Γιορτάζει ο Αποστόλης...

Χρόνια  Πολλά !

στους εορτάζοντες συμμαθητές  μας.

ΚΟΚΚΟΣΗ,

ΝΙΚΟΛΑΟΥ,

& ΧΑΤΖΙΡΗ.

Η Σύναξη των Αγίων 12 Αποστόλων

Σίμωνας (Πέτρος),Ανδρέας,Ιάκωβος,Ιωάννης,Φίλιππος, Θωμάς,Βαρθολομαίος (Ναθαναήλ),Ματθαίος,Ιάκωβος του Αλφαίου, Σίμωνας ο Ζηλωτής, Ιούδας ο αδελφός του Ιακώβου του μικρού και ο Ματθίας (σε αντικατάσταση του Ιούδα του Ισκαριώτη).

Επιμέλεια ανάρτησης ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΣΙΜΙΣΗΣ

Γιορτάζει ο Πέτρος και ο Παύλος !

Χρόνια  Πολλά !

 στον  συμμαθητή  μας,

 ΠΑΥΛΟ ΔΑΓΡΕ

Άγιοι Πέτρος και Παύλος , ασπασμός
(Ι.Μ. Βατοπεδίου)

Επιμέλεια ανάρτησης ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΣΙΜΙΣΗΣ

Από την Δύση … στην Ανατολή!

     Δυο μονόπρακτα από το διεθνές ρεπερτόριο θα παρουσιάσει ο Θεατρικός Κύκλος στην Αίθουσα «Μάνος Κατράκης» στην Χρυσή Ακτή Χανίων, σε τρεις παραστάσεις. Πρόκειται για το έργο των αδελφών Κιντέρο (Σεραφείμ και Ιωακείμ) από την Ισπανία  «Ένα Ηλιόλουστο Πρωινό» και «Οι Βλαβερές Συνέπειες του Καπνού» του Άντον Τσέχωφ, από την Ρωσία.

    Οι παραστάσεις θα δοθούν την Παρασκευή 24, το Σάββατο 25 και την Κυριακή 26 Ιουνίου, με ώρα έναρξης τις 9:00 μ. μ..

    Για κρατήσεις θέσεων και περισσότερες πληροφορίες απευθύνεστε στα τηλέφωνα 2821033472 και 6975861592.

ΙΩΑΚΕΙΜ ΚΑΙ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΙΝΤΕΡΟ

«Ένα Ηλιόλουστο Πρωινό»

Μετάφραση: Μήτσος Λυγίζος

Σκηνοθεσία: Μανόλης Πουλής

Σκηνικά – Κοστούμια: Συλλογικά

Μουσική Επιμέλεια: Μανόλης Πουλής

Τεχνικός: Νεκτάριος Λιονάκης

Παίζουν (κατά σειρά εμφανίσεως)

ΔΟΝΑ ΛΑΟΥΡΑ ………….. Ευαγγελία Νικάκη

ΠΙΕΤΡΑ …………………… Εφη Σινιοράκη

ΤΖΟΥΑΝΙΤΟ ……………...Πέτρος Θωμαδάκης

ΔΟΝ ΓΚΟΝΖΑΛΟ ……….. Μανόλης Πουλής

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ

«Οι Βλαβερές Συνέπειες του Καπνού»

Ερμηνεύει ο Μανόλης Πουλής

Εισαγωγή …

        Από την Δύση στην Ανατολή βαφτίσαμε την παράσταση που θα δεις απόψε φίλε θεατή. Κι αυτή η ανάστροφη πορεία οφείλεται κύρια στην προέλευση των κειμένων – Ισπανία, Ρωσία.

    Κοινό συνδετικό θέμα των δυο μονοπράκτων, η τρίτη ηλικία.   

    Κοινός παρονομαστής, ο φόβος.

-          Φόβος μην αποκαλυφθεί η αλήθεια, στο πρώτο.

-          Φόβος μην αποκαλυφθεί η αλήθεια και στο δεύτερο.

      Ζούμε σε μια κοινωνία φόβου. Κι όπως φαίνεται αυτό δεν είναι μόνο σύγχρονο φαινόμενο. Υπήρχε και στα τέλη του 19^ου αιώνα, που προφανώς πήγαζε από παλαιότερες αντίστοιχες φοβίες. Όμως σήμερα ο «φόβος» είναι πολύ πιο έντονος ίσως γιατί είναι πιο απροσδιόριστος : φόβος για το αύριο, φόβος για το περιβάλλον, φόβος στον έρωτα, φόβος στην έκφραση των συναισθημάτων μας, φόβος για τον …άνθρωπο. Φόβος, απότοκος της ατομικιστικής κοινωνίας που έχουμε διαμορφώσει.

    Τα κείμενα που θα σας παρουσιάσουμε απόψε αποδίδουν με χιουμοριστικό τρόπο το κοινωνικό αυτό φαινόμενο, τουλάχιστον για εκείνη την εποχή. Φαίνεται ότι το χιούμορ είναι το ισχυρότερο αντίδοτο στο συναίσθημα του φόβου τόσο για τότε, όσο και για σήμερα. 

    Θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους συνεργάτες μου σ’ αυτή τη προσπάθεια. Ιδιαίτερα στις νεαρές και νεαρούς της παρέας, που άντεξαν στην πίεση κι ανέχθηκαν την «διδασκαλία» μου.

    Όπως και όλους εσάς που παρακολουθείτε την παράταση.

Θ. Κ.

Ιούνης 2011

Υ.Γ  Ο «Θεατρικός Κύκλος» δημιουργήθηκε το 1998 από τον συμμαθητή μας Μανόλη Πουλή, σαν ιδεολόγημα στην αρχή και μετά πήρε και την νομική μορφή μιας μη κερδοσκοπικής εταιρείας, για να μπορεί να ανταποκρίνεται στις νομικές απαιτήσεις των καιρών. Ενώ η δημιουργία της Αίθουσας «Μάνος Κατράκης» ήλθε για να καλύψει την ανάγκη του θεατρικού σχήματος για μια μόνιμη στέγη που θα φιλοξενούσε τις πρόβες και τις παραστάσεις του.

Σημείωμα του σκηνοθέτη …
 Καιρό περίμενα την ευκαιρία να παρουσιάσω την άποψή μου πάνω στα δυο κείμενα που θα δείτε απόψε. Χάρη στους αγαπημένους μου συνεργάτες πιστεύω ότι θα σας δώσω την δυνατότητα να μοιραστείτε μαζί μου αυτές τις σκέψεις.

      Μια θεατρική παράσταση πρέπει να απαντά σε μια σειρά από καίρια ερωτήματα που τίθενται από αυτήν την ίδια και συνεχίζονται  και μετά το πέρας της. Ειδικά για τα τελευταία αναπτύσσεται η δυνατότητα σε κάθε ένα από σας, δίνοντας την προσωπική σας κατάθεση, να αισθανθείτε την δημιουργικότητα του Θεάτρου σαν μορφή Τέχνης.

        Ας τα προσεγγίσουμε ένα – ένα.

-          γιατί αυτά τα κείμενα;

      Το «Ένα Ηλιόλουστο Πρωινό» των αδελφών Κιντέρο προσεγγίζει τις αναστολές της τρίτης ηλικίας σχετικά με τον χρόνο. Ένα φαινόμενο διαχρονικό, που παρουσιάζει ιδιαίτερη όξυνση τις μέρες μας. Η αποκάλυψη της αλήθειας είναι πάντα οδυνηρή και το «ζωτικό ψεύδος» έρχεται να γεμίσει το κενό του χρόνου, αλλά και ταυτόχρονα να δώσει την ευκαιρία για την ανάπτυξη ενός καινούργιου μέλλοντος.

         Παράλληλα «Οι Βλαβερές Συνέπειες του Καπνού» του Άντον Τσέχωφ έρχονται να υπογραμμίσουν την εξουσιαστική δομή του κυττάρου της κοινωνίας μας που λέγεται οικογένεια. Εδώ ο «φόβος» φυλάει τα έρημα. Και στα όρια αυτού του φόβου να η έλλειψη αυτοεκτίμησης με ότι αυτό συνεπάγεται.

-          τι θέλουμε να πούμε;

    Τίποτα παραπάνω από το ν’ αναγνωρίσουμε την ύπαρξη όλων αυτών των κοινωνικών αντιδράσεων και μέσα από την «αστεία (;)» τους πλευρά να διασκεδάσουμε (= διασκορπίσουμε) τους προσωπικούς μας φόβους.

-          Συμβαδίζουν οι προθέσεις μας με το θεατρικό αποτέλεσμα;

        Σ’ αυτό το ερώτημα θα απαντήσετε εσείς!

        Καλή διασκέδαση.

               Αφιερώνω την απόπειρα αυτή στις γυναίκες της ζωής μας. Με δύο φράσεις από τα ίδια τα κείμενα:

-     «Όχι, όχι! Δεν πρέπει να της φανερώσω ποιος είμαι. Τα γηρατειά μ’ έχουν αλλοιώσει πάρα πολύ. Καλύτερα να μείνει με την ανάμνηση του νεαρού καβαλάρη που πετούσε λουλούδια στο μπαλκόνι της».

-        «Η γυναίκα μου είναι μέσα στα παρασκήνια και περιμένει εκεί. Αν σας ρωτήσει, πέστε της αν θέλετε, πέστε της, σας παρακαλώ, ότι η ομιλία έγινε. Ότι το σκιάχτρο, δηλαδή εγώ, συμπεριφέρθηκα ευπρεπώς. Να την, κοιτάζει κατά δω.»

                                                                                                                               Χανιά, Μάης 2011

                                                                                                                                Μανόλης Πουλής

Επιμέλεια ανάρτησης ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΣΙΜΙΣΗΣ

Προσυνεδριακές εκδηλώσεις (Μέρος 2ο)…

Με εντατικούς ρυθμούς συνεχίζονται οι σχετικές περιφερειακές εκδηλώσεις , αυτή τη φορά στην Αττική. Το Σάββατο 18 Ιουνίου, επτά  συμμαθητές μας συνοδευόμενοι από τις συζύγους των , πραγματοποίησαν έκτακτη συνάντηση στο πάντα φιλόξενο σπίτι του Δημήτρη και Μάτας Αργυρού στη Νέα Μάκρη. Συγκεκριμένα από νωρίς το πρωί άρχισαν να καταφθάνουν – έχοντας στις αποσκευές τους τα βαριά θέματα της ημερήσιας διάταξης - οι Γεωργάτσος, Χατζίρης, Κουντούρης, Ζεβγόλης, Ζύγουρας, Γεωργακόπουλος και Πισιμίσης.
         Οι εργασίες ξεκίνησαν υπαίθρια, στην εξαιρετικά διαμορφωμένη αυλή του σπιτιού, κάτω από τη βαθειά σκιά ενός δένδρου, συνοδευόμενες με Ζιβανία (προσφορά του Κύπριου συμμαθητή μας Ιωάννου) , ούζο, μαριναρισμένο γαύρο, χταποδάκι  και τυρόπιττα.

Αφού μεσολάβησε ένα μικρό διάλειμμα , αργά το μεσημέρι  οι εργασίες συνεχίσθηκαν στα ενδότερα της οικίας Αργυρού. Για την απρόσκοπτη διεξαγωγή των, στήθηκε το μεσημεριανό τραπέζι, όπου οι κυρίες των συνέδρων ξεδίπλωσαν το ταλέντο τους στη μαγειρική !

 Και τι δεν γεύθηκαν ! Σαλιγκάρια στιφάδο, χορτόπιτα, συκωτάκια τηγανιτά, κότσι στη γάστρα, μοσχάρι στη γάστρα, πατάτες φούρνου, κοτόπουλο με πιπεριές , τυροπιτάκια, τζατζίκι και σαλάτες !!! Από ποτά : ένα περίφημο κρασί , μπύρες και αναψυκτικά.

Στη συνέχεια αφού απόλαυσαν τον παραδοσιακό Δημητσανίτικο μπακλαβά (ήρθε αυθημερόν από Γορτυνία, με το ΚΤΕΛ) συνοδευόμενο από εξαιρετικό καϊμάκι παγωτό , βγήκαν στην αυλή για να ξεκουρασθούν και να απολαύσουν τους καφέδες, που ετοίμασε η οικοδέσποινα Μάτα.

Από τα περιγραφόμενα αντιλαμβάνεσθε πόσο …χάλια περάσανε και για του λόγου το αληθές ακολουθεί το απαραίτητο φωτορεπορτάζ ! 

Φωτό 1.
Από αριστερά: όρθιοι Κουντούρης,  Γεωργακόπουλος και καθιστοί Γεωργάτσος, Ζύγουρας, Ζεβγόλης, Αργυρός, Πισιμίσης και Χατζίρης.

Φωτό 2.
Έτοιμοι για το μεγάλο φαγοπότι...

Φωτό 3.
Επί το έργον, υπό την υψηλή επίβλεψη του οικοδεσπότη Αργυρού...

Φωτό 4.
Όταν τρώει ο Πρόεδρος , οι υπόλοιποι περιμένουν υπομονετικά να τελειώσει...

Φωτό 5.
Επί το έργον , από άλλη οπτική γωνία...

Φωτό 6.
Η ανάπαυση των συνέδρων μετά από μια κοπιαστική μέρα..

Φωτό 7.
Οι σύνεδροι εξετάζουν σοβαρά τη πρόταση Χατζίρη για συγκρότηση Κυβέρνησης Σωτηρίας, με υπουργούς από την τάξη μας !

                                                                         
                                                                          Video 1

                                                           
                                                                          Video 2

Υ.Γ 1. Για την επιτυχία των εργασιών της εκδήλωσης, τηλεφώνησαν από Βρυξέλλες (Βελγίου) ο Γιαννημάρας και από  Αμόνι (Κορινθίας) ο Γιαννακάκης.

Ο Δάσκαλος....

Ο Μαθητής...

Υ.Γ 2. Ύστερα από λαϊκή απαίτηση (Σοφιστής- 6ο σχόλιο) το γεγονός της ημέρας.Τα σαλιγκάρια στιφάδο και με τι μαεστρία τα τρώνε Δάσκαλος και Μαθητής !

Επιμέλεια ανάρτησης ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΣΙΜΙΣΗΣ

Μνήμη ζωής.

Σήμερα που η ατμόσφαιρα είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά αποπνικτική, έχουμε ανάγκη να ακουμπήσουμε στις γνήσιες πνευματικές μορφές του τόπου.

Σαν σήμερα πριν 17 χρόνια έφυγε από κοντά μας ο Μάνος Χατζιδάκης

Οδυνηρή η φυσική απουσία του όμως είναι πάντα κοντά μας όχι μόνο με τη μουσική του, αλλά και με το ήθος που επέδειξε σε όλη του τη διαδρομή.

Ας αφήσουμε τον ίδιο να μας μιλήσει για το έργο του.

«Δεν είναι το τραγούδι μου απλοϊκό κι ευχάριστο σαν το τενεκεδένιο σήμα μιας πολιτικής παράταξης ή ενός αθλητικού συλλόγου. Δεν κολακεύει τις συνήθειές σας ούτε και διασκεδάζει την αμηχανία σας, την οικογενειακή σας πλήξη ή την ερωτική σας ανεπάρκεια. Δεν είναι το τραγούδι μου μονόφωνη αρτηρία ούτε μια πολυφωνική και λαϊκή υστερία. Είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο μ' απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες...»
                 
 Σοφιστής

Προσυνεδριακές εκδηλώσεις…

      Στο πλαίσιο των προσυνεδριακών εκδηλώσεων της Τάξης μας – εν όψει του τακτικού συνεδρίου στις 1 Οκτώβρη στη Σαρωνίδα - πραγματοποιήθηκε στη Νυμφασία Γορτυνίας, το Σάββατο 11 Ιουνίου, οργανωτική περιφερειακή συνάντηση συμμαθητών μας.

     Ύστερα από σχετική πρωτοβουλία του Λεωνίδα Γιαννημάρα , νωρίς το απόγευμα κατέφθασαν στο φιλόξενο σπίτι του , οι Σπύρος Γεωργάτσος με τη σύζυγό του Ματίνα (από τη Νεάπολη Λακωνίας), Βασίλης Ζύγουρας με τη σύζυγό του Μαριρένα (από τη Νεστάνη Αρκαδίας) και Γιώργος Πισιμίσης (από τη Ζάτουνα Γορτυνίας).

      Επειδή όλως τυχαίως υπήρχε Πανηγύρι στο χωριό λόγω της Πεντηκοστής ( μας το είχε αποκρύψει ο Λεωνίδας) απεφασίσθη ομόφωνα, να μη χαλάσουμε το έθιμο και να πραγματοποιήσουμε τη σύσκεψη στη πλατεία του χωριού. Ο καιρός ήταν πολύ καλός και αφού βρήκαμε μια ήσυχη γωνιά …ακριβώς δίπλα στη ορχήστρα και στα μεγάφωνα , δώσαμε τη παραγγελία μας, με τη τσίκνα από την υπαίθρια ψησταριά να πηγαίνει σύννεφο…

      Προτού ξεκινήσει το Πανηγύρι και ζεσταθεί η ατμόσφαιρα, διακρίναμε να διασχίζει την πλατεία με κατεύθυνση το σπίτι του, ο καταγόμενος από την Νυμφασία, καθηγητής μας Κων/νος Γιαννημάρας . Αμέσως  σπεύσαμε να τον συναντήσουμε και βρεθήκαμε – έπειτα από πρόσκλησή του- σπίτι του για να τα πούμε. Εκεί θαυμάσαμε τη γνώριμη λεβεντιά του και την αδιάκοπη πολυπραγμοσύνη του  , παρ’ ότι συνταξιούχος. Μάλιστα μας εξήγησε ότι μόλις είχε επιστρέψει από την εκκλησία του χωριού – που λειτούργησε λόγω της εορτής – και στη οποία είναι ο βασικός ψάλτης (είναι και παπαδοπαίδι!), μας κέρασε παραδοσιακά γλυκά και μας εξέφρασε τον ενθουσιασμό του για την απρόσμενη συνάντηση.

      Με πολύ χαρά και νοσταλγία αναφέρθηκε στα χρόνια που ήταν καθηγητής στο Γυμνάσιό μας (1965-1969) και επ’ ευκαιρία, στη τιμητική εκδήλωση που του έκαναν παλαιοί μαθητές του, το 2008 στο Πολιτιστικό Κέντρο της Βυτίνας. Φεύγοντας μας έδωσε –τιμής ένεκεν – την διάλεξη που έκανε την μέρα εκείνη, με θέμα «Γλώσσα. Φιλοσοφική και Ιστορική Θεώρηση. Το μεγαλείο και η οικουμενικότητα της Ελληνικής Γλώσσας».

Φωτό 1
Τον καθηγητή μας πλαισιώνουν από αριστερά: Ζύγουρας, Γεωργάτσος και Πισιμίσης

        Επιστρέφοντας στο Πανηγύρι , συνεχίσαμε την open συνεδρίαση, όσο μας επέτρεπαν οι συνθήκες. Είναι γεγονός ότι δυσκολευθήκαμε αρκετά να συσκεφτούμε, ανάμεσα σε γουρνοπούλες, γίδα στα κάρβουνα, πολλά κεράσματα «στην υγεία μας» , σε τσάμικα , καλαματιανά και δεν συμμαζεύεται… 

        Κατάκοποι φύγαμε ξημερώματα Κυριακής από το Πανηγύρι και το διαλύσαμε αφού πρώτα περάσαμε από το σπίτι του Λεωνίδα να φάμε κάνα γλυκό, για να φτιάξει το στομάχι μας. Η μέρα όμως που ξημέρωνε έκρυβε  μία έκπληξη για τον Λεωνίδα. Ήταν ο μεγάλος τυχερός της κλήρωσης που έγινε . Κέρδισε τον πρώτο λαχνό . Μια ζωηρή Γίδα , μάλλον γιδούλα 2 χρόνων (βετούλι) ! Αμέσως – και είναι προς τιμή του - σκέφθηκε να τη «θυσιάσει» για χάρη της Τάξης μας , όταν αποφασίσουμε να πάμε στο χωριό του!

Φωτό 2
Από αριστερά το ζεύγος Ζύγουρα (Βασίλης και Μαριρένα), Ανθή και Λεωνίδας Γιαννημάρας και το ζεύγος Γεωργάτσου (Σπύρος και Ματίνα).

Φωτό 3
Από αριστερά  Γιαννημάρας , το ζεύγος Γεωργάτσου και ο Πισιμίσης.

Φωτό 4.
Ο αγανακτισμένος κλήρος σέρνει τον χορό... 

Φωτό 5
Ο μικρός σε μεγάλα κέφια...

Φωτό 6
Ο Πρόεδρος προσπαθεί να μας φτιάξει το στομάχι μετά το πανηγύρι...

Υ.Γ  Η εξαιρετική διάλεξης του καθηγητή μας είναι στη διάθεση κάθε ενδιαφερόμενου. Λόγω του μεγέθους της (σελ. 20) δεν θα την αναρτήσουμε στο blog μας , επικοινωνήστε όμως μαζί μας, να σας τη στείλουμε .


 Επιμέλεια ανάρτησης ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΣΙΜΙΣΗΣ

Ο καθηγητής μας κ. Κων/νος Γιαννημάρας.

«Ε, Πισιμίση μη μιλάς! Είσαι βουνήσιος και ακούγεσαι!»

Ξαφνιάστηκα όταν άκουσα τη γνώριμη φωνή του καθηγητή μας κ. Κ.Γιαννημάρα  και συμπατριώτη μου από τη Νυμφασία της Γορτυνίας, να προσπαθεί να με επαναφέρει στη τάξη. Ήταν η σχολική περίοδος 1966-1967 με την τάξη μας να βρίσκεται στην Α’ Λυκείου. Αμέσως μετά καταργήθηκε το Λύκειο και συνεχίσαμε ως 6/τάξιο Γυμνάσιο.

Ο καθηγητής μας ήταν νεοδιορισμένος φιλόλογος στο Γυμνάσιό μας, με πάθος για το λειτούργημά του και με τη στεντόρεια φωνή του  μας κρατούσε συνεχώς σε εγρήγορση, ιδιαίτερα με την ανάγνωση και την ερμηνεία των  αρχαίων κειμένων.

Τη δεκαετία του 80 βρεθήκαμε στο ίδιο ΔΣ της Παγγορτυνιακής Ένωσης εκπροσωπώντας τα χωριά καταγωγής μας . Έκτοτε είχα την ευκαιρία να συναντηθώ μαζί του πολλές φορές και πριν δύο χρόνια μάλιστα - το καλοκαίρι- τον επισκέφθηκα στην Νυμφασία, όπου με εντυπωσίασαν οι λεπτομέρειες (πολλά ονόματα συμμαθητών, ευτράπελα  κλπ)  που θυμότανε από την περίοδο που τον είχαμε καθηγητή. Μάλιστα θυμήθηκε – εγώ το είχα ξεχάσει – ότι τότε είχα σχεδιάσει σε ένα μεγάλο χαρτόνι  τα Τείχη των Πλαταιέων , με υπόδειξή του , και το χρησιμοποίησε κατά την εξιστόρηση της περίφημης Μάχης των Πλαταιών (479 π.χ) !

Όπως πληροφορηθήκαμε από τον  συμμαθητή μας Οδ. Κουτσοποδιώτη (1972) - που πρόσφατα τον συνάντησε και φωτογραφήθηκε μαζί του - ο καθηγητής μας φυλάει όλους τους καταλόγους με τις βαθμολογίες!

Επισημαίνω ότι είναι εκπληκτικός συνομιλητής και αξίζει μια συνάντηση μαζί του , «συν τοις άλλοις» να δούμε και να μας δικαιολογήσει και τις βαθμολογίες μας…

                                                                                                                                  Γιώργος Πισιμίσης

Ο καθηγητής μας κ. Κ.Γιαννημάρας με τον συμμαθητή μας Ο.Κουτσοποδιώτη (1972)  στα Τρόπαια της Γορτυνίας.

Υ.Γ
  Πέρσι - όπως με ενημέρωσε ο καθηγητής μας -  από μεγάλο Κέντρο Λογισμικού Υπολογιστών του Τόκιο, ζητήθηκε από Έλληνες καθηγητές Πανεπιστημίου και Φιλολόγους να γίνουν προτάσεις για ονοματοδοσία  , με ελληνική λέξη δισύλλαβη , ενός νέου λειτουργικού συστήματος Η/Υ.

Από το σύνολο των προτάσεων προκρίθηκε η πρόταση του κ.Κ.Γιαννημάρα  με τη λέξη «ΠΥΣΤΙΣ» που σημαίνει «πληροφόρηση». Το ουσιαστικό αυτό προέρχεται από το ρήμα «ΠΥΝΘΑΝΟΜΑΙ» που σημαίνει  «ζητώ να μάθω, να πληροφορηθώ». Έτσι το νέο λειτουργικό σύστημα που πρόκειται να βγει στην παγκόσμια αγορά από τους Ιάπωνες θα έχει Ελληνικό όνομα και μάλιστα δοσμένο από τον ακάματο και πολυγραφότατο καθηγητή μας Κων/νο  Γιαννημάρα. Με λατινικούς χαρακτήρες θα εμφανίζεται ως «PYSTIS” ή «Pystis”

Ραντεβού στη Σαρωνίδα (1-10-2011).

Για τρίτη συνεχή χρονιά, θα πραγματοποιηθεί και φέτος το Σάββατο 1  Οκτώβρη 2011, η καθιερωμένη πλέον φθινοπωριάτικη συνάντηση της τάξης μας, στο φιλόξενο σπίτι του συμμαθητή μας Θόδωρου Ζαρέτου, στη Σαρωνίδα.Προσκαλούνται όλοι οι συμμαθητές μας και οι απόφοιτοι της τάξης του 1969, από τις 5 το απόγευμα, στο γνωστό μας στέκι επί της οδού Αρτέμιδος αρ.8 στη Σαρωνίδα.

Είναι μια μοναδική ευκαιρία να ανταμώσουμε όσο μπορούμε περισσότεροι. Περιμένουμε όχι μόνο τους συμμαθητές μας που διαμένουν μόνιμα κοντά στην Αθήνα, αλλά και τους ξενιτεμένους μας, εντός και εκτός Ελλάδος.

Η συνάντησή μας, εκτός από τα εξαιρετικά εδέσματα- που θα επιμεληθούν όπως πάντα chef της τάξης μας -  συνοδευόμενα με ποτά , φέτος θα έχει και ζωντανή μουσική από λαϊκή ορχήστρα !

Το ξεφάντωμα θα βιντεοσκοπηθεί και πλούσιο φωτορεπορτάζ θα αναρτηθεί στο blog μας , έτσι για να ζηλέψουν όσοι δεν θάρθουν…

Γι’ αυτό να μη λείψει κανείς !

Πως πάμε : Φθάνοντας στη Σαρωνίδα, στα φανάρια -επί της παραλιακής- στρίβουμε αριστερά (Λεωφόρος Αναβύσσου) και στον 3ο δρόμο αριστερά  είναι η Αρτέμιδος .

Επιμέλεια ανάρτησης ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΙΣΙΜΙΣΗΣ

Κατηφορίζοντας την Αγκύλης…

Τέλος   Μάη του  2011. Εχω περάσει απο το πατρικό μου σπίτι στον Νέο Κόσμο και βρίσκομαι καθισμένος  στη  βεράντα . Κάτω μπορώ να βλέπω ενα μικρό μέρος της Βρεσθένης.Ενας δρόμος για πολύ ώρα άδειος απο ανθρώπους και με ελάχιστα αυτοκίνητα.Τριγύρω  παντού πολυκατοικίες. Μουντές, τεντόπανα ξεθωριασμένα, σκισμένα ,τοίχοι μουτζουρωμένοι, όλα  λουσμένα στο καυσαέριο.Κατεβασμένα ρολά, γλάστρες ξερές, αφημένες στη τύχη τους αδυνατούν να συντηρήσουν  έστω  και κάποιο αγριόχορτο. Τίποτα δεν μπορεί να δείξει κάποιο σημάδι ζωντάνιας.

Μα εδώ  κάποτε  πέρναγε ένα πολύβουο ποτάμι απο αγόρια και κορίτσια  για  το ΣΤ’  το  ΙΒ’ και το νυκτερινό. Οι φωνές  αντηχούν  όλο πιο δυνατά  και  με προσκαλούν στη  γνωστή διαδρομή.Επιμένουν και αναγκαστικά ξεκινώ   νοερά  να  ανηφορίσω  τη  Βρεσθένης , να  περάσω  απο το  λουκουμάδικο  του  Βομβύλα , και  μέσα  απο το στενάκι,  να  βγω  στη Ζεύξιδος και  να φτάσω  στο  Γυμνάσιο   που φοιτήσαμε.Ακο-λουθώ μια  διαδρομή  μοναχική  χωρίς  γνωστούς, χωρις τούς, συμμαθητές  και φίλους.  Τι στο διάβολο σκέφτηκα.  Αφού ο δρόμος ηταν  γεμάτος μαθητόκοσμο.  Τα πρωινά  τα μεσημέρια  και  τα βράδυα  που  πηγαίναμε η φεύγαμε προς  και απο το  Σχολείο μας. Κανέναν  δεν  μπορώ  να  θυμηθώ;  Να  ανησυχώ  για την μνήμη  μου;   

Φοβισμένος  τρέχω   να  πάρω  το  δρόμο  της  επιστροφής    απο  τη  κλασσική   διαδρομή : Γυμνάσιο - Πρωτέας.Μέσω  Πυθέου, που ακολουθούσαμε οι πιο πολλοί. Και  μετά    το κατέβασμα απο   Αγκύλης.

 Ξαφνικά  οι σημερινές πολυκατοικίες κονιορτοποιούνται.  Ξεφυτρώνουν οι μονοκατοικίες της εποχής μας με τα ανοικτά πατζούρια ,τις κουρτίνες στα τζάμια της πρόσοψης. Ευωδιάζουν  γλάστρες με βασιλικούς δυόσμο και ματζουράνες.    Ανθρωποι στους δρόμους  ξέγνοιαστοι , πρόσωπα γελαστά..  Στο  μυαλό  μου  αρχισε να  μαζεύεται  κόσμος  αρκετός . Τα σπίτια ανοιξαν  και  γέμισαν  απο  τους δικούς μας.Και οΙ συμμαθητές πολλοί , πάρα πολλοί ,για μια διαδρομή 400 μέτρων .  Ωρα  να  ξεκινήσουμε μαζί  την  επιστροφή  τώρα  που  η  μνήμη τα βλέπει ζωντανά μπροστά της  . Αναγκαστικά  θα  περιοριστώ  στο  όρια   της  Αγκύλης  και  στις  παρόδους  της.  Αν  ξέχασα κάποιον να με συγχωρήσει . Πάμε  λοιπόν.

Είμαστε  στην Πυθέου και  Αγκύλης.  Πρώτος  τη  κάνει  ο  Γιάννης  ο  Κουμαρέλας γιατί  στην  γωνία  ακριβώς  είναι  το  σπίτι  του . Αριστερά  το κόβει  ο  Γιώργος ο  Καλύβας να  φτασει  στα  20  μέτρα  στο  δικό  του  ακριβώς  απέναντι  απο το γήπεδο-παιδική χαρά  που  παίζει  ο  Πρωτέας. Προχωρούμε  λίγο  πάρα κατω και  στην  Ευδόξου  αριστερά  αποχαιρετάμε  τον  Ζαχαρία  τον  Μορφοπουλο  τον Νίκο τον  Διαμαντή  και  τον  “Καναδό  απο το  Βανκούβερ”    Στέλιο Καλπάκη.Δυνατή  γειτονιά  αφου  σε  ακτίνα  50  μέτρων μένουν τρία  δικά μας άτομα.

Η διαδρομή σύντομη με συχνές στάσεις.  Στον   επόμενο δρόμο στρίβει αριστερά  στην Εκαταίου ο  Ντίνος ο  Γεωργακόπουλος  και  αμέσως μετά στο   αδιέξοδο της Ροϊκου ο Νίκος ο Κλήμης  που  δεν  είναι  πια  κοντά  μας.Μας μένουν ακόμη 150 μέτρα για  να φτάσουμε στο  τέλος  της  Αγκύλης.Σε μια πόρτα εξαφανίζεται ο Γιώργος ο Κόνιαρης.   Και  οταν συναντάμε  την  Λασσάνη η παρέα μας   διαλύεται αφου  εκει  διασκορπίζονται  για τα σπίτια τους ,που βρίσκονται σε αυτόν το δρόμο, οι  Πολυχρόνης Κορωναίος (τα πρώτα χρόνια) ,  Γιάννης Καλογείτονας  και  Νίκος Κουντούρης ενω  ο  Φρατζέσκος Τσαντάνης περνάει   την  Φρατζή  και τερματίζει  τη  διαδρομή   δυο στενά πιο κάτω

Νίκος   Κουντούρης.

Παρατηρήσεις εντός και εκτός διαδρομής.

Για τα σχολικά μας  βιβλία , οπως είπε και  ο  Σπύρος (χωρίς να το  διευκρινήσει) ο  Παναγιώτης ο Αγκορτσάς τα φύλλαγε ,  τέτοια εποχή,  στη  Πυθέου.Για τη συμπλήρωση  της  συλλογής  αν  κάποιος  ψάξει  προσεκτικά  ίσως  κάτι να ανακαλύψει.

Ο  Αγγελος ο Ιακώβου είχε  κάποιες παρτίδες με την Αγκύλης. Συνήθιζε να περιφέρεται, όμως  μόνο τα βράδια,  στο  γνωστό  αδιέξοδο  κοντά  στη  Βουλιαγμένης .Για ιστορικούς λόγους   απλά το  καταγράφω εδώ.( Δεν θέλω κάποιος στα σχόλια να οδηγήσει το θέμα σε αντικείμενο που ξεφεύγει απο τα πάρα πάνω πλαίσια)

Αν έχω ξεχάσει  κάποιους  ζητώ και πάλι να με συγχωρήσουν  και παρακαλούνται οι διαχειριστές  να  τους ενσωματώσουν στο  αρχικό κείμενο.

            Και πάλι

                Νίκος Κουντούρης 

                                                                        ή απλά  nk   αν  βρεθώ  ξανά στις  σελίδες  του  Blog

Έκθεση ιδεών

      Είναι  ίσως (κατά μερικές μέρες) καθυστερημένο, αλλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πάντα επίκαιρο.

Την (όψιμη) σκέψη μου τη δημιούργησε η παράθεση, σε στήλες συγγενικών ιστοσελίδων, των θεμάτων έκθεσης στις εισαγωγικές (κάποτε) εξετάσεις μας. 

Σήμερα θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα θέμα για έκθεση ιδεών;

(Εάν ναι) θα πρότεινα το ακόλουθο:

"Το την πόλιν σοι δούναι, ουτ΄ εμόν εστίν, ούτ΄ άλλου των κατοικούντων ενταύθα, κοινή γαρ γνώμη, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν, μη φειδόμενοι της ζωής ημών"

(δυστυχώς οι γνωστοί τεχνικοί λόγοι δεν μου επιτρέπουν να διατηρήσω τα σημεία στίξης).

Εν πάσει περιπτώσει το "θέμα" θα πρέπει να συνοδεύεται με το ερώτημα:

Ποιούς συνειρμούς μας δημιουργεί και πόσο επίκαιρο είναι σήμερα;

                                                                               Σοφιστής