Αυτή η ιστορία που διάβασα, «αδιόρατα» κάτι μου θύμισε. Μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;
Σοφιστής
"Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
"Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι . 500 ευρώ! Και αποχώρησε.
Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο. Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως . ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση. Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!...
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να . ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν . με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.
Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες.
Σε κάθε περίπτωση η (τυχόν) ομοιότητα με πρόσωπα και γεγονότα (δεν) είναι τυχαία."
Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Το τραγούδι της πλατείας
Το ποίημα αυτό ο Γ.Σουρής το έγραψε κατά τη χρεοκοπία του 1893, επί πρωθυπουργίας Χαρίλαου Τρικούπη.
Αγαπητέ Σοφιστή για τον μύθο που μας είπες άλο μύθο θα σας πω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται ότι η παράλληλη ιστορία των συμπαθών περισσοδάκτυλων τετραπόδων με αυτή του ανθρώπου, αδικεί μόνιμα τα τετράποδα. Αρχίζουμε λοιπόν:
Όταν ο Δυσσέας ο πορθητής της Τροίας αργούσε μα γυρίσει συην Ιθάκη, ένας Κεφαλονίτης αγωγιάτης σκέφτηκε πως τόσα χρόνια που έχουν περάσει - 20 συναπτά - ποιός θα τον θυμόταν και κυρίως ποιός θα τον αναγνώριζε. Έτσι ξεμπαρκαρε με την πραμάτειά του στην Ιθάκη να κάνει "έρευνα αγοράς". κι επειδή "...από τρελλό κι από παιδί μαθαίνεις την αλήθεια", όπως λέει ο σοφός (;) λαός, την έπεσε στον τρελλό του χωριού και ζήτησε πληροφορίες. Του είπε τότε ο τρελλός:
"...Είχαμε κάποτε βασιλιά τον Δυσσέα, που κυβερνούσε σωστά τη χώρα. Μα έλα που την έκανε κι αυτός για την Τροία (1) "... να ξεπλύνει το κέρατο του Μενέλαου" και το Θιάκι απόμεινε με την Πηνελόπη και τους τριακόσιους να της την πέφτουν και να ξεκοκαλίζουν το βιός του άρχοντα! Μαθέυτηκε όμως ξαφνικά ότι στα δέκα χρόνια ο Δυσσέας κούρσεψε την Τροία με το ξύλινο άλογο κι ότι έβαλε πλώρη για το Θιάκι και τους έπιασε όλους τσιλιό,γιατί ξέρανε πως ο τύπος δεν αστειευότανε.
Έλα όμως που ο Δυσσέας έκανε την μαλακία να τυφλώσει τον Πολύφημο, τον γυιό του Ποσειδώνα και του οργίστηκε ο θεός της θάλασσας κα δεν τον άφηνε να φτάσει στην Ιθάκη! Έτσι οι τριακόσιοι το θεώρησαν θεϊκό σημάδι και είπαν να χτίσουν ένα ναό προς τιμή του προστάτη τους Ποσειδώνα. Κι επειδή είχαν αδειάσει τα ταμεία του κράτους κι είχαν φάει και το βιός του Οδυσσέα, έβαλαν "εισφορά" στο λαό (2,3) και επειδή δεν υπήρχε ρευστό, άλλος έδινε μια γελάδα, άλλος ένα γουρούνι και μαζεύτηκαν οκτακόσια γελάδια και τετρακόσια γουρούνια και ανέθεσαν στον πρίγκηπα Άρπαγα να χτίσει τον ναό.
Έφαγε λοιπόν ο πρίγκηπας Άρπαγας τα οκτακ'οσια γελάδια, έφαγε και τα τετρακόσια γουρούνια κιέκτισε όλη κιόλη μια μεγάλη κολώνα, που περνούσαν οι χαχόλοι οι Θιακιώτες και την θαύμαζαν κι έλεγαν "τι μεγάλος ναός θα γίνει!".
Μια μέρα ένας Κεφαλονίτης αγωγιάτης πέρασε από κει κι έδεσε τον γάιδαρό του στην κολώνα. Ένα τσιμπούρι τσίμπησε τον γάιδαρο, τσίνησε ο γάιδαρος, ρίχνει την κολώνα, που πέφτοντας σκοτώνει τον γάιδαρο. Θεωρήθηκε τότε από τους Θιακιώτες αυτό σαν Θεϊκό δημάδι κι από τότε οι απανταχού γαϊδάροι πληρώνουν των αρπάγων τους τζερεμέδες ..."
(Γ. Παπαγεωργίου "Οι Τριακόσιοι της Πηνελόπης" 1973, θίασος Νέα Πορεία στο θέατρο ORWO, για την αντιγραφή Μ. Π.)
(1) Πάντα οι Ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είχαν επικαλυπτική αφορμή το σεξ. Η απορία μου είναι ποιόν έχει βάλει στο μάτι η Μέρκελ. Ο Σαρκοζί αποκλείεται λόγω Κάρλας, ο Μπερλουσκόνι ωσαύτως λόγω "bunga bunga". Λέτε ρέ;
(2) Η κομψότερη φορομπηχτική έκφραση "εισφορά" βλέπετε ήταν γνωστή από αρχιοτάτων χρόνων!
(3) Και για να θυμηθούμε την πρόσφατη ιστορία μας. Όταν ο Καραϊσκάκης ετοιμαζόταν να σκοτωθεί στο Φάληρπ, είχε κάνει ένα τάμα πως αν ελευθερωθεί η Ελλάδα θα έχτιζε ένα ναό στα Τουρκοβούνια. Το τάμα αυτό ανέσυρε από το χρονοντούλαπο ο δικτάτορας Παπαδόπουλος το 1968 κα έβαλε "εισφορά" ένα μισθό σε κάθε δημοσιο υπάλληλο και σε μας, μαθητές τότε, ένα τάληρο = πέντε δραχμές, για συμβολή στο τάμα. Με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν απαλλοτροιώθηκε μια έκταση στα Τουρκοβούνια - δηλαδή τα πήραν ο τσιφλικάς που τα είχε από τον Βενιζέλο (τον Λευτέρη με το σκουφάκι, έ) κι ο εργολάβος που έκανε τις εκσκαφές και ... τελειώσανε. και περνούσανε τότε οι Αθηναίοι και ...θαυμάζανε τι μεγάλος ναός θα γίνει! Όσο τον είδατε τον είδαν!
Από τον μακρινό Καναδά,που βρίσκεται ο Sot Rods πήραμε το πάρα κάτω σχόλιο :
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές οι ιστορίες έχουν όμως και αντίλογο. Υποχρέωσε κανείς τους αγρότες να πουλήσουν τα γκαϊδούρια τους? Όχι. (Υποχρέωσε κανείς τον κοσμάκη να παίξει χρηματιστήριο πριν μερικά χρόνια? Όχι). Συνεπώς μη τα ρίχνουμε πάντα στους κακούς πολιτικούς και τραπεζίτες. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν.
Αγαπητέ «Σοφιστή» διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την «παραβολή» ή «σοφιστεία» που περιλαμβάνεται στην ανάρτησή σου. Συμφωνώ με τα συμπεράσματά σου και παράλληλα θα ήθελα μία ακόμη «σοφιστεία» ή «τοποθέτηση» σε ένα ερώτημα που δημιουργήθηκε καθώς περιέτρεχα τις γραμμές του κειμένου σου. Ενώ ασχολείσαι, και καλώς, με τον
ΑπάντησηΔιαγραφή«κακό» αγοραστή των γαϊδουριών, πουθενά δεν φαίνεται να ασχολείσαι με κείνον που πούλησε το γάιδαρο του. Γιατί τον πούλησε αν τον χρειαζόταν, τι τα έκανε τα χρήματα που πήρε, γιατί αποφάσισε να τον ξαναγοράσει και μάλιστα με δανεικά από την τράπεζα, δηλαδή τον χρειάστηκε πάλι ή ζήλεψε το κερδοσκοπικό παιχνίδι που βρήκε μπροστά του; Αγόρασε μήπως αυτοκίνητο, ας πούμε μοδάτο, σταμάτησε να καλλιεργεί το χωράφι του; Αγόρασε εξοχικό τόριξε έξω στα μπουζούκια αγκαλιά με τις πρώην εξαπατημένες πολιτικά νεαρές από την γειτονιά μας, για να ξεβαλαντώσει;
Όλες οι παραβολές και οι σοφιστείες θα ήταν πιο ισορροπημένες αν ξεκίναγαν από τον φτωχό και «πάντα εξαπατημένο» λαό που αποφασίζει χωρίς κρίση; να πουλήσει το γάιδαρό του χωρίς να μπορεί να δικαιολογήσει το γιατί. Προφανώς στο κείμενό σου φαίνεται πως τον πούλησε και μπήκε στο παιχνίδι που του πρότειναν για να κερδοσκοπήσει!!!! Μάλλον του ήταν άχρηστος ο γάιδαρος…..
Ποιος τον υποχρέωσε να πουλήσει το σπίτι του ή να δανειστεί από τον κακό τραπεζίτη για να αγοράσει μετοχές της «αέρας α.ε.» και στη συνέχεια που καταχρεωμένος έφτασε να γίνει «ανάρτηση» στα διάφορα φιλολαϊκά, πλήρη φαρισαϊσμού, blogs να του φταίει η κακιά του μοίρα, ενώ το δικό του φταίξιμο να ανήκει πάντα και μόνο σε άλλους που τον εξαπάτησαν!!!
Περνάς μια θέση αθώωσης του «πτωχού πλην έντιμου» κοσμάκη που δεν φταίει ποτέ για τις επιλογές του, αλλά φταίνε πάντα οι άλλοι οι οποίοι κατά σύμπτωση είναι πάντα κακοί!!!.
Ατομική ευθύνη πουθενά και ποτέ..
Μίλησε καθαρά χωρίς παραβολές και σοφιστείες με ξεκάθαρη πολιτική θέση, το blog σας απ’ ότι αντιλαμβάνομαι το διαβάζουν άνθρωποι με καλό επίπεδο, που δεν αγόρασαν μετοχές στο χρηματιστήριο, ή αν αγόρασαν δεν έχασαν τα χρήματά τους, δεν διαπλέκονται, δεν προσπαθούν να κερδοσκοπήσουν αγοράζοντας τον γάιδαρο του χωριάτη.
Κάποτε τις παραβολές τις διάβαζαν οι παπάδες ή οι θεολόγοι στα σχολεία και τα κατηχητικά με προφανή σκοπό να κατανοήσουν μέσω μυθοπλασιών οι «πτωχοί τω πνεύματι» την ορθότητα του μηνύματος, και μαζί μ’ αυτό και την βασιλεία των ουρανών..
Πιστεύω ότι η προθεση του Σοφιστή δεν ήταν να "αθωώσει" τον "φτωχό πλην εξαπατημένο λαό" αλλά να δώσει μιαν απάντηση για την μεθόδευση μιας λειτουργίας που θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στα αποτελέσματα που βιώνουμ σήμερα. τα μακροοικονομικά μεγέθη της υφηλίου αποδεικνύουν ότι και νουνεχείς λαοί, όπως π. χ. οι Γερμανοί χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους και όπως φαίνεται η "τιμωρία" της Ελλάδας είναι μια νουθεσία των ηγετών τους προς τον "φτωχό αλλά νουνεχή λαό τους" μην περιπέσουν στην κατάσταση της Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι επειδή το πράγμα φαίνεται να αποκτά διαστάσεις Τρικούπειες (τίς πταίει;), ας ξεκαθαρίσουμε ένα πράγμα: Σίγουρα ο καθένας μας έχει τις ατομικές του ευθύνες, που τις πληρώνει έκων άκων, τις ευθύνες των καθοδηγητών ποιός θα τις αναλάβει;
Κι εδώ είναι το πρόβλημα. Ένας λαός εξαπατημένος από την εκάστοτε ηγεσία του δεν μπορεί να χρεωθεί την συνολική αποτυχία. Θυμηθείτε την πρόταση - προτροπή του Παπαντωνίου ότι το χρηματηστήριο θα ξεπεράσει τις 7.500 μονάδες (εκλογές του 2000). Δεν υποχρέωσε κανένα να δανειστεί για να "παίξει" στον χρηματοπιστωτικό τζόγο. Πραγματικά, είναι κρίμα που δεν ακούμε ένα ποιητή: "τί να πιστευσει κανείς τα μάτια του ή τα αυτία του; Αν ειδώ σ' αυτόν τον καθρέπτη, δεν με δείχνει τόσον εύμορφον. Αν πάλιν ακούσω τον Αδωναϊδη, με διαβεβαιοί ότι είμαι ο ίδιοας ο έρωτας! Έπειτα αν είμαι τοιούτος οίος φαίνομαι εις τον καθρέπτην θα ημπορούσε ποτέ να με ερωτευθεί η Βιτορίτζα; Όχι όχι ο καθρέπτης θέλει σπάσιμον", Μιχαήλ Χουρμούζης "Λεπρέντης" (1835)και "ο λαός πιστεύει πιότερο στ' αυτιά του παρά στα μάτια του, πιότερο στον μύθο παρά στα γεγονότα, πιότερο την φαντασία του παρά στην κρίση του", Κώστας Βάρναλης 'Ο Μονόλογος του Μώμου" απ' "Το Φως που Καίει" (1922).
Από την άλλη η θέση της κοινής ευθύνης όλων μας - πάγια θέση μιας μεσαίας τάξης για να απαλλαγεί από τις ενοχές της, θέση προδοτική σε κάθε ριζοσπαστική προσπάθεια ανατροπής μιας ξεπερασμένης δομής - περιγράφεται από τον Augusto Boal : "Η μεσαία τάξη έχει το πρόβλημα που έχει ο Άμλετ στον Σαίξπηρ "to be or not to be". Η μεσαία τάξη δεν είναι αυτό που θα ήθελε να είναι κι αν συνεχίσει έτσι θα γίνει αυτό που δεν ήθελε να είναι" (Augusto Boal 'Tio Pathiniaw et a la pilula" μετάφραση Θόδωρος Έξαρχος, "Ο Θείος Πάπαρος").
……………………………………………………..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάλι τα ίδια και τα ίδια, θα μου πεις, φίλε.
Όμως τη σκέψη του πρόσφυγα τη σκέψη του αιχμαλώτου
τη σκέψη
του ανθρώπου σαν κατάντησε κι αυτός πραμάτεια
δοκίμασε να την αλλάξεις, δεν μπορείς.
……………………………………………………
κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ' ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει,
στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο
μνησιπήμων πόνος.
………………………………………………………………………………………………………
Σεφέρης
Η τελευταία παρέμβαση του Μανόλη νομίζω ότι καλύπτει πολλές πλευρές και θα καθιστούσε οποιαδήποτε άλλη (δική μου) παρέμβαση περιττή.
Είναι απόλυτα λογικό (από πρώτη άποψη, τις μέρες ιδίως αυτές) να περιορίζουμε το θέμα στα δικά μας.
Όμως δεν είναι (δυστυχώς) μόνο δικό μας.
Δεν είναι το πρόβλημα του Ελληνικού λαού, της ηγεσίας του (αυτόν το θίασο έχουμε μ΄ αυτόν θα πορευθούμε) και της κατανομής των ευθυνών.
Σίγουρα ανήκουν στο λαό ευθύνες, όμως δεν καταργείς την ευθύνη του απατεώνα, γιατί αυτός που εξαπατήθηκε στάθηκε αφελής (άλλωστε δεν νοείται απάτη χωρίς αντίστοιχη «κωφότητα και απειρία») όμως το αδίκημα πάντα παραμένει και είναι τιμωρητέο.
Σίγουρα ο λαός μας (ένα μέρος του) ξιπάστηκε και νόμισε ότι μπορεί (και αυτός) να πλουτίσει δίχως εργασία.
«Όταν δεν δίνουμε στο πνεύμα πράγματα που αξίζουν, λειτουργεί (γιατί δεν μπορεί παρά να λειτουργεί) με πράγματα τυχαία και μηδαμινά που μας ταπεινώνουν.»
Όπως όμως προείπα το «φαινόμενο» δεν αφορά την Ελλάδα (μόνο) και η «παραβολή» δεν αναφερόταν μόνο στα δικά μας, αλλά, όπως οι περισσότεροι καταλάβατε, αφορά το φαινόμενο της παγκόσμιας οικονομίας και της λειτουργίας της στην εποχή μας.
Θα μπορούσε κάποιος δικαιολογημένα να παρατηρήσει ότι ο μύθος είναι υπεραπλουστευτικός. Οι «αγοραστές» δεν χρειάζεται να πάρουν ποτέ τα γαϊδουράκια στη φυσική τους κατοχή, πολύ περισσότερο δεν χρειάζεται να τα πληρώσουν.
Μπορούν (και έτσι γίνεται) να δηλώσουν ότι θα τα αγοράσουν και ακολούθως (πολλές φορές και ταυτόχρονα) να δηλώσουν ότι θα τα ξαναπουλήσουν, χωρίς ποτέ να καταβάλλουν πραγματικά έστω και ένα λεπτό.
Μπορούν όμως να εγγράψουν τις δοσοληψίες αυτές και να έχουν χρεωμένους τους «αφελείς» και «άπληστους» ιδιοκτήτες τους. Επίσης μπορούν (και πράγματι το κάνουν) να βγάλουν χρήματα, ποντάροντας ότι οι ιδιοκτήτες θα την πατήσουν και θα χρεοκοπήσουν. Τι φταίνε άραγε; αυτοί «τη δουλειά τους κάνουν» όπως λέει και ο Σωτήρης, ή «ας πρόσεχαν» όπως είπε και ο πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστής πρωθυπουργός μας.
Η χθεσινή μέρα ήταν ιδιαίτερα οδυνηρή, πολύ περισσότερο που την προηγούμενη είχα την τύχη, μαζί με κάποιους από σας, να βιώσω μια κατάσταση ψυχικής ανάτασης.
Από μια φυσική άρνηση απέφυγα να παρακολουθήσω την εξέλιξη της επικαιρότητας (το αποτέλεσμα , άλλωστε, ήταν προδιαγραμμένο και αναμενόμενο) και κατέφυγα, για παρηγοριά και στήριξη στο σοφό ποιητή.
Γι΄ αυτό συγχωρήστε μου την πληθώρα των παραπομπών.
«Είναι βαρύ και δύσκολο, δε μου φτάνουν οι ζωντανοί•
πρώτα γιατί δε μιλούν, κι ύστερα
γιατί πρέπει να ρωτήσω τους νεκρούς
για να μπορέσω να προχωρήσω παρακάτω.»
………………………………………………………………
«Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε.
Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε.
Αγαπήσαμε και βρήκαμε τη στάχτη.
Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας.
Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη...»
Σοφιστής
Φίλτατε Σοφιστή,
ΑπάντησηΔιαγραφήσυμμεριζόμαστε όλοι φαντάζομαι την οδύνη για το κατάντημά μας. Πρέπει να επιστρατεύσουμε μεγάλη δύναμη ψυχής αλλά και όσο χιούμορ μας απομένει για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες.
Σας στέλνω ένα προσωπικό μου κείμενο, που γράφτηκε σε ανύποπτο(;) χρόνο, τότε που ο Γ. Α. Π. ανακοίνωνε την προσφυγή μας στο Δ. Ν. Τ. από το Καστελόριζο - τι τούμελε του άμοιρου νησιού - τότε που μίλαγε για γνωστά νερά και για την νέα Οδύσσεια του Ελληνισμού και την ρότα για την Ιθάκη. Το έστειλαν κάποιοι συνάδελφοι στο γραφείο του πρωθυπουργού κι ακόμα περιμένουν την απάντηση που τους υποσχέθηκαν:
«Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσε να ‘ναι μακρύς ο δρόμος …»
Κ. Καβάφης, Ιθάκη.
Κύριε Διευθυντά,
Πολλές φορές μπήκα τον τελευταίο καιρό στον πειρασμό να σχολιάσω την τρέχουσα επικαιρότητα, αλλά κάτι μέσα μου με απέτρεπε να το κάνω. Όμως οι δηλώσεις του αξιότιμου κ Πρωθυπουργού μας, την περασμένη Παρασκευή 23 τρέχοντος, από το Καστελόριζο, σχετικά με την προσφυγή της χώρας μας στο Δ. Ν. Τ. – πέρα από το πολιτικό και οικονομικό περιεχόμενο τους, που αφήνω να το κρίνουν και να το σχολιάσουν άλλοι ειδικότεροι από εμένα – με ωθούν σε μια σειρά από σκέψεις και συλλογισμούς που θα ήθελα να τις κοινοποιήσω στον ίδιο. Κι επειδή δεν τα πολυκαταφέρνω με τα ηλεκτρονικά μέσα για να του τις στείλω με e-mail και τα παρεμφερή, θα καταχραστώ λίγο την φιλοξενία σας και θα τα μοιραστώ και μαζί σας αλλά και με τους αναγνώστες σας. Άλλωστε θεωρώ ότι μας αφορούν όλους.
Λοιπόν κ. Πρόεδρε της Κυβέρνησής μας θα ήθελα να σας υπογραμμίσω ότι η αναφορά σας στην «…νέα Οδύσσεια για τον Ελληνισμό κλπ….» υπήρξε κατ’ ελάχιστον ατυχής.
Όλοι γνωρίζουμε ότι η πρώτη Οδύσσεια διήρκεσε μια τουλάχιστον δεκαετία, που ακολούθησε την πρώτη δεκαετία του παραλογισμού της Ιλιάδας, μιας χίμαιρας ενός υπερφύαλου ηγέτη για τις ερωτικές αστοχίες του αδελφού του. Και καλά, αυτές οι τυχάρπαστες επιδιώξεις του Αγαμέμνονα τις πλήρωσαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι αγόγγυστα, στην προσδοκία μιας λείας – που αποδείχτηκε άνθρακας. Η δεύτερη όμως δεκαετία σημαδεύτηκε από μια σειρά από αστοχίες – που κατά σύμπτωση – μου θυμίσατε με την αναφορά σας για την ρότα προς Ιθάκη και τα χαρτογραφημένα νερά.
Δεν νομίζω να πιστεύετε ότι ο Δυσσέας, ο πολυμήχανος, δεν ήταν καλός καπετάνιος; Ούτε ότι δεν ήξερε τα …νερά. Παρ’ όλα αυτά γύρισε μετά από δέκα χρόνια γιατί – από τότε υπήρχε η κάλυψη της εξουσίας και των λαθών της από τα media (λέγε με Όμηρο) – κάποιοι στο πλήρωμα έκαναν του κεφαλιού τους (τι σύμπτωση!).
Το γεγονός είναι ότι χρειάστηκαν δέκα συναπτά έτη για να γυρίσει. Και τι βρήκε;
Τη χώρα του ρημαγμένη από τους τριακόσιους, που για είκοσι χρόνια που έλειπε είχαν φροντίσει να την ξεπουπουλιάσουν. Και καλά, αυτός τουλάχιστον τόλμησε και τιμώρησε τους τριακόσιους – άσχετα αν αυτό δεν βελτίωσε σε τίποτα την κατάσταση στην Ιθάκη τόσο που αναγκάστηκε να … φύγει μακριά της σε χώρα που δεν ήξερε από θάλασσες και … νερά.
Γι αυτό σας λέω κ. Πρόεδρε, η αναφορά σας στην Οδύσσεια ήταν μάλλον ατυχής. Την πραγματική Οδύσσεια την ζούμε καθημερινά όλοι οι σύγχρονοι Έλληνες πολύ πριν την ανακαλύψετε εσείς. Και τα συμπεράσματά μας έχουν εξαχθεί χρόνια τώρα.
Όσο για τα γεγονότα και τα λοιπά, τα νούμερα και τις εξελίξεις, κάθε ομοιότητα είναι εντελώς συμπτωματική.
Α! και κάτι τελευταίο, για να μην ξεχνάμε : Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΕ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΙΘΑΚΗ. ΤΟΝ ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΟΙ ΦΑΙΑΚΕΣ. ΚΙ ΑΠΌ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΟΥ – ΑΠ’ ΑΥΤΟΥΣ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΨΑΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑΝ – ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΕ ΚΑΝΕΙΣ!
Χανιά, 25/04/2010.
Μανόλης Πουλής.
Μανόλη
ΑπάντησηΔιαγραφήσ΄ευχαριστώ πολύ, εξαιρετικό το κείμενο και αν μου επιτρέπεις θα το προσυπέγραφα.
'Εχεις δίκηο για το χιούμορ που πρέπει να επιστρατεύσουμε στις δύσκολες αυτές ώρες.
Όσον αφορά το Καστελόριζο (και τους σχετικούς συνειρμούς που σηματοδοτεί) εύχομαι να περιορισθούν, αποκλειστικά, στην οικονομική καταστροφή που βιώνουμε.
Φοβάμαι και άλλες (ανεπανόρθωτες) απώλειες.
Δεν θέλω να γράψω περισσότερα, αρκετά το βαρύναμε.
Εύχομαι να διαψευστώ.
Υ.Γ. 1. Καλά κάνεις και δεν περιμένεις απάντηση.
Υ.Γ. 2. Όποιος θέλει να φτιάξει λίγο τη διάθεσή του, ας δει τή σημερινή γελοιογραφία του Στάθη στην Ελευθεροτυπία. Όπως πάντα εξαιρετικός (μπορείτε να τη δείτε και ηλεκτρονικά, όμως πιστεύω ότι πρέπει να στηρίξουμε μία εφημερίδα που απειλείται με κλείσμο, γιατί έχει διαφορετική άποψη)
Με κάνετε περήφανο που σας είχα συμμαθητές. Μπράβο και στους τρεις για τις απόψεις τους που με τόση γλαφυρότητα αποτυπώνουν τις σκέψεις όλων μας.
ΑπάντησηΔιαγραφή