O καθηγητής Δρ Wassa Κατάρ με Νόμπελ Οικονομίας εξηγεί πώς να σκεφτόμαστε
για την τρέχουσα οικονομία:
1) Αν τον Ιανουάριο του 2010 είχατε επενδύσει 1000 ευρώ σε μετοχές της Royal
Bank of Scotland, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες στη Βρετανία, θα είχατε τώρα
29 ευρώ!
2) Αν τον Ιανουάριο του 2010 είχατε επενδύσει 1000 ευρώ σε μετοχές της Lehman
Brothers, θα είχατε τώρα 0 ευρώ!
3) Αλλά αν τον Ιανουάριο του 2010 είχατε ξοδέψει 1.000 ευρώ σε καλό κόκκινο
κρασί (όχι μετοχές) και είχατε καταναλώσει ήδη όλα αυτά, θα είχατε 46 ευρώ σε
άδεια μπουκάλια!
Συμπέρασμα:
Στο σημερινό οικονομικό σενάριο είναι προτιμότερο να κάθεστε και να απολαμβάνετε
πίνοντας ένα πολύ καλό κρασί.
Έτσι φίλε μου θα ζήσεις:
- Λιγότερο λυπημένος
- Λιγότερο αγχωμένος
- Πιο ευτυχισμένος!
Σκεφτείτε το και επενδύστε στην χαρά της ζωής!
elpinor elpinor
Εξαιρετικά αφιερωμένο σ' αυτούς που έπιασαν το νόημα της ζωής: Σπύρο, Λεωνίδα, Γιάννη και Μήτσο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ Πιέστε και κανά ποτήρι πάρα πάνω , για όσους δεν έρθουν στην Νυμφασία (4/8)
Πήραμε το εξής μήνυμα:
ΑπάντησηΔιαγραφήTελικά...."in vino veritas".
Αντώνης
H διαχείριση του blog κρίνει πολύ ενδιαφέρουσες τις πάρα κάτω απόψεις του Αντώνη και της Αίθουσας Μάνος Κατράκης , πάνω σε θέματα της άμεσης επικαιρότητας , και τις αναρτά σαν σχόλια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημειώνεται ότι οι σκέψεις αυτές περιέχονται σε emails, που κοινοποιήθηκαν σε 10 συμμαθητές μας.
Επειδή, εδώ που βρίσκομαι, η ασύρματη σύνδεση είναι προβληματική, δεν είχα τη δυνατότητα να συμμετάσχω στα τόσο ενδιαφέροντα mail σας. Θα προσπαθήσω να συνοψίσω τις απαντήσεις μου, κατά το δυνατόν στα περισσότερα.
1. Mexico: Πραγματικά σατανική η απόκρυψη αυτής της πρωτοφανούς διαδήλωσης. Έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Με προβληματίζει έντονα η παγκόσμια επιβολή του καπιταλισμού, και περισσότερο ακόμα, ο τρόπος που θα μπορούσε να ανατραπεί στις μέρες μας.
2. Apurimac: Συγκινητικό το ταγκό των Apurimac. Ας μην ξεχνούμε ότι οι Αργεντίνοι είναι κατ εξοχήν φιλέλληνες. Ο απελευθερωτής τους από τους Ισπανούς, στρατηγός San Martin (1821!), ήταν απ`τους πρώτους που αναγνώρισε το ελληνικό κράτος, αμέσως μετά τη δική μας επανάσταση του 21. Υπάρχει δε, εδώ και χρόνια, έδρα της νέας ελληνικής γλώσσας και φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Buenos Aires. Σημειωτέον ότι εκεί δίδαξε και η Δανάη (ερμηνεύτρια των τραγουδιών του Αττίκ). Στη Θεσ/νίκη, όταν σπούδαζα Πολ. Μηχ/κός (1970 - 1974), γνώρισα 8 Αργεντίνους που είχαν έρθει στο Πανεπιστήμιο για να μάθουν καλύτερα τα ελληνικά και να ζυμωθουν με την κουλτούρα μας, όπως έλεγαν. Στη δε Γερμανία, στις πρώτες σπουδές μου, απέκτησα πολλές δεκάδες λατινοαμερικάνων φίλων. Όλοι τους μιλούσαν με αγάπη για την Ελλάδα. Στο δε οικοτροφείο που έμενα (σύμπλεγμα πολλών κτηρίων) υπήρχαν 2000 φοιτητές από 65 χώρες. Οι πιο ένθερμοι φιλέλληνες ήταν οι Λατινοαμερικάνοι και οι περισσότερο ανθέλληνες, οι Εβραίοι και οι Πέρσες (εκτός των Γερμανών φυσικά).
3.Όσον αφορά την ελληνική γλώσσα, θα επαναλάβω συνοπτικά όσα κατά καιρούς σας κοινοποίησα:
α.Κρίνω απαραίτητη τη διδασκαλία των αρχαίων, σ`όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης (απ` τις 2 τελευταίες τάξεις του Δημοτικού, μέχρι το τέλος του Λυκείου)
β.Λέω όχι στην κατάργηση του πολυτονικού. Η γλώσσα είναι ζωντανός οργανισμός και η εξέλιξή της δεν επιβάλλεται με προεδρικά διατάγματα.Η γλώσσα μας, είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε ως έθνος.Θα έπρεπε, κύριο μέλημα ΟΛΩΝ των πολιτικών παρατάξεων, να είναι η διαφύλαξη αυτής της παρακαταθήκης μας, πράγμα που, δυστυχώς, δεν βλέπω να συμβαίνει. (Ο Κίσσινγκερ είχε πεί: για να εξαφανίσουμε ένα έθνος πρέπει να εξαφανίσουμε πρώτα τη γλώσσα του). Εδώ οι Καλάς στο Πακιστάν και οι ελληνόφωνοι της κάτω Ιταλίας διατηρούν τόσα ελληνικά στοιχεία και τόσες λέξεις μας, και μεις υπονομεύουμε τον εαυτό μας, την ύπαρξή μας; (όρα Διαμαντοπούλου). Και κάτι άλλο παράξενο, που δεν μπόρεσα να εξηγήσω, ούτε να πάρω κάποια πειστική απάντηση: Στην ανατολική επαρχία της Κούβας Oriente, και συγκεκριμένα στην πρωτεύουσά της Santiago de Cuba, σχεδόν τα μισά απ`τα ανδρικά ονόματα είναι αρχαία ελληνικά! Είναι ενδιαφέρον, απόγονοι μαύρων σκλάβων οι περισσότεροι, να σου συστήνονται σαν Αριστείδης, Ιππόλυτος, Πολύφημος (!), Όμηρος, Πλάτων κλπ.
Αντώνης.
Με αφορμή την παρέμβαση του Αντώνη, θα κάνω κάποια πρώτα σχόλια:
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Ο χώρος των media ελέγχεται ανέκαθεν από την κυρίαρχη τάξη. Έτσι δεν είναι περίεργο ότι "απεκρύβει" το γεγονός της διαδήλωσης στο Μεξικό. Η λογική της παρουσίασης των γεγονότων είναι ότι "η κυβέρνηση πράττει" κι επομένως ότι πράττει η κυβέρνηση είναι το προβλητέο. Τα υπόλοιπα κατά το πόσο ενισχύουν αυτή την δράση. Πως θα ανατραπεί αυτή η κατάσταση; Δεν υπάρχει γενική λύση αλλά ένα είναι σίγουρο: λύση υπάρχει! θα σας θυμίσω τους "ψιθυριστές" επί χούντας, αυτούς δηλαδή που διέσπειραν κατά το καθεστώς "ψευδείς" ειδήσεις και που ήταν "εχθροί της επαναστάσεως" και μάλιστα οι πλέον επικίνδυνοι.
2. Δεν υπάρχουν "φιλλέληνες" ή "ανθέλληνες" σε επίπεδο κόσμου, του απού λαού. Οι λαοί "ακολουθούν" την κυρίαρχη πολιτική άποψη των καθεστώτων τους. Σκεφτείτε εμάς του Έλληνες: εχθροί προαιώνιοι οι Τούρκοι! Γιατί; Η ορθόδοξη εκκλησία τον 15ο αιώνα προτιμούσε το "οθωμανικό φακιόλιο" από την παπική τιάρα (δεν εξετάζω το σωστό ή λάθος, αλλά την κυρίαρχη επιλογή). Το ίδιο και οι Ιταλοί και Γερμανοί με τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, ή οι Βούλγαροι - που σημειωτέον είχαν "προσκληθεί" από τους Βυζαντινούς σαν μισθοφόροι στον αυτοκρατορικό στρατό και μετέπειτα το "έγκλημα" του Βασιλείου Β του επωνομαζόμενου "Βουλγαροκτόνου" και άλλα παρεμφερή.
Οι Λατινοαμερικάνοι όντως έχουν μια "συμπάθεια" προς την ελληνική σκέψη και φιλοσοφία. δεν μπορώ να επιβεβαιώσω την πληροφορία το Αντώνη σχετικά με το Σαντιάγο της Κούβας αλλά σίγουρα στην Βραζιλία τα αρχαία ελληνικά ονόματα είναι από τα πιο προσφιλή (π.χ. ο μακαρίτης πια Socrates).
3. Συμφωνώ με τον Αντώνη για την χρήση του πολυτονικού και την επαναφορά των αρχαίων Ελληνικών σ' όλη την εκπαιδευτική κλίμακα. Σωτήρη, επικαλείσαι την απαλλαγή των νεοελλήνων από "γελοίους κανόνες" κι εγώ αναρωτιέμαι ότι εφ' όσον οι τόνοι και τα πνεύματα εφευρέθηκαν για να "εξυπηρετήσουν" την ορθή προφορά της γλώσσας μας από τους μη έλληνες χρήστες πως θα μπορούσαν και οι νεοέλληνες να αντιληφθούν αισθητικές έννοιες της γλώσσα, όπως π. χ. η μετάπτωση από ψιλό σε δασύ σύμφωνο (το "π" σε "φ", το "κ" σε "χ" και το "τ" σε "θ") σε συναιρετικές καταστάσεις που προσδίδουν το εύηχον της γλώσσας μας. Π. χ. λέμε "καθ' ολοκληριαν" αντί "κατ' ολοκληρίαν", λέμε "εφίδρωση" - μέρες που είναι - αντί για "επίδρωση" κ. ο. κ.. Ή την υ΄παρξη του διπλού "ρ" σε σύνθετες λέξεις όπου η δεύτερη αρχίζει από " ρ", π. χ. η λέξη "επιρροή", ή "απόρρητος" κ. ά.
(συνεχίζεται)
Η "σύγχηση" που προκλήθηκε από την πιθανή κατάργηση των "ισόηχων" φωνηέντων πηγάζει από την φθογγική εκφορά τους και όχι από την εννοιολογική γραπτή αποτύπωσή τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον προφορικό λόγο όντως τα φωνήεντα είναι πέντε (5), αυτά που αποδίδουν τους φθόγγους "α", "ε", "ι", "ο" και "ου". Στο θέατρο π. χ. μια από τις πιο διαδεομένες ασκήσεις για την έκταση της "διαφραγματικής αναπνοής" είναι η εκφορά σε συνδυασμό, των πέντε φθογγικών φωνηέντων με ένα από τα "ένρινα" (μ,ν), "υγρά" (λ,ρ) ή "συρριστικά" (σ, ζ, ξ, ψ,) σύμφωνα σε επαναλαμβανόμενους φθόγγους (όπως "λα", "λε", "λι", "λο", ή "λου", ή "να", "νε", "νι", "νο", "νου" κ. ο. κ.). Αντίθετα η χρήση των επτά φωνηέντων αλλά και των διφθόγγων παρά τις "ενστάσεις" της Ερασμιακής προφοράς του αρχαίου ελληνικού λόγου - που πηγάζουν πάλι από μια μαθηματικά καρτεσιανή λογική ανάλυσης - προσδίδουν στις λέξεις ιδιαίτερο νόημα παρά το ομόηχό τους.
Στην Κρήτη μου δόθηκε η ευκαιρία να παρατηρήσω την "ακρίβεια" έκφρασης της γλώσσας μέσα από την μετάπτωση των φωνηέντων. Λέμε π. χ. την λέξη "εκεί" σε δυο παραλλαγές: "εκειά" και εκειέ". Η πρώτη προσδιορίζει την θέση που μπορούμε άμεσα να προσεγγίσουμε η δεύτερη εκείνη την θέση που πιθανόν να μην προσεγγίσουμε ποτέ!
Και βέβαια - όπως προσδιορίζει ο Αντώνης το θέμα είναι βαθύτατα πολιτικό και εδώ πρέπει να αντιτάξουμε μια σθεναρή αντίσταση στον εκφυλισμό μιας τόσο εκλεπτυσμένης γλώσσας όπως η ελληνική.
Αίθουσα Μάνος Κατράκης
Μανόλης Πουλής
παίδες μην ανησυχείτε,καλό κόκκινο κρασί θα έχουμε στις 29/9,παραγωγής λεωνίδα.
ΑπάντησηΔιαγραφή