Πολλές ευχές
για χαρούμενο και δημιουργικό το
2012 !
και
Χρόνια Πολλά !
στους συμμαθητές μας
ΖΥΓΟΥΡΑ, ΚΑΛΤΣΑ, ΛΙΑΓΚΟ,ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟ,
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ & ΨΥΧΑΡΗ.
ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟ & ΨΥΧΑΡΗ.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ:
Ο Άγιος Βασίλειος, γεννημένος το 330μ.Χ. στη Νεοκαισάρεια του Πόντου, έμελλε να γίνει Μέγας πνευματικός διδάσκαλος και κορυφαίος θεολόγος και Πατέρας της Εκκλησίας, αφού η χριστιανική του ανατροφή και η πνευματική του πορεία τον οδήγησαν στην Θεία θεωρεία του Αγίου Ευαγγελίου, και στην αυστηρή ασκητική ζωή, παράλληλα με το ποιμαντικό, παιδαγωγικό και φιλανθρωπικό του έργο.
Βοηθούσε πάντοτε τους αδικημένους και κουρασμένους, τους πεινασμένους και τους αρρώστους, ανεξάρτητα από το γένος, τη φυλή και το θρήσκευμα. Έτσι το όραμά του το έκανε πραγματικότητα ιδρύοντας ένα πρότυπο και για τις μέρες μας κοινωνικό και φιλανθρωπικό σύστημα, τη «Βασιλειάδα». Ένα ίδρυμα που λειτουργούσε νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο και ξενώνας για την φροντίδα και ιατρική περίθαλψη των φτωχών αρρώστων και ξένων.
Απεβίωσε την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. σε ηλικία 49 ετών. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη και την Καθολική Εκκλησία την 1ην Ιανουαρίου.
ΧΡΟΝΙΑΣ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ ΠΑΝΤΑ ΥΓΕΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμμαθητές μου ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ νάχουμε και το δίσεκτο 2012 να διαψεύσει τις Κασσάνδρες. Να είναι μια τυχερή χρονιά για την χώρα μας και τον καθένα μας ξεχωριστά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στους εορτάζοντες Βασίληδες της Τάξης μας , τους οποίους περιμένουμε να έρθουν στην κοπή της πίτας μας. Περιμένουμε τόσο τους Αθηναίους όσο και τον ξενιτεμένο στη ...Βέροια Ψυχάρη !
Επιτέλους ... έφυγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ... φευ ... ήλθε!
Παρά την πιό πάνω έκφραση είμαι αισιόδοξος για το μέλλον, όχι στην κατεύθυνση μιας τύχης - ατομικής ή συλλογικής - αλλά στην προοπτική μιας συλλογικής δράσης που θα μας δώσει την δυνατότητα να αντιδράσουμε και να αντιμετωπίσουμε την λαίλαπα που μας ετοιμάζουν.
Χρόνια καλά σε όλους και ειδικότερα σ' εκείνους που γιορτάζουν σήμερα (και πιό ειδικά στον συγκατοικό μου).
Ελπίζω να σας δω στις 27 του μήνα.
Χθες μας μπήκε το 2012, στις 14/1 κλείνει χρόνο το Blog,στις 27 κόβουμε την πίτα, η Τρόϊκα είναι (και θα είναι ) ακόμα στην Ελλάδα, τον Μάρτιο γίνεται σύνοδος κορυφής,τον Ιούνιο περνάει η Αφροδίτη μπροστά από τον Ήλιο, στις 21-12-2012 Παρασκευή, ώρα 13:13 θα γίνει ευθυγράμμιση Γης Ηλίου και κέντρου του Γαλαξία...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι μιλάμε για "καλή" χρονιά;
Μόνο ο Μητσοτάκης δεν μας ευχήθηκε!
Να ευχηθώ λοιπόν "Carpe diem, quam minimum credula postero" ή (επί το Ελληνικότερον) ότι φάμε ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο κώλος μας (ΔΕΝ υπονοώ τίποτε για τον Δ. Αργυρό Εντάξει;)
Πιστός στα "μνημόσυνα" να υπενθυμίσω ότι, σαν σήμερα, το 1911, πέθανε ο Παπαδιαμάντης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε αρκετές τύψεις, γιατί πολλοί δεν καταλάβαμε, έγκαιρα, πόσο μεγάλος ήταν,κάνω αυτή την αναφορά και παραθέτω τέσσερα δικά του κείμενα.
α. Aπό το άρθρο του «Οιωνός» στην εφημερίδα «Ακρόπολις» (1η Ιανουαρίου 1896):
«Εις οιωνός άριστος. Αλλά τις έβαλεν εις πράξιν την συμβουλήν του θειοτάτου αρχαίου ποιητού; Εκ της παρούσης ημών γενεάς τις ημύνθη περί πάτρης;
Ημήνθυσαν περί πάτρης οι άστοργοι πολιτικοί, οι εκ περιτροπής μητρυιοί του ταλαιπώρου ωρφανισμένου Γένους; Αμυνα περί πάτρης δεν είναι αι σπασμωδικαί, κακομελέτητοι και κακοσύντακτοι επιστρατείαι, ουδέ τα σκωριασμένης επιδεικτικότητος θωρηκτά. Αμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και του πιθηκισμού, του διαφθείραντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.
Τις ημύνθη περί πάτρης; Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Και σήμερον, νέο έτος άρχεται. Και πάλιν τι χρειάζονται οι οιωνοί; Οιωνοί είναι τα πράγματα. Μόνον ο λαός λέγει: "Κάθε πέρσι καλύτερα". Ας ευχηθώμεν το αρχόμενον έτος να μη είναι χειρότερον από το έτος το φεύγον».
β. Απόσπασμα από το ιστορικής υφής μυθιστόρημά του «Οι έμποροι των εθνών», που διαδραματίζεται στο Αιγαίο Πέλαγος την εποχή της κυριαρχίας των Βενετών εν έτει 1199 (πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα «Μη Χάνεσαι», 5 Νοεμβρίου 1882 - 8 Φεβρουαρίου 1883).
«Τι εζήτει η Βενετία πέμπουσα τους στόλους τούτους εις το Αιγαίον; Ο,τι ζητεί ο σφαγεύς παρά του θύματος, τας σάρκας αυτού, ίνα κορέση την πείναν του. Διατί αι ιδιωτικαί αύται και κεκυρωμέναι με τα σήματα του Αγίου Μάρκου επιχειρήσεις; Διατί οι τοσούτοι εργολάβοι των κατακτήσεων, των ως διά δημοπρασίας εκτελουμένων;
Η Βενετία προσηγόρευεν εαυτήν Πολιτείαν, και είχεν υιούς τυράννους. Τοις έδιδε το χρίσμα της και τους έπεμπεν ίνα κατακυριεύσωσι της γης. Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου. Τότε και τώρα, πάντοτε η αυτή. Τότε διά της βίας, τώρα διά του δόλου... και διά της βίας.
Πάντοτε αμετάβλητοι οι σχοινοβάται ούτοι, οι Αθίγγανοι, οι γελωτοποιοί ούτοι πίθηκοι (καλώ δε ούτω τους λεγομένους πολιτικούς). Μαύροι χαλκείς κατασκευάζοντες δεσμά διά τους λαούς εν τη βαθυζόφω σκοτία του αιωνίου εργαστηρίου των».
γ. Από το εκτενές διήγημά του «Οι Χαλασοχώρηδες» (πρώτη δημοσίευση στην εφημερίδα «Ακρόπολις» 12-22 Αυγούστου 1892). Σ' αυτό καταγράφει τα εκλογικά ήθη της εποχής, την υφαρπαγή ψήφων με υποσχέσεις, ρουσφέτια, εκβιασμούς, περιγράφοντας παράλληλα κομματάρχες και υποψήφιους βουλευτές.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Ο Λάμπρος ο Βατούλας και ο Μανώλης ο Πολύχρονος είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, έταζαν "φούρνους με καρβέλια"... Πέφτουν με τα μούτρα στη λαδιά, ηξεύρουν πώς να κυνηγούν το πλιάτσικο...
Κατά την πρώτην σύνοδον της Βουλής, ο Γεροντιάδης εφρόντισε να διορίση εις μικράς ή μεγάλας θέσεις όλους τους ανεψιούς του, επτά τον αριθμόν, καθώς και δύο εξαδέλφους του και τρεις δεύτερους εξαδέλφους του, ως και δύο κουμπάρους, και τον υιόν της κουμπάρας του, και τον αδελφόν της υπηρετρίας του, και άλλους.
Κατά την δευτέραν σύνοδον κατώρθωσε να ακυρώση δικαστικώς όλα τα ενοικιαστήρια των οικιών των αντιπάλων του, ως δημοσίων γραφείων, και να ενοικιάση την μίαν οικίαν του ως επαρχείον, την άλλην ως ελληνικόν σχολείον, καθώς και της τρίτης μεγάλης παραθαλασσίας οικίας του, το μεν άνω πάτωμα ως εφορίαν, το δε κάτω πάτωμα ως λιμεναρχείον...
Κατά την τρίτην σύνοδον επρόφθασε κ' έβαλε δύο εκ των υιών του υποτρόφους δύο διαφόρων κληροδοτημάτων... Οσον δια την κόρην του, αυτήν την εισήγαγε εις το "Σκολειό της Αμαλίας", ως ασφαλέστερον... Και άλλα ακόμη θα κατόρθωνε, διότι η Βουλή εκείνη παραδόξως εφαίνετο έχουσα "μέρες απ' το Θεό" δια να ζήση. Δυστυχώς, και παρ'ελπίδα, διελύθη, τέταρτον μήνα της Γ' συνόδου άγουσα...
΄Ο,τι απετέλει την δύναμιν του Αλικιάδου ήτο ο πόθος υφ' ου εφλέγετο να φανή χρήσιμος εις την εκτέλεσιν των δημοσίων έργων της επαρχίας. Εν πρώτοις, υπήρχεν η εθνική οδός, η προκηρυσσομένη εκάστοτε ως μέλλουσα να κατασκευασθή παρά την πρωτεύουσαν της επαρχίας πόλιν.
Εκείθεν, αν εξελέγετο βουλευτής, θα είχε τη μερίδα του λέοντος. Από τώρα είχεν αρχίσει να συνεταιρίζεται κρυφά με τους εργολάβους. Κατά την πρώτην βουλευτείαν του ολόκληρον δάσος το είχε κάμει ιδικόν του, δικαιώματι κατακτήσεως. Με τον έφορον, τον οποίον είχε φέρει εις την επαρχίαν του, είχε προεξηγηθή σαφέστατα: "Θα σε διορίσω, αλλά φόρον δεν θα βεβαιώσης από την ξύλευσιν του δάσους"».
δ. Από το άρθρο του «Ιερείς των πόλεων και ιερείς των χωρίων» (1896).
«Η λεγομένη ανωτέρα τάξις να μη περιφρονή αναφανδόν ό,τι παλαιόν, ό,τι εγχώριον, ό,τι ελληνικόν. Να καταπολεμηθή ο πιθηκισμός, ο φραγκισμός... Να μη χάσκωμεν προς τα ξένα. Να στέργωμεν και να τιμώμεν τα πάτρια. Είναι της εσχάτης εθνικής αφιλοτιμίας να έχωμεν κειμήλια, και να μη φροντίζωμεν να τα διατηρήσωμεν. Ας σταθμίσωσι καλώς την ευθύνην των οι έχοντες την μεγίστην ευθύνην».
Πόσο διαχρονική είναι η πένα των Μεγάλων! Πόσο "σημερινός" είναι ο λόγος τους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα μεγάλο μπράβο στο σοφιστή, για την επιλογή και την υπενθύμιση.
Άραγε γιατρέ μου είναι μόνο "υπενθύμιση" η επιλογή του Σοφιστή; Ή μήπως πρόκειται για πρόταση για δράση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν στιγμές που η θεωρητική συγκριτική προσέγγιση στα γεγονότα του παρελθόντος και του παρόντος πρέπει να δώσει την θέση της σε πρακτικές αντίδρασης. Δεν μας ταιριάζει να παρακολουθούμε. Έχουμε την ωριμότητα να κάνουμε το καθήκον που μας υπαγορεύει η συνείδησή μας! (;)
Μ' έπιασε το επαναστατικό μου;