Χρόνια Πολλά !
στοv συμμαθητή μας
ΚΑΛΠΑΚΗ
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ
Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία (Μικρά Ασία). Έζησε μεταξύ 4ου και 6ου αιώνα. Θεωρείται προστάτης των νηπίων και θεραπευτής των παιδικών ασθενειών. Από παρετυμολογία του ονόματός του πιστεύεται ότι αυτός στυλώνει, δηλαδή ενισχύει την υγεία των παιδιών. Γι αυτό κατά την εορτή του οι μητέρες των βρεφών και των άλλων παιδιών απέχουν από κάθε δραστηριότητα.
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Στέλιο δυστυχώς δεν έχω το τηλέφωνό σου να τα πούμε απευθείας (όπως θάπρεπε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάρις όμως στη σελίδα που (πιστεύω ότι)παρακολουθείς μπορώ να σου ευχηθώ χρόνια πολλά και δημιουργικά.
Δυστυχώς φίλοι μου μας καταπίνει η καθημερινότητα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα το πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα της Ελευθεροτυπίας (δεν πρόλαβα, ακόμη, να διαβάσω, παρά μόνο το τελευταίο κεφάλαιο, για το ολοκαύτωμα του Αρκαδίου, με την αφήγηση της Χαρίκλειας Δασκαλάκη,είναι συγκλονιστικό)στην επανάσταση του 1866, μου υπενθύμισε δύο πολύ σημαντικές επετείους.
Αυτή του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου και αυτή της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου.
Είναι δύο πολύ σημαντικές επέτειοι (μέσα στις αμέτρητες) της αδιάλειπτης αντίστασης του λαού μας ενάντια σε κάθε κατακτητή.
Πριν από λίγες μέρες, βρέθηκα σε ένα φωτοτυπείο, όπου, έτυχε, η καταστηματάρχης να διαβάζει το γιο της (παιδί της Στ΄Δημοτικού) στο μάθημα της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας. Το σχετικό κεφάλαιο αναφερόταν στον Διονύσιο τον επονομαζόμενο Σκυλόσοφο,και στο τέλος έγραφε ότι εκτελέσθηκε με μαρτυρικό θάνατο. Αυτό μόνο.
Ναι, σωστά μαντεύσατε, είναι το ίδιο βιβλίο που αναφέρεται στο συνωστισμό στη Σμύρνη, εξακολουθεί δε να διδάσκεται στα παιδιά μας.
Κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι αντιδραστικό και φασιστικό να μιλάμε για τους αγώνες και τις θυσίες των λαών για ελευθερία.
΄Ετσι τους συμφέρει προκειμένου να λοβοτομήσουν τους λαούς.
Σε μας, όμως, δεν διαφεύγει ότι όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα ήταν και κοινωνικά προοδευτικά. Καμία άρχουσα τάξη δεν έκανε επανάσταση στην ιστορία.
Επίσης η γλώσσα μας (Γιώργο σου συνιστώ να ανεβάσεις το θαυμάσιο κείμενο που μου έστειλες για τη γλώσσας μας) ίσως, είναι η μόνη που κάνει σαφή διάκριση μεταξύ εθνισμού και εθνικισμού.
Επομένως δεν πρέπει να μας κλονίζουν οι διάφορες ψευτοπροοδευτικές (επιδοτούμενες μάλιστα από το ίδρυμα Φούλμπραϊτ) θεωρίες, ότι δήθεν η συμφιλίωση των λαών θα επέλθει όταν απεμπολήσουν την ιστορία τους, γιατί δήθεν συμβάλλει στη διαιώνιση του μίσους.
Αντίθετα η συμφιλίωση θα γίνει εφικτή μόνο όταν γίνει (χωρίς σκοπιμότητες και αποσιωπήσεις) αποδεκτή η ιστορική αλήθεια, ιδιαίτερα από εκείνους τους λαούς που διέπραξαν ωμότητες και καταπίεσαν άλλους.
Στο μέτρο που (ενδεχομένως) μας αφορά, να αναγνωρίσουμε και τις δικές μας, σε καμία όμως περίπτωση δεν μπορούμε να απεμπολήσουμε τις θυσίες και τους αγώνες για ελευθερία και αξιοπρέπεια των προηγούμενων γενεών.
ΟΙ Γερμανοί (που διατηρούν τη δική τους μνήμη) τιμωρούν τους δύο λαούς που τους αντιστάθηκαν, περισσότερο από κάθε άλλον, στον τελευταίο πόλεμο. Δηλαδή τους Έλληνες και τους Σέρβους.Τυχαίο; δεν νομίζω.
Γι΄ αυτό δεχθείτε αυτό το πολύ φτωχό αφιέρωμα (ακριβέστερα υπενθύμιση) στις δύο αυτές μεγάλες στιγμές της ιστορίας μας, όχι σαν οφειλόμενο φόρο τιμής σε κείνους τους ήρωες (άλλωστε δεν τον έχουν ανάγκη) αλλά σαν συνεισφορά στην αναγκαία αυτογνωσία μας.
Για το Στέλιο πρώτα: Στέλιο μου σου στέλνω, έστω και διαδικτυακά, τις καλύτερες ευχές μου για πραγμάτωση κάθε ονείρου σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια τον Σοφιστή: Αν και σήμερα (λόγω Παιδοφθαλμολογίας και Νοσοκομείου Παίδων)παρασπονδώ, δεν μπορώ παρά να αναφωνήσω: Πες τα Χρυσόστομε!
Δημήτρη,ή όποιος άλλος ενδιαφέρεται, στις πιο κάτω διευθύνσεις υπάρχει ένα αφιέρωμα από την εφημερίδα "Πατρίς" που έγινε το 2008 με ευκαιρία την επέτειο της Κρητικής Επανάστασης. Περιέχει πολλά και , εν πολλοίς, άγνωστα στοιχεία.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.kairatos.com.gr/arkadi-sec.pdf
http://www.kairatos.com.gr/arkadi2-sec.pdf
Καλοί μου φίλοι με προκαλείτε! Παντοιοτρόπως! Όπως π.χ. ο pcmc με την οδοντόκρεμα ή ο Σοφιστής με τις αναφορές του στην Ιστορία. Ε, ναι πρώτη φροντίδα το πρωί και τελευταία το βράδυ (το λέω εγώ που μου λείπουν όλα τα δόντια, αλλά δαγκώνω!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την Ιστορία να ξεκαθαρίσουμε κάτι: η ιστορία γράφεται από τους νικητές, όμως η Ιστορία μεταφέρεται από τους "ηττημένους". Αυτούς δηλαδή που δεν θέλησαν ποτέ να προβληθούν μέσα από ένα βιβλίο ιστορίας, που όμως τα χνάρια τους γράφτηκαν στην συνείδηση των λαών - θετικά ή αρνητικά δεν έχει σημασία - και που η Ιστορία τους σημαδεύει ακόμα τις σκέψεις όσων σκέπτονται. Παράδειγμα ο Σπάρτακος.
Κι αν στην ιστορία ή Ιστορία καταγράφονται παράλληλα γεγονότα, με όποιον τρόπο, οι επαναστάσεις δεν ήταν ακριβώς αυτό που εννοιολογικά και ετυμολογικά προσδιορίζεται από την λέξη "επανάσταση". ήταν απλά αντροπές μιας κυρίαρχης τάξης από την αμέσως ανερχόμενη κατώτερή της, σε μια πυραμιδική δομή κοινωνίας.
Στις απόπειρες αυτές καταγράφονται δύο δεδομένα: πρώτον ότι την βρώμικη δουλειά την έκανε πάντα ο λαός (δηλαδή το κατώτατο ταξικό στρώμμα)και δεύτερον, μόλις η ανερχόμενη τάξη σταθεροποιούσε την θέση της στην εξουσία έριχνε τον λαό στα τάρταρα. (Φυσικό λοιπόν είναι να μην θέλει να έχει μνήμη ο λαός. Και φυσικό ακόλουθο είναι η ιστορία τους να είναι προπαγάνδα που διδάσκεται βίαια στα σχολεία τόσο που οι μαθητές να αγανακτούν και να απεχθάνονται κάθε τι αναφορικά μ' αυτό. Η αλήθεια είναι πως με εκπλήσσετε ευχάριστα με τις τόσες Ιστορικές αναφορές σας. Είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε αποδεικνύεται ότι η άποψή μου για την Ιστορία γενικά και όχι την ιστορία τους την κρατάμε σαν το κρυφό σχολειό.).
Πάντως για να επανέλθουμε στην Ιστορία των επαναστάσεων θα ήθελα να προσδιορίσουμε την έννοιά της σαν μια καθολική ανατροπή του κοινωνικού status και όχι σαν μια εξελικτική διαδικασία του πολιτικού status. Έτσι προσωπικά πιστεύω ότι στην ανθρωπότητα έγινε μόνο μία και μοναδική ως τα τώρα επανάσταση : η αλλαγή από την μητριαρχία στην πατριαρχία. Και δεν ήταν στιγμιαίο ιστορικό γεγονός, αλλά μια επίπονη διαδικασία που κράτησε πάνω απ'τα χίλια χρόνια. (Το συγκλονιστικό της φινάλε καταγράφεται στην Ορέστεια του Ευριπίδη με τον στίχο που αθώωνε η θεά Αθηνά τον Ορέστη για τον φόνο της Κληταιμνήστρας: "ουκ ην όμαιμος φωτός ον κακέκτανεν", μεταφέροντας την γραμμή του αίματος από την μητέρα στον πατέρα.).
Τώρα στο πολιτικό πεδίο το παιχνίδι της εκάστοτε άρχουσας τάξης περιλαμβάνει και όλες τις δυνατές στρεβλώσεις ("ερμηνείες" τις αποκαλούν) ώστε ακόμα και η απώλεια της ιστορικής μνήμης να λειτουργεί διασπαστικά στους λαούς. Π.χ. οι Γερμανοί. Καθορίζουν την στάση τους απέναντι στους λαούς με βάση μια ανεξήγητη "εμπιστοσύνη" - "εμπιστοσύνη" που καταντάει τυφλή αποδοχή - που δείχνουν στην εκάστοτε ηγεσία τους. Κι αυτό το καταγράφει και η δική τους διανόηση, ο Μπρεχτ, ο Ζισκίντ και άλλοι.
Νομίζω ότι πάλι σας ζάλισα.
Αλλά επ' ευκαιρία, αγαπητέ eyedoc, θα μπορούσες να μου στείλεις την βελτιωμένη έκδοση του βίντεο της παράστασης της Σαρωνίδας; Το email μου είναι mkatrakis1@gmail.com. Και πάλι σας ευχαριστώ όλους για την χαρά που μου δώσατε εκείνο το βράδυ.
Στέλιο χιλιόχρονος. Εκτός από τις ευχές στον συμπατριώτη μου, εδώ και 40 χρόνια πλέον, επιτρέψτε μου να σας ενημερώσω για κάτι που έμαθα μόλις τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήTο 2002 ήταν μια ευχάριστη χρονιά γιατί η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ, τότε η ισοτιμία είχε κλειδώσει στις 340,75 δρχ ανά ευρώ.
Τότε με 1 δολάριο αγοράσεις 1,14 ευρώ, ή με 1 ευρώ 0,87 του δολαρίου, ήτοι 387 δρχ για κάθε δολάριο.
Σήμερα με 1 δολάριο μπορείς να αγοράσεις μόλις 0,755 ευρώ ή με 1 ευρώ 1,32 δολάρια ήτοι μόνο 258 δρχ για κάθε δολάριο.
Το συμπέρασμα!!!
Η Ελλάδα εδώ και 10 περίπου χρόνια έχει ισχυρότερη οικονομία από τις χώρες που χρησιμοποιούν το δολάριο, όπως USA, AUS, CANADA, CHINA ακόμα και από την Αγγλία.
Ένας οικονομικός αναλυτής παγκοσμίου κύρους
Κ. Σημίτης
Το δικό μας συμπέρασμα;
Ένα ζεύγος φάσκελα
Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις (Αντισθένης)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι χρήσιμο να συμφωνήσουμε στην ακριβή έννοια των χρησιμοποιούμενων όρων, αλλιώς υπάρχει ο κίνδυνος να συμφωνούμε διαφωνώντας ή και το αντίθετο.
Έτσι λοιπόν σαν Επανάσταση θεωρείται:
α. ομαδική εξέγερση κατά της εξουσίας η οποία αποβλέπει στην ανατροπή του πολιτικού ή κοινωνικού καθεστώτος.
β. εξέγερση υπόδουλου λαού κατά του κατακτητή.
γ. απότομη και ριζική μεταβολή στα καθιερωμένα.
Με αυτή την έννοια, παρόλο που δεν διαφωνώ με την καίρια ιστορική της σημασία της, δεν μπορώ να θεωρήσω τη μετάβαση από τη μητριαρχία στην πατριαρχία σαν επανάσταση, αφού, προφανώς, δεν πληρούνται τα α και β και ως προς το γ δεν έχουμε απότομη μεταβολή, δηλαδή ελλείπει το συγκρουσιακό στοιχείο (που είναι ίδιο της επανάστασης), εφόσον, από όσα τουλάχιστον, γνωρίζουμε η μετάβαση έγινε σε μεγάλη διάρκεια χρόνου, λόγω αλλαγής παραγωγικών σχέσεων (εντελώς συνοπτικά, μετάβαση από τις οικονομίες που στηρίζονταν στη γεωργία και το κυνήγι, σε οικονομίες που βασίσθηκαν, περισσότερο, στην κτηνοτροφία, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη της έννοιας της ιδιοκτησίας, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα να κατανοηθεί ο ρόλος του άνδρα στην αναπαραγωγή και την επιθυμία του η ιδιοκτησία του να περιέρχεται στους απογόνους του) .
Η μητριαρχία είναι κοινωνιολογικός, πολιτικός και θρησκευτικός όρος: πρόκειται για μορφή διακυβέρνησης ενός κράτους και ακριβέστερα ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης, στο οποίο υπολογίζεται μόνο η μητρική συγγένεια, ενώ η γυναίκα-μητέρα κατέχει την κυρίαρχη θέση στην κοινωνία και στην οικογένεια. Η γυναίκα αποτελεί αρχηγό του γένους, οπότε και κληρονομικά δικαιώματα μεταβιβάζονται στα θηλυκά μέλη της κάθε οικογένειας. Στη θρησκευτική του διάσταση, συνδέεται συχνά με λατρεία γυναικείων θεοτήτων της μητρότητας και γονιμότητας (βλ. Μεγάλη Μητέρα).
Ο όρος "μητριαρχία" εμφανίστηκε το 19ο αιώνα κατ' αναλογία του όρου πατριαρχία. Αρχικά, αναφερόταν στο θεσμό της οικογένειας, ωστόσο από πολύ νωρίς ο όρος έγινε αντιληπτός ως το εκ διαμέτρου αντίθετο της πατριαρχίας, υπονοώντας την ύπαρξη ενός κοινωνικού μοντέλου, σύμφωνα με το οποίο οι γυναίκες βρίσκονταν στους ίδιους θεσμικούς ρόλους με τους άνδρες στις πατριαρχικές κοινωνίες
Επειδή ιστορικά φέρεται ότι συνδέεται με κοινωνική οργάνωση στην οποία ισχύει το σύστημα της κοινοκτημοσύνης, ορθότερος είναι ο όρος μητρογονική κοινωνία (όπως πολύ σωστά είχε επισημάνει ο Γιώργος Χ. στην πρόσφατη επίσκεψη στο Τ. μαντείο)
Ο όρος αναφέρεται σε μια γυναικοκρατική μορφή κοινωνίας, στην οποία πρωταρχικό ρόλο παίζει η γυναίκα. Αυτή είναι η αρχηγός του γένους και της οικογένειας. Στη μητριαρχική κοινωνία, το οικογενειακό όνομα, η φυλετική συγγένεια, η περιουσία και όλα τα άλλα δικαιώματα μεταβιβάζονται από τη μητέρα στα παιδιά, ενώ το δικαίωμα της κληρονομιάς ανήκει μόνο στα κορίτσια.
Ο Ένγκελς, στο έργο του "Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους" υποστήριξε ότι "η γέννηση της ανισότητας τοποθετείται και συμπίπτει με την καταστροφή της μητριαρχίας, όπου ίσχυε ένα καθεστώς πρωτόγονης κοινοκτημοσύνης, και την επιβολή του πατριαρχικού τύπου κοινωνικής οργάνωσης".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣειρά ανθρωπολόγων ανέπτυξαν τη θεωρία ότι όλες οι θεότητες της Ευρώπης και της αιγαιακής λεκάνης προήλθαν από μία προ-ινδοευρωπαϊκή ή πρωτο-ινδοευρωπαϊκή θεότητα της νεολιθικής μητριαρχίας. Υπήρξε βασικός θεσμός στις πρωτόγονες κοινωνίες και συνεχίζει να διατηρείται μέχρι σήμερα σε ορισμένους λαούς, για παράδειγμα στους Τουαρέγκ, τους Ιροκουά, στα νησιά Τρόμπριαντ, στους Μινανγκαμπάου της Ινδονησίας ή στις Κομόρες.
Επίσης, υποστηρίζεται ότι η μητριαρχία αποτελεί την πρώιμη, αρχική και έμφυτη μορφή ανθρώπινης συμπεριφοράς και κοινωνικής οργάνωσης και ότι η μετάβαση στην πατριαρχία [patriarchy] αποτελεί προϋπόθεση του πολιτισμού. Η παραπάνω (κατά την προσωπική μου άποψη αβάσιμη, εφόσον φαίνεται ότι σημαντικός πολιτισμός είχε αναπτυχθεί σε μητρογονικές κοινωνίες) θεωρία θεμελιώνεται στην αντίληψη ότι ο κοινωνικός προορισμός των γυναικών, τόσο στις «πρωτόγονες» όσο και στις «εξελιγμένες» κοινωνίες, προσδιορίζεται από τη μητρότητα [maternity], η οποία αποτελεί τον πυρήνα και την κυριότερη έκφραση της γυναικείας φύσης και την ειδοποιό διαφορά της από την ανδρική.
Εξαιτίας των παραπάνω, παρόλο ότι είναι προφανής η «βαρύτητα» του φαινομένου, δεν συμφωνώ στην απόδοση, σ΄ αυτό, του όρου επανάσταση, για τον ίδιο λόγο που δεν θεωρώ δόκιμο τη χρήση του σε σειρά άλλων κοινωνικών και οικονομικών φαινομένων (π.χ. βιομηχανική επανάσταση) παρόλο ότι τούτο γίνεται κατά κόρο για λόγους ευκολίας (άλλωστε στο πλαίσιο που τοποθετείται με τα παραπάνω, πιο πολύ θα ταίριαζε ο όρος αντεπανάσταση – τον οποίο, επίσης, απορρίπτω)..
Νομίζω ότι η διάκριση δεν είναι σχολαστική, αλλά έχει σημασία για την ορθή τοποθέτηση των εννοιών, εφόσον οι αλλαγές που επέρχονται στις κοινωνίες σαν αποτέλεσμα μεταβολών στις σχέσεις παραγωγής, δεν γίνονται, αναγκαία, με επανάσταση, αλλά μπορούν να αποτελούν και αποτέλεσμα εξελικτικών αλλαγών (βλ. αστική αλλαγή σε Αγγλία και Γαλλία, αντίστοιχα).
Έτσι παρόλο ότι δεν διαφωνώ με το Μανόλη για το γεγονός ότι, πολλές φορές, τα αποτελέσματα των επαναστάσεων, δεν συμβαδίζουν με τα ηθικά τους προτάγματα (βλ. π.χ. τις δύο μεγάλες πρόσφατες, Γαλλική επανάσταση και Ναπολέοντας, Οκτωβριανή και γραφειοκρατικός καπιταλισμός) θεωρώ ότι καμία επανάσταση δεν έμεινε χωρίς θετικά αποτελέσματα.
Σίγουρα θετικά αποτελέσματα έχουν οι εθνικοαπελευθερωτικές (ακόμα και αυτές που αποτυγχάνουν) στις οποίες αναφέρθηκα στην προηγούμενη παρέμβασή μου..
Αλλά και αυτές με κοινωνικοοικονομικό χαρακτήρα πάντοτε οδηγούν, εξελικτικά, σε ένα στάδιο ανώτερο (με την έννοια ότι αντιστοιχούν ορθά τις σε δοσμένο χρόνο σχέσεις παραγωγής με το εποικοδόμημα - βλέπετε τη μετάβαση από τη φεουδαρχία στην ενίσχυση της κεντρικής εξουσίας βασιλεία όπως αναπτύσσεται στο περίφημο θεατρικό Φουέντε Οβεχούνα -).
Για το λόγο αυτό δεν θεωρώ καμία επανάσταση χαμένη
Αγαπημένοι μου συμμαθητές και φίλοι, διαβάζω με μεγάλη προσοχή τα σχόλιά σας στις αναρτήσεις που κατά την ταπεινή μου άποψη έχουν την ίδια αν όχι και μεγαλύτερη σημασία από τα αρχικά κείμενα. Το γεγονός ότι βρίσκομαι τόσο μακριά από το "κλεινόν άστυ", τοπικά και χρονικά, μου στερεί την δυνατότητα να επικοινωνώ μαζί σας πέραν του διαδικτύου κι έτσι έχω μια "υστέρηση σήματος" αν μπορώ να το εκφράσω έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαράλληλα μου δημιουργείται η αίσθηση ότι αναπτύσσεται ένα διάλογος με εξειδικευμένη θεματολογία, που όσο και αναπτυγμένη μπορεί να είναι καταλήγει να είναι συζήτηση που αφορά εστέτ. Ειλικρινά γιαυτό ζητώ συγγνώμην από σας. Βέβαια οι τοποθετήσεις σας - όσων τουλάχιστον διαβάζω - με προκαλούν σε απαντήσεις. Τοποθετήσεις που μέσα απ' αυτές προσπαθώ να αναγνωρίσω τον συνομιλητή, τόσο σαν ταυτοποίηση όσο και σαν ιδεολογία.
Έτσι θα ήθελα να δηλώσω ότι πάντοτε εκφράζω τις απόλυτα προσωπικές μου απόψεις πάνω στα διάφορα θέματα κι επομένως δεν είμαι και απόλυτος για την ορθότητά τους. Απλά ικανοποιούν τις ιδεολογικές μου ανάγκες.
Στο θέμα που θίγει ο Σοφιστής της παρέας -τόσο παρεξηγημένος όρος από την αστική προπαγάνδα για ψευδώνυμο!!! - περί μητριαρχίας θα ήθελα να προσθέσω το εξής: μητριαρχικές κοινωνίες με πολιτική συγκρότηση. όπως αυτή των Τουαρέγκ στην Δυτική Σαχάρα και αλλαχού προκύπτουν από τις σεξουαλικές (sic!) ανάγκες των κοινωνιών. Στην συγκεκριμένη περίπτωση και για λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω, υπάρχει έλλειψη γυναικών που καταλήγει σε οικογενειακές σχέσεις πολυανδρείας - μία γυναίκα με πολλούς συζύγους - και που καταλήγει να έχουν οι γυναίκες τον πρώτο πολιτικό λόγο. (Το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει στην Αραβία. όπου ισχύει η πολυγαμία).
Όμως τι θα πούμε για την Κρήτη π. χ., όπου η γυναίκα έχει κυρίαρχο ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι, καθοδηγεί τα νήματα στην οικογένεια και στον κοινωνικό της περίγυρο με ακραίο φαινόμενο την βεντέτα (όπου βέβαια η γυναίκα μένει στο απυρόβλητο).
Κι όλα τούτα τα γράφω για να συνηγορήσω μαζί σου αφαπητέ μου Σοφιστή στό ότι κάθε επανάσταση - με την δόκιμη ερμηνεία του όρου - προσέθεσε κι ένα λιθαράκι στην εξέλιξη του είδους μας. Ακόμα και οι αντεπαναστάσεις - σαν κι αυτή που βιώνουμε μνημονιακά - θα φέρουν κάτι θετικό. Οι στίχοι που έβαλαν στον "Μολδάβα" του Σμέτανα (σ.σ. Die Moldau = το ποτάμι του Λαού) είναι χαρακτηριστικοί:
"Ποτάμι ο Μολδάβας που λιώνει την πέτρα
τρανούς βασιλιάδες αιώνες νεκρούς!
Ποτάμι κι αυτός ο κόσμος που δεν γυρνάει
κι η πιό μαύρη νύχτα θα φέρει το Φως"
Δεν θέλω τίποτε άλλο παρά να μιλήσω απλά, να μου δοθεί αυτή η χάρη.......................
ΑπάντησηΔιαγραφήκι είναι καιρός να πούμε τα λιγοστά μας λόγια, γιατί η ψυχή μας αύριο κάνει πανιά.
Γ. Σεφέρης
Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, αγαπητέ Μανόλη και οι υπόλοιποι συμμαθητές, έστω και αν δεν μας έχει δοθεί η χάρη (σε μένα σίγουρα όχι) γι΄ αυτό μη φοβάσαι ότι μπορούμε
να γίνουμε εστέτ, όπως διατυπώνεις την ανησυχία σου, στην αμέσως παραπάνω παρέμβασή σου, που καταλήγει με τους θαυμάσιους στίχους.
Όμως πρόλαβες και έβαλες, ακροθιγώς, δύο μεγάλα θέματα που το ένα, τουλάχιστον, θέλει μεγάλη συζήτηση και αυτό είναι η ιδιάζουσα κοινωνική θέση της γυναίκας στην Κρήτη. Πραγματικά διαφορετική από την υπόλοιπη Ελλάδα. Με έχει προβληματίσει πολύ, αλλά ποτέ δεν βρήκα χρόνο να το ψάξω.
Λες το νήμα από τη Μινωϊκή εποχή να μην έχει κοπεί;
To δεύτερο είναι η από την αρχαιότητα, ήδη, κατασυκοφάντηση του φιλοσοφικού κινήματος των Σοφιστών. Συκοφάντηση που δεν προέρχεται, μόνο,
από τον Αριστοφάνη, αλλά και από τους δύο γίγαντες Πλάτωνα και Αριστοτέλη, που διαμόρφωσαν, γι' αυτούς, την αρνητική εικόνα που έκτοτε, μοιραία, τους ακολουθεί.
Είναι όμως, όπως πολύ σωστά σημειώνεις, μια άδικη κρίση, γιατί πρόκειται για ένα ρωμαλέο προοδευτικό πνευματικό κίνημα, που έβαλε στο κέντρο του προβληματισμού τον άνθρωπο και τη λογική του και καταπολέμησε τις "μεταφυσικές" αλήθειες.
Χαρακτηριστικά και εντελώς επιγραμματικά αναφέρω:
Περί δικαίου Θρασύμαχος "Δίκαιον ουκ άλλου έστι, ή το του κρείτοντος συμφέρον"
Για τη δουλεία:
Αριστοτέλης " όσων εστίν έργον η του σώματος χρήσις...ούτοι μεν εισί φύσει δούλοι" !!!!! αντίθετα, ο Αλκιδάμας "ελευθέρους αφήκε πάντας θεός, ουδένα δούλον η φύσις πεποίηκεν" και
για το θεό, ο σημαντικότερος όλων Πρωταγόρας
"Για τους θεούς δεν μπορώ να ξέρω αν υπάρχουν ή όχι, ούτε πως είναι, γιατί πολλά με εμποδίζουν να το μάθω, μεταξύ των οποίων και το σκοτεινό του πράγματος και η συντομία της ανθρώπινης ζωής". Δεν είναι ανεξήγητη η πολεμική.
Αυτά προς το παρόν και η μεταξύ μας ανταλλαγή απόψεων αποτελεί (στις δύσκολες μέρες που διανύουμε, και στις δυσκολότερες που έρχονται) βάλσαμο.
1. "Νη Ζα, δεν τά'κλεψα" (=Μα τον Δία δεν τα έκλεψα".
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, δεν πρόκειται για στίχο αρχαίας τραγωδίας. Είναι ο όρκος, σήμερα!!!, των ζωοκλεφτών στο ψηλορείτη και στα λευκά Όρη.
Γιατί το νήμα από την Μινωϊκή επόχή δεν έχει κοπεί κι ούτε πρόκειται. Τα κατάλοιπα εκείνης της εποχής ζούνε τόσο ισχυρά μέσα στην συνείδηση των Κρητών, που τα βλέπεις στην καθημερινή ζωή ανελλιπώς. Όσο κι αν προσπαθούν να τα υποβαθμίσουν σε φολκλορικές καρικατούρες για τουριστικούς λόγους.
2. Ας ρίξουμε μια ματιά στα παραθετικά του "αγαθός" (= καλός)
α) Αγαθός - αμείνων - άριστος
(όταν θέλουμε να εκτιμήσουμε ποιότητα)
β) Αγαθός - βελτίων - βέλτιστος
(όταν θέλουμε να εκφράσουμε κίνηση)
γ) Αγαθός - καλλίων - κάλλιστος
(όταν μιλάμε για ομορφιά)
δ) Αγαθός - κρείτων - κράτιστος
(όταν συγκρίνουμε την ισχύ) και
ε) Αγαθός - ράον - ράστος
(αναφορικά με την ευκολία)
Το παραθετικό (δ) αποτελεί κρίσιμο θέμα γιατί απ' αυτό πηγάζει το κράτος=η ισχύς και ότι αυτό συνεπάγεται στην διακυβέρνηση ενός λαού. μην ξεχνάμε ότι τον Τιτάνα Προμηθέα τον σταύρωσαν το Κράτος και η Βία, οι μπράβοι του Δία. (εντυπωσιακό: στον Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου, ο ποιητής καταγγέλει τον Δία δια στόματος Προμηθέα σαν πατροκτόνο,, για τον θάνατο του Κρόνου!).
Θέλω να ελπίζω ότι η φράση του Θρασύμαχου είχε περισσότερο σκωπτικό παρά ουσιαστικό χαρακτήρα.
Κατά τα άλλα αγαπητέ Σοφιστή, συμφωνώ και επαυξάνω.
Σήμερα τα νιάτα μας, με πλήρη γνώση των παραθετικών που ζηλευτά παρέθεσε ο Μανώλης, συντάσσονται με την Υπουργό Παιδείας, καλύπτοντας και τις 5 προαναφερθείσες περιπτώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλός, καλύτερος, καλυτερότερος, τζάμι, και γαμώ, δεν υπάρχει!!!
Όχι Μανόλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχει σκωπτικό χαρακτήρα, θέτει την άποψη ότι οι ισχυροί επιβάλλουν το δίκαιο.
Και αυτό το ζήτημα (η φύση του δικαίου) έχει τεθεί στην αρχαιότητα με έμφαση (και όχι μόνο στην Αντιγόνη, όπου προβάλλεται η αντίθετη άποψη φυσικά).
Εξάλλου ο ιμπεριαλισμός, με όλη του την ωμότητα, περιγράφεται απόλυτα επιγραμματικά, από το Θουκυδίδη, όταν στις περίφημες διαπραγματεύσεις, πριν από την καταστροφή της Μήλου, οι Αθηναίοι αντιπρόσωποι, υποστηρίζουν "Κι εμείς λοιπόν δεν θα πούμε με ωραίες φράσεις μακρούς λόγους, που δεν πρόκειται να σας πείσουν, ή ότι δίκαια έχομε την ηγεμονία σας, επειδή νικήσαμε τους Πέρσες, ή ότι τώρα εκστρατεύομε εναντίο σας, επειδή αδικιόμαστε, κι από σας ζητούμε να μην νομίσετε πως θα μας πείσετε λέγοντας ή ότι, ενώ είστε άποικοι των Λακεδαιμονίων, δεν πήρατε μέρος στον πόλεμο στο πλευρό τους ή ότι δεν μας κάματε κανένα κακό έχομε την απαίτηση να επιδιώξωμε πιο πολύ να επιτύχωμε τα δυνατά απ’ όσα κι οι δυό μας αληθινά έχομε στο νού μας, αφού ξέρετε όταν υπάρχη ίση δύναμη για την επιβολή του, κι ότι, όταν αυτό δεν συμβαίνη, οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δύναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν κι αποδέχονται".
Δεν χρειάζεται να επιμείνω για να πείσω, γι΄αυτό που είναι κοινά αποδεκτό, ότι, δηλαδή, σ΄ αυτό τον περιορισμένο, σχετικά, γεωγραφικό χώρο και σε μια σύντομη, επίσης, χρονικά περίοδο,εκτός των άλλων, διατυπώθηκαν όλες οι πολιτικές και φιλοσοφικές θεωρίες.
Εάν ζητάτε τη γνώμη μου τούτο οφείλεται στο γεγονός ότι είναι η μοναδική, ιστορικά, περίοδος που ο άνθρωπος έζησε χωρίς δόγματα, γέννημα δε αυτής της πνευματικής ελευθερίας υπήρξαν και οι Σοφιστές (χωρίς να αμφισβητώ ότι μεταξύ τους υπήρξαν και τσαρλατάνοι) για να επιστρέψω στην αρχή του νήματος.
Προβοκάτορα (για να μη λέω ονόματα) καλά τα λες, αλλά τι να πω για τα παιδιά, όταν (υποτίθεται) μορφωμένοι μιλούν για το ιδανικότερο ή για πρώτη προτεραιότητα.
΄Οσο για την κ. Υπουργό, στο εξής, αν θέλεις, υιοθέτησε το χαρακτηρισμό της κ. Κανέλλη, γιατί τον τίτλο της η κυρία φωτοτυπία τον κέρδισε επάξια.
Σοφιστή "ξέχασες" το πιο κοινό - "ο κάτωθι υπογεγραμμένος" - που γράφεται και σε φόρμες επισήμων-κρατικών εντύπων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ.Ευχαριστώ για την εχεμύθεια. Έχει τους λόγους της.
Προβοκάτορα, η εχεμύθεια έχει τους λόγους της ή εσύ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροβοκάτορα, αυτό και πολλά άλλα,η γλώσσα μας διδασκόταν όπως διδασκόταν, τώρα λόγω τηλεόρασης, υπολογιστών και greeklish, δεν τολμώ να φαντασθώ πως θα καταλήξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για την εχεμύθεια, είναι υποχρεωτική, για να αποφύγω την περαιτέρω αξιολογική υποβάθμιση.