MARINALEDA ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΘΑΥΜΑ!

Επιμέλεια ανάρτησης Μανόλης Πουλής

Το ισπανικό χωριό «θαύμα» με μηδενική ανεργία!         Το όνομά του έγινε γνωστό εξαιτίας της οικονομικής κρίσης αλλά και της μεγάλης ανεργίας που μαστίζει και την Ισπανία, μαζί με πολλές ακόμη χώρες της Ευρώπης. H Marinaleda είναι ένα μικρό χωριό 2.800 περίπου κατοίκων, που βρίσκεται στην Ανδαλουσία, αποτελώντας ένα τρόπον τινά «θαύμα» του ισπανικού νότου αλλά και «θέμα» στους «New York Times»! Ο λόγος ;     Το χωριό έχει μηδενική ανεργία την ίδια στιγμή που στην Ανδαλουσία υπάρχουν 2,5 εκατομμύρια άνεργοι, 2 εκατομμύρια φτωχοί, 50 χιλιάδες αγρότες χωρίς γη και 500 χιλιάδες στο χείλος της οικονομικής καταστροφής .     Επιπλέον, κάθε εργαζόμενος αμείβεται με 1.200 ευρώ το μήνα, δυλεύοντας 6,5 ώρες την ημέρα και έχοντας όλοι το ίδιο ημερομίσθιο (45 ευρώ), ανεξάρτητα με το αν απασχολούνται στα κτήματα με την καλλιέργεια κυρίως οσπρίων και λαχανικών ή στο τοπικό εργοστάσιο μεταποίησης προϊόντων.     Τέλος, δεν υπάρχουν αστυνομικοί, τα σπίτια νοικιάζονται προς 15 ευρώ το μήνα, στους παιδικούς σταθμούς οι γονείς πληρώνουν 12 ευρώ το μήνα, ενώ τα έσοδα δεν μοιράζονται αλλά επενδύονται στο συνεταιρισμό για να δημιουργηθούν νέες δουλειές.     «Η γη ανήκει σε όλους και όχι στους λίγους. Η γη δεν πωλείται ούτε αγοράζεται! Εφαρμόζουμε ένα είδος συμμετοχικής δημοκρατίας, όπου όλοι μαζί κάνουμε συνελεύσεις και αποφασίζουμε για όλα τα θέματα που μας αφορούν: Από τους φόρους έως τις δημόσιες δαπάνες, τις επενδύσεις μας, την εργασία αλλά και την κοινωνική πολιτική και την πρόνοια., αναφέρει ο 53χρονος δήμαρχος κ. Sanchez Gordillo, ο οποίος επανεκλέγεται στο αξίωμά του από το 1979.     Τέλος, αξίζει να σημειώσουμε ότι η Marinaleda, σήμερα που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση, αυτοπροβάλλεται ως η «ουτοπία για την ειρήνη και τη δημοκρατία», καθότι δεν διαθέτει Αστυνομία, κάτι το οποίο της κόβει σε δαπάνες ένα ποσό της τάξης των 350.000 δολαρίων ετησίως! Πηγή: http://clopyandpaste.blogspot.gr/2012/04/marinaleda.html#axzz1xDJBvmhJ Υ.Γ (12/6/2012) Γιατί λείπει από παντού Το Χρήμα. !!! Ο Χρυσοχόος Fabian. Αν αναρωτιέστε γιατί κάθε τόσο χρεοκοπεί ένα κράτος, κάποιες επιχειρήσεις ή χιλιάδες ιδιώτες, και δεν μπορείτε να πιστέψετε πως φταίει μόνο η ανικανότητα των ανθρώπων, η τεμπελιά και η ατιμία τους, τότε δείτε αυτό το σύγχρονο γερμανικό παραμύθι. Αν μη τι άλλο θα σας δώσει να καταλάβετε την βασική αρχή λειτουργίας του χρηματοοικονομικού συστήματος έτσι όπως έχει στηθεί ως χρηματοπιστωτικό από κάποιους στο παρελθόν. Θα δείτε πόσο ύπουλα ο τόκος ευθύνεται για την μιζέρια όλου του κόσμου. Το βίντεο είναι σύντομο και περιεκτικό για να μην κρατήσει ώρες, για αυτό πράγματα παρουσιάζονται απλουστευμένα, αλλά και κατανοητά. Πηγή: http://www.daneiakartes.info/archives/22041/comment-page-1 ----- Original Message ----- From: Αντώνιος Τυμπανίδης To: ΖΕΒΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ; pisimisis Giorgos ; ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ Sent: Thursday, May 24, 2012 11:24 AM Subject: Re: Πρθ: Πρ: MARINALEDA ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΘΑΥΜΑ!         Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι η Ανδαλουσία ήταν ανέκαθεν με το μέρος των αριστερών δυνάμεων στην Ισπανία, τόσο στον εμφύλιο, όσο και μέχρι σήμερα. Επομένως υπάρχει η "μαγιά" γι` αυτό το μοντέλο, χώρια που το εκεί διοικητικό σύστημα επιτρέπει τέτοιου είδους αυτονομήσεις. Εδώ κάτι παρόμοιο είναι ακατόρθωτο με τις υπάρχουσες δομές και η αλλαγή των δομών σε σύντομο χρονικό διάστημα και σ`αυτή τη συγκυρία, μου φαίνεται , δυστυχώς, σχεδόν αδύνατη, έως απίθανη.... From: ΖΕΒΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ To: Αντώνιος Τυμπανίδης ;  pisimisis Giorgos ; ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ ; Spyros Georg ; Αθανάσιος Γιαννακάκης Sent: Thursday, May 24, 2012 2:51 PM Subject: Re: Πρθ: Πρ: MARINALEDA ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΘΑΥΜΑ!         Έχεις δίκιο.     Όμως αναφέρομαι σε μια συνολική αλλαγή, ένα νέο και διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης, συνολικά. Η αλλαγή σε μία μικρή διοικητική περιφέρεια δεν έχει μεγάλη πρακτική σημασία, όμως έχει τεράστια ηθική και πολιτική εφόσον καταρρίπτει τα κυρίαρχα (ουσιαστικά ένα) μοντέλα ανάπτυξης.     Θυμηθείτε την ανάρτηση, τον Απρίλιο, για το ξυπόλητο κίνημα, στο οποίο μπορεί να συσχετισθεί το μοντέλο της Μαριναλέντα.     Έχει μεγάλη σημασία να κερδίσει έδαφος η αντίληψη ότι υπάρχουν τρόποι ανάπτυξης εντελώς διαφορετικοί από την κυρίαρχη αντίληψη του παγκόσμιου καζίνο που προωθείται. Στις 24 Μαΐου 2012 3:27 μ.μ., ο χρήστης Αντώνιος Τυμπανίδης  έγραψε:         Ναι, πράγματι  έτσι είναι. Σήμερα θαυμάζουμε  το μοντέλο της Marinaleda, αύριο ας το δούμε πιό εμπεριστατωμένα, ας το μελετήσουμε σοβαρά, ώστε να το εφαρμόσουμε  σε μεγαλύτερη κλίμακα, κι όχι μεμονωμένα,  σαν αντίδοτο στον καπιταλισμό που έχει κυριαρχήσει σχεδόν παντού, όσο κι αν φαίνεται τη συγκεκριμένη χρονκή στιγμή δύσκολο. ----- Original Message ----- From: ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ To: Αντώνιος Τυμπανίδης Cc: ΖΕΒΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ; pisimisis Giorgos ; Sent: Thursday, May 24, 2012 5:55 PM Subject: Re: Πρθ: Πρ: MARINALEDA ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΘΑΥΜΑ!         Θα συμφωνήσω πως ένα τέτοιο φαινόμενο θα πρέπει να μας προβληματίσει και να μας διδάξει τρόπους εφαρμογής της «άμεσης δημοκρατίας». Σίγουρα δεν είναι το μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο. Η διαδικασία προφανώς εξελίχθηκε από δυο παράγοντες: -       Την ανάγκη για επιβίωση και -       Την πολιτική ωριμότητα και γνώση.     Το αν αυτοί οι παράγοντες αναπτύσσονται και στην χώρα μας, υπάρχουν πολλά παραδείγματα που το επιβεβαιώνουν. Παράδειγμα 1.          Ένα μικρό χωριό, το Καβούσι, στο βάθος του κόλπου του Μιραμβέλου, στον Νομό Λασιθίου στην ανατολική Κρήτη δημιούργησε τον πρώτο αγροτικό συνεταιρισμό στην Ελλάδα το 1929. (Μην φαντάζεστε έναν συνεταιρισμό του τύπου της δεκαετίας του ’80, όπου η κομματικοποίηση του αγροτικού συνεταιριστικού κινήματος από συγκεκριμένη πολιτική παράταξη διέλυσε τον αγροτικό συνδικαλισμό). Το όνομα του χωριού έχει δυο σημασίες: «καβούσι» λέμε στην Κρήτη το αρσενικό φυτό της συκιάς (άλλως «όρνος») από την ύπαρξη ενός τέτοιου δέντρου στην κεντρική πλατεία του χωριού – σημειωτέον ότι το δένδρο αυτό υπάρχει ακόμα – και «καβούσι» λέμε επίσης στην Κρήτη την πηγή που αναβλύζει μικρή ποσότητα πόσιμου νερού ακόμα και το καλοκαίρι, επειδή υπήρχε μια τέτοια μικρή πηγή απ’ όπου υδρευόταν το χωριό κατά τους χειμερινούς μήνες, επειδή το καλοκαίρι το νερό δεν επαρκούσε και το χωριό μετακόμιζε σε άλλη θέση στην «Άβγο», όπου και περνούσε τους θερμούς μήνες. Βασική παραγωγή του χωριού το λάδι και το κρασί.     Η λειψυδρία ταλάνιζε το χωριό μέχρι το 1936 οπόταν με την βοήθεια πρακτικού ραβδοσκόπου εντοπίστηκε θέση για γεώτρηση μικρού βάθους με ικανοποιητική παροχή νερού για την άρδευση του ελαιώνα. Κάποιοι θέλησαν να οικειοποιηθούν το νερό, αλλά η συντονισμένη δράση των συνεταιριστών το απέτρεψε (οφείλω να παραδεχτώ και με τη βία).     Τότε πάρθηκε η απόφαση να γίνει αναδασμός, να συγκεντρωθούν οι ιδιοκτησίες σε συγκεκριμένες θέσεις, αλλά και η κολεκτιβοποίηση της παραγωγικής διαδικασίας: μπορεί να υπήρχαν τα όρια των ιδιοκτησιών αλλά η καλλιέργεια γινόταν συλλογικά σε κάθε διαδικασία, το φύτευμα, το κλάδεμα, η περιποίηση των δέντρων, η συλλογή του καρπού, η παραγωγή του λαδιού. Η διανομή γινόταν στο τέλος της διαδικασίας, ανάλογα με τον αριθμό των δένδρων. Έτσι εξασφαλιζόταν ένα εισόδημα αναλογικό και ικανοποιητικό για όλους.     Θυμάστε, το 1978, ο γνωστός «γκαντέμης» της Κρήτης ανέστειλε την λειτουργία του κόμματός του – το Κόμμα των Νεοφιλελευθέρων – για να προσχωρήσει στην Νέα Δημοκρατία (το έχει φαίνεται η «οικογένεια») και να γίνει υπουργός στο τότε υπουργείο Συντονισμού, επί κυβερνήσεως Ράλλη. Το πρόβλημα των κατοίκων του χωριού ήταν η διάνοιξη και ασφαλτόστρωση ενός κεντρικού δρόμου μέσα στον ελαιώνα που θα διευκόλυνε την αποκομιδή του ελαιοκάρπου από τα χωράφια. Προσέγγισαν τότε τον Μητσοτάκη και του «έταξαν» πολιτική στήριξη στο κόμμα του, αν χρηματοδοτούσε την κατασκευή του δρόμου, περίπου δυο χιλιόμετρα. Έτσι έγινε ο δρόμος στην περιοχή «Θόλος». (στις επόμενες εκλογές το χωριό έδωσε στο κόμμα της Ν. Δ. μηδέν (0) ψήφους! Ακόμα και ο εκλογικός της αντιπρόσωπος στο εκλογικό τμήμα ψήφισε άλλο κόμμα!).     Ο συνεταιρισμός λειτουργεί ακόμα, όχι όμως κάτω από τις ίδιες προδιαγραφές, μια και η εποχή του Αντρέ άφησε, δυστυχώς, τα σημάδια της. Παράδειγμα 2.         Γύρω στα 1975 το Πανεπιστήμιο του Manchester έστειλε την κ. Σόνια Γκρέγκερ, κοινωνιολόγο να μελετήσει τις κοινωνικές συνθήκες διαβίωσης των γυναικών στο Οροπέδιο Λασιθίου, μια απομονωμένη περιοχή με αναπτυγμένη κτηνοτροφία. Μετά από δέκα χρόνια ερευνών κατόρθωσε να δημιουργήσει ένα μικρό συνεταιρισμό γυναικών με αντικείμενο την εκμετάλλευση του μαλλιού των προβάτων, εξασφαλίζοντας στέγη για την επιχείρηση, υποστηρικτικούς μηχανισμούς χρηματοδοτημένους από το Μ. Ο. Π. (μηχανές πλεξίματος, Η/Υστες για τον σχεδιασμό των προϊόντων, μηχανισμό προώθησης της παραγωγής στην αγορά του Manchester, πρατήρια πώλησης και πέντε (5) εξειδικευμένες υπαλλήλους από το Πανεπιστήμιο για την ολοκλήρωση του προγράμματος. Σημειωτέον ότι τουλάχιστον τρεις απ’ αυτές δημιούργησαν οικογένεια με ντόπιους.     Ο συνεταιρισμός έφτασε τις εκατό (100) γυναίκες-μέλη και απέδιδε σε κάθε συνεταιρίστρια 5.000 δρχ. την ημέρα (1985). Το πρόγραμμα προκάλεσε το πολιτικό μένος της Ν. Δ. – που πολιτικά «λυμαινόταν» την περιοχή με αποτέλεσμα να καταρρεύσει το εγχείρημα ένα-δύο χρόνια αργότερα. Όμως η ιστορία κατέγραψε την απόπειρα και ωρίμασε τις συνθήκες για άλλες μεταβολές που εξελίσσονται αργά μεν αλλά σταθερά στην περιοχή.     Προσωπικά δεν πιστεύω στην δυνατότητα επέκτασης τέτοιων προσπαθειών σε μεγαλύτερη κλίμακα πληθυσμού. Ίσως το πείραμα της Marinaleda να είναι πληθυσμιακά το ανώτατο όριο. Η άμεση δημοκρατία απαιτεί καθολική συμμετοχή στις διαδικασίες της και δεν μπορώ να φανταστώ μηχανισμούς με καθολική συμμετοχή με μεγάλο αριθμό μελών, ή εξειδικευμένο αντικείμενο παραγωγής όπου οι αποφάσεις παίρνονται συλλογικά από του δημιουργούς –παραγωγούς (π.χ. η γραμμή παραγωγής στην VOLVO, στην Σουηδική αυτοκινητοβιομηχανία – σε αντιπαράθεση με την γραμμή παραγωγής της Ford, κλασσικό παράδειγμα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης).     Αλλά εδώ είμαστε Ελλάδα.         Για να ελαφρύνω την κουβέντα σας στέλνω κι ένα τελευταίο ανέκδοτο: Η... Κενή Διαθήκη: Αν ο Νώε ήταν Έλληνας!  Ο Κύριος φανερώθηκε στον Νώε και του είπε: -          Σε ένα χρόνο θα ρίξω βροχή και θα σκεπάσω ολόκληρη τη Γη με νερό και θα καταστρέψω τα πάντα. Αλλά θέλω εσύ να σώσεις τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους και δύο ζώα από κάθε είδος που υπάρχουν στη Γη. Σε προστάζω να χτίσεις μία Κιβωτό. Και ο Θεός παραδίδει στον Νώε τα σχέδια για την Κιβωτό. Με φόβο Κυρίου ο Νώε παίρνει τα σχέδια και συμφωνεί να φτιάξει την Κιβωτό. -          Θυμήσου, είπε ο Κύριος, πρέπει να έχεις τελειώσει την Κιβωτό και να έχεις μαζέψει όλα τα ζώα σε ένα χρόνο. Ένα χρόνο αργότερα, αρχίζει η καταιγίδα και όλες οι θάλασσες της γης έχουν φουρτούνα. Ο Θεός κοιτάει τι γίνεται και βλέπει τον Νώε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει. -           Νώε! Ανακράζει, που είναι η Κιβωτός; -          Συγχώρεσε με Κύριε, παρακαλά ο Νώε, έκανα ό,τι μπορούσα αλλά αντιμετώπισα μεγάλα προβλήματα. Πρώτα-πρώτα έπρεπε να πάρω άδεια για την κατασκευή και τα σχέδια που μου έδωσες δε συμφωνούσαν με τον ισχύοντα κανονισμό. Χρειάστηκε να προσλάβω ναυπηγό και να ξαναγίνουν τα σχέδια από την αρχή. Μετά βρέθηκα σε διαμάχη με το Λιμενικό για το αν χρειαζόταν η Κιβωτός σύστημα πυρασφάλειας, βάρκες και σωσίβια. Μετά μου έκανε καταγγελία ο γείτονας μου, γιατί παραβίαζα λέει τα όρια δόμησης χτίζοντας την Κιβωτό στην αυλή μου, και έτσι χρειάστηκα άδεια και από την Πολεοδομία. Είχα πρόβλημα και να βρω ξύλα για την Κιβωτό γιατί υπήρχε απαγόρευση υλοτόμησης για την προστασία της Πιτσιλωτής Κουκουβάγιας. Τελικά κατάφερα να πείσω την Υπηρεσία Προστασίας Δασών πως χρειαζόμουν το ξύλο για να σώσω τις κουκουβάγιες. Αλλά όμως ο Οργανισμός Προστασίας Ζώων δεν με άφηνε να πιάσω κουκουβάγιες. Και έτσι δεν έχουμε κουκουβάγιες. Μετά οι ξυλουργοί κατέβηκαν σε απεργία, αλλά κατάφερα να έρθω σε συμφωνία με το σύλλογο τους. Τώρα έχω 16 ξυλουργούς να δουλεύουν στην Κιβωτό, αλλά δεν έχω κουκουβάγιες. Όταν άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα ζώα, μου έκανε μήνυση μία ομάδα ακτιβιστών, γιατί θα έπαιρνα μόνο δύο από κάθε είδος. Όταν ξεμπέρδεψα με αυτή τη μήνυση με ενημέρωσαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ ότι δεν γινόταν να συνεχιστούν οι εργασίες αν δεν κάνω δήλωση για την επίδραση στο περιβάλλον του σχεδιαζόμενου κατακλυσμού. Δεν τους αρέσει η ιδέα ότι δεν έχουν αρμοδιότητα στις αποφάσεις του Δημιουργού του Σύμπαντος. Μετά οι τοπογράφοι τους Στρατού απαίτησαν χάρτη της προτεινόμενης ροής των υδάτων του κατακλυσμού. Εγώ τους έστειλα μία υδρόγειο. Αυτές τις μέρες προσπαθώ να λύσω ένα ζήτημα με την Επιτροπή Ισότητας, που λένε ότι κάνω διακρίσεις επειδή δεν θα πάρω ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε Εσένα, Κύριε. Μου έστειλαν και αυτή την ειδοποίηση με δικαστικό επιμελητή ότι οφείλω φόρο και πρόστιμο γιατί δεν δήλωσα την Κιβωτό ως σκάφος αναψυχής. Τώρα η εφορία έχει παγώσει τις καταθέσεις μου γιατί πιστεύουν ότι φτιάχνω την Κιβωτό για να φύγω από την χώρα για να μην πληρώσω φόρους. Και ακόμη δεν έχει αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας αν ο Κατακλυσμός είναι αντισυνταγματικός, αφού πρόκειται για θρησκευτική πράξη. Πραγματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσω για τουλάχιστον 5 χρόνια. Και τότε άρχισε να καθαρίζει ο ουρανός, να λάμπει ο ήλιος και να ηρεμούν οι θάλασσες. Το ουράνιο τόξο στόλισε τον ορίζοντα. Ο Νώε κοίταξε τον Θεό με ελπίδα. -          Κύριε, αυτό σημαίνει ότι δεν θα καταστρέψεις τη Γη; Και απάντησε ο Θεός: -          Μπα, δε βαριέσαι. Ας το κάνει η κυβέρνηση. Στις 24 Μαΐου 2012 10:19 μ.μ., ο χρήστης Αντώνιος Τυμπανίδης  έγραψε:         Πράγματι, ότι δεν καπελώνεται από κόμματα, πάει μακριά. Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει, όταν παρεισφρύουν τα κόμματα θέλοντας να εκμεταλλευτούν οτιδήποτε στήθηκε με μόχθο και κοινή προσπάθεια. Έζησα και είδα από κοντά την πλήρη κατάρρευση της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών στην Ορεστιάδα, όταν η οργάνωση αυτή, όντας πριν, μια από τις πλέον οικονομικά εύρωστες στη χώρα, έπεσε στα χέρια των γαλάζιων και πράσινων αγροτοπατέρων εναλλάξ, και διαλύθηκε εντελώς. Όσο για το φαινόμενο του ισπανικού χωριού, εκτός από την ανάγκη για επιβίωση και την πολιτική ωριμότητα και γνώση που απαιτείται για την επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος, φρονώ ότι ένας πολύ σπουδαίος παράγοντας είναι επίσης το κοινό, και ταυτόχρονα πραγματοποιήσιμο  όραμα. Δεν πρέπει να τα αφήνουμε όλα, στα χέρια μόνο των τεχνοκρατών. Ας μας εμπνεύσουν οι τέχνες, ( θέατρο, μουσική, λογοτεχνία κλπ.) και η ελληνική μας παιδεία, που γεννούν οράματα.     Όσο για το ανέκδοτο της κιβωτού του Νώε, είναι απ` τα καλύτερα που έχω ακούσει! Περιμένουμε κι` άλλα παρόμοια.     Καλό βράδυ.    ----- Original Message ----- From: ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ To: Αντώνιος Τυμπανίδης Cc:  ΖΕΒΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ; pisimisis Giorgos Sent: Thursday, May 24, 2012 10:33 PM Subject: Re: Πρθ: Πρ: MARINALEDA ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΘΑΥΜΑ!         Η τελευταία φράση του Δημήτρη με ερεθίζει τόσο που θα ξεστομίσω τις απόψεις μου γι αυτούς που «υπερασπίζονται» το περιβάλλον στην Ελλάδα. Πριν απ’ αυτό θα κάνω και μια αναδρομή στο παγκόσμιο οικολογικό σύστημα.     Ο πρωτόγονος άνθρωπος ήταν εκ της φύσεώς του οικολόγος. Η επιστημονική του άγνοια πάνω στα φαινόμενα της φύσης τον είχαν κάνει πανθεϊστή, να θεοποιεί δηλαδή κάθε ύπαρξη πάνω στον πλανήτη (δέντρο, φυτό ή ζώο) καθώς και κάθε φυσικό φαινόμενο (τον αέρα, τον ήλιο, τη βροχή κ. α.). Όταν όμως το δίποδο ον, άρχισε να συνειδητοποιεί την δυναμική του στον κόσμο και περαιτέρω διαμόρφωσε κοινωνικά συστήματα ελέγχου και του ίδιου, άρχισε να περιφρονεί το περιβάλλον που τον φιλοξενούσε, θεωρώντας ότι μπορεί να το αντικαταστήσει με κάτι άλλο σύμφωνα με τα συμφέροντά του.     Ακόμα περισσότερο η οικολογική συνείδηση του ανθρώπου αμβλύνθηκε από τις μονοθεϊστικές θρησκείες, που τοποθετούν τον «άνθρωπο» στην κορυφή της πυραμίδας του ζωικού βασιλείου, επιτρέποντας του να συμπεριφέρεται σαν απόλυτος κυρίαρχος του πλανήτη. Και όχι μόνο το εξάσκησαν σαν «δικαίωμα» πάνω σ’ όλα τα έμβια, αλλά και το έντυσαν με θρησκευτικό μανδύα για να εξολοθρέψουν λαούς που ζούσαν σε «πρωτόγονη» κατάσταση (πρωτόγονη για τους «πολιτισμένους» επικυρίαρχους βαρβάρους που εξολόθρεψαν πληθυσμούς όπως οι ερυθρόδερμοι στην Βόρεια Αμερική, οι ιθαγενείς στην ζούγκλα του Αμαζονίου, οι νέγροι της Κεντρικής Αφρικής, οι αβορρίγινες της Αυστραλίας, οι κάτοικοι της Πολυνησίας στον Ειρηνικό.     Μετά την αποδοχή της Δαρβινικής θεωρίας για την εξέλιξη των ειδών, θεωρία που πολεμήθηκε άγρια από την Καθολική Εκκλησία – όχι τόσο από τους Προτεστάντες – άρχισαν να μπαίνουν τα θεμέλια της αντίληψης της διατήρησης των ειδών, ως αναγκαία συνθήκη διατήρησης του ίδιου του ανθρώπινου είδους. Αρχή έγινε με τον περιορισμό της αλιείας των φαλαινών κυρίως στις θάλασσες του Ειρηνικού, των ελεφάντων στις ζούγκλες της Αφρικής και σιγά-σιγά άλλων ειδών που βρισκόταν ή βρίσκονται στα όρια της εξαφάνισης, ανατρέποντας έτσι την οικολογική ισορροπία στον πλανήτη.     Πως όμως καταλήξαμε αυτήν την συνειδητοποίηση να την μετατρέψουμε σε πολιτικό κίνημα; Αυτό οφείλεται στην σύγκρουση ανάμεσα στο καπιταλιστικό και σοσιαλιστικό σύστημα και στο σημείο επαφής της κυριαρχίας. Τα δύο κυρίαρχα ιδεολογικο-πολιτικά συστήματα, στον ανταγωνισμό τους για παγκόσμια επικράτηση, έγραφαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τον σεβασμό του περιβάλλοντος. Κάποιες αδύναμες φωνές ακουγόταν στις συνελεύσεις του Ο. Η. Ε., αλλά ήταν φωνές βοώντος εν τη ερήμω.     Στην Ομοσπονδιακή Γερμανία (Ο. Δ. Γ. ) ο «στραγγαλισμός» της έκφρασης της Αριστεράς, οδήγησε του Δυτικογερμανούς προοδευτικούς πολίτες σε μια μορφή ακτιβισμού και την δημιουργία του Κόμματος των Πρασίνων. Η δυναμική τους δράση, μέσα στα στενά όρια νομιμότητας που επέβαλε το Σύνταγμα της Ο. Δ. Γ., τους έφερε σιγά-σιγά μέσα στα θεσμικά όργανα, το Ευρωκοινοβούλιο αρχικά, και μετά στο Γερμανικό Κοινοβούλιο.     Στις υπόλοιπες χώρες όπου υπήρχε νόμιμη ή νομιμοποιημένη δράση του αριστερού κινήματος, οι Οικολόγοι-Πράσινοι εμφανίζονται σαν μια «ιδεαλιστική» κίνηση απενοχοποίησης εκείνων που δεν θα ήθελαν να «χαρακτηριστούν» αριστεροί, αλλά και ενοχλούνται όταν τους χαρακτηρίζουν α-πολιτικούς. Ειδικά στην Ελλάδα, χώρα με έντονη «μιμητική» συμπεριφορά το φαινόμενο φτάνει μερικές φορές σε «γραφικά» – για να μη το χαρακτηρίσω βαρύτερα – «αντιδραστικά» επίπεδα. Εξυπηρετώντας έμμεσα αλλότρια συμφέροντα.     Δεν είναι μόνο οι ανεμογεννήτριες το αρνητικό τους πεδίο. Το χειρότερο είναι μια διαρκής άρνηση σε κάθε τι ανθρωπογενές. Και δεν υποστηρίζω ότι μπορούμε να παρεμβαίνουμε παντού χωρίς συνεκτίμηση των συνεπειών αλλά η στείρα άρνηση στο όνομα της οικολογίας αγγίζει όρια παραφροσύνης. Αντώνιος Τυμπανίδης  25 Μαϊ (Πριν από 1 ημέρες) προς Εμένα, ΖΕΒΟΛΗΣ, pisimisis,         Παίρνοντας αφορμή απ` τη συζήτηση για τις ανεμογεννήτριες και τους αντιρρησίες οικολόγους, θα κάνω λόγο  για τα πεπραγμένα των ημετέρων οικολόγων: πριν δώδεκα χρόνια περίπου, στην περιοχή των Μεταξάδων του Έβρου, οι "οικολόγοι" της περιοχής απελευθέρωσαν 1500 οχιές! Το αποτέλεσμα ήταν να διασκορπιστούν τα ερπετά μέσα στο χωριό, πριν εγκλιματιστούν στο φυσικό τους περιβάλλον, και να δαγκώσουν μερικούς κατοίκους, ευτυχώς χωρίς να προκληθεί κανένας θάνατος. Τα έντυπα ΜΜΕ της εποχής, χαρακτήρισαν τα άτομα αυτά σαν "οικοφασίστες", ίσως όχι άδικα.     Άλλο γεγονός: σ` ένα μικρό ακατοίκητο νησάκι κοντά στη Θάσο, με ένα σταθερό πληθυσμό από αγριοκάτσικα, οι οικολόγοι μετέφεραν  κι άφησαν εκεί μεγάλη ποσότητα ζωοτροφών, προφανώς για να σιτίσουν τα ζωντανά. Αποτέλεσμα; Ο πληθυσμός των αγριοκάτσικων αυξήθηκε ανεξέλεγκτα, κατέφαγε όλη τη χλωρίδα και στο τέλος ψόφησαν όλα από έλλειψη τροφής!     Προσωπικά πιστεύω ότι η οικολογική συνείδηση δημιουργείται και διδάσκεται πολύ καλύτερα μέσα από την επαφή  με τη φύση, παρά στα έδρανα κάποιων σχολών. Πραγματικοί οικολόγοι ήταν οι Ινδιάνοι .Εντυπωσιακή μαρτυρία αποτελεί η παρακάτω επιστολή του αρχηγού της περιοχής του Σιάτλ προς τον πρόεδρο της Αμερικής Φρ. Πήρς, όταν ο τελευταίος τους πρότεινε να του πουλήσουν τη γη τους. Η επιστολή, εκτός από το γνήσιο οικολογικό περιεχόμενο, εμπεριέχει και πολιτικά μηνύματα (κοινοκτημοσύνη, ισότητα, αυτάρκεια, ανυπαρξία απληστίας), χαρακτηριστικά μιας αντικαπιταλιστικής θεώρησης του κόσμου. Μέσα στην απλότητά της, η επιστολή μας στέλνει εκκωφαντικά μηνύματα. Αξίζει τον κόπο να διαθέσετε λίγο απ` το χρόνο σας προκειμένου να την (ξανά)διαβάσετε         " Ο μεγάλος αρχηγός στην Ουάσιγκτον μηνάει πως θέλει να αγοράσει τη γη μας. O μεγάλος αρχηγός μηνάει ακόμα λόγια φιλικά και καλοθέλητα. Καλοσύνη του, γιατί ξέρομε πως αυτός λίγο τη χρειάζεται αντίστοιχα τη φιλία μας. Την προσφορά του θα τη μελετήσομε, γιατί ξέρομε πως, αν δεν το πράξομε, μπορεί ο λευκός να προφτάσει με τα όπλα και να πάρει τη γη μας.     Πώς μπορείτε να αγοράζετε ή να πουλάτε τον ουρανό - τη ζέστα της γης; Για μας μοιάζει παράξενο. Η δροσιά του αγέρα ή το άφρισμα του νερού ωστόσο δε μας ανήκουν. Πώς μπορείτε να τα αγοράσετε από μας; Κάθε μέρος της γης αυτής είναι ιερό για το λαό μου. Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμούδα στις ακρογιαλιές, κάθε θολούρα στο σκοτεινό δάσος, κάθε ξέφωτο και κάθε ζουζούνι που ζουζουνίζει είναι, στη μνήμη και στην πείρα του λαού μου, ιερό.     Ξέρομε πως ο λευκός δεν καταλαβαίνει τους τρόπους μας. Τα μέρη της γης, το ένα με το άλλο, δεν κάνουν γι' αυτόν διαφορά, γιατί είναι ένας ξένος που φτάνει τη νύχτα και παίρνει από τη γη όλα όσα τού χρειάζονται. Η γη δεν είναι αδερφός του, αλλά εχθρός που πρέπει να τον καταχτήσει, και αφού τον καταχτήσει, πηγαίνει παρακάτω.     Με το ταμάχι που έχει θα καταπιεί τη γη και θα αφήσει πίσω του μια έρημο. Η όψη που παρουσιάζουν οι πολιτείες σας, κάνει κακό στα μάτια του ερυθρόδερμου. Όμως αυτό μπορεί και να συμβαίνει επειδή ο ερυθρόδερμος είναι άγριος και δεν καταλαβαίνει.     Αν αποφασίσω και δεχτώ, θα βάλω έναν όρο. Τα ζώα της γης αυτής ο λευκός θα πρέπει να τα μεταχειριστεί σαν αδέρφια του. Τι είναι ο άνθρωπος δίχως τα ζώα; Αν όλα τα ζώα φύγουν από τη μέση, ο άνθρωπος θα πεθάνει από μεγάλη εσωτερική μοναξιά, γιατί όσα συμβαίνουν στα ζώα, τα ίδια συμβαίνουν στον άνθρωπο.     Ένα ξέρομε, που μπορεί μια μέρα ο λευκός να το ανακαλύψει: ο Θεός μας είναι ο ίδιος Θεός. Μπορεί να θαρρείτε πως Εκείνος είναι δικός σας, όπως ζητάτε να γίνει δική σας η γη μας. Αλλά δεν το δυνόσαστε. Εκείνος είναι Θεός των ανθρώπων. Και το έλεός Του μοιρασμένο απαράλλαχτα σε ερυθρόδερμους και λευκούς. Αυτή η γη Του είναι ακριβή. Όποιος τη βλάφτει, καταφρονάει το Δημιουργό της. Θα περάσουν οι λευκοί - και μπορεί μάλιστα γρηγορότερα από άλλες φυλές. Όταν μαγαρίζεις συνέχεια το στρώμα σου, κάποια νύχτα θα πλαντάξεις από τις μαγαρισιές σου. Όταν όλα τα βουβάλια σφαχτούν, όταν όλα τα άγρια αλόγατα μερέψουν, όταν την ιερή γωνιά του δάσους τη γιομίσει το ανθρώπινο χνότο και το θέαμα των φουντωμένων λόφων το κηλιδώσουν τα σύρματα του τηλέγραφου με το βουητό τους, τότες πού να βρεις το ρουμάνι; Πού να βρεις τον αϊτό; Και τι σημαίνει να πεις έχε γεια στο φαρί σου και στο κυνήγι; Σημαίνει το τέλος της ζωής και την αρχή του θανάτου.     Πουθενά δε βρίσκεται μια ήσυχη γωνιά μέσα στις πολιτείες του λευκού. Πουθενά δε βρίσκεται μια γωνιά να σταθείς να ακούσεις τα φύλλα στα δέντρα την άνοιξη ή το ψιθύρισμα που κάνουν τα ζουζούνια πεταρίζοντας. Όμως μπορεί, επειδή, καταπώς είπα, είμαι άγριος και δεν καταλαβαίνω - μπορεί μονάχα για το λόγο αυτόν ο σαματάς να ταράζει τα αυτιά μου. Μα τι μένει από τη ζωή, όταν ένας άνθρωπος δεν μπορεί να αφουγκραστεί τη γλυκιά φωνή που βγάνει το νυχτοπούλι ή τα συνακούσματα των βατράχων ολόγυρα σε ένα βάλτο μέσα στη νυχτιά; Ο ερυθρόδερμος προτιμάει το απαλόηχο αγέρι λαγαρισμένο από την καταμεσήμερη βροχή ή μοσχοβολημένο με το πεύκο. Του ερυθρόδερμου του είναι ακριβός ο αγέρας, γιατί όλα τα πάντα μοιράζονται την ίδια πνοή - τα ζώα, τα δέντρα, οι άνθρωποι. Ο λευκός δε φαίνεται να δίνει προσοχή στον αγέρα που ανασαίνει. Σαν ένας που χαροπολεμάει για μέρες πολλές, δεν οσμίζεται τίποτα.     Αν ξέραμε, μπορεί να καταλαβαίναμε - αν ξέραμε τα όνειρα του λευκού, τις ελπίδες που περιγράφει στα παιδιά του τις μακριές χειμωνιάτικες νύχτες, τα οράματα που ανάφτει στο μυαλό τους, ώστε ανάλογα να δέονται για την αυριανή. Αλλά εμείς είμαστε άγριοι. Μας είναι κρυφά τα όνειρα του λευκού. Και επειδή μας είναι κρυφά, θα εξακολουθήσομε το δρόμο μας. Αν τα συμφωνήσομε μαζί, θα το πράξομε, για να σιγουρέψομε τις προστατευόμενες περιοχές που μας τάξατε. Εκεί θα ζήσομε, μπορεί, τις μετρημένες μέρες μας καταπώς το θελήσομε. Όταν ο στερνός ερυθρόδερμος λείψει από τη γη, και από τη μνήμη δεν απομείνει παρά ο ίσκιος από ένα σύννεφο που ταξιδεύει στον κάμπο, οι ακρογιαλιές αυτές και τα δάση θα φυλάγουν ακόμα τα πνεύματα του λαού μου - τι αυτή τη γη την αγαπούν, όπως το βρέφος αγαπάει το χτύπο της μητρικής καρδιάς. Αν σας την πουλήσομε τη γη μας, αγαπήστε την, καθώς την αγαπήσαμε εμείς, φροντίστε την, καθώς τη φροντίσαμε εμείς, κρατήστε ζωντανή στο λογισμό σας τη μνήμη της γης, όπως βρίσκεται τη στιγμή που την παίρνετε, και με όλη σας τη δύναμη, με όλη την τρανή μπόρεσή σας, με όλη την καρδιά σας, διατηρήστε τη για τα τέκνα σας, και αγαπήστε την, καθώς ο Θεός αγαπάει όλους μας. Ένα ξέρομε - ο Θεός σας είναι ο ίδιος Θεός. Η γη Του είναι ακριβή. Ακόμα και ο λευκός δε γίνεται να απαλλαχτεί από την κοινή μοίρα." ΖΕΒΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ  25 Μαϊ (Πριν από 1 ημέρες) προς Αντώνιος Εμένα, pisimisis,          Έχεις απόλυτο δίκιο.     Η καλύτερη πολιτική απέναντι στη φύση είναι να την αφήσουμε ήσυχη.΄Οσο λιγότερο παρεμβαίνουμε τόσο καλύτερα. Πάντα είχα την απορία πως μπορεί να είναι κάποιος  οικολόγος χωρίς περαιτέρω πολιτική αναφορά. Η στάση απέναντι στη φύση δεν είναι ουδέτερη και ανεξάρτητη από τη γενικότερη στάση ζωής.     Το ερώτημα τι προτάσσουμε τον άνθρωπο και την ποιότητα ζωής ή τα κέρδη και τη διαρκή μεγέθυνση, είναι απόλυτα και  καθαρά πολιτική στάση και επιλογή. Δεν αντιλαμβάνομαι πως είναι δυνατό να υφίσταται κόμμα οικολόγων έν κενώ, με ουδέτερη στάση στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.     Όπως πολλά πράγματα και η οικολογία τείνει να γίνει επάγγελμα και μάλιστα λίαν επικερδές.     Εξαιρετική η επιστολή που παραθέτεις.     Είδες πως όλα τελικά δένουν και (ξανά)γυρίζουμε εκεί που ξεκινήσαμε στη Μαριναλέντα και στους ξυπόλητους στην Ινδία, σε ένα ριζικά διαφορετικό τρόπο συμβίωσης και ανάπτυξης με κέντρο τον άνθρωπο.     Ουτοπία; Ίσως, αξίζει όμως τον κόπο. ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ 25 Μαϊ (Πριν από 1 ημέρες) προς ΖΕΒΟΛΗΣ, Αντώνιος, pisimisis,         Επιτέλους! Αυτή η επιστολή θα έπρεπε να αποσταλεί σε κάθε δεδηλωμένο οικολόγο, γιατί υπάρχουν και ενδιαφέροντες άνθρωποι ανάμεσα σε κείνους που «οχυρώνονται» πίσω από ένα κίνημα για να κρύψουν την πολιτική τους ανυπαρξία. Η πραγματική οικολογία – αυτή που συναντάμε στους Ινδιάνους της Βόρειας Αμερικής, στους Πολυνήσιους του Ειρηνικού, στους Αβορίγινες της Αυστραλίας, αλλά και στους δικούς μας της Ανάβρας και αλλαχού, βρίσκεται στην διαρκή επαφή με την φύση και την αναγνώριση του ανθρώπινου είδους σαν μέρος της.     Συμφωνώ απόλυτα και με τον συντάκτη της επιστολής και με τον αναπαραγωγό της Αντώνη. Ουγκ! ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ 2:03 π.μ. (Πριν από 21 ώρες) προς  ΖΕΒΟΛΗΣ, Αντώνιος, pisimisis …a nous d’ accord…         Όπως βλέπεις αγαπητέ Σωτ... τέλος δεν υπάρχει. Το ένα φέρνει τ’ άλλο και πάει λέγοντας. Λοιπόν, εντοπίζεις το πρόβλημα στην ανυπαρξία «επιστημόνων – τεχνοκρατών» στην οργάνωση, σχεδιασμό, διεκπεραίωση και εκτέλεση των έργων και προγραμμάτων – όποιων έργων και προγραμμάτων. Ότι οι πολιτικοί μας είναι κατά κύριο λόγο «Νομικοί». Και συγκρίνεις την νομική δομή της χώρας με την ποίηση – για την υποκειμενικότητα της ερμηνείας!     Επίτρεψέ μου να ξεκινήσω με το τελευταίο. Τα δυο που συγκρίνεις, μπορεί να εμπεριέχουν την έννοια της «υποκειμενικής ερμηνείας» αλλά δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Ο νομοθέτης οφείλει να δίνει την ευκαιρία στον φορέα εφαρμογής του νόμου να δίνει μια «διασταλτική ερμηνεία» στον Νόμο που θέσπισε ώστε ο τελευταίος να συμπεριλάβει στην κρίση του τις «αντικειμενικά τοπικές συνθήκες» του χώρου εφαρμογής του Νόμου. Πέραν τούτου η κρίση πρέπει να γίνεται με συνθήκες νηφαλιότητας – άρα απαιτεί χρόνο να κατευναστούν τα πνεύματα και οι αντιδράσεις των αντιδίκων πριν την τελική κρίση. Αλλιώς θαείχαμε φαινόμενα far west:  “first we hang, then we judge!”. Όσο για την ποίηση η υποκειμενικότητα της ερμηνείας της προσδίδει την αίσθηση της Τέχνης, αλλά αυτή η υποκειμενικότητα δεν έχει σχέση με την ερμηνεία του Νόμου.     Ας έλθουμε όμως στους «τεχνοκράτες» που προτείνεις να διαχειριστούν την πολιτική κατάσταση μιας χώρας. Μα αυτοί οι τεχνοκράτες διαχειρίστηκαν τα θέματα της χώρας μας τα τελευταία χρόνια και να που καταντήσαμε: μνημόνια, ανεργία, ύφεση, μαζική κατάθλιψη και αυτοκτονίες. Πάρε παράδειγμα της διαχειριστικής δυνατότητας των τεχνοκρατών της Goldman Sachs και όσων διαχειρίζονται «συστημικά» – όπως  παραδέχτηκε ο φωστήρας των οικονομικών μας πραγμάτων Παπακωνσταντίνου. Άλλωστε η «ευχή» των G8 στο Camp David, την περασμένη εβδομάδα, να βρεθεί λύση στο ελληνικό πρόβλημα, δεν έγινε επειδή μας συμπάθησαν ξαφνικά και ιδιαίτερα, αλλά για να μην αποκαλυφθεί η γενικευμένη αστοχία του Συστημικού Κόσμου που θέλουν να μας επιβάλλουν οι τεχνοκράτες του Δ. Ν. Τ. και των κυβερνήσεών τους – που μέσα από τους σχεδιασμούς τους μετέτρεψαν την χώρα μας σε «πειραματόζωο». So, ban thetechnocrats!     Εκεί που εντοπίζεις το πρόβλημα σύνθεσης του πολιτικού μας σκηνικού, κι έχεις δίκιο, είναι ότι οι περισσότεροι είναι θεράποντες της Νομικής Επιστήμης. Όμως μόνο ως προς το επίπεδο εκπαίδευσης. Γιατί οι περισσότεροι απ’ αυτούς ούτε απ’ έξω από τα δικαστήρια δεν έχουν περάσει. Άνθρωποι κατά κύριο λόγο ανεπάγγελτοι, μια και στα «κομματικά βιογραφικά» δεν είναι απαραίτητη η επαγγελματική εμπειρία. Αντίθετα είναι αναγκαία η «κομματική νομιμοφροσύνη» και η «συγγενική επιλεκτικότητα». Έτσι αγνοούν τι σημαίνουν οι έννοιες της «εργασίας», της «ανεργίας», του «μεροκάματου», της «δουλειάς» και όλων των σχετικών πραγμάτων που συνθέτουν την καθημερινότητα του πολίτη. Γι αυτό άλλωστε προσπαθούν να τον μετατρέψουν σε «πελάτη», θεωρώντας ότι έτσι αποκτούν και «εργασιακή εμπειρία».         Τώρα για τα μαλλιά σου επιφυλάσσομαι…         Και μια και υπάρχουν ρέκτες ανεκδότων:     Παλαιός δικηγόρος αναθέτει στον μόλις ορκισθέντα νεαρό γιό του μια εικοσαετή υπόθεση, έτσι για να τον «εισάγει» μαλακά στις υποθέσεις του γραφείου του, στο οποίο θα τον διαδεχόταν.     Η υπόθεση αφορούσε μια ελιά που βρισκόταν στο σύνορο δυο αγροτεμαχίων και την οποία διεκδικούσαν και οι δυο ιδιοκτήτες τους. Ο νεαρός δικηγόρος επιστρέφει στο γραφείο και μ’ ένα πλατύ χαμόγελο αναγγέλλει στον πατέρα του ότι έλυσε το εικοσαετές πρόβλημα. -          Πώς το έλυσες ρωτάει όλο ανησυχία ο πατέρας του. -          Να, τους είπα να την κόψουν! Αφού δεν θα υπάρχει δεν θα έχουν πρόβλημα σε ποιόν ανήκει, είπε όλο καμάρι ο νεαρός. -          Βλάκα! του λέει ο παλιός δικηγόρος. Κατέστρεψες το δέντρο που σε μεγάλωσε, σε σπούδασε και σε έκανε δικηγόρο! ΖΕΒΟΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ  2:05 μ.μ. (Πριν από 9 ώρες) προς Theodoros,  Εμένα, Αντώνιος, pisimisis, Spyros, Αθανάσιος         Αγαπητέ Σωτ... επίτρεψέ μου να διαφωνήσω "κάθετα" , όπως λέγαμε στην ξύλινη πολιτική γλώσσα, με την άποψή σου και αυτό όχι γιατί με ενοχλεί συντεχνιακά.     Σ΄ αυτό το επίπεδο θα μπορούσα να σου πω, απλά, ότι η άποψή σου δεν επιβεβαιώνεται στατιστικά  (Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Παπαδήμος κ. ο. κ. κανείς δεν είναι νομικός, μάλιστα, επειδή το είχα ψάξει, στο αλήστου μνήμης ΠΑ.ΣΟ.Κ. υπερτερούσαν, συντριπτικά, οι μηχανικοί, χωρίς να μπαίνω στον πειρασμό να συνδέσω με το επάγγελμα το αποτέλεσμα) αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα.     Δεν χρειάζεται να πω ότι συμφωνώ απόλυτα με όσα αναφέρει στην απάντησή του ο Μανόλης (τα οποία δεν επαναλαμβάνω για την οικονομία του χώρου) θα σου πω όμως ότι συμφωνώ απόλυτα για τη συμβολή της επιστήμης (από την οποία δεν νομίζω ότι μπορεί να εξαιρεθεί η νομική, δηλαδή η επιστήμη του Δικαίου) στην ανθρώπινη πρόοδο, αλλά θα προσθέσω πως όσοι επιστήμονες μου φάνηκαν ότι κάτι άξιζαν, είχαν όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό, ακόμη και οι πιο διακεκριμένοι στο χώρο των  θετικών επιστημών, ήταν, όλοι φιλόσοφοι και όχι στυγνοί τεχνοκράτες.     Τέλος θα πω ότι πιστεύω ακράδαντα πως οι τεχνοκράτες δεν μπορούν να χαράζουν την πολιτική ερήμην της κοινωνίας, διαφορετικά οδηγούμαστε στον ολοκληρωτισμό.     Η πολιτική διαμορφώνεται με βάση αξίες, ηθικά  προτάγματα και αρχές (οι οποίες φυσικά δεν μπορεί να είναι τεχνοκρατικές) και όταν καταλήξουμε που θέλουμε να πάμε, τότε ζητάμε από τους τεχνοκράτες να επεξεργαστούν και να υποδείξουν τον καλύτερο τρόπο για την υλοποίηση του σκοπού, όχι όμως το αντίθετο.     Στο συγκεκριμένο παράδειγμα το πως στήνεται μια ιστοσελίδα είναι χρήσιμη η συμβολή του ειδικού (με την ευκαιρία σε ευχαριστούμε, ακόμα μία φορά, για την καθοριστική  συμβολή σου), το τι περιεχόμενο όμως θα έχει αυτή, να μου επιτρέψεις, μου είναι εντελώς αδιάφορη η γνώμη του "τεχνοκράτη".     Γι αυτό το πρόβλημά μας δεν είναι ότι οι πολιτικοί μας δεν είναι τεχνοκράτες, αλλά ότι δεν είναι φιλόσοφοι, είναι αμόρφωτοι (και ας είναι κάποιοι από αυτούς τεχνοκράτες, η ιδιότητα καθόλου δεν αποκλείει την έλλειψη πνευματικής καλλιέργειας) και τελικά δεν έχουν ηθική.  Υ.Γ. θα επαναλάβω πως είναι κρίμα ότι τέτοιες συζητήσεις διεξάγονται "ιδιωτικά" και όχι στην ιστοσελίδα, όπου, επιμένω, διακρίνω απροθυμία συμμετοχής. ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ 4:27 μ.μ. (Πριν από 6 ώρες) προς ΖΕΒΟΛΗΣ,  Αντώνιος, pisimisis, Spyros, Αθανάσιος, Theodoros         Που να δεις Σωτ... μου τι ώρα διάβασα την απάντησή σου. Κι αν δεν σου απάντησα αμέσως είναι γιατί θα μου έπαιρνε πολύ ώρα για να σου εξηγήσω ότι έχει γίνει μια μικρή παρεξήγηση με τις έννοιες των λέξεων. Από το Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό ΠΑΠΥΡΟΣ – LAROUSSE – BRITANNICA σου παραθέτω την εισαγωγή σε δύο λήμματα: -          Τεχνοκρατία, η (αγγλ. Technocracy, γαλλ. Technocratie). Πολιτικό ή οικονομικό σύστημα στο οποίο οι αποφάσεις λαμβάνονται από ειδικούς τεχνικούς ή ανώτερους διοικητικούς υπαλλήλους οι οποίοι λειτουργούν κυρίως βάσει των δεδομένων και των απαιτήσεων της τεχνολογίας και της οικονομίας και σε πολύ μικρότερο βαθμό λαμβάνοντας υπ’ όψη τους τον ανθρώπινο παράγοντα. -      Τεχνολογία. Η τεχνολογία μπορεί να οριστεί ως συστηματική σπουδή των τεχνικών κατασκευής πραγμάτων και εκτέλεσης έργων. Ο όρος, στην αρχαία ελληνική του χρήση, σήμαινε διάλεξη (λόγο) για τις τέχνες τόσο τις καλές, όσο και τις εφαρμοσμένες. Όταν πρωτοεμφανίστηκε στην αγγλική γλώσσα, τον 17ο αιώνα, εννοούσε συζήτηση για τις εφαρμοσμένες μόνο τέχνες, οι οποίες «τέχνες» έφθασαν προοδευτικά στο σημείο να αποτελούν αυτό τούτο το αντικείμενο του ορισμού.     Όπως αντιλαμβάνεσαι υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στις δυο έννοιες. 1.    Οι «τεχνοκράτες» στην Ελλάδα και αλλαχού τα έκαναν μαντάρα γιατί έβαλαν – σύμφωνα με τον πιο πάνω ορισμό – τον άνθρωπο υποκείμενο του εργαλείου τους – «εργαλείου» με οποιαδήποτε έννοια – την τεχνοκρατία. Βάσει αυτής αναπτύχθηκε η Σχολή του Σικάγου (Σκότ και λοιποί) με την κρίση του 1929 και ευτυχώς βρέθηκε ένας νομικός, ο Franklin Delano Roosevelt – 32ος πρόεδρος των Η. Π. Α. κι ένας οικονομολόγος ο John Maynard Keynes και σώσανε την παρτίδα με το New Deal το 1932.     Και ενώ τα πράγματα έβαιναν ικανοποιητικά για το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, η κατάρρευση του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού, αύξησε την απληστία των υποστηρικτών του και μέσα από τις «μαριονέτες» που είχαν τοποθετήσει επί κεφαλής στις διάφορες χώρες άνοιξαν τους ασκούς του Αιόλου: τα χρυσοπληρωμένα Golden Boys – τεχνοκράτες του κερατά – οδηγούν το χρηματοπιστωτικό σύστημα στην μεγαλύτερη οικονομική κρίση από το 1929. Λόγω της παγκοσμιοποίησης της αγοράς – πριν από την επιχειρούμενη παγκοσμιοποίηση (λέγε με «ομογεννοποίηση») του ανθρώπινου πολιτισμού (σε πολιτικό, κοινωνικό, αισθητικό και πολιτισμικό επίπεδο), η κρίση,  πέρα από την μετεξέλιξή της σε πολιτική, επεκτάθηκε σ’ ολόκληρο τον κόσμο.     Ένας από τους «ευαίσθητους» κρίκους σ’ αυτό το «παιχνίδι των κερδοσκόπων (= εκείνων που χρηματοδοτούν αδρά τις απόψεις των τεχνοκρατών) είναι και η Ελλάδα μας. Και για ένα λόγο παραπάνω: όσο κι αν απαξιώνεται η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα, το ελληνικό πνεύμα – εν υπνώσει αυτό τον καιρό εξ αιτίας της επικρατούσας «προκρούστειας» πολιτικής στην χώρα μας – έχει την δυνατότητα να δώσει ξανά στην ανθρωπότητα τις λύσεις εξόδου από την κρίση. Κι αυτό φοβούνται το «μορμολύκεια» του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, την αφύπνιση των λαών.     Έτσι, για να πάψω να είμαι «καθώς πρέπει» αλλάζω την πρότασή μου στην προηγούμενη παρέμβασή μου : “Fuck the technocrats!!!”. 2.    Η τεχνολογική πρόοδος είναι άλλο πράγμα. Είναι – με βάση την αγγλική ερμηνεία του όρου «technology» η πρακτική εφαρμογή της επιστημονικής προόδου που συνετελέσθη μέσα από τους αιώνες – σε μια «περίεργη» προσπάθεια πολεμικής αυτοκαταστροφής του ανθρώπινου είδους – σε περίοδο ειρήνης. Είναι αυτό που έγραψες: -          Ο Η/Υ μέσω του οποίου επικοινωνούμε σήμερα -          Το αυτοκίνητό μου που δεν είναι «γκαζιέρα» (αλλά που κινδυνεύει να γίνει εξ αιτίας της πολιτικής των «τεχνοκρατών») αλλά -            Και η «ντομάτα» που (δεν) τρώω όλο τον χρόνο γιατί είναι «πρησμένη» στα φυτοφάρμακα. Τώρα μάλιστα ξεφύτρωσε και η Mosanto (ισραηλινής προέλευσης) που παρακολουθεί από το διάστημα αν κάποιος καλλιεργεί φυτά με σπόρους έξω από τα δικά της «υβρίδια» - που αποδίδουν καρπό χωρίς σπόρους αναπαραγωγής, μόνο και μόνο για να ελέγχει και ότι τρώμε! -          Και η σύγχρονη τεχνολογία «επικοινωνίας» που τους επιτρέπει να παρακολουθούν και την σκέψη μας ακόμα σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ελέγξουν τις επιθυμίες μας (Big Brother και τα τοιαύτα σε εξελιγμένη έκδοση)     Βλέπεις ακόμα κι εκεί που τείνω να συμφωνήσω μαζί σου υπάρχει ένα «αλλά». Δυστυχώς για την ανθρωπότητα η ταχύτητα εξέλιξης της τεχνολογίας δεν επέτρεψε την αντίστοιχη πνευματική αφομοίωσή της. Υπάρχει «έλλειμμα» ανθρωπιστικής παιδείας, σε μεγάλο βαθμό κι αυτό επιτρέπει σ’ όλα τα «ανθρωπόμορφα» τεχνοκρατικά κτήνη να βιάζουν και την «Φύση» και τον «Άνθρωπο».  Υ/Γ 1. Συμφωνώ για την καταπληκτική ταινία «Dr. Strangelove» και τις εκπληκτικές ερμηνείες του Peter Sellers.  Υ/Γ 2. Διάβασα τις σκέψεις του Δημήτρη πριν σου στείλω την σημερινή μου παρέμβαση. Συμφωνώ κι εγώ μ’ αυτήν, με μια συμπλήρωση: ο «σωστός» πολιτικός ηγέτης είναι εκείνος που, αφού ακούσει τις προτάσεις των «τεχνοκρατών» τις προσαρμόζει στα κοινωνικά δεδομένα της στιγμής και διαμορφώνει μια πολιτική άποψη όχι με «δημοσκοπικά» κριτήρια (= τι θέλει το μεγαλύτερο ποσοστό) αλλά πιο θα προκαλέσει το μικρότερο κοινωνικό κόστος και την βέλτιστη κοινωνική απόδοση.     Το 1962 ο μακαρίτης πια μεγάλος χρονογράφος Δημήτρης Ψαθάς είχε γράψει ένα πρωτοσέλιδο χρονογράφημα στα ΝΕΑ με τίτλο: «Και έσεισε τας κανδήλας…», αναφερόμενο – θετικά πιστεύω – στον τρόπο που κυβερνούσε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Παρά το γεγονός ότι ουδέποτε υπήρξα φίλα προσκείμενος στην πολιτική της Ε. Ρ. Ε. ή της Ν. Δ., τα συμπεράσματα του χρονογραφήματος αυτού θα έπρεπε να είναι μαθήματα στους σύγχρονους πολιτικούς μας. Υ/Γ  3.  Συμφωνώ απόλυτα ότι όλα αυτά που λέγονται μεταξύ μας δεν μπορούν να αποτελούν ένα "εσωτερικό διαλογισμό" ένος κλειστού κύκλου που θέλει να περνάει την ώρα του χαριεντιζόμενος. Στρέφομαι λοιπόν στον διαχειριστή του blog μας και τον ρωτώ αν θέλει να του στείλω όλα τα κείμενα με χρονολογική σειρά γιατί τα κρατάω στο δικό μου αρχείο, ώστε να τα παρουσιάσει σαν ανάρτηση. Τέλος επισημαίνω ότι αυτή η "εσωτερική επικοινωνία" μας ίσως να οφείλεται και στην δυνατότητα ανάπτυξης μακροσκελέστατων απόψεων απέναντι  στους περιορισμούς που θέτει η ανάρτηση στο blog μας. ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ 5:02 μ.μ. (Πριν από 6 ώρες) προς ΖΕΒΟΛΗΣ,  Αντώνιος, pisimisis, Spyros, Αθανάσιος, Theodoros         Αμάν ρε αδέλφια, δεν σας προφταίνω πια! Σωτ..., δεν έχω κουράγιο άλλο να σου απαντήσω σ' αυτά που διάβασα στο τελευταίο σου κείμενο, θα το κάνω αφού πάρω μια ανάσα πρώτα. Κι ελπίζω να μου έστειλες το ρεπορταζ του MEGA για πλάκα! Για να μήν "αφοδεύσω" όπως ο κ. Κον Μπεντιτ στα όσα έκανε τον Μάη του 68 στο Παρίσι, ο νυν "πράσινος" υπερασπιστής της 'σοσιαλδημοκρατίας" της κομπίνας και της απάτης! Να μας πει αυτός ο νουθετιστής μας πότε έλεγε την αλήθεια: τότε που τα έβαζε με την Μέρκελ ή τώρα που ψάχνει να βρεί που και πως θα πληρώσουμε. Α, για να μην του πω και τίποτα ... "γαλλικά". Αντώνιος Τυμπανίδης  8:30 μ.μ. (Πριν από 2 ώρες) προς ΖΕΒΟΛΗΣ, pisimisis, Εμένα, ----- Original Message -- Subject: Re: Πρθ: Πρ: MARINALEDA ΤΟ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΘΑΥΜΑ!         Τελικά, συμφωνούμε διαφωνώντας, γιατί αν επικεντρωθούμε στον πυρήνα της συζήτησης, διαπιστώνουμε ότι όλοι καταλήγουμε στην ανάγκη να έχει η επιστήμη τον ίδιο βηματισμό με την τεχνολογία, πράγμα που δεν συμβαίνει πια: η επιστήμη εξελίσσεται με ρυθμούς πιο αργούς απ` ότι η τεχνολογία, με όλα τα γνωστά αρνητικά επακόλουθα που έχουν επισημανθεί από το Μανόλη. Η φιλοσοφία όμως είναι η βάση της κάθε επιστήμης και δεν είναι τυχαίο ότι και στον κλάδο των θετικών επιστημών, όπως λέει και ο Δημήτρης, όλοι οι μεγάλοι, ήταν πρώτα φιλόσοφοι (B.Russell, L.Wittgenstein, W.Heisenberg,R. Feynman, A. Einstein H.Poincare καθώς και όλοι οι μεγάλοι δικοί μας, Ηράκλειττος, Πυθαγόρας, Θαλής, Αναξίμανδρος κλπ). Δεν είναι τυχαίο δε,ότι ο Ηeisenberg παρώτρυνε όλους τους φοιτητές της Φυσικής να πάρουν προαιρετικά το μάθημα της Φιλοσοφίας και μάλιστα ο ίδιος έκανε εκείνες τις υπέροχες παραδόσεις του, στις αρχές της δεκαετίας του `60, που βρίσκει κανείς σήμερα στο βιβλίο του "Φυσική και Φιλοσοφία". Μολονότι οι τεχνοκράτες βελτίωσαν τη ζωή μας, δεν προήγαγαν ούτε τον άνθρωπο ατομικά, ούτε την κοινωνία συνολικά. Θα έλεγα μάλιστα ότι την οδήγησαν (ίσως άθελά τους, γινόμενοι οι ίδιοι εργαλείο του καπιταλισμού) σε μια "κοπαδοποίηση". Από την άλλη μεριά ας μη δαιμονοποιούμε και τους μηχανικούς, μιά και  εξ ορισμού η λέξη μηχανικός (engineer, ingenieur) εμπεριέχει το πνεύμα,  (η λέξη προέρχεται απ` το λατινικό ingenium = πνεύμα, την ίδια δε ρίζα έχει και η λέξη τζίνι που λέμε σήμερα). Τελικά όλοι χρειαζόμαστε όλους. Συνοψίζοντας, σας μεταφέρω τα λόγια του Μ. Χατζιδάκι: ας αφήσουμε τους ειδικούς να  κάνουν τη δουλειά τους, κι εμείς ας ασχοληθούμε με τα ουσιώδη. Μόνο που σήμερα χρειαζόμαστε πρώτα έναν οραματιστή που θα καθοδηγεί τους ειδικούς. ΑΙΘΟΥΣΑ ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ 9:25 μ.μ. (Πριν από 1 ώρα) προς Αντώνιος         Αντώνη να 'σαι καλά, γιατί μέ έβγαλες από την δύσκολη θέση να απαντήσω εγώ στον Σωτ.... Πολιτικός Μηχανικός στο επάγγελμα θα μπορούσα να το "παίξω" τεχνοκρατικά αλλά στην ελληνική απόδοση του όρου "civil engineer" η λέξη "Πολιτικός" έχει διπλή σημασία: αφ’ ενός μεν ο Μηχανικός της "πόλης" - οπότε θα μπορούσε να αποδοθεί με τον όρο "Αστικός Μηχανικός" (πράγμα που θα περιόριζε κατά πολύ τα εργασιακά μας δικαιώματα και καταλαβαίνεις...) - ή αφ' ετέρου Μηχανικός που πολιτεύεται δηλαδή διαχειρίζεται τις υποθέσεις των πολιτων - πελατών του μέσα στα πλαίσια ενός πολιτικού συστήματος. (Προσωπικά προτιμώ το δεύτερο και το ακολούθησα στην επαγγελματική μου καριέρα με ακριβό τίμημα θα έλεγα).     Ευχαριστώ και για το ποίημα.