μπαίνουν ασπίδα μπροστά από τα παιδιά τους όταν αυτά κινδυνεύουν και επιλέγουν αυτοί να φάνε τη σφαίρα, για να ζήσουν αυτά.

Οι σημερινοί Έλληνες σπάσανε και αυτόν τον κώδικα τιμής και λειτούργησαν ως σύγχρονες Μήδειες τρώγοντας τα παιδιά τους.
Οι γονείς τρέξαν να κρυφτούν και να σώσουν το τομάρι τους θυσιάζοντας τα παιδιά τους.
Ο συνταξιούχος γονέας θυσίασε για την (κουτσουρεμένη) κωλοσύνταξή του τον part-time συμβασιούχο γιο του και την άνεργη κόρη του.
Φλομωμένος από την απερχόμενη ευμάρεια, αδυνατεί να ξεβολευτεί και να δει πέρα απ' τη μύτη του.
Αδυνατεί να ακούσει την τρεμάμενη κραυγή των παιδιών του που μεταναστεύουν, εξαθλιώνονται, αυτοκτονούν ή μένουν άστεγοι.
Κι όλα αυτά για την κωλοσύνταξή του.
Ο αγρότης, ανάξιος κληρονόμος του Κιλελέρ, φοβήθηκε μην και χάσει την επιδοτησούλα του.
Κι ας φύγει ο γιος του μετανάστης για τη Γερμανία.

Τη λευτεριά τους έβγαλαν στο σφυρί όλοι αυτοί.
Και θα συνεχίσουν να το παίζουν Ελληναράδες.
Και ενόψει του αγώνα της Παρασκευής στο EURO με τη Γερμανία θα αυτοικανοποιούνται από τους καναπέδες τους βρίζοντας τη Μέρκελ και το Σόιμπλε.
Ποιους; Αυτούς στους οποίους υποκλίθηκαν και δώσανε κ…  μόλις χτες.

Και μαζί με τον δικό τους στήσανε και τον δικό μου.
Εγώ όμως δε θα κάτσω έτσι να τον φάω, επειδή το θέλουν αυτοί.
Σέβομαι φυσικά το αποτέλεσμα των εκλογών και την -έστω και ισχνή- πλειοψηφία των κομμάτων της Μνημονιακης υποταγής.
Δε θα ακούσετε από το στόμα μου κουβέντες περί "μη πολιτικής νομιμοποίησης της Κυβέρνησης".
Γιατί δυστυχώς την έχει τη νομιμοποίηση να εφαρμόσει το πρόγραμμά της: το Μνημόνιο.

Αλλά το ότι έχουν την πολιτική νομιμοποίηση να κυβερνήσουν και να εφαρμόσουν το πρόγραμμά τους δε σημαίνει ότι δεν έχουμε και όλοι εμείς τη δημοκρατική νομιμοποίηση να τους αντιπολιτευόμαστε με κάθε τρόπο και να επιβουλευόμαστε την ανατροπή τους.

Στη μνήμη του Μάνου...

...που έφυγε από τη ζωή, σαν σήμερα, πριν 18 χρόνια.

"Ήρθε βοριάς ήρθε νοτιάς"

*όπως το πρωτοτραγούδησε ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις 
Από τα πρώτα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, γραμμένο το 1943. Το 1949 ακούστηκε για πρώτη φορά στην ταινία του Γιάννη Φιλίππου ΔΥΟ ΚΟΣΜΟΙ και το 1963 στην μουσική παράσταση ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΙΣ 

Στίχοι: Γιάγκος Αραβαντινός 
Μουσική Μάνος Χατζιδάκις 

Αγάπη μου, σε γύρευα σ' αυγή και σε φεγγάρι
και στα ψηλά τα σύννεφα, σε γύρευα τυφλός
μα ήρθε ο καιρός, ήρθε η βροχή κι η δροσερή σου χάρη
αγάπη μου, σε γύρεψα, γιατί ήσουν ουρανός

Κι αν ο Θεός που σ' έπλασε με μιαν ευχή μεγάλη
να 'χεις αστέρι στα μαλλιά
και μια χρυσή καρδιά
στ' αλώνια ευθύς υψώθηκε το χρυσαφένιο στάρι
αγάπη μου, σ' αγάπησα
γιατί ήσουν ουρανός

Αγάπη μου, πώς σ' έχασα, πώς η καρδιά μου εστάθη
και τα πουλιά σ' αρπάξανε μες στην πολλή βροχή
ήρθε νοτιάς, ήρθε βοριάς, το κύμα να σε πάρει
αγάπη μου, που μου 'φυγες γιατί ήσουν ουρανός.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ (1964) - ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΣΤ' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΑΡΡΕΝΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Μια πολύ ενδιαφέρουσα Ανακοίνωση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου μας  - που φύλαγε 48 ολόκληρα χρόνια , στο προσωπικό του αρχείο- μας έστειλε ο απόφοιτος 1967 Γιάννης Πισιμίσης.

Κατά την ημερομηνία που έχει η Ανακοίνωση (1 Μαρτίου1964) φοιτούμε στην Α’ Γυμνασίου.

Στην Ανακοίνωση διαβάζουμε τα σοβαρά θέματα που απασχολούν το ΔΣ, όπως η έλλειψη διδακτικού προσωπικού, η αντιμετώπιση της δαπάνης για υπερωριακή εργασία καθηγητών (με την συνδρομή των γονέων μας!) αλλά και το εθνικό θέμα της Κύπρου.

Επίσης ο Γιάννης Πισιμίσης μας έστειλε μια απόδειξη 50 δρχ για ενίσχυση του Συλλόγου (13-12-1963) καθώς και ένα χαρακτηριστικό Δελτίον Απόντων Μαθητών (1964) που - ως απουσιολόγος - είχε την ευθύνη σύνταξής του. 

Υ.Γ Προσέξτε την αναγραφή στη θέση Παρατηρήσεις του Δελτίου, ότι τρεις μαθητές "Εξεβλήθησαν ως ατακτούντες"!!!

Tο Μπολερό του Ραβέλ και οι προεκλογικές συζητήσεις!

Υπάρχει το παρακάτω καλύτερο.... από τις προεκλογικές συζητήσεις.

Χαλαρώστε για 4 λεπτά !!!!

Το Μπολερό του Ραβέλ στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Κοπεγχάγης !

Στις 2 Μαΐου 2011 η Φιλαρμονική της Κοπεγχάγης εξέπληξε τους διερχόμενους από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλεως.

Παρουσίασε ένα απροσδόκητο σύντομο μουσικό συμβάν, ερμηνεύοντας το Μπολερό του Ραβέλ με τους μουσικούς να συναθροίζονται προοδευτικά καθώς το ορχηστρικό κομμάτι παιζόταν.....

Dr nONE


Πραγματικά χαλαρωτική η εκτέλεση του Bolero του Maurice Ravel, από μια ορχήστρα που συγκεντρώνεται σε έναν κοινόχρηστο χώρο, μια ανύποτη στιγμή και αποκτά ένα ευήκοον κοινό που συναθροίζεται σε αντίστοιχους ρυθμούς με αυτούς των μουσικών.

Και είναι μεγάλη ανάγκη για όλους μας - κι όταν λέω όλους εννοώ ΟΛΟΥΣ! - να μπορέσουμε για μια στιγμή έστω να ξεχάσουμε τον βομβαρδισμό των δελτίων "συμφορών" που μας κάνουν τα media. Όπερ σημαίνει ότι το μικρό αυτό video θα μπορούσε γίνει ανάρτηση στο blog του έκτου.

Θα επισημάνω μερικά στοιχεία:

1. Την συνήθεια αυτή, να παρουσιάζονται κλασσικά κομμάτια σε κοινόχρηστους χώρους, σε ανύποπτο χρόνο, την εγκαινίασε ο, μακαρίτης πια, Rick Van der Linden, που σε ηλικία 24 χρονών με την Βασιλική  ορχήστρα της Χάγης, παρουσίαζε στο φουαγιέ του Μουσικού Θεάτρου μια ροκ διασκευή των εισαγωγών των έργων που θα διηύθυνε σαν μαέστρος από το πόντιουμ το ίδιο βράδυ. Έτσι δημιουργήθηκαν οι EKSEPTION στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η επισήμανση αφορά την ηλικία του και το ότι τόλμησε να διασκευάσει σε ροκ εκτέλεση την εισαγωγή της 5ης του Μπετόβεν, πρελούδια του Μπαχ κ. α. Εδώ ...

2. Σε κάποιο σημείο στο βίντεο διακρίνεται ο νεαρός μπαμπάς να ... εξηγεί στον κανακάρη του την διεύθυνση της ορχήστρας και

3. Το απορρημένο ύφος της κυρίας στην μέση του πλάνου στο φινάλε του βίντεο, σαν να ... είχε χάσει κάτι.

Μανόλης Πουλής- Αίθουσα Μάνος Κατράκης

Κι όμως υπάρχει και η ΑΛΛΗ Ελλάδα! ή ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ !

Γεννήθηκε στη Πάφο στις 4 Μαϊου 1910. Πάνω από έναν αιώνα πια. Φτωχόπαιδο ήταν και κάποια στιγμή ξεκίνησε τον αθλητισμό στην Λεμεσό. Του άρεσε να τρέχει από πιτσιρίκι… Κατάφερε, μάλιστα, να πάρει μέρος ως δρομέας με την ελληνική εθνική ομάδα στους ολυμπιακούς αγώνες του 1936!

Αγροτόπαιδο, με έρωτα για τον αθλητισμό και ταλέντο, από το 1934 τα μαζεύει και μετακομίζει στο Χαλάνδρι. Έπιασε δουλειά στην ΔΕΗ (τότε Ηλεκτρική Εταιρεία) και πήγαινε να μετράει τα ρολόγια στα σπίτια του κόσμου για να βγάλει το μεροκάματο.

Τα’ μπλεξε ο πόλεμος μετά. Υπέφερε ο κόσμος. Έτσι κι αυτός, έτσι και η οικογένειά του. Το 1940 έκοψε το τρέξιμο και κοίταξε μόνο να ζήσει.

Πείνα! Έβλεπε τους παλιούς του συναθλητές, εκείνη την μεγάλη ομάδα του 1930, να λιμοκτονούν ή να τους σκοτώνει ο γερμανικός κατοχικός στρατός.

Παντρεύτηκε, έκανε παιδιά, τέλειωσε η Κατοχή, άρχισε η φαγωμάρα του Εμφυλίου. Αδερφός να σκοτώνει αδερφό εκείνα τα μαύρα χρόνια…

Πούλησε τα μισά έπιπλα για να πάει να τρέξει!

Παίρνει την μεγάλη απόφαση το 1946 να ξανατρέξει. Λίγη προπόνηση, ελάχιστο φαγητό από τους γείτονες, δύσκολα χρόνια. Ήθελε να πάει στην Αμερική. Στην Βοστώνη. Στον φημισμένο μαραθώνιο! Ελπίζοντας ότι και μόνο με την παρουσία του θα μπορέσει να ευαισθητοποιήσει τους Αμερικάνους για να βοηθήσουν τον λαό μας που τα περνούσε δύσκολα όσο ποτέ άλλοτε.

Πώς, όμως, να αγοράσει εισιτήριο για την Αμερική; Με τι λεφτά; Μαζεύει και πουλάει τα μισά έπιπλα του σπιτιού. Πιάνει πέντε δραχμές στο χέρι, του δίνουν με τα πολλά και κάμποσα ακόμα από την δουλειά του και πάει και βγάζει αεροπορικό εισιτήριο. Μονό! Δεν είχε λεφτά για «μετ’ επιστροφής».

Μέσα από τα χαλάσματα της Αθήνας, βρήκε το κουράγιο να πετάξει για Αμερική ρισκάροντας τα πάντα. Με μοναδικό σκοπό να… τρέξει! Τίποτα άλλο!

Οι Καθηγητές μας !

Είναι Μάιος 1967 και οι απόφοιτοι της τάξης ’67 , πραγματοποιούν την πενθήμερη εκδρομή τους στην –που αλλού τότε;- Ρόδο με το πλοίο «Φίλιππος».

Στο κατάστρωμα του πλοίου δύο από τους καθηγητές μας. Ο Μαλεξιανάκης (δεξιά) και ο Παπαβασιλείου (αριστερά). Ανάμεσά τους η σύζυγος του Μαλεξιανάκη.

Στο βάθος της φωτογραφίας διακρίνεται το λιμάνι της Λέρου ή της Καλύμνου. Το ψάχνει ο Γιάννης Πισιμίσης (1967) – που μας παραχώρησε τη φωτογραφία- και θα μας το αποσαφηνίσει σύντομα…  

...και η  σωστή εκτύπωση της φωτογραφίας - που μας έστειλε ο Γιάννης Πισιμίσης (11/6) -με το λιμάνι της Καλύμνου στο βάθος , όπως μας διαβεβαιώνει.