Από τη Πάρο που ζει και εργάζεται ο συμμαθητής μας Φραντζέσκος Τσαντάνης μας έστειλε τις πάρα κάτω 3 φωτογραφίες. Είναι στιγμιότυπα από την εκδρομή μας , το έτος 1966 (Γ’ Γυμνασίου) στο Κεφαλάρι του Άργους. Εμφανίζονται αρκετοί συμμαθητές μας, για πρώτη φορά σε φωτογραφίες εποχής καθώς επίσης και δύο συμμαθητές μας ,τα ονόματα των οποίων λείπουν από το κατάλογο των αποφοίτων της τάξης μας , πρόκειται για τους Δεληγιώργη και Μπουλιάκη. Να θυμηθούμε τα μικρά τους ονόματα για να επικαιροποιήσουμε τον πίνακα. Επίσης εμφανίζεται ένας ακόμα συμμαθητής μας που δεν τον αναγνώρισε ο αποστολέας μας αλλά ούτε η διαχείριση του blog ( Φωτό 2 , αρ12). Μπορείτε να βοηθήσετε στη συμπλήρωση του καταλόγου μας ;  |
| Φωτό 1 Ισθμός Κορίνθου (13-5-1966) Aπό αριστερά: Ζαρκάδης Χαράλαμπος, Κορωναιος Πολυχρόνης, Κουμαρελας Γιάννης, Τσαντανης Φραντζεσκος, Δεληγιωργης, Κουμαρέλας Όθωνας ( αδελφός του Γιάννη;). |
.png) |
| Φωτό 2 Άργος (13-5-1966) Απο αριστερά. Πάνω σειρά: 1) Χρυσουλάκης Γιάννης 2) Σελετοπουλος Κώστας 3) Πορίχης Δημήτρης, 4) Οικονομόπουλος Όθων, 5).....6) Κορωναιος, 7).... Μεσαία σειρά: 8) Τρανταλίδης Μάνος 9) Κρανάκης Βαγγέλης 10) Μανωλόπουλος Γιώργος, 11) Νικολάου Αποστόλης (πανηγυρίζων ;) Κάτω σειρά: 12)....., 13) Λιάγκος Βασίλης 14) ο μικρός της παρέας Τσαντανης Φραντζεσκος. |
 |
| Φωτό 3 Κεφαλάρι 'Αργους (13-5-1966), Από αριστερά όρθιοι : Χριστόπουλος Βασίλης, Λάϊος Γιάννης, Μάρκου Αργύρης, Κρόμπας Δημοσθένης, Οικονομόπουλος Αναστάσιος, Μερέβης ΓιάννηςΚαθιστοί Πολυδώρου Αλέξανδρος, Ματζάκος Κώστας, Μπουλιάκης, Τσαντάνης Φραντζέσκος. Αυτή η μεγάλη ομάδα ποδοσφαίρου, σε αυτό το χωράφι, συνέτριψε την ομάδα του τμήματος Γ1, με σκορ 4 - 1. |
Να μιλήσουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι για τον άγιο Βαλεντίνο, για όλο αυτό το εισαγόμενο πανηγυράκι.
Γεροντικές εμμονές, και δεν ξεφεύγει εύκολα κανείς, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω (μια ακόμα φορά) τη νεκρολογία, όταν αφορά έναν άνθρωπο σαν τον Κάρολο Κουν.
΄Ενα τέταρτο του αιώνα σήμερα που έφυγε.
Επίλεκτο μέλος μιας σειράς ανθρώπων που δημιούργησαν πολιτισμό τον οποίο λίγες χώρες αξιώθηκαν.
Σήμερα που όλοι αυτοί έφυγαν (ίσως τελευταίος είναι ο μεγάλος Μίκης) θα αρχίσουμε να κατανοούμε το μέγεθος, την αξία και την έλλειψή τους.
Απόψε ας τον αναζητήσουμε (στο διαδίκτυο υπάρχουν θαυμάσια βίντεο και αναρτήσεις κειμένων).
Ότι και να πω για το έργο και την προσωπικότητά του δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτό που μου είπε ένας φίλος (δύο περίπου δεκαετίες μεγαλύτερος από μας) που είχε την τύχη να ζήσει το Θέατρο Τέχνης από το ξεκίνημά του, στο υπόγειο.
Όταν κατεβαίναμε τις σκάλες για την παράσταση δεν ξέρω ποιος είχε μεγαλύτερο τρακ οι ηθοποιοί ή εμείς.
Καλό σας βράδυ.
Να υποθέσω Πρόεδρε ότι δεν είχες έρθει στην εκδρομή, για να συντριβείτε με 4-1 από το Γ2 !
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ πρόεδρος ήταν στην εκδρομή. Το αν έπαιξε δεν το ξέρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒλέπε φωτογραφία με την ίδια ημερομηνία στο θέατρο της Επιδαύρου (ανάρτηση 1 Φεβρουαρίου 2011 - Αρχίζει το μάτς-)
Επ' ευκαιρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρετε γιατί κέρδισε ο Ολυμπιακός την Ρουμπίν Καζάν στην παγωμένη Μόσχα;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γιατί έχει πολλά ...παλτά στο ρόστερ του!
Ο μικρός στην πρώτη φωτογραφία είναι ο Όθωνας Κουμαρέλας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα αν η ημερομηνία της εκδρομής είναι σωστή, η επισημείωση στη δεύτερη φωτογραφία 1966-67 είναι λάθος.Το ακαδημαϊκό έτος είναι 1965-66.
Για τη νίκη του Γ2 έχω να πω ότι προφανώς είναι αποτέλεσμα της παράγκας, γιατί είναι σε όλους γνωστό ότι τους μπαλαδόρους τους είχε το πρώτο τμήμα.
Τώρα στα σοβαρά.
Αν προχωρήσετε λίγο στα επόμενα αποσπάσματα θεατρικών παραστάσεων της επιτυχημένης ανάρτησης για τον Κουν, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε το Δήμο Σταρένιο, μπροστά στους υποψήφιους για εκτέλεση Κρητικούς, να λέει το αμίμητο " μας αγαπάνε οι Γερμανοί, σαν φίλοι ήρθανε".
Υπάρχουν και σήμερα "Σταρένειες" αντιλήψεις.
(Προς άρση κάθε παρεξηγήσεως, ο Δήμος Σταρένιος ήταν ένας γλυκύτατος άνθρωπος. Στη νοοτροπία αναφέρομαι).
Αντιγράφω:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Όταν στην πόλη μπήκαν οι εχθροί, έβγαλαν μια διαταγή, οι ντόπιοι δεν είχαν το δικαίωμα να περπατάνε στο πεζοδρόμια αλλά μόνο στο οδόστρωμα. Μια μέρα συνάντησα ένα στρατιώτη του εχθρού που με υποχρέωσε να κατέβω από το πεζοδρόμιο και να περπατήσω στο οδόστρωμα. Μέσα μου άρχισα να βρίζω τον στρατιώτη, την οικογένειά του και την χώρα του.
Βλέπεις όταν συναντάς την βλακεία γίνεσαι βλάκας!»
(Μπ. Μπρεχτ «Ιστορίες του κ. Κόυνερ»).
Φταίνε λοιπόν οι Γερμανοί – οι απλοί άνθρωποι εννοώ – γι αυτά που τραβάμε; Ακόμα και το σχόλιο σχετικά με τον Σταρένιο και τις «νοοτροπίες» που εκπροσωπούσε και που εκπροσωπούνται και σήμερα από συγκεκριμένα «πρόσωπα» της ελληνικής πολιτικής σκηνής, βρίσκεται σε λάθος κατεύθυνση.
Αγαπητέ μου Σοφιστή, μη με παρεξηγείς. Αλλά είναι ώρα είναι να στραφούμε ομαδικά προς εκείνους που μας οδήγησαν ως εδώ, ντόπιους – κυρίως – και ξένους. Και να τους δώσουμε να καταλάβουν ότι, ούτε η αποβλάκωση που μας έχουν επιβάλλει μέσω των media που ελέγχουν, ούτε η τρομοκρατία τους, που προωθούν παντοιοτρόπως εκφοβίζοντάς μας με το «ανύπαρκτο» μέλλον που μας προσφέρουν και την προβοκατόρικη βία τους στις ειρηνικές μας αντιδράσεις, θα μας εμποδίσουν να βγούμε από τα αδιέξοδα που μας έχουν οδηγήσει.
Γιατί, όπως τελειώνει ο Γκόρκι στους «Εχθρούς» … «αυτοί οι άνθρωποι θα νικήσουν!»
Κι «αυτοί οι άνθρωποι» είμαστε εμείς!
εμείς τζοβάννι μου απ' ότι θυμάσαι ήμασταν κάπως πιο σοβαροί από τους άλλους
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι πήγαμε στο θέατρο,δε θα κλωτσάγαμε ένα παλιότοπο και σε τέτοια κατσάβραχα,μάλλον με κανά θηλέων θα παίξανε για να νικήσουνε...
Μανόλη ειλικρινά δεν σε παρεξηγώ, αλλά ταυτόχρονα δεν σε κατανοώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέσαι αν φταίνε οι Γερμανοί, οι απλοί άνθρωποι όπως τους ονομάζεις, γι΄ αυτά που τραβάμε.
Πριν από αυτό, να πω ότι δεν απαλλάσσω, σε καμία περίπτωση, τη δική μας πλευρά, για την κατάσταση στην οποία οδηγηθήκαμε. Οι ευθύνες μας είναι τεράστιες και πρώτα απ΄ όλα μας ανήκουν.
Από αυτό το σημείο μέχρι κάποιοι να προσπαθούν, εκμεταλλευόμενοι τη δυσχερή μας θέση να μας υποδουλώσουν είναι τεράστια η απόσταση.
Οι Γερμανοί, συνειδητά και συστηματικά, εκμεταλλεύθηκαν, όλα αυτά τα χρόνια τις αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος για να πλουτίσουν και τώρα που ήρθε η κρίση θέλουν να μας αποτελειώσουν. Τα παραδείγματα ατέλειωτα.
Να πω μόνο για το Χριστοφοράκο και ποιοι σε αγαστή συνεργασία τον οδήγησαν στην ασφάλεια της νομικής συνδιαλλαγής και προστασίας της Γερμανικής «Δικαιοσύνης».
Ο καθένας μας αντιλαμβάνεται ποιο έλεγχο του πολιτικού μας προσωπικού έχουν εξασφαλίσει από τα στοιχεία (για το μαύρο χρήμα π.χ.) που τους έχει παραδώσει ο εν λόγω κύριος.
Δυστυχώς οι Γερμανοί, αν και έχασαν τον πόλεμο, δεν έχουν εγκαταλείψει τις προθέσεις τους για επικυριαρχία στην υπόλοιπη Ευρώπη. Σε μας δε (όπως και στους Σέρβους) επιπρόσθετα δεν μπορούν να συγχωρήσουν ότι ήμασταν οι μόνοι που τους αντισταθήκαμε.
Τώρα για τον αθώο Γερμανικό λαό.
Είναι τόσο αθώος όσο ήταν και στο Β΄ πόλεμο. Κανείς τους δεν ήξερε για τα στρατόπεδα, για τα κρεματόρια, για τον αφανισμό, μέσα σ΄ αυτά, πρώτα των ίδιων των προοδευτικών συμπολιτών τους και ακολούθως όλων των υπολοίπων, Τσιγγάνων, Εβραίων, αντιστασιακών και δεν έχει τέλος.
Οι μάντρες των στρατοπέδων απείχαν ελάχιστα από τα σπίτια τους, σε μερικά (Νταχάου) ήταν μέσα στους ίδιους τους οικισμούς, όμως αυτοί ποτέ δεν μύρισαν τα καμένα κορμιά, δεν είδαν τις στρατιές των εξαθλιωμένων κρατουμένων, που εργάζονταν, καθημερινά, έξω από αυτά, πολλές φορές και σε δικές τους δουλειές (χωρίς αμοιβή φυσικά) δεν είδαν τα ανθρώπινα αποκαΐδια με τα οποία έστρωναν τους δρόμους για να μην λασπώνουν. ΄Ολοι δήλωσαν, με μεγάλη ευκολία, αθώοι του αίματος και με ακόμη μεγαλύτερη, όλοι, έσπευσαν να τους την αναγνωρίσουν.
Με όλο τον κίνδυνο να χαρακτηρισθώ ρατσιστής (ασθένεια για την οποία θέλω να πιστεύω ότι δεν με έχει προσβάλλει) υιοθετώ πλήρως τη ρήση του Μίκη ότι υπάρχουν λαοί ισοβίτες και πρώτος στον κατάλογο είναι ο Γερμανικός.
Να είσαι σίγουρος ότι ο σημερινός Γερμανός σε τίποτα δεν έχει μεταβληθεί.
Όσο για την τελευταία παράγραφο της παρέμβασής σου σε τίποτα δεν διαφωνώ και δεν βλέπω που βρίσκεις αντίθεση σε όσα γράφω.
την ταινία "το πείραμα" την είδατε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι συ πρόεδρε, όταν βρίσκεις κανα καλό, πας μόνος σου, δεν ρίχνεις ένα τηλέφωνο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. η συγκεκριμένη βέβαια, υπέροχη, αλλά και ψυχοπλακωτική.
Δεν είναι του παρόντος αλλά έψαχνα που να το καταθέσω, μια και βλέπω γύρω μου ρέκτες:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάρολος Κουν. 25 χρόνια απουσιάζουσας παρουσίας.
Πολύ το χάρηκα που το blog μας θυμήθηκε τα 25χρονα από το κλείσιμο της αυλαίας για τον μεγάλο Δάσκαλο. Κι αυτό γιατί μέσα στον ορυμαγδό της καθημερινότητας η απαίτηση να θυμηθούμε έναν υπηρέτη των ανώτερων αξιών είναι πέρα από τα όρια.
Θυμάμαι, σε παλαιότερη ανάρτηση, την αναφορά στην παράσταση του Θεάτρου Τέχνης (Θ. Τ.) με το έργο του Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό». Όταν βρέθηκα τις προάλλες στην Αθήνα με αφορμή την κοπή της πίτας, πήγα και είδα την συγκεκριμένη παράσταση. Κι ενώ ήθελα από καιρό να αναφερθώ στην σημερινή πορεία του Θ. Τ., η πρόσφατη αναφορά στον Κουν μου έδωσε την αφορμή που ζητούσα.
Η σπορά του Κουν, απέδωσε στο ελληνικό κοινό μια συνολική αντίληψη του ελληνικού αλλά και παγκόσμιου ρεπερτορίου, εισάγοντας μεθόδους διδασκαλίας, τόσο στο θέατρο όσο και στην γενικότερη ελληνική παιδεία, που περιείχαν την έννοια του «ήθους», όχι της υποκριτικής ηθικής που διέπει την νεοελληνική πραγματικότητα. Ψήγματα αυτού του ήθους πήραμε κι εμείς στο 6ο – αποτέλεσμά τους το blog και οι αναρτήσεις του. Που σημαίνει ότι η διείσδυση της άποψης του Κουν είχε κατά πολύ ξεπεράσει τα όρια του Θ. Τ. και της Σχολής.
Όπως επισημαίνεται στο αναρτητικό σχόλιο για τον «Γκοντό», η κρίση της εποχής ευνοεί τον επαναπροσδιορισμό των αξιών που αποβλήθηκαν από την κοινωνία στην αέναη τάση ανατροπής που διέπει την παγκόσμια ιστορία. Και αν το φαινόμενο της αλλαγής προκαλεί την εξέλιξη της κοινωνίας, υπάρχουν περίοδοι που οι αλλαγές δεν είναι παρά μια οπισθοδρόμηση, ειδικά όταν οι μάζες καθοδηγούνται από «χαμηλά» ένστικτα ή ανίκανους ηγέτες – στην περίπτωσή μας «έχουμε» κι από τα δύο – όπως επισημαίνει ο Ντυρρενματτ (*) στην «Νυχτερινή Συνομιλία».
Αδέλφια συνεχίστε!
(*) Φρήντριχ Ντύρρενματτ και Μαξ Φρις, κορυφαίοι Ελβετοί Γερμανικής καταγωγής διανοητές ("Η Επιστροφή της Γηραιάς Κυρίας", "Ο Κύριος Μπήντερμαν κι οι Εμπρηστές").