Εξήντα περίπου χιλιόμετρα Νοτιοδυτικά από τη Λευκωσία, βρίσκεται ένα γραφικό χωριό ο «Αγρός». Εκεί κατοικοεδρεύει ο συμμαθητής μας Κλεόβουλος Ιωάννου.
Δεν μπορούσα να πάω στην Κύπρο και να μην τον επισκεφτώ. Η πρόσκληση ήταν, έτσι κι αλλιώς, με ανοιχτή ημερομηνία.
Το τηλεφώνημα έγινε την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου το πρωΐ, και πετύχαμε τον Κλεόβουλο να μαζεύει μανιτάρια . Το ραντεβού κλείστηκε για την ίδια μέρα. Ξεκινήσαμε από τη Λευκωσία κατά τις 5 το απόγευμα και, ακολουθώντας μια γραφική διαδρομή στις Βορειοανατολικές πλαγιές του Τροόδους, φτάσαμε, μετά από μία ώρα περίπου, στον Αγρό. Ο Κλεόβουλος με την Αρετή, μας υποδέχτηκαν στο φιλόξενο σπίτι τους. Τα χειροποίητα γλυκά του κουταλιού ήταν το πρώτο κέρασμα για το καλωσόρισμα. Η κουβέντα χαλαρή για τα παληά και για τα καινούρια Ο «αφυπηρετήσας» , μετά από ...άπειρα χρόνια υπηρεσίας, από την ΑΠΕΗΤΕΙΟ Ανώτερη Σχολή, συνταξιούχος πια, συμμαθητής μας, δεν έκρυβε τη χαρά του για την επίσκεψή μας. Με μεζέ χοιρομέρι (για το απογευματινό γεύμα της δίαιτας) δοκιμάσαμε σπιτική ζιβανία που παρασκευάζει ο πεθερός του.
Δεν χρειάστηκε να το ξαναπούμε και σε πέντε λεπτά βρεθήκαμε στο οικογενειακό παρασκευαστήριο. Εκεί, ο Κλεόβουλος μαζί με τον πεθερό του, μας ξενάγησαν και μας εξήγησαν όλη τη διαδικασία παραγωγής. Είδαμε, και φωτογραφήσαμε, τα πιθάρια στα οποία ζυμώνονται τα σταφύλια (για τη φετινή παραγωγή) τον χειροκίνητο «στίφτη» για τη σύνθλιψη, τον βραστήρα και τέλος τον αποστακτήρα. Θαυμάσαμε επίσης τους φρέσκους «σουντζούκους» που ήταν κρεμασμένοι στο κατώι. Τους δοκιμάσαμε βέβαια με (νέα) συνοδεία σφηνακίων ζιβανίας. Επιστρέψαμε στο σπίτι του Κλεόβουλου και αργότερα, σε τοπική ταβερνούλα, δοκιμάσαμε (τι ωραίο ρήμα σε αντικατάσταση του καταβροχθίσαμε) τις καταπληκτικές λιχουδιές , στα κάρβουνα, της Κυπριακής κουζίνας. Σεφταλιές, σουβλάκια, πίττες, κάπαρι, λουκάνικα, χαλούμια , παρήλασαν περήφανα στο τραπέζι μας. Το ντόπιο κρασί και η ντόπια ζιβανία, έρευσαν άφθονα. Μέχρι και το εμφιαλωμένο νερό ήταν ντόπιο. Το κατανάλωσε ο οδηγός του αυτοκινήτου μας. Βλέπεις η οδηγική αγωγή στην Κύπρο, είναι διαφορετική απ΄ τη δική μας.
Τρώγοντας μας ήρθε η ..όρεξη να επικοινωνήσουμε με τον πρόεδρο. Ξέραμε για την εξόρμηση του Σαββάτου στην Βοιωτία και είχαμε την εντύπωση ότι προετοιμαζόταν, αναπαυόμενος. Τον συλλάβαμε όμως στο Σύνταγμα σε αγωνιστική διέγερση. Μεταφέραμε τους αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς και τον καληνυχτίσαμε. (Το πρωΐ του Σαββάτου, από δανεικό υπολογιστή, διαπιστώσαμε τις βραδυνές …μπηχτές του).
Μετά το «Λουκούλειο» γεύμα, είχαμε μια σύντομη ξενάγηση στην αυλή της Απεητείου Σχολής, στην οποία έγραψε την μεγαλύτερη, χρονικά, προϋπηρεσία του ο Κλεόβουλος. Ο (άτεκνος) ευεργέτης Απέητος, ίδρυσε και δώρησε , μετά το θάνατό του, τη σχολή στον Αγρό. Από τότε η σχολή πήρε το όνομα του Ιδρυτή της και λειτουργεί σαν Γυμνάσιο- Λύκειο.
Αργά το βράδυ – για τα Κυπριακά δεδομένα- αφού ευχαριστήσαμε τον συμμαθητή μας για τη ζεστή φιλοξενία του, αναχωρήσαμε για τη Λευκωσία «φτιαγμένοι» απ΄ τη ζιβανία και χορτασμένοι στην ψυχή και στο στομάχι..
Το φωτογραφικό υλικό που ακολουθεί, αποδεικνύει των λόγων τα αληθή..
Eyedoc
ΣΗΜ. Γι αυτούς που, τυχόν, δεν γνωρίζουν:
Η ζιβανία είναι παραδοσιακό οινοπνευματώδες ποτό της Κύπρου, αντίστοιχο με τα δικά μας τσίπουρο- τσικουδιά-ρακή. Η διαδικασία παρασκευής της είναι παρόμοια. Χρησιμοποιούνται όμως ρώγες σταφυλιού, που συνθλίβονται πριν την τοποθέτησή τους σε πιθάρια για τη ζύμωση, και όχι στέμφυλα (τσάπουρα) όπως στο τσίπουρο.Μετά την απόσταξη, η τελική της περιεκτικότητα σε αλκοόλ κυμαίνεται συνήθως μεταξύ 490 και 510 .
Ο σουντζούκος είναι παραδοσιακό γλυκό της Κύπρου. Δημιουργείται από καρύδι ή αμύγδαλο περασμένα σε κλωστή, που στη συνέχεια περνά μέσα από πυκνό διάλυμα μούστου. Στεγνώνει και ξαναπερνά, μέχρι να δημιουργηθεί το επιθυμητό πάχος.
 |
| Φωτό 1 Καθ' οδόν προς συνάντηση του Κλεόβουλου. Στη διασταύρωση μετά τη Λατάμεια. Ήδη έχουν διανυθεί τα πρώτα 13 χλμ από Λευκωσία. |
 |
| Φωτό 2 Φωτογραφίζονται πριν αρχίσουν τις ...ζιβανιές και τα λουκούλεια γεύματα! Κλεόβουλος Ιωάννου(αριστερά) και Θανάσης Γιαννακάκης. |
 |
| Φωτό 3 Αγνά προϊόντα παραγωγής Αγρού: Ζιβανία και νερό! |
 |
| Φωτό 4 Αρχίζει το κέρασμα. Πρώτο πιάτο χειροποίητα γλυκά κουταλιού! |
 |
| Φωτό 5 Γκρο πλαν τα γλυκά του κουταλιού, για να ζηλέψετε! Μελιτζανάκι,ροδάκινο,καρυδάκι και περγαμόντο!!! |
 |
| Φωτό 6 Καταπληκτικές Κυπραίικες λιχουδιές: |
 |
| Φωτό 7 Ο Κλεόβουλος μπροστά στα πιθάρια,μέσα στο οικογενειακό παρασκευαστήριο της ζιβανίας. |
 |
| Φωτό 8 Το πιθάρι με τα σπασμένα σταφύλια για ζύμωση. |
 |
| Φωτό 9 Χειροποίητος συνθλίπτης σταφυλιών |
 |
| Φωτό 10 Φρέσκοι "σουντζούκοι" κρεμασμένοι στο χαγιάτι. |
 |
| Φωτό 11 Ο Κλεόβουλος στην αυλή της Απεητείου Σχολής Αγρού. |
 |
| Φωτό 12 Ο Κλεόβουλος μπροστά από το άγαλμα του Απέητου, ιδρυτού και δωρητού της Σχολής |
ΧΡΥΣΟΠΡΑΣΙΝΟ ΦΥΛΛΟ
Μίκης Θεοδωράκης- Λεωνίδας Μαλένης
Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα τα κουβεντιάσουμε όταν θα έχουμε χειροπιαστά δείγματα.
Σήμερα 17η Νοέμβρη, ας κάνουμε μια μικρή παύση, στα καθημερινά, και ας θυμηθούμε
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ
Τις ημερες εκεινες εκαναν συναξη μυστικη τα παιδια και λαβανε την αποφαση,
επειδη τα κακα μαντατα πληθαιναν στην πρωτευουσα, να βγουν εξω σε πλατειες με
το μονο πραγμα που τους ειχε απομεινει : μια παλαμη τοπο κατω απο τ' ανοιχτο
πουκαμισο, με τις μαυρες τριχες και το σταυρουδακι του ηλιου. Οπου ειχε κρατος
η Ανοιξη.
Και επειδη σιμωνε η μερα που το Γενος ειχε συνηθιο να γιορταζει τον αλλο
Σηκωμο, τη μερα παλι εκεινη ορισανε για την Εξοδο. Και νωρις εβγηκανε
καταμπροστα στον ηλιο, με πανου ως κατου απλωμενη την αφοβια σα σημαια, οι
νεοι με τα πρησμενα ποδια που τους ελεγαν αλητες. Και ακολουθουσανε αντρες
πολλοι, και γυναικες, και λαβωμενοι με τον επιδεσμο και τα δεκανικια. Οπου εβλεπες
αξαφνα στην οψη τους τοσες χαρακιες, που 'λεγες ειχανε περασει μερες πολλες μεσα
σε λιγην ωρα.
Τετοιας λογης αποκοτιες, ωστοσο, μαθαινοντες οι Αλλοι, σφοδρα ταραχτηκαν.
Και τρεις φορες με το ματι αναμετρωντας το εχει τους, λαβανε την αποφαση να βγουν
εξω σε δρομους και σε πλατειες, με το μονο πραγμα που τους ειχε απομεινει: μια
πηχη φωτια κατω απ' τα σιδερα, με τις μαυρες κανες και τα δοντια του ηλιου. Οπου
μητε κλωνος μητε ανθος, δακρυο ποτε δεν εβγαλαν. Και χτυπουσανε οπου να 'ναι,
σφαλωντας τα βλεφαρα με απογνωση. Και η Ανοιξη ολοενα τους κυριευε. Σαν να μην
ητανε αλλος δρομος πανω σ' ολακερη τη γη, για να περασει η Ανοιξη παρα μοναχα
αυτος, και να τον ειχαν παρει αμιλητοι, κοιταζοντας πολυ μακρια, περ' απ' την ακρη
της απελπισιας, τη Γαληνη που εμελλαν να γινουν, οι νεοι με τα πρησμενα ποδια που
τους ελεγαν αλητες, και οι αντρες, και οι γυναικες, και οι λαβωμενοι με τον επιδεσμο
και τα δεκανικια.
Και περασανε μερες πολλες μεσα σε λιγην ωρα. Και θερισανε πληθος τα θηρια,
και αλλους εμαζωξαν. Και την αλλη μερα εστησανε στον τοιχο τριαντα.
Το ξέρετε ότι στα Δεκεμβριανά αγγλικό τανκ είχε μπει πάλι στο Πολυτεχνείο;
Αυτά σαν ερέθισμα, επειδή βιάζομαι το βράδι πάλι.
Στη μνήμη της σημερινής ημέρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ στρατιώτης που οδήγησε το άρμα στο Πολυτεχνείο θυμάται…( onalert.gr)
•«Την ημέρα εκείνη ήμουν υπηρεσία. Στον στρατό είχα δέκα μήνες. Ήμουν εκπαιδευτής στο Κέντρο Τεθωρακισμένων, στο Γουδί. Τότε οι «μαυροσκούφηδες» ήταν σώμα επιλέκτων. Πήγα εθελοντικά. Μόλις άρχισαν τα επεισόδια, μπήκαμε επιφυλακή. «Οι κομμουνιστές καίνε την Αθήνα» μας έλεγαν και εμείς τους πιστεύαμε. Θυμάμαι στο στρατόπεδο κάποιοι είχαν ραδιοφωνάκια και ακούγαμε στα κρυφά τον σταθμό του Πολυτεχνείου. «Παλιοκουμμούνια» θα καλοπεράσετε!» λέγαμε».
•«Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα της 16ης Νοεμβρίου, η ίλη μου πήρε εντολή να ετοιμαστεί για έξοδο. Αποφασίστηκε να βγουν πέντε δικά μας άρματα, κάτι γαλλικά AMX30. Εγώ ήμουν οδηγός στο πρώτο άρμα που βγήκε στον δρόμο». Στο ίδιο άρμα βρίσκονταν ο αξιωματικός Μιχάλης Γουνελάς, ως επικεφαλής, ο ανθυπασπιστής Λάμπρος Κωνσταντέλλος, ως οδηγός εδάφους, ο λοχίας Στέλιος Εμβαλωμένος και ο Γιάννης Τίρπας.
•«Στη 1.15 το πρωί της 17ης Νοεμβρίου φτάσαμε στη διασταύρωση των λεωφόρων Αλεξάνδρας και Κηφισίας. Λίγο αργότερα διασχίζαμε την Αλεξάνδρας, όταν στο ύψος του IKA, στη στάση Σόνια, σταματήσαμε γιατί ο δρόμος ήταν κλειστός. Υπήρχαν οδοφράγματα, φωτιές και ακινητοποιημένα λεωφορεία. Με διάφορες μανούβρες αριστερά – δεξιά, μπρος πίσω, άνοιξα τον δρόμο και προχωρήσαμε» θυμάται ο κ. Σκευοφύλαξ. Ο δρόμος για τα τανκς ήταν ανοιχτός πλέον προς το Πολυτεχνείο. «Οταν φτάσαμε στη διασταύρωση της λεωφ. Αλεξάνδρας και της οδού Πατησίων, μας έδωσαν εντολή να σταματήσουμε. Εκεί, στην πλατεία Αιγύπτου, μείναμε περίπου μία ώρα. Ο κόσμος θυμάμαι ότι μας φώναζε «είμαστε αδέλφια, είμαστε αδέλφια». Εγώ ήθελα να τους φάω. Τους έβλεπα σαν παράσιτα»!
•2 το πρωί. «Φτάνοντας μπροστά στην πόρτα, έστριψα το άρμα προς το Πολυτεχνείο, με γυρισμένο το πυροβόλο προς τα πίσω. Θυμάμαι ότι σηκώθηκα από τη θέση μου και εγώ και το άλλο πλήρωμα. Δεκάδες φοιτητές κρέμονταν από τα κάγκελα, ενώ εκατοντάδες βρίσκονταν στον προαύλιο χώρο. Εδειχναν πανικόβλητοι Και εγώ, να σκεφτείς ότι τους έβλεπα σαν μαμούνια που ήθελα να τα φάω»!
•3 το πρωί.«Τότε ήρθε ο οδηγός εδάφους του άρματος και μου λέει: «Θα μπούμε μέσα, θα ρίξουμε την πύλη. Ετοιμάσου!Πήρα θέση και ξεκίνησα. Δεν έβλεπα πολλά πράγματα, δεν είχα καλό οπτικό πεδίο, γιατί κοιτούσα πλέον από τη θυρίδα του άρματος. Δέκα εκατοστά πριν από την πόρτα, σταμάτησα. Σταμάτησα σκόπιμα. Αυτό φαίνεται στο βίντεο της εποχής. Στο φρενάρισμα, οι φοιτητές τρομαγμένοι έφυγαν προς τα πίσω. Αν έμπαινα με ταχύτητα, θα σκότωνα δεκάδες άτομα που εκείνη τη στιγμή ήταν κρεμασμένα στα κάγκελα. H καγκελόπορτα έπεσε αμέσως. Πίσω από τη σιδερένια πύλη ήταν σταθμευμένο το Μερσεντές το οποίο είχαν βάλει εκεί οι φοιτητές για να φράξουν την είσοδο. Το έκανα αλοιφή. H αριστερή ερπύστρια το έλιωσε. Με το που έπεσε η πύλη του Πολυτεχνείου εισέβαλαν οι αστυνομικοί για να συλλάβουν τους φοιτητές. Λίγο αργότερα κατέβηκα και εγώ από το άρμα και μπήκα στον χώρο του Πολυτεχνείου. Δεν υπήρχε νεκρός. Θα μπορούσε όμως και να υπάρχουν νεκροί».
Στη μνήμη της σημερινής ημέρας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ στρατιώτης που οδήγησε το άρμα στο Πολυτεχνείο θυμάται…(συνέχεια)
•«Αστυνομικοί κυνηγούσαν και χτυπούσαν τους φοιτητές όπου τους έβρισκαν. Αν δεν ήταν οι ΛΟΚατζήδες να τους σταματήσουν – θυμάμαι ότι πολλές φορές πιάστηκαν στα χέρια μαζί τους – δεν ξέρω και γω τι θα γινόταν».
•«Στο προαύλιο του Πολυτεχνείου ήταν πολύ χτυπημένοι, θυμάμαι ότι είδα πολλούς τραυματίες, ενώ τρεις-τέσσερις ήταν σωριασμένοι κάτω, ακίνητοι. Δεν ξέρω αν ήταν νεκροί. Δεν κοίταξα να δω. Κάποια στιγμή ένας φοιτητής όρμησε κατά πάνω μου και μου είπε: «Τι κατάλαβες τώρα που μπήκες;». Αφήνιασα. Εβγαλα το πιστόλι και προτάσσοντάς το γύρισα και του είπα ουρλιάζοντας: «Σκάσε, ρε κωλόπαιδο, μη σε καθαρίσω». Αυτός ο φοιτητής δεν ξέρει πόσο τυχερός στάθηκε εκείνη τη στιγμή… Αν έλεγε μια κουβέντα παραπάνω, θα τον σκότωνα! Τέτοιος ήμουν. Ενας φασίστας».
•«Οπως περνούσαν οι φοιτητές θυμάμαι ότι έριχναν μέσα στο τανκ πακέτα τσιγάρα και ό,τι προμήθειες είχαν μαζί τους. Οταν γυρίσαμε στο Γουδί, το άρμα έμοιαζε με περίπτερο. Οσο σκέφτομαι ότι οι φοιτητές μας έδιναν σάντουιτς και τσιγάρα, μετά απ’ όσα τους κάναμε… Δεν μπορώ να το συχωρέσω αυτό το πράγμα στον εαυτό μου. Σκέφτομαι τι πήγα και έκανα!..».
•«Οταν γυρίσαμε στο στρατόπεδο, έγινα ήρωας. Οι στρατιωτικοί μου έδιναν συγχαρητήρια. Τότε αισθανόμουν ότι ήμουν κάποιος, ότι έκανα κάτι καλό, κάτι μεγάλο. Είχα γίνει ο ήρωας που διέλυσε τους εχθρούς της πατρίδας, τα «παλιοκουμμούνια», όπως λέγαμε τότε τους φοιτητές. Αυτά μου έλεγαν, αυτά πίστευα. Ενιωθα περήφανος. Ημουν και εγώ φασίστας».
•«Ντρέπομαι γι’ αυτό που ήμουν, γι’ αυτό που έκανα. Στη θέση μου θα μπορούσε να βρεθεί ο καθένας, έφεδρος στρατιώτης ήμουν άλλωστε. Δεν με απαλλάσσει όμως αυτό. Μέχρι που μπήκα μέσα, πίστευα αυτό που έκανα. Στη συνέχεια έγινε ο εφιάλτης της ζωής μου».
Πόσο δραματικά επίκαιρη είναι η σημερινή επέτειος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφορμή (αλλά όχι αιτία) τότε, οι "ελεύθερες" φοιτητικές εκλογές, από το τέλος του '72 στις αρχές του '73, με πρώτη κορύφωση την κατάληψη της Νομικής και τελική αυτή του Πολυτεχνείου. Τραγική κατάληξη, η χούντα του Ιωαννίδη στις 21 Νοεμβρίου και το πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου με επακόλουθη την εισβολή στην Κύπρο τον Ιούλιο του '74.
Τότε μας υπαγόρευαν ποιους θα εκλέξουμε στον ΣΦΙΑ (για την Ιατρική ), στη ΔΕΣΠΑ, στην ΕΦΕΕ.
Σήμερα μας απαγορεύουν τις εκλογές και μας ορίζουν και πάλι δικούς τους για να μας εκπροσωπούν "ελεύθερα".
Η Ιστορία επαναλαμβάνεται...
Πόσο δραματικά επίκαιρη είναι η σημερινή επέτειος...
Θυμάστε τα συνθήματά μας που τα έχουν τόσο (και τόσοι)καπηλευθεί;
Ψωμί (η σημερινή "επίσημη" ανεργία στο 18,5%)
Παιδεία (η αποδόμησή της άρχισε επί των ημερών του Γεωργίου Ράλλη)
Ελευθερία (υπόδουλοι στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και την Τρόϊκα με απαιτήσεις υποθήκευσης της χώρας)
Πόσο δραματικά επίκαιρη είναι η εφετινή επέτειος...
και πόσο μικρή η συμμετοχή του κόσμου...
Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο! Αυτό μούρθε με την ζηβανία και τα σχετικά. Μόνο που τα περαιτέρω με έβαλαν σε κάποια "τάξη".
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλαδή αδέλφια η σημερινή επέτειος που μας βρίσκει "εν επαιτεία" σαν λαό, θα πρέπει να μας συνετήσει. Οι αγώνες δεν δικαιόνονται, συνεχίζονται εις το διηνεκές και επαναπροσδιορίζουν τους στόχους τους με βάση τα καινούργια δεδομένα.
Κι αν σήμερα ο κόσμος δεν βγήκε στους δρόμους δε σημαίνει ότι αποδέχτηκε την ήττα του. Η αποχή του είναι αποτέλεσμα της "εκδίκησης' της Ιστορίας: ένα παραποιημένο (πρόσφατο) παρελθον - το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία (τί μπούρδα!!!) - γεννά ένα παρόν άρρωστο.
Μα αν η αρρώστια δεν είναι ανήκεστος - και δεν είναι - ο "ασθενής" λαός θα ξαναβρεί την υγειά του και τότε ...
Μόνο μα είμαστε καλά για να το δούμε. Έ και να πιούμε και ζηβανία!
Υποσχέθηκα να επιστρέψω (το πρωϊ δεν προλάβαινα).
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ξανα)διαβάζοντας τη συνέντευξη του οδηγού του τανκ (πολύ καλή η ιδέα να αναρτηθεί) σκέπτομαι ότι τα θύματα δεν είναι, μόνο, από τη μία πλευρά, αλλά και από τις δύο.
Ο θύτης όμως είναι ο ίδιος.
Θανάση και Μανόλη καλά τα λέτε, να προσθέσω τούτο. Η Ελλάδα -κατά μία περίεργη (;) σύμπτωση- αποτελεί το ες αεί πειραματόζωο.
Στον εμφύλιο δοκιμάσθηκαν (για πρώτη φορά) οι τακτικές καταστολής του εσωτερικού αντιπάλου ή αλλιώς της "κομμουνιστικής απειλής" (και κοντά σ΄ αυτά και οι βόμβες ναπάλμ).
Το 1967, για πρώτη φορά στην Ευρώπη, δοκιμάσθηκε και επιβλήθηκε μία δικτατορία Λατινοαμερικανικού τύπου.
Σήμερα πάλι από την Ελλάδα, έχει ξεκινήσει το νέο πανευρωπαϊκό (και ίσως παγκόσμιο) πείραμα που αποβλέπει:
α. Στην κατάργηση κάθε δημοκρατικής κατάκτησης και του πολιτικού πολιτισμού που οικοδομήθηκε από τη Γαλλική επανάσταση μέχρι σήμερα (παρά τις όποιες οπισθοδρομήσεις και με τις πολλές αδυναμίες).
β. Στην ανατροπή όλων των κοινωνικών και οικονομικών κατακτήσεων, που επιτεύχθηκαν με μεγάλους και αιματηρούς αγώνες των λαών από τα τέλη του 19ου αι. μέχρι σήμερα.
γ. Η καταστροφή της μεσαίας τάξης όπως αυτή διαμορφώθηκε μεταπολεμικά, με το λεγόμενο κράτος ευποιϊας (wellfare state) και η δημιουργία της κοινωνίας των 2/3 η οποία θεωρητικά ξεκίνησε για να πετάξει στο περιθώριο της ιστορίας και της ζωής, το 1/3 των κοινωνιών, σήμερα, ήδη, πετάει τα 2/3 και πολύ σύντομα πολύ περισσότερους.
δ.στη συνέχεια όλων των παραπάνω, στη δημιουργία, στην ίδια την Ευρώπη, τριτοκοσμικών οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών.
ε. Τελικά στην αποσύνθεση των κρατών και των κοινωνιών και την υπαγωγή των λαών σε μία υπερεθνική αδιευκρίνιστης προέλευσης και νομιμοποίησης ανέλεγκτη εξουσία (what a brave new world) Οι ποιητές μία ακόμα φορά δικαιώνονται.
΄Οπως βλέπετε είμαστε πάντα στην πρωτοπορία και τα σημερινά μας διλήμματα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, παγκόσμια.
Τέλος πάντων απόψε προβάλλεται (στην Ετ1 αν δεν κάνω λάθος) "Ο ψεύτης ήλιος". Θα το (ξανα)δω και σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα.
Και, Μανόλη μη δίνεις τόσο τράτο στο Θανάση, τη ζηβανία συντομότερα.
Άντε για να "σηκωθούμε" λίγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗΡΘΑΝ
ντυμένοι "φίλοι"
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου
το παμπάλαιο χώμα πατώντας.
Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν
το Σοφό, τον οικιστή και το Γεωμέτρη,
Βίβλους γραμμάτων και αριθμών,
την πάσα Υποταγή και Δύναμη,
το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.
Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκεπή τους.
Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν' αρχινίσει παιχνίδι•
ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.
Έστησαν και θεμέλειωσαν
στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα
πύργους κραταιούς κι επαύλεις
ξύλα και άλλα πλεούμενα,
τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα,
στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.
Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.
Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε•
ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν
ντυμένοι "φίλοι"
αμέτρητες φορές οι εχθροί μου,
τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.
Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε
παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ' ανοιχτά που καρτέρεγαν δάχτυλα
μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά
Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.
Ελύτης οπ.π.
Αγαπητοί απανταχού συμμαθητές, με αφορμή μια λέξη σε προηγούμενο σχόλιο, θα ήθελα να καταθέσω εδώ μια ιστορία. Η λέξη είναι "πειραματόζωο" και η αίσθηση ότι η πατρίδα μας βρίσκεται εσαεί σε τέτοια θέση.
ΑπάντησηΔιαγραφή1991, Σεπτέμβριος. Η χώρα "απολαμβάνει" την διακυβέρνηση από το "σύστημα Μητσοτάκη", μετά τις πειραματικές απόπειρες συγκυβερνήσεων και επαναλαμβανόμενων εκλογικών αναμετρήσεων. Στην Ελούντα (αγαπημένο προορισμό πολιτικών διεργασιών τα τελευταία τριάντα χρόνια) πραγματοποιείται το 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο Συστημικής Επιστήμης, υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Κρήτης. Πέρα από το επιστημονικό δυναμικό που θα έκανε τις εισηγήσεις στο συνέδριο, συμμετείχαν (σαν "μαϊντανοί" - χειροκροτητές) υπάλληλοι της Περιφέρειας που κατείχαν δίπλωμα γνώσης Αγγλικών σε επίπεδο Lower, μια και το συνέδριο θα διεξαγόταν στην Αγγλική. Έτσι βρέθηκα κι εγώ εκεί και πέρα από την μοναδική φορά που μου δόθηκε η ευκαιρία να περάσω ένα δεκαήμερο σ' ένα πολυτελές θέρετρο, βρέθηκα σε ένα "κύκλωμα" με πολύ περίεργες απόψεις για τα παγκόσμια πολιτικά πράγματα.
Ανάμεσα στο panel των εισηγητών υπήρχαν ονόματα διασήμων επιστημόνων, όπως του Zadech, ενός Πέρση μαθηματικού καθηγητή στο C.I.T., εφευρέτη του Fuzzy Logic (Toyota Price) και από ελληνικής πλευράς, οι αδελφοι Δεγλερή - ο Γιάννης, Νομικός Σύμβουλος του Ελληνικού Κράτους και ο Νίκος, γιατρός, μαθηματικός και ηλεκτρονικός μηχανικός, καθηγητής Ιατρικής σε Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης καθώς και ο Διάμεσης, καθηγητής στο Ε.Μ.Π..
Κύρια θέση όλων αυτών των αξιότιμων κυρίων ήταν η άρση των ατομικών και εργασιακών ελευθεριών και δικαιωμάτων των πολιτών, σε οποιοδήποτε σημείο της υφηλίου, με στόχο την ικανοποίηση των κεφαλαιοκρατών και των χρηματοπιστωτικών συστημάτων και την ποδηγέτηση των λαών. Μάλιστα ήταν εντυπωσιακή η εισήγηση του Γιάννη Δεγλερή, του Ν.Σ.Κ., για κατάργηση συγκεκριμένων άρθρων του Ελληνικού Συντάγματος, που αφορούσαν ατομικές και εργασιακές ελευθερίες, γεγονός που προκάλεσε την άμεση αντίδραση μέλους της Ν.Ο.Δ.Ε. της Ν.Δ. Ηρακλέιου.
Η εκτίμησή μου για τα διαμειφθέντα ήταν ότι σε παγκόσμιο επίπεδο προετοιμαζόταν από τότε η διαμόρφωση σε παγκόσμια κλίμακα μιας χρηματοπιστωτικής κρίσης που θα οδηγούσε σε τεράστια συγκεντροποίηση κεφαλαίων, με παράλληλη εξαθλίωση του εργασιακού δυναμικού, μέσα από την μείωση της αμοιβής της εργασίας - ουσιαστικά την "κινεζοποίησή" της.
Για να έλθουμε στα δικά μας, βλέπουμε ότι η Ελλάδα αποτελεί την αιχμή του δόρατος στο παγκόσμιο αυτό πείραμα και κατ΄αυτή την έννοια είμαστε "πειραματόζωα". Κι σ' αυτό αναφέρεται η αποστροφή μου σε προηγούμενο σχόλιο ότι "οι αγώνες δεν δικαιώνονται αλλά συνεχίζονται εις το διηνεκές και επαναπροσδιορίζουν τους στόχους τους με βάση τα καινούργια δεδομένα".
Μέσα σ' όλα τ' άλλα υπήρξε και μια θέση που διατύπωσε ο Διάμεσης, μετά από ένα ερώτημα που του έθεσα στο κλείσιμο του Συνεδρίου. Το ερώτημα ήταν πως εμηνεύονται τα όνειρα και η απάντηση ήταν ότι εκεί βρίσκεται η βασική αδυναμία της Συστημικής Επιστήμης. Ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν ελέγχεται από κανένα σύστημα σε φάση ονείρου και ως εκ τούτου μια κοινωνία που μπορεί να ονειρεύεται δεν μπορεί να ποδηγετηθεί.
Τα όνειρα λοιπόν;
Είναι το πουλί της ελπίδας στο νέο κουτί της Πανδώρας που μας ετοίμασαν οι πιστωτές μας και τα φερέφωνά τους. Ονειρευτείτε λοιπόν άφοβα! Κι ας είναι τα όνειρά μας ο χειρότερος εφιάλτης τους.
Θεωρόντας ότι η επέτειος των γεγονότων του Πολυτεχνείου είνα μια δίδυμη υπόθεση (για την γεννιά μας μια ιστορική ανάμνηση που διαμόρφωσε το είναι μας, για τις επόμενες γεννιές αφορμή για διεκδικήσεις επίκαιρης φύσης), ελπίζω να σας έδοσα υλικό για προβληματισμό.
Έτσι το τράτο για την ζηβανία αποκτά μια χρονική ελαστικότητα.
"Ευπειθώς αναφέρω" ότι ο Κλεόβουλος μου τηλεφώνησε το μεσημέρι της Δευτέρας (14/11) για να μου πει ότι τη στιγμή εκείνη έτρεχε από τον αποστακτήρα η πρώτη εφετινή Ζιβανία. Τον παρακάλεσα να το καταγράψει και να μας το στείλει για ντοκουμέντο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, η περιεκτικότητα σε αλκοόλ της σπιτικής του παρασκευής, ήταν σίγουρα πάνω από 60%.
Δες τε ένα τρόπο οικιακής παρασκευής (σε Κυπριακή διάλεκτο) στη διεύθυνση http://www.youtube.com/watch?v=rKHvYBKZ28g
Ονειρεύομαι να δοκιμάσω Ζιβανία με λούντζα και χοιρομέρι, τοπικής παραγωγής από τον (τέως)καθηγητή της Απεητίου Σχολής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπορία- Ερώτηση: Το όνομα Απέητος μήπως είναι παρατσούκλι και έχει -κάποια- σχέση με το άτεκνος;
Eyedoc, φαίνεται στην Κύπρο που πήγες «Αγρόν ηγόρασες» και μας έχεις αφήσει με το …πιρούνι στο χέρι, περιμένοντας να πιούμε ζιβανία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε την ευκαιρία που τελείωσαν τα χθεσινά επετειακά , για κανόνισε τώρα που θα επιστρέψει και ο Πρόεδρος με τον Λεωνίδα από τη Μάνη , όπου κάνουνε αγροτοτουρισμό εδώ και δέκα μέρες (φυτεύοντας ελιές;) για έκτακτη σύσκεψη!
Νομίζω, ότι μια από τις επόμενες επισκέψεις μας σε τόπους αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, πρέπει -δικαιωματικά- να είναι και η Κύπρος μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα μας κακοπέσει (απ' ότι διαβάσαμε στην ανάρτηση)να γνωρίσουμε και τα παραδοσιακά προϊόντα του Αγρού, με τον παραγωγό Κλεόβουλο να συνδράμει τον Χατζηδήμα στην ...ξενάγησή των.
Σωστά επισημαίνει ο Μανόλης, αυτά τα πράγματα πάνε αρκετά πίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό τη σχολή του Σικάγο και τον πρωθιερέα τους Μίλτον Φρίντμαν, στην πρώτη εφαρμογή τους στη Χιλή του Αουγκούστο Πινοσέτ, με παταγώδη "επιτυχία".
"Επιτυχία" η οποία καθόλου δεν τους πτόησε και βέβαια δεν τους σταμάτησε και το χορό συνέχισε στα καθ΄ υμάς (εννοώ σε ευρωπαϊκό επίπεδο) η σιδηρά κυρία, για να ακολουθήσει εκείνος ο δευτεροκλασάτος ηθοποιός στις Η.Π.Α. καθώς και όλη εκείνη η σειρά των επιγόνων ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού.
Το τι ακολουθεί όλοι το ξέρουμε δεν χρειάζεται να είμαι αναλυτικός.
Σήμερα, εκτιμώ, ότι περνάμε στη φάση της υποκατάστασης των πολιτικών και της απευθείας ανάθεσης της διακυβέρνησης σε υπαλλήλους των τραπεζών (που μπορεί να είναι η εξής μία).
Όταν παρατηρούσαμε, τότε, τα φαινόμενα, εντυπωσιαζόμασταν, αλλά δεν τολμούσαμε να αποδεχθούμε το μόνο λογικό συμπεράσμα της παγκόσμιας συνωμοσίας, θεωρώντας το υπερβολικό, φοβούμενοι μήπως χαρακτηρισθούμε γραφικοί.
΄Ισως χάθηκε πολύς χρόνος για τους λαούς.
΄Οσο για τον έλεγχο των ονείρων είναι πράγματι (αυτή τη στιγμή) επιστημονικά αδύνατος, δεν είμαι όμως σίγουρος για πόσο. Όλες οι θεωρίες επιστημονικής φαντασίας (από τον Ιούλιο Βερν ήδη) κάποια στιγμή γίνονται πραγματοποιήσιμες. Δεν θέλω να γίνομαι απαισιόδοξος και μάντης κακών, αλλά φοβάμαι ότι τα χρονικά περιθώρια αντίδρασης είναι πολύ περιορισμένα, γι΄ αυτό κανένας εφησυχασμός δεν επιτρέπεται.
Και κάτι άλλο.
Κοίτα να δεις που μπλέξαμε την Κύπρο με το Πολυτεχνείο και το αρρωστημένο μου μυαλό, έκανε τη σύνδεση. Ο αγώνας της νεολαίας στο Πολυτεχνείο χρησιμοποιήθηκε (χωρίς αυτό σε καμία περίπτωση να μειώνει το ηθικό του μεγαλείο) προς ανατροπή του Παπαδόπουλου και προώθηση του Ιωαννίδη με τα γνωστά αποτελέσματα στην Κύπρο.
Επομένως, Γιώργο, σωστά βάλαμε μαζί τα θέματα.
Τώρα εάν γίνει εφικτό και το ταξίδι στην Κύπρο όπως προτείνει ο Γιώργος, εκεί να δεις θεωρίες και επίλυση των προβλημάτων, αφού καταναλώσουμε ζηβανία περιεκτικότητας 60 βαθμών (και βάλε).
Μια που μιλήσαμε για ετυμολογία, φαίνεται ότι η σωστή ορθογραφία της Ζιβανίας είναι με «υ» και όχι με «ι» όπως γράφετε σήμερα στην Κύπρο ή με «η» όπως την γράφουν πολλοί από εμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΖυβάνα καί ντζυβάνα καί ζυβανία καί ντζυβανία ή,:
οίνόπνευμα πού βγαίνει άπό τά ντζύβανα δηλ. τά άποστραγγίδια πού άπομένουν μετά τήν πίεση τών σταφυλιών γιά έξαγωγή τού μούστου.
Ή λ. άπό τό ούσ. *συνιζάνα, παράγωγο τού άρχ.ρ. συνιζάνω (= καταρρέω σέ κατακάθια) κατά τό σχήμα γεννώ - ή γέννα, λερώνω - ή λέρα, γλυκαίνω - ή γλύκα, άλμυρίζω -ή άλμύρα ΜΝΕ 1.76.
Άπό τό συνιζάνα μέ συγκοπή τού ι μεταξύ δυό συμφώνων συνζάνα χαί μέ τροπή τού σ>ζ (πβ. σισύμβριον>ζιζύμπριν) παράγεται ή ζυνζάνα, ή μέ τροπή τού σ>στζ (πβ. σόγχος>στζιόγχος) παράγεται ό τύπ. ντζυνζάνα καί, μέ άνομοίωση καί τροπή τού νζ>β, έχομε ζυβάνα κα ντζυβάνα.
Ό τύπ. ζυβανία , κατά τό κουμανταρία.
Κυριάκου Χατζηϊωάννου
Ετυμολογικό Λεξικό της Ομιλούμενης Κυπριακής Διαλέκτου Εκδόσεις ΤΑΜΑΣΟΣ Λευκωσία 1996
ΣΗΜ. Το κείμενο στο πρωτότυπο είναι σε πολυτονικό και η μεταφορά έγινε με σκανάρισμα
Όσον αφορά στο Επώνυμο του ευεργέτη, ΠΡΟΒΟΚΑΤΟΡΑ, ρώτησα και εγώ τον Κλεόβουλο, αλλά δεν ήξερε να μου απαντήσει.
Σοφιστή, η κατάληξη του τελευταίου σχολίου σου έρχεται και δένει με την πρώτη παράγραφο του πρώτου δικού μου. Τελικά η άμοιρη Κύπρος είναι πράγματι συνδετικός κρίκος. Γι αυτό και πολύ πετυχημένη η μουσική πλαισίωση που ανέβασε ο Pcmc
Το "γράφετε" να διορθωθεί πάραυτα σε "γράφεται". Η αβλεψία βγάζει μάτι!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρη και Μανόλη, εάν η επιστημονική φαντασία όχι μόνο προηγείται αλλά και προαναγγέλλει, η αποκωδικοποίηση, ο έλεγχος και η ποδηγέτηση ΚΑΙ των ονείρων είναι επί θύραις. Μήπως παρακολουθήσατε την ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν INCEPTION (με Ντι Κάπριο κλπ) ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφοί δε προσιόντων...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘανάση δεν έχω δει την ταινία, θα κοιτάξω να τη βρω.
Διαβάζω τα όσα παραθέτεται και αναρωτιέμαι, Υπάρχουν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’αυτή τη γη που την πατούμε που όλοι μέσα θε να μπούμε ( λαϊκιστή), άτομα ή κάτι άλλο που πιθανόν να μην έχω αντιληφθεί; που εξαιρούνται ή θα εξαιρεθούν ή έστω που έχουν εξαιρεθεί του συγκεκριμένου κανόνα ;
Προς τι λοιπόν όλα αυτά; Τι νόημα έχουν; Έστω και αν αποκτήσουν τα πάντα, θα τα πάρουν μαζί τους;
Ρε πως με καταντήσατε.
Στο τέλος θα συναγωνίζομαι τον Κώστα τον Διαβάτη, που θυμάμαι στα σχολικά μας χρόνια, έψαχνε να βρει αν υπάρχει Θεός και μου έλεγε ο γιατρός ο Μπρακούλιας, με τον οποίον το συζήταγε το θέμα , να προσέχουμε μην αυτοκτονήσει στο τέλος.
Κλεόβουλε, πρέπει να βγάλεις αρκετή ζιβανία για να θολώσει το μυαλό, γιατί δεν μας βλέπω καλά, άντε να ρίξουμε και καμιά ζεμπεκιά να στανιάρουμε.