Είναι ίσως (κατά μερικές μέρες) καθυστερημένο, αλλά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πάντα επίκαιρο.
Την (όψιμη) σκέψη μου τη δημιούργησε η παράθεση, σε στήλες συγγενικών ιστοσελίδων, των θεμάτων έκθεσης στις εισαγωγικές (κάποτε) εξετάσεις μας.
Σήμερα θα μπορούσαμε να βάλουμε ένα θέμα για έκθεση ιδεών;
(Εάν ναι) θα πρότεινα το ακόλουθο:
"Το την πόλιν σοι δούναι, ουτ΄ εμόν εστίν, ούτ΄ άλλου των κατοικούντων ενταύθα, κοινή γαρ γνώμη, πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν, μη φειδόμενοι της ζωής ημών"
(δυστυχώς οι γνωστοί τεχνικοί λόγοι δεν μου επιτρέπουν να διατηρήσω τα σημεία στίξης).
Εν πάσει περιπτώσει το "θέμα" θα πρέπει να συνοδεύεται με το ερώτημα:
Ποιούς συνειρμούς μας δημιουργεί και πόσο επίκαιρο είναι σήμερα;
Σοφιστής
Απόλυτα επίκαιρο το θέμα και ιδιαίτερα σήμερα που ο Γιούνγκερ – όπως είπε στην ομιλία του ο Μίκης Θεοδωράκης χθες στα Προπύλαια – «μας προετοιμάζει για τα χειρότερα. Επειδή δεν έχουν εμπιστοσύνη ότι θα ξεπληρώσουμε τα χρέη μας ,προτείνει να διοριστεί από την Ευρώπη μια Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για την ολοκληρωτική εκποίηση του εθνικού μας πλούτου».
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ 29η Μαΐου ήταν μόλις προχθές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα μαθήματα ιστορίας για την Πόλη και τον Κων/νο Παλαιολόγο, ο ΓΑΠ ήταν ΑΠΩΝ.
Ότι έκαναν οι Σταυροφόροι το 1204 και οι Τούρκοι το 1453 γίνεται και σήμερα. Η διαφορά βρίσκεται στα λόγια του Παλαιολόγου που δεν παρέδωσε την Πόλη σώζοντας σαν αντάλλαγμα τη ζωή του και τη ζωή των κατοίκων της.
"Ουτ' εμόν εστί...".
Χρειάζεται πίστη και εθνική περηφάνεια για να αποτολμήσεις το .."αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν"...
Τώρα, ήταν λύκοι, έφκειασες κι' αρκούδια. 'Ολα τα είχαμεν, σπιγούνους δεν είχαμεν• τώρα έγειναν οι περισσότεροι 'Ελληνες. Και δεν έγιναν μόνοι-τους, τους κάνεις η Εξοχότη σου, ο Βιάρος, ο Αγουστίνος δίνοντάς τους βαθμούς, θέσες, χρήματα, βαργειές πλερωμές ανθρώπων οπού δεν έχουν δικαιώματα. "Των αγωνιστών πολλών τους λέτε• ""Σύρτε διακονέψετε"". Τότε όλοι θα γένουν " σπιγούνοι. Κι' αυτό το σκολείον θα φάγη την λευτερία μας• κι' αυτείνη την λευτερίαν, Κυβερνήτη μου, δεν την ηύραμεν εις το σοκάκι και δεν θα μπούμεν εύκολα πίσου εις του αυγού το τζόφλιο• ότι δεν είμαστε πουλάκι να χωρέσουμεν πίσου, εγίναμε πουλί και δεν χωρούμεν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπομνημονεύματα Μακρυγιάννη.
Δεν είναι πολύς ο χρόνος μόλις 4ες γενεές.
Όχι πολύ πριν το τέλος, λέει.
ΑπάντησηΔιαγραφήὍσοι ἔχουν τὴν τύχη μας σήμερον εἰς τὰ χέρια τους, ὅσοι μᾶς κυβερνοῦν, μεγάλοι καὶ μικροί, καὶ ὑπουργοὶ καὶ βουλευταί, τὄχουν σὲ δόξα, τὄχουν σὲ τιμή, τὄχουν σὲ ἱκανότη τὸ νὰ τοὺς εἰπῇς ὅτι ἔκλεψαν, ὅτι πρόδωσαν, ὅτι ἤφεραν τόσα κακὰ εἰς τὴν πατρίδα.[11] Εἶναι ἄξιοι ἄνθρωποι καὶ τιμῶνται καὶ βραβεύονται. Ὅσοι εἶναι τίμιοι κατατρέχονται ὡς ἀνάξιοι τῆς κοινωνίας καὶ τῆς πολιτείας.
Αὐτὰ δὲν τὰ λέγω ἐγὼ μοναχός, τὰ λέγει ὅλο τὸ κοινὸ καὶ οἱ 'φημερίδες. Κι' ὅσα σημειώνω τὰ σημειώνω γιατί δὲν ὑποφέρνω νὰ βλέπω τὸ ἄδικον νὰ πνίγῃ τὸ δίκιον. Διὰ 'κείνο ἔμαθα γράμματα εἰς τὰ γεράματα καὶ κάνω αὐτὸ τὸ γράψιμον τὸ ἀπελέκητο, ὅτι δὲν εἶχα τὸν τρόπον ὄντας παιδὶ νὰ σπουδάξω˙ ἤμουν φτωχὸς κ' ἔκανα τὸν ὑπερέτη καὶ τιμάρευα ἄλογα κι' ἄλλες πλῆθος δουλειὲς ἔκανα νὰ βγάλω τὸ πατρικό μου χρέος, ὁποῦ μᾶς χρέωσαν οἱ χαραμῆδες[12], καὶ νὰ ζήσω κ' ἐγὼ σὲ τούτην τὴν κοινωνίαν ὅσο ἔχω τ' ἀμανέτι[13] τοῦ Θεοῦ εἰς τὸ σῶμα μου.
Σε σχέση με το θέμα της έκθεσης έχω να πω ότι δεν ανήκει σε άλλες εποχές, ανήκει σε άλλο σύμπαν. Εδώ φτάσαμε ο τελευταίος δημόσιος υπάλληλος να θεωρεί τα δημόσια αγαθά ιδιοκτησία του και άλλος να κατεβάζει διακόπτες, άλλος να απαγορεύει την είσοδο στους αρχαιολογικούς χώρους κλπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπομένως γιατί να μας παραξενεύει που πρωθυπουργοί και υπουργοί θεωρούν τη χώρα ιδιοκτησία τους και την πουλάνε όποτε θέλουν και όπως θέλουν.
Προβληματίστηκα ιδιαίτερα εάν έπρεπε να θέσω ένα τέτοιο θέμα συζήτησης. Οι ενδοιασμοί μου προέρχονταν από το φόβο μήπως εισάγω "πολιτικά δαιμόνια" σε μία στήλη όπου πρέπει να αποφεύγονται θέματα που ίσως διχάζουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως τελικά έκρινα πως στην Ελλάδα συγχέουμε την πολιτική με τον κομματισμό και πως τελικά η πολιτική και η ενασχόληση του ΠΟΛΙΤΗ με τα κοινά είναι αναπόφευκτη (αφού όλες μας οι επιλογές είναι πολιτικές, κατεξοχήν δε πολιτική -αλλά και ατιμωτική κατά τους προγόνους μας είναι η ιδιώτευση-).
Εάν λοιπόν προσεγγίσουμε τα μεγάλα προβλήματα του σήμερα, όχι με κομματική αντίληψη, αλλά με οδηγό τη στάση (σε ανάλογες περιπτώσεις) σημαντικών μορφών του παρελθόντος νομίζω ότι μόνο διχαστική δεν μπορεί να είναι αυτή η στάση.
Εχει γίνει μεγάλη συζήτηση για το αν η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Θεωρώ πως όχι. Δεν μπορεί να επαναλαμβάνεται γιατί είναι πάντοτε παρούσα, με την έννοια ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν και συνεπώς ούτε τα κίνητρα και οι συμπεριφορές τους.
Ο άγιος Κωνσταντίνος Παλαιολόγος (παρενθετικά αυτός πρέπει να είναι ο άγιος και όχι ο άλλος ο κατά συρροή δολοφόνος που ανακήρυξε η εκκλησία μας)παρέλαβε μία "αυτοκρατορία" που ήταν κυριολεκτικά ένα πουκάμισο αδειανό (λίγες χιλιάδες κάτοικοι, σε μία -κατά το μεγαλύτερο μέρος της- ερημωμένη πόλη) εξαιτίας εγκληματικών σφαλμάτων των ηγεσιών της, του ίδιου του λαού της, αλλά και τρίτων (ορθά Θανάση επισημαίνεις τις Σταυροφορίες και το 1204, που όμως είναι και το ορόσημο της αναγέννησης του ελληνικού έθνους- Γένους όπως ορθότερα εμείς το είπαμε).
Η άλωση ήταν αναπόφευκτη και η "ρεαλιστική" στάση θα ήταν να παραδώσει την πόλη, αποφεύγοντας μία "άσκοπη" αιματοχυσία.
Επέλεξε να μείνει όρθιος και να πεθάνει θεωρώντας ότι δεν μπορούσε να παραδώσει ότι δεν του ανήκε.
Ηταν πράγματι άσκοπη η θυσία;
Αυτή η θυσία θέρμανε την πίστη του λαού σε όλα τα χρόνια της σκλαβιάς και έδωσε την ευκαιρία στο Μεγάλο Θεόδωρο Κολοκοτρώνη (αυτός ο αναλφάβητος) να δώσει μαθήματα Διεθνούς Δικαίου στο Γάλλο ναύαρχο, όταν του είπε ότι στασίασε κατά της οθωμανικής νομιμότητάς, λέγοντάς του το περίφημο "ο Βασιλιάς μας δεν υπόγραψε ποτέ συνθήκη και είχαμε πάντα δύο άπαρτα κάστρα το Σούλι και τη Μάνη"
Σήμερα φθάσαμε στη γνωστή κατάσταση, για μια σειρά από λόγους,που έχουν να κάνουν με την παγκοσμιοποίηση και το ρόλο του παγκόσμιου ληστρικού χρηματιστηριακού κεφαλαίου, όμως το δικό μας έγκλημα βρίσκεται στο ότι διαπράξαμε το πρώτο από τα επτά (κατά Γκάντι) αμαρτήματα και συγκεριμένα ότι επιδιώξαμε πλούτο χωρίς εργασία.
Ομως στη δεινή θέση που βρισκόμαστε πρέπει να θυμηθούμε ότι δεν είναι δικά μας για να τα παραδώσουμε.
Σοφιστής
Υ.Γ. και για να φαιδρύνουμε λίγο το πράγμα, αλλά και να μην ξεχνιόμαστε, σήμερα είναι επέτειος (2 Ιουνίου 1971).
Στον αγαπητό Γ.Κ. του οποίου συμμερίζομαι την αγανάκτηση έχω μόνο να παραθέσω το δόγμα του Ηράκλειτου
ΑπάντησηΔιαγραφή"Εις εμοί μύριοι, εάν άριστος ήι"
Σοφιστής
Τριακόσιοι πουλημένοι, ο ΠΑΟ δεν πεθαίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήProvocator