Σήμερα γιορτάζει ο Ανδρέας!

Χρόνια  Πολλά !

στους  συμμαθητές  μας

ΠΑΡΑΒΟΛΙΑΣΗ & ΤΣΕΡΤΟ

Πρόσκληση για BAZAAR του Δημήτρη Αργυρού, 8 - 9 & 10 Δεκεμβρίου 2012 στη Νέα Μάκρη.

Ο συμμαθητής μας Δημήτρης Αργυρός διοργανώνει Bazaar με γούρια, πολλά είδη δώρων και κοσμήματα  το Σάββατο 8/12 , τη Κυριακή 9/12 και τη Δευτέρα 10/12,  από τις 11 π.μ μέχρι τις 6.00 μ.μ.στη Νέα Μάκρη, επί των οδών 201 & 204  (Σόνια Μοριάνοβα)    Τηλέφωνα : 2294098541 & 6932248854   και

                                                                     Π Ρ Ο Σ Κ Α Λ Ε Ι

Όλους τους συμμαθητές του (1969) , τους απόφοιτους του ΣΤ' Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών και τους φίλους των να διαλέξουν έγκαιρα και σε  τιμές χονδρικής τα δώρα τους, από τη μεγάλη γιορταστική συλλογή του εργαστηρίου του , για τα Χριστούγεννα και τη Πρωτοχρονιά 2013.

Ευχές στον Στέλιο που γιορτάζει!

Χρόνια  Πολλά !

στοv  συμμαθητή  μας

ΚΑΛΠΑΚΗ

Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα ;

Ο ουμανισμός της Λούξεμπουργκ συνδεόταν με μιαν αντίληψη της επανάστασης ως απελευθέρωσης όλων των ανθρώπινων υπάρξεων από τη διπλή ταπείνωση του να καταπιέζουν ή να καταπιέζονται

Ρόζα Λούξεμπουργκ, Photograph: Henry Guttmann/Getty Images (τροποποιημένη από Ρο)

Του Θανάση Γιαλκέτση
Η φράση «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» διατυπώθηκε από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ το 1915, στο δοκίμιό της «Η κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας». Είναι γνωστά τα ιστορικά γεγονότα που είχαν προηγηθεί. Η έκρηξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου σηματοδότησε την έναρξη της πτώσης στη βαρβαρότητα, εγκαινιάζοντας μιαν από τις πιο φονικές περιόδους που έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα στην ανθρώπινη ιστορία. Στις 4 Αυγούστου 1914, η κοινοβουλευτική ομάδα του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος ψήφισε τις πολεμικές πιστώσεις, τασσόμενη ουσιαστικά υπέρ του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
—–

Αυτή η συνθηκολόγηση της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας σηματοδοτούσε την ηθική και πολιτική της χρεοκοπία και οδήγησε μοιραία στην κατάρρευση της Β’ Διεθνούς.
—–Η Ρόζα Λούξεμπουργκ, ήδη από τις 4 Αυγούστου 1914, μαζί με τον Φραντς Μέρινγκ, την Κλάρα Τσέτκιν, τον Καρλ Λίμπκνεχτ και άλλους, οργάνωνε την παράνομη πάλη εναντίον του πολέμου και συντόνιζε τη διαμαρτυρία και την αντίσταση κατά της προδοτικής πολιτικής της σοσιαλδημοκρατίας. Για τη δράση της αυτή η Ρόζα φυλακίστηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1915. Στο κελί της φυλακής μπόρεσε να γράψει το δοκίμιο «Η κρίση της Σοσιαλδημοκρατίας», το οποίο κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά τη συγγραφή του, τον Απρίλιο του 1916. Το κείμενο αυτό έγινε γνωστό ως «μπροσούρα Γιούνιους», επειδή οι σύντροφοί της έπεισαν τη Λούξεμπουργκ να μην το υπογράψει με το όνομά της, αλλά να χρησιμοποιήσει το ψευδώνυμο Γιούνιους, του υπερασπιστή του αγγλικού Συντάγματος εναντίον των απολυταρχικών προσβολών του μονάρχη.
—–Θέτοντας το δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», η Λούξεμπουργκ έρχεται σε ρήξη με την -κυρίαρχη στους κόλπους της Β’ Διεθνούς- αντίληψη της Ιστορίας ως γραμμικής και αναπόφευκτης προόδου, «εγγυημένης» από τους «αντικειμενικούς» νόμους της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης.
—–Η ιδέα ότι η κοινωνία βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη διλημματική επιλογή («είτε πέρασμα στον σοσιαλισμό είτε πτώση στη βαρβαρότητα») προϋποθέτει μιαν αντίληψη της Ιστορίας ως διαδικασίας ανοιχτής σε διαφορετικές πιθανές εκβάσεις, στην οποία ο υποκειμενικός παράγοντας -δηλαδή η συνείδηση, η οργάνωση και η πρωτοβουλία του εργατικού κινήματος- γίνεται αποφασιστικός. Το ζητούμενο δεν είναι πλέον να περιμένουμε να ωριμάσουν οι αντικειμενικές συνθήκες με βάση τους φυσικούς «νόμους» της οικονομίας ή της Ιστορίας, αλλά να δράσουμε έγκαιρα ώστε να επηρεάσουμε καθοριστικά την πορεία των γεγονότων.

Από έναν 28άρη...

Πώς το λέει ο paul mason; Όπως λίγο πριν το τέλος της δημοκρατίας της Βαΐμάρης, μοιάζει να περνάμε από την αντίσταση στην (ας την πούμε) ανημπόρια (ή και παραίτηση).

*

Τόσα χρόνια με σχολεία, συμβουλές και ένα σωρό φροντιστήρια, της γειτονιάς ή της πανεπιστημιούπολης, κι όμως δεν μάθαμε να επιβιώνουμε. Κυρίως μάθαμε να ελισσόμαστε. Να ξεφεύγουμε με τακτικισμούς από τις δυσάρεστες καταστάσεις. Μην τσακωθείς με τον προϊστάμενο. Να τα ‘χεις καλά, ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Μην παρατήσεις τη δουλειά που δε θες. Να είσαι υπεύθυνος. Αν σε απολύσουν μην κάνεις φασαρίες. Πες έληξε η συνεργασία μας και προχώρα. Καλύτερα να σε συμπαθούν και να σου χρωστάνε.

Τώρα που χρειάζεται να επιβιώσουμε, να φανούμε δυνατοί, να τα καταφέρουμε ενάντια στις πιθανότητες, μοιάζει να μας παγώνει ο φόβος. Δεν ξέρουμε πώς να διεκδικούμε κάτι περισσότερο απ’ το ποσοστό μας στις δημόσιες σχέσεις.

*

Η μία πλευρά: Μπορεί λοιπόν να μην μάθαμε τί σημαίνει επιβίωση σ’ έναν εχθρικό κόσμο, μπορεί να μη μάθαμε να αντιστεκόμαστε, μάθαμε όμως ένα σωρό άλλα πράγματα. Μάθαμε πώς να ασκούμε διαρκή, ανελέητη και πανέξυπνη κριτική.

Κάποιοι από μας, επηρεασμένοι απ’ τις τεχνολογικές εξελίξεις, τα μεταπτυχιακά στις περίφημες σχολές του εξωτερικού και την κουλτούρα του ted, παρακολουθούν από μακριά, περιμένοντας να εξετάσουν με λεπτομέρεια κάθε δράση ή κουβέντα της δημόσιας ζωής. Με φοβερά νοητικά εργαλεία, συμβολισμούς και θεωρίες όλων των ειδών, κρίνουν με όλο το χιούμορ του γαλαξία, πότε την αισθητική του βαξεβάνη, πότε την κάλτσα του τσίπρα, πότε τον τρόπο εκφοράς των λέξεων του χ συνδικαλιστή. Φυσικά και έχουν δίκιο. Λαϊκισμός, κακογουστιά, υπερβολή, χάιδεμα κλπ κυριαρχούν στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Μόνο που όλοι αυτοί, που θα μελετήσουν πρώτοι το πουκάμισο ή το μαλλί του τάδε αντιμνημονιακού, θα ξεχάσουν να μελετήσουν αυτό που συμβαίνει στον πραγματικό κόσμο. Φτώχια, εξαθλίωση, κατάρρευση των δομών, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα μπροστά σε μία φράση του Λαφαζάνη που αποκαλύπτει τον αντιευρωπαϊσμό ή την αγάπη του για τους δημόσιους υπαλλήλους. (Όλοι αυτοί που πιστεύουν σε μια γενική και αόριστη μεταρρύθμιση και επιλέγουν να κριτικάρουν πρώτα τον στρατούλη και μετά τον δένδια. Η κοινή λογική τους, η σημειολογία και η δυσφορία τους για την παλιά Ελλάδα, ενώ βγάζει σπυριά με την αριστερά, παραδόξως μπορεί να συμβαδίζει με τους δήθεν «μεταρρυθμιστές» του πασόκ και της νδ. Αλλά το θέμα μου δεν είναι τα δύο κόμματα της γλίτσας και του αυταρχισμού.)

Η παρουσίαση του βιβλίου «Παλιοί λογαριασμοί».

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε χθες βράδυ, η παρουσίαση του αστυνομικού μυθιστορήματος «Παλιοί λογαριασμοί» του συμμαθητή μας Γρηγόρη Αζαριάδη, στο ART  ΠΟΙΗΜΑΤΑ και ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ, Αγίας Ειρήνης 17 στο Μοναστηράκι.

Στο βιβλιοπωλείο των Εκδόσεων Γαβριηλίδη από πολύ νωρίς είχε δημιουργηθεί το αδιαχώρητο και ανάμεσά τους αρκετοί συμμαθητές μας και άλλοι απόφοιτοι του Γυμνασίου μας.

Η παρουσίαση του βιβλίου , στην κατάμεστη αίθουσα του α’ ορόφου ήταν ομολογουμένως εξαιρετική και έγινε από δύο διακεκριμένους ομιλητές. Τον καθηγητή του Ε.Μ.Π και συμμαθητή μας Γιώργο Καμπουράκη και τον ποιητή  Κώστα Καναβούρη.

Πρόκειται για ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πολιτικό νουάρ (polar) εμπνευσμένο από την πιο περίεργη φοιτητική αποχή , εκείνη στο Αμερικάνικο  Deree College στις αρχές της δεκαετίας του 1970 , η οποία τότε  κρατήθηκε σκόπιμα μακριά από τη δημοσιότητα , διότι απλούστατα δεν είχε καμιά κομματική υποστήριξη.

Είναι ένα καταπληκτικό βιβλίο , χορταστικό με 466! σελίδες  και με ένα ξάφνιασμα για όλους εμάς τους απόφοιτους του ΣΤ Γυμνασίου. Ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος , δευτερεύοντες αλλά σημαντικούς ρόλους (π.χ υπουργών, μεγαλοδικηγόρων,εμπόρων ναρκωτικών,προαγωγών κλπ), παίζουν συμμαθητές μας και καθηγητές μας ! Ονόματα και χαρακτήρες που παίζουν , φυσικά και δεν θα σας αποκαλύψουμε, εξάλλου είναι ένας ακόμα λόγος για να το διαβάσετε και να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας.

Υ.Γ Όσοι συμμαθητές μας ονοματίζονται στο μυθιστόρημα, δικαίως θα έχουν να λένε στους δικούς τους « ήμουν και εγώ εκεί» ! Οι υπόλοιποι μπορούν να περιμένουν το επόμενο βιβλίο του Γρηγόρη , που δεν θα αργήσει να κυκλοφορήσει .

Φωτό 1
Ο εκδότης του βιβλίου κ. Γαβριηλίδης παρουσιάζει στο κοινό τον συγγραφέα Γρηγόρη Αζαριάδη.

Φωτό 2
Ο Αζαριάδης ανάμεσα στους Καμπουράκη (δεξιά) και Καναβούρη.

Χρόνια Πολλά !

Στους εορτάζοντες σήμερα, συμμαθητές  μας

ΑΓΓΕΛΟ ΙΑΚΩΒΟΥ & ΑΓΓΕΛΟ ΚΙΤΡΙΝΑΚΗ

Πρόσκληση - "Παλιοί λογαριασμοί" του ΓΡΗΓΟΡΗ ΑΖΑΡΙΑΔΗ

"Σωστά το μάντεψες", συγκατένευσε ο "Βαρόνος". "Ποια είναι όμως η αντίδραση των άλλων τύπων, που δεν παρανομούν, αλλά προσπαθούν όσο μπορούν οι έρημοι να σεβαστούν τους οποιουσδήποτε γαμημένους νόμους έχουμε; Απάθεια κι αδιαφορία. Σχεδόν το σύνολο αυτής της περίφημης σιωπηλής πλειονότητας βολεύεται στους καναπέδες, συζητάει τα βράδια του Σαββάτου με καλούς φίλους, πάνω από ιταλικές σπεσιαλιτέ και κόκκινο κρασί, κατακεραυνώνει τους κλέφτες και τους διεφθαρμένους κι επαυξάνει μ' ενθουσιασμό τη σκληρή κριτική των στημένων τηλεοπτικών σχολιαστών για επίορκους ανώτερους κρατικούς λειτουργούς". [...]

"Μέσα λοιπόν σ' αυτή τη λοβοτομημένη κοινωνία", συνέχισε, "εμφανίζεται ένας τύπος που λέει: "Όχι, ρε πούστη μου, δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτή η νιρβάνα του καναπέ και της κριτικής του σαββατόβραδου. Και τη Δεύτερα άντε πάλι στη δουλειά να καταπίνω την εκμετάλλευση και την καταπίεση του κάθε αφεντικού, που κλέβει σε βάρος της κοινωνίας. Και ν' αδιαφορώ και να σκύβω το κεφάλι για να μη με απολύσει". [...] Και τι κάνει ο τύπος; Το 'πες πριν. Rolo Tomassi! Αποφασίζει να στοιχειώσει τον εφησυχασμένο ύπνο των διεφθαρμένων αυτής της κοινωνίας. Αυτό θέλει να κάνει, τελικά. Να ορθώσει το ανάστημα και να πει ξεκάθαρα και με συγκεκριμένες πράξεις αυτά που τόσο πολλοί κρατάνε ερμητικά κλειστά στα σαλόνια των σπιτιών τους".

Το πρώτο αστυνομικό μυθιστόρημα του Γρηγόρη Αζαριάδη είναι ένα μεσογειακό πολάρ, με επιρροές από Μονταλμπάν, Μάρκαρη, Υζό και Μανσέτ. Μία σειρά δολοφονιών που κλείνουν παλιούς λογαριασμούς, με σημείο αναφοράς τη μεγάλη αποχή του Αμερικανικού Κολεγίου λίγο μετά την πτώση της Χούντας.