Σήμερα που η ατμόσφαιρα είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά αποπνικτική, έχουμε ανάγκη να ακουμπήσουμε στις γνήσιες πνευματικές μορφές του τόπου.
Σαν σήμερα πριν 17 χρόνια έφυγε από κοντά μας ο Μάνος Χατζιδάκης
Οδυνηρή η φυσική απουσία του όμως είναι πάντα κοντά μας όχι μόνο με τη μουσική του, αλλά και με το ήθος που επέδειξε σε όλη του τη διαδρομή.
Ας αφήσουμε τον ίδιο να μας μιλήσει για το έργο του.
«Δεν είναι το τραγούδι μου απλοϊκό κι ευχάριστο σαν το τενεκεδένιο σήμα μιας πολιτικής παράταξης ή ενός αθλητικού συλλόγου. Δεν κολακεύει τις συνήθειές σας ούτε και διασκεδάζει την αμηχανία σας, την οικογενειακή σας πλήξη ή την ερωτική σας ανεπάρκεια. Δεν είναι το τραγούδι μου μονόφωνη αρτηρία ούτε μια πολυφωνική και λαϊκή υστερία. Είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο μ' απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες...»
Σοφιστής
Σοφιστής
Μία διευκρίνηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗμέρα θανάτου είναι η 15η Ιουνίου (1994) και όχι η σημερινή που αναρτήθηκε το θέμα.
Ομως δεν νομίζω ότι αλλάζει κάτι επί της ουσίας.
Επίσης ευχαριστώ την αρχισυνταξία για την προσθήκη της φωτογραφίας.
Σοφιστής
Στεκόμαστε ευλαβικά στη μνήμη του Μάνου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πρόκειται να ξεχάσουμε ποτέ ότι μεγαλώσαμε με τα τραγούδια του.
Δημοτικό Σχολείο πηγαίναμε όταν πρωτακούστηκαν το «Φέρτε μου ένα μαντολίνο , για να δείτε πως πονώ», από τη βραχνή φωνή της Ζωής Φυτούση , «Ο ταχυδρόμος πέθανε» από την εκπληκτική Νάνα Μούσχουρη και πολλά άλλα…
Είμαστε πολύ τυχεροί που οι πρώτες μελωδίες του μας συντρόφευσαν τα χρόνια της νιότης μας, τότε που υπήρχαν ιδανικά και οράματα ενώ ακόμα και τώρα – που πέρασαν τα χρόνια - εξακολουθεί να μας συγκινεί και να μας συγκλονίζει το σύνολο του έργου του..
Παράλληλα ο Μάνος με το ήθος του , τη δύναμη του λόγου και προπαντός τις πράξεις του μας δίδαξε δημοκρατία και ελευθερία!
Αλήθεια πόσο φτωχοί θάμασταν, εάν δεν υπήρχε ο Μάνος!
και μόνο που το 86 τα έβαλε με το βούρκο πασόκ-
ΑπάντησηΔιαγραφήαυριανής φτάνει να του είμαστε ευγνώμονες για πάντα.δεν τον ακούσανε οι πολλοί.αυτό το βούρκο ζούμε τώρα.
Σπύρο πολύ σωστά το επισημαίνεις (παίρνοντας προφανώς την ιδέα από το Ρινοκερο του Ιονέσκο) είχε τολμήσει (χρειαζόταν πολυ θάρρος τότε) να μιλήσει για το πρόσωπο του τέρατος που όταν παύει να μας ενοχλεί γίνεται το δικό μας πρόσωπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πρέπει όμως να συνδέεις τον Αυριανισμό με μία παράταξη, αφού όχι μόνο δεν αφορά το σύνολο του συγκεκριμένου κόμματος (τον δοκίμασε άλλωστε στο πετσί του, με τον πιο χυδαίο τρόπο, λίγο αργότερα) αλλά ούτε και αποτελούσε και αποκλειστικό του προνόμιο, αφού ο Αυριανισμός σαν νοοτροπία (δυστυχώς) διαπερνά οριζόντια ολόκληρο το πολιτικό μας φάσμα.
Ο Χατζιδάκης είχε πάντα το θάρος και τη δύναμη να μη διαπραγματεύεται τις αξίες του και να τις υπερασπίζεται πληρώνοντας το τίμημα.
Μπορείτε να αναζητήσετε στα αρχεία της ΕΡΤ την εκπομπή από τη σειρά Παρασκήνιο που αναφέρεται στα χρόνια του Τρίτου Προγράμματος και τις σχετικές συγκρούσεις που οδήγησαν στην αποπομπή του.
Σοφιστής