Επειδή όμως πέρα από την πλάκα συμβαίνουν και
σοβαρότερα, προωθώ μία έκκληση για τον ελληνισμό της Ουκρανίας.
Σοφιστής 3/9/2014
 |
| Κρατικό πανεπιστήμιο Μαριούπολης |
Έλληνες; Ποιοι Έλληνες;
Μήνυμα εκτάκτου
ανάγκης προς τον Πρωθυπουργό, τον Αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τον
Αρχιεπίσκοπο, καθώς και προς όλα τα κόμματα, τους κοινωνικούς φορείς και τους
πολίτες αυτής της χώρας.
Συμπολίτες,
πόσο χαμηλά θα
πέσουμε ακόμα; Εδώ και μήνες διεξάγεται ένας σκληρός πόλεμος στην καρδιά της
Ελληνικής Ομογένειας, στην Ανατολική Ουκρανία, χωρίς καμία ευθύνη της. Η
ελληνική κοινότητα παραμένει μόνη και έρημη στο ημικατεδαφισμένο και
ημιεκκενωμένο Σλαβιάνσκ. Το ίδιο στο Κραματόρσκ. Οι μάχες συνεχίζονται στην πόλη Γκόρλοβκα όπου
έχουμε μια δραστήρια ελληνική κοινότητα. Οι ομογενείς στο Ντονιέτσκ που είναι
περικυκλωμένο και βομβαρδίζεται, είναι στα καταφύγια. Χτες, οι συγκρούσεις με
βαριά όπλα διεξάγονταν μέσα στα κατ’ εξοχήν ελληνικά χωριά Στύλα και
Σταρομπέσεβο. Σήμερα, η Μαριούπολη είναι κατειλημμένη από κυβερνητικές και
παραστρατιωτικές δυνάμεις, ενώ σε μικρή απόσταση βρίσκονται οι
αυτοαποκαλούμενες τοπικές δυνάμεις αυτοάμυνας. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν ήδη σκοτωθεί
και κοντά ένα εκατομμύριο πρόσφυγες μετακινούνται αλαφιασμένοι από πόλη σε πόλη
κι από χωριό σε χωριό για να αποφύγουν τα χειρότερα. Όλοι οι εμπόλεμοι είναι
μέσα στις κατοικημένες περιοχές, γιατί στη στέπα δεν υπάρχουν ούτε βουνά ούτε
δάση για κάλυψη.
Κι εμείς; Τι
νομίζουμε; Ότι όλη αυτή η καταστροφή που συντελείται με πολεμικά αεροπλάνα,
τανκς, πυροβολικό, όλμους και πυραύλους, με τακτικό στρατό, αντάρτες,
παραστρατιωτικές ομάδες και συμμορίες, μέσα στην περιοχή που βρίσκονται τα 40
ελληνικά χωριά, αφήνει άθικτη και ανεπηρέαστη την Ελληνική Ομογένεια των
100.000 ψυχών; Μήπως πιστεύουμε ότι οι Ρωμιοί της Αζοφικής Θάλασσας είναι
άτρωτοι; Ότι δεν τους αγγίζουν οι βόμβες και οι σφαίρες που πέφτουν τυφλά σε
σπίτια, σχολεία, εκκλησίες και νοσοκομεία; Ότι δεν είναι μέσα σ’ αυτούς που
κατά χιλιάδες φεύγουν με μια βαλίτσα προς κάθε κατεύθυνση για να σωθούν;
Είναι δυνατό να
είμαστε τόσο απαθείς και αδιάφοροι; Είναι δυνατό να έχουμε γίνει τόσο
σκληρόπετσοι;
