Από τη χθεσινοβραδυνή μας (30/8) συνάντηση στη “ ΡΟΥΜΕΛΗ”.

Ήταν η 1^η μας συνάντηση , μετά την ανάπαυλα του καλοκαιριού και λίγο πριν την καθιερωμένη μας φθινοπωρινή συγκέντρωση.

Αρκετοί συμμαθητές μας συνεχίζουν την παρουσία τους στις παραλίες και δεν μπόρεσαν να παραβρεθούν. Λαχανιασμένος όμως έφτασε από τη Μάνη που παραθέριζε, ο Μαντζάκος– διότι δεν θέλησε να στερηθεί το πρωινό του μπάνιο του περιοχή  - φέρνοντάς  μας για κέρασμα  “ΛΑΛΑΓΙΑ” , το γνωστό νόστιμα παραδοσιακό μανιάτικο σνακ.

Νωρίς το πρωί της Κυριακής (31/8) και λίγο πριν φύγουμε , οριστικοποιήσαμε την ημερομηνία της  φθινοπωρινής συγκέντρωσης  της Τάξης μας που θα γίνει : Σάββατο 11 Οκτωβρίου 2014 , στις 8.30 το βράδυ , εδώ στη ψησταριά “ Η ΡΟΥΜΕΛΗ” οδός Θράκης 1 και Αιγαίου , στη Νέα Σμύρνη.

Για την ιστορία να αναφερθούμε, όπως συνηθίζουμε και στο παρουσιολόγιο της συνάντησης, με τους 12 συμμαθητές μας :  Γεωργάτσο, Ιακώβου, Χατζηκυριάκος, Πετροδασκαλάκης, Σκοπελίτης, Βαρύτιμος, Αναργύρου, Μησιακούλης, Παραβολιάσης, Μαντζάκος , Ζύγουρας και Πισιμίσης.

Σάββατο 30/8/2014 στις 9 το βράδυ : Συνάντηση στη ψησταριά "Η ΡΟΥΜΕΛΗ" Νέας Σμύρνης !

Εν όψει και της  καθιερωμένης πια - κατ΄έτος - φθινοπωρινής συνάντησης των αποφοίτων της Τάξης μας , αποφασίσθηκε μια έκτακτη συνάντηση (μαζί και με τις συζύγους) το προσεχές Σάββατο 30 Αυγούστου στις 9 το βράδυ στη γνωστή ψησταριά  “ Η ΡΟΥΜΕΛΗ” στη Νέα Σμύρνη , επί των οδών Θράκης 1 & Αιγαίου (τηλ. 2109341748).

Ελάτε να βρεθούμε – μετά την ανάπαυλα του καλοκαιριού – και για να οριστικοποιήσουμε  έγκαιρα την ημερομηνία , της τακτικής μας φθινοπωρινής μας συνάντησης.  

Υ.Γ  Όπως βλέπετε , τα τραπέζια έχουν ήδη ετοιμασθεί και μας περιμένουν ! Σπεύσατε…

...και γευσιγνώστης συμμαθητής μας ! Δημητσάνα 19-8-2014.

Από την έγκριτη ηλεκτρονική εφημερίδα  www.zatounanews.gr  του γνωστού μας Νικόλη Φίλη αντιγράφουμε :

“Στο υπαίθριο θέατρο Δημητσάνας, για τρίτη συνεχή χρονιά, ο Αγροτουριστικός Σύλλογος Γυναικών Δημητσάνας, και μέσου της δικής τους εφημερίδας που έχει τίτλο: “artεμείς” διοργάνωσαν εορτή γεύσης, αλμυρών  και γλυκών παρασκευασμάτων.

Στα αλμυρά οι συμμετοχές ήταν 16 και στα γλυκά 22 !

Υπήρχαν και δυο 3μελής, διαφορετικές επιτροπές.

Στην επιτροπή των γλυκών, συμμετείχε ο Χαράλαμπος Μπαξεβάνος, (Γλυκά Λούσιος), η Δώρα Γεωργακοπούλου και ο Ζατουνίτης Γεώργιος Πισιμίσης, (συμμετοχή κοινού μετά από κλήρωση).

Το θέατρο σχεδόν γέμισε! Στο τέλος όλα τα παρασκευάσματα τα γεύτηκαν οι θεατές, εκτός από τους κριτές που είχαν «μπουχτίσει».  Ήταν πράγματι μια πολύ ωραία και γλυκιά βραδιά “.

Υ.Γ  Για την ιστορία ο συμμαθητής μας Γιώργος Πισιμίσης – στο πλαίσιο των καθηκόντων του, σαν μέλος της κριτικής επιτροπής - δοκίμασε (πριν απ' όλους) ΚΑΙ τα 22 γλυκά !!! Σκέτη ..."πίκρα" δηλαδή.

Φωτό 1
Οι δύο κριτικές επιτροπές . Αριστερά  για τα γλυκά και δεξιά για τα αλμυρά.
 Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο θέατρο ΔΗΜΗΤΣΑΝΑ - ZATΟΥΝΑ " ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΆΚΗΣ".
Στο φόντο  η Ζάτουνα

Τάδε έφη Παπαβασιλείου εν Έκτω ! (Μέρος 2ο)

Συνεχίζουμε με το 2ο (και τελευταίο) μέρος των σημειώσεων του συμμαθητή μας (1967) Γιάννη Πισιμίση  με τα – όντως διασκεδαστικά - λεγόμενα του φιλόλογου καθηγητή  μας ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ.

Τάδε έφη Παπαβασιλείου εν Έκτω ! (Μέρος 1ο)

Τότε, δεν είχαμε μαγνητόφωνα ή κινητά για να καταγράψουμε τα όσα απίθανα ξεστόμιζε ο φιλόλογος καθηγητής μας ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ή  REX (Χάρισσον) , όπως τον λέγαμε.

Κράτησε  στο αρχείο του  όμως  τις σημειώσεις με τα λεγόμενά του , για σχεδόν 50 χρόνια (!) ο πολύ επιμελής  - από τότε - συμμαθητής μας (1967) Γιάννης Πισιμίσης και είχε την καλοσύνη να μας τις στείλει, για να τα θυμηθούμε.

Οι σημειώσεις είναι ευανάγνωστες και τις επισυνάπτουμε όπως ακριβώς τις πήραμε. 

Σήμερα δημοσιεύουμε το 1ο μέρος.

Χρόνια πολλά στον Παναγιώτη !

Γιορτάζουν 

οι συμμαθητές  μας

ΑΓΚΟΡΤΣΑΣ, ΑΡΓΥΡΟΣ, ΔΟΓΚΑΣ, 

ΚΑΤΣΑΡΟΣ &  ΜΑΥΡΙΔΗΣ. 

Πάλι αδιάβαστους μας έπιασε ο Κύριος Γυμνασιάρχης, ο Σπήλιος - Σπυρίδων Πολυδώρου

«Ἔστιν οὖν τραγῳδία…». Τι άλλο να πει κανείς.
 Πάλι αδιάβαστους μας έπιασε ο Κύριος Γυμνασιάρχης. Εκεί που του ετοιμάζαμε την έκπληξη, τελικά μας την έκανε αυτός. Είχαμε μάθει ότι ζει και βασιλεύει οΣπήλιος - Σπυρίδων Πολυδώρου και ήδη είχαμε κάνει κάποιες προετοιμασίες για μια συνάντηση μαζί του, πολλά χρόνια μετά την αποφοίτησή μας από το ΣΤ’ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, στον Νέο Κόσμο.

Ο κατάλογος με τους 67 συμμαθητές της ΣΤ’ Κλασικού και τους 44 της ΣΤ’ Πρακτικού, του σχολικού έτους 1963-1964, ήταν έτοιμος. Οι πρώτες επαφές και τα πρώτα αναγνωριστικά τηλεφωνήματα είχαν γίνει. Όλοι είχαν συμφωνήσει. Θεωρήσαμε πως το φθινόπωρο θα ήταν η πιο κατάλληλη εποχή. Μια συνάντηση με τιμώμενο πρόσωπο τον Γυμνασιάρχη μας. Τον Σπήλιο - Σπυρίδωνα Πολυδώρου. Όμως χθες Δευτέρα, 28 Ιουλίου 2014, ο Κύριος Γυμνασιάρχης έφυγε για το δικό του ταξίδι. Τέτοιες ημέρες πριν από 50 χρόνια είχαμε κάνει την 5ήμερη εκδρομή μας. Τελικός προορισμός η Κέρκυρα.

 Η πρώτη φωτογραφία είναι από εκείνη την εκδρομή. Ο Γυμνασιάρχης μαζί μας. Δίπλα μας. Δεν είχε μείνει στην Αθήνα, αν και θα μπορούσε. Ήταν δίπλα μας. Σύμβουλος, δάσκαλος, πατέρας, μεγάλος αδελφός, πιστός φίλος, συμμαθητής. Ήταν ένας από εμάς και μας άνοιξε το δρόμο. Μάλιστα ήταν τόσο οικείος ώστε να μη μας δυσκολέψει να του βγάλουμε και το παρατσούκλι «Λούις» (Λούις Άρμστρονγκ) λόγω της χαρακτηριστικής του φωνής, ειδικά τις στιγμές της έντασης… Σε χρόνια δύσκολα, λοιπόν, εκείνος ξεπέρασε τα «πρέπει» της εποχής και στάθηκε στο πλευρό μας. Αυστηρός αλλά δίκαιος. Απαιτητικός αλλά πάντα με μέτρο.

δεύτερη ζωή δεν έχει...

Για όσους δεν το έχουν διαβάσει ή για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα...

Οδυσσέας Ελύτης
1911 - 1996

Αναρωτιέμαι μερικές φορές:
Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία;
Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν;
Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;
Ν' αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα.
Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις.
Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές.
Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές.
Να περιμένεις μεγάλες στιγμές.
Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου.

Και να μη βλέπεις ,πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους.
Σ' εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται.
Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους.
Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά.
Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα.
Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς.
Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου.
Κάθε μέρα αποτυγχάνω.
Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή.
Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους.
Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους.
Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.
Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ.
Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν.
Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρηφωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα.
Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει