...εις μνήμην
Στις 14/12/2011 χάσαμε τον συμμαθητή μας Γιώργο Καρακώστα.
Στη μνήμη του αφιερώνεται η πιο κάτω φωτογραφία. Όταν, όλοι μαζί, διασκεδάζαμε αμέριμνοι, στα ανέμελα μαθητικά μας χρόνια.
Σχολική εκδρομή στον Ωρωπό 1968
... δεν ξεχνάμε
Στις 13/12/1943 έγινε η σφαγή στα Καλάβρυτα.
Το πρωΐ της επετείου, γίνεται κάθε χρόνο δοξολογία στη μνήμη των θυμάτων.
Το 1971 κλιμάκιο της Μεγάλης Μεικτής Χορωδίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, μετέβη στα Καλάβρυτα και συμμετείχε στη δοξολογία, υπό τη διεύθυνση του (εκκλιπόντος) μαέστρου Κώστα Χαραλαμπίδη.
Στη φωτογραφία ο eyedoc, μέλος της Μ.Μ.Χορωδίας στις 13/12/1971, μπροστά στο μνημείο των πεσόντων.
Επιμέλεια ανάρτησης Θανάσης Γιαννακάκης
Επιμέλεια ανάρτησης Θανάσης Γιαννακάκης
Η Τάξη μας ευχαριστεί θερμά όλους εσάς, που μας συμπαρασταθήκατε για την απώλεια του συμμαθητή μας ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεκινήσαμε το 1963 σαν απλή συμμαθητές στην 1η γυμνασίου, στην πορεία γίναμε φίλοι και βρεθήκαμε να μοιραζόμαστε το ίδιο θρανίο, στα πάρτι της εποχής μας μου ανέθεσε την προστασία της πρώτης εξαδέλφης του, με θεωρούσε ηθικό και έμπιστο στοιχείο, της σημερινής συζύγου μου, αποκτήσαμε οικογενειακές σχέσεις, τον στεφάνωσα και βάπτισα το γιο του Βαγγέλη, όπως εγώ έτσι κ'αυτός ήταν μοναχογιός και μοναχοπαίδι, μάλλον τελικά γίναμε αδέλφια, αν και δεν είναι ο μοναδικός, γιατί έχω και τον Απόστολο , ιδίας περίπτωσης άτομο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί οι δύο είχαν προηγηθεί, είχαν προετοιμάσει το έδαφος και με περίμεναν να εισχωρήσω στην ομάδα.
Δεν το έχω συνειδητοποίηση ακόμη και δεν ξέρω πότε θα έρθει αυτή η στιγμή, γιατί ακόμα νομίζω πως θα κτυπήσει το τηλέφωνο και θα τον ακούσω, παρά την εικόνα του, πεσμένο στο μπάνιο.
Όμως θέλω να σας ευχαριστήσω όλους που ήσασταν παρόντες ,έστω και νοερά, στον τελευταίο αποχαιρετισμό για το μεγάλο ταξίδι, σίγουρα μας έβλεπε και ήταν χαρούμενος όπως στην φετινή μας συγκέντρωση.
Αιωνία του η μνήμη.
"Για σένα"
ΑπάντησηΔιαγραφήΣήμερα ημέρα εορτής του Αγίου Ελευθερίου ελευθερώθηκε η ψυχή σου από την ματαιότητα του κόσμου, για να πετάξει στα ουράνια, που για αυτά τα ουράνια έψαλες από παιδάκι. Γιώργο μου να πω τι και να αφήσω τι, με τον ξαφνικό θάνατο σου.
Αυτό το ξαφνικό, δεν μπαίνει σε καλούπι, σε μαραίνει και σε οδηγεί στο χάος.
Βέβαια ο θάνατος είναι μια θεία κλήση που καμιά σκέψη και επιστήμη δεν μπορεί να την ακουμπήσει, γιατί δεν δέχεται πειράματα και συλλογισμούς.
Η θλίψη και η σιωπή κλείνουν τους χώρους στον Ορίζοντα της αντοχής και είναι δύσκολο να βρεις την κατάλληλη λέξη που να τα χωρά 'όλα, για αυτόν τον σπάνιο χαρακτήρα σου.
Σκαλίζω το λεξιλόγιο των συναισθημάτων μου για να βγάλω φθόγγο, μου είναι αδύνατον, είμαι αδιάβαστος.
Σήμερα μας καλείς για τον τελευταίο σου ασπασμό, αλήθεια με τι χρώμα θα βάφουμε τους ήχους των ύμνων, η θριαμβέβουσα εκκλησία σε πήρε από την στρατευόμενη για να συνεχίσεις το ρέκβιεμ στην Άνω Ιερουσαλήμ.
Σήμερα δεν θα μιλήσω για τα αυτονόητα γιατί θα χρειαστώ ώρες να μιλώ για σένα.
Η εξόδιος ακολουθία είναι μια πομπή αφού στο φέρετρο σου ακουμπά η αγάπη μας για σένα.
Από σήμερα το δικό σου χώρια και το δικό μας θα ευρίσκεται σε παράλληλους χώρους, δεν θα βλεπόμαστε διότι υπάρχει η αόρατη πραγματικότητα με τους δικούς της κωδικούς το θυμίαμα και τις λειτουργίες.
Ο απόηχος στον τελευταίο ασπασμό θα είναι το χειροκρότημα που κέρδισες στην ζωή, για την οικογένεια και περίγυρο που δημιούργησες.
Αντίο
(από τον παιδικό του φίλο Μανώλη Μαυροειδή)