...έλα δώσε πάσα, μόνος..μου πετάει τη μπάλα ο τάκης σκρινάρει ο βάγγος την πιάνω πρώτο βήμα, προσποίηση στο δεύτερο..τσιμπάει ο τόλης πηδάω όσο ψηλά μπορώ... σήκω τεμπέλη εξι η ώρα..γρήγορα. κοιτάω το ρολόι, ρε λέων νύχτα ακόμη, σήκω γρήγορα και φτιάξε καφέ ,οι ελιές δεν περιμένουνε! οι ελιές, όχι ρε πούστη μου πάνω που θα έβαζα καλάθι στον αρχηγό πρώτη φορά..οι ελιές..πως έμπλεξα έτσι..
θα ρχότανε ο γρηγόρης σαν επιβλέπων αλλά έσπασε τον ώμο του, έπεσε από τάλογο στον ιππικό όμιλο, ύστερα μου είπανε ο γιάννης μ. και ο δημήτρης α. ότι θα αργήσουνε λίγο αλλά θάρθουν ως προϊστάμενοι, κάτι είναι κι αυτό. τυχαία τράκαρα το λεωνίδα και μου ξέφυγε, εγώ μου λέει είκοσι χρόνια βγάζω το καλύτερο λάδι στο δουκάτο. τρώγαμε, με την καλή μου, υπέροχες κρέπες στη γνωστή δωδώνη όταν μου το πέταξε, αντί να τεμπελιάζεις εδώ τράβα κάτω να μαζέψεις ελιές, η τη διώχνεις απ’ το σπίτι η πας. ευκαιρία να φτιάξουμε τον κήπο λέει ο λεωνίδας περνώντας την τρίπολη, με κέρασε και καφέ στη βλαχοκερασέα, αλλά μόλις μπήκαμε σπάρτη ο λεωνίδας την είδε λεωνίδας ,ότι λέω γω θα γίνεται, εγώ ξέρω, τι ξέρεις που μου κουβάλησες ένα ματσούκι ενάμισυ μέτρο, δεν τις χτυπάνε τις ελιές αγόρι μου δεν είμαστε βλάχοι κορίνθιοι εδώ τις χαϊδεύουμε. ωράριο έξι a.m me εξι p.m. κολατσιό διάλειμμα μηδέν ούτε ψωμοτύρι ,σαλάμι αυγά βραστά ρέγγα τσίπουρο, μόνο νερό και πολύ..ευτυχώς έπιασα φιλίες με κάτι συνάδελφους ινδούς από το καράτσι, μου δίνανε κανά ξεροκόματο και γω τους κέρναγα ζιβανία [αυτή που μας έφερε ο θανάσης από κύπρο].δεύτερη Τρίτη μέρα κόλαση οι ενισχύσεις δε φαινόντουσαν δε βαριέσαι και ο γκρουσύ άργησε μια μέρα. τέταρτη μέρα ψιχάλιζε, ωραία θ’αράξουμε μου πετάει ένα αδιάβροχο στη μούρη και στο δέντρο, γλυστράω σπάω την κεφάλα μου, πίσω στο χωριό, απόγευμα,, άναψε θερμοσίφωνα η διαταγή και στην αθανασία για τσίπουρο ο μεγάλος. έτσι ξεκούραστα περάσανε οχτώ μέρες, μας βγήκε το λαδάκι μας, σκάψαμε και τον κήπο[που να μας κουνηθεί ο κουντούρης]γυρίσαμε σχεδόν σώοι. μην πάτε ποτέ για ελιές με γορτύνιο, τόσα ξέρουνε που του pcmc του είπα πως είμαστε για ελιές κι αυτός νόμισε πως ήρθαμε να φυτέψουμε, δεν έρχεσαι του χρόνου να φυτέψεις και συ γιωργάκη; ευχαριστίες σε όσους βοήθησαν η...γρηγόρης :πάει καλά του τηλεφώνησα τον βρήκα να παίζει τέννις. θανάσης:η ζειβανία μας κράτησε. pcmc:σου κλείσαμε θέση ρεπόρτερ στο μουσικό παλμό 94,5.λεωνίδας:τι να πεις, αδερφός, αλλά και γω του ξηγήθηκα ωραία, την άλλη φορά που θα έχει καλό μεζέ στο χωριό του θα πάω να τον βοηθήσω να τον φάμε.
φωτορεπορτάζ : σπύρος γεωργάτσος
είπαμε να μας βγάλουν στο κλαρί ,αλλά όχι κι ετσι!
pcmc στο θεό σου,βλέπεις κανά φύτεμα;
όχι ρε γαμώτο,δε θάρθουν οι ενισχύσεις!!!
Σπύρο με μπερδεύεις με τον ...άλλον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤί είσαστε σεις ρε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγή ασυρμάτου για δυό τρεις μέρες και μετά καταιγισμός!
Σπύρο, κι εγώ έχω εληές - της μάνας μου δηλαδή σε κάτι κατσάβραχα, που ούτε και ηέρω που 'ναι και δεν ασχολούμε με τίποτα με δαύτες, θάνατος το σπορ. Κι αν περιμένεις ενισχύσεις, θα ..., εν πάσει περιπτώσει πάρ' τα χέρια σου από κει, παπάς πράμμα με κάνεις να αισθάνομαι ότι έγινα κιόλας.
Συγχαρητήρια για τη γραφή! Μου θυμίζεις Στάινμπεκ στα Σταφύλια της Οργής, με ζιβανία ή μη.
Άσχετα (;) αλλά καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ο Βασίλης ο Μήλας, εργολάβος Δ. Ε. ρολάρει από Μύρτος προς Ιεράπετρα - καταγωγής Αιτωλικής - όταν του κάνει ωτοστόπ ο ... μπες της περιοχής.
- πού πας; τον ρωτάει ο Μήλας, αφού σταμάτησε καμμιά εκατοστή μέτρα πιό κάτω
- Στη Γεράπετρο, του απαντά ξελιγωμένος ο μπες από την τρεχάλα να τον προλάβει
- πάω στις Μάλλες, του λέει ο Μήλας (σ. σ. σε άλλη κατεύθυνση), αλλά θα σε πάω όπου θες αν μου πεις ποιό είναι πιό γλυκό, το μουνί ή το μέλι.
Κι ο μπες ρίχνει την ατάκα:
- Κοντοσιμώνει του το μέλι!!!
2. Και μια και τό 'φερε η κουβέντα η λέξη "μουνί", η τόσο παρεξηγημένη προέρχεται από το αρχαιοελληνικότατο "αμνείον" ήτοι τα τριχωτά εξωτερικά γεννητικά όργανα της προβατίνας.
Κάθε συνειρμός αποδεκτός.
το "φωτορεπορτάζ κλπ " δεν ήταν στο κείμενο,το έβαλε για να με βγάλει στη σέντρα.και τις φωτό δε θυμάμαι,όλες τις έστειλα η είχε ο διαχειριστής καμιά ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την πρώτη ανάγνωση προκύπτουν, εκτός από το πρωτότυπο λογοτεχνικό χάρισμα του συντάκτη, τα ακόλουθα:
ΑπάντησηΔιαγραφήα. Επειδή είχαμε τη μεγάλη ατυχία να γεννηθούμε πρόωρα μια δυο δεκαετίες, δεν είχαμε συμμαθήτριες, επομένως πάει άπαιχτη η Αγία Άννα σήμερα, βοήθειά μας.
β. Αμφιβολίες για την έκβαση της μάχης.
Ο Γκρουσί δεν άργησε μια μέρα, καθηλώθηκε και δεν πήγε καθόλου, με αποτέλεσμα να την κάτσει τη βάρκα ο κοντός (εδώ που τα λέμε τάκανε μαντάρα και ο ίδιος, καθότι απροπόνητος και ντεφορμέ) με αποτέλεσμα να αλλάξει η ιστορία της Ευρώπης.
Εσείς τι κάνατε χωρίς ενισχύσεις;
γ. Απαντήθηκαν τα ερωτηματικά για την τύχη της ζι(υ)βανίας. Βατερλώ για όσους ελπίζαμε ότι θα δοκιμάσουμε.Στην επόμενη συνάντηση θα θέσω πρόταση μομφής, τόσο κατά του Προέδρου όσο και κατά του Θανάση. Τέλος
δ. American bar την κάνατε την ιστοσελίδα, απορώ που ο υπεύθυνος επέτρεψε τέτοιες άσεμνες φωτογραφίες (ενώ όταν τούστειλα εγώ κάτι τσόντες, χάρμα οφθαλμών, δεν τις ανέβασε) ευτυχώς, τελικά, δεν είχαμε συμμαθήτριες.
Δύο καλές κουβέντες γράψανε για το blog μας, οι φίλοι μας από την Ορεστιάδα και σεις αθεόφοβοι σπεύσατε να τους διαψεύσετε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν φταίτε εσείς. Εγώ φταίω , που τις τελευταίες μέρες σας άφησα ανεξέλεγκτους, λόγω υποχρεώσεών μου στη Γορτυνία. Επιστρέφω και θα τα πούμε…
Υ. Γ Σοφιστή, εκείνη η ζιβανία από την Κύπρο, έχει καταντήσει το πιο σύντομο ανέκδοτο!
Ο Μανόλης Πουλής άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή μας "Η συνάντηση στις 28/1/2011":
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρότι παρωχημένο, θα επαναφέρει στις μνήμες όλων μας κάποια στοιχεία:
Οι τέσσερεις μαθηματικοί που συνόδεψαν εκείνα τα χρόνια την τάξη μας είχαν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τικ θα τα λέγαμε σήμερα:
Ο Βασίλης ο Κορώνης κυκλοφορούσε πάντα το χειμώνα με ένα καμηλό παλτό και μπαίνοντας στην τάξη (Α και Β Γυμνασίου), έκανε μια χαρακτηριστική κίνηση με τον λαιμό κι έλεγε :"Γράφετε!". Όσο για τον κατάλογό του προκαλούσε ... κόψιμο. Άλλο χαρακτηριστικό ήταν ότι δεν έμπαινε ποτέ στην εκκλησία του Αη Γιιάννη, στον εκκλησιασμό - λόγω ιδεολογίας. και βέβαια μετά τον εκκλησιασμό μύριζε πάντα ούζο. (Αργότερα, τον δεκέμβρη του '67 μας είπαν ότι τον ... τραυμάτισε ένα ... αγριογούρουνο σε κυνήγι στην Κοζάνη!).
Στην Γ Γυμνασίου είχαμε την Μπουλιώτου - άλλη περίπτωση. Αυτή έκανε παρέα με μια φιλόλογο την Καραγιώργη, ιδίου ... διαμετρήματος. Και οι δυο είχαν βάλει στο μάτι την Ξένου, για ευνόητους λόγους. Μόλις είχε έλθει στο σχολείο κι ο Γιαννημάρας ....
Τετάρτη και πέμπτη γυμνασίου είχαμε τον Λυμπερόπουλο, με το παρατσούκλι "Λούμπας", λόγω της ... ομοιότητας με το όνομα αλλά και με την φράση που έλεγε σε κάθε απροσεξία μαθητή : "έπεσες στην λούμπα"
"Ε...τι, τι, τι" ήταν η φράση τικ του Ζούνη. και του έμεινε παρατσούκλι του Πετράν. Δεν ξέρω αν στην συνάντηση που διάβασα πιο πάνω εξακολουθούσε να το λέει έτσι,
Τέλος ο Πολυδώρου είχε αγκύλωση στο μεσαίο δάκτυλο της δεξιάς του παλάμης. Αυτό προκαλούσε ιδιαίτερα σχόλια όταν νουθετούσε μαθητές στην πρωινή προσευχή αλλά και όταν απευθυνόταν σε καθηγήτριες και χειρονομούσε. Το παρατσούκλι του ήταν "Θεός", όντας θεολόγος.
Υ/Γ. Άργησα λίγο (;) να μπω στο παιγνίδι, μη με παρεξηγείτε.
Ζυβανία έχω κρατήσει (από το υστέρημά μου). Σε πρώτη συνάντηση, όσοι πιστοί θα δοκιμάσουν. Περιμένουμε και τη φρέσκια του Κλεόβουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφή