.... και ύστερα ήρθαν τα HI – FI.

Και πέρασε το ’69. Και φύγαμε απ’ το Γυμνάσιο. Αλλά τα ακούσματα που τόσο όμορφα περιγράφουν ο Γιώργος και ο Δημήτρης, συνεχίστηκαν. Οι απαιτήσεις μεγάλωσαν και μας έσπρωχναν να φύγουμε απ’ το ηχειάκι του τρανζίστορ. Να φύγουμε και να μετακομίσουμε σε κάτι πιο όμορφο, πιο λαμπερό. Στα στερεοφωνικά συγκροτήματα Υψηλής Πιστότητας (HI FI επί το Ελληνικότερον). Κριτήριο στις συζητήσεις και τους προβληματισμούς μας η ποιότητα, τα Decibel, τα MegaHertz. ταWatts RMS ο S/N ratio. Κριτήριο όμως αγοράς ,το διαθέσιμο ποσό από τον οικογενειακό προϋπολογισμό (το χόμπυ ..ακριβό).

 Βασικοί συντελεστές ερεθισμού, εκτός από τα διάσημα ξένα, και τα Ελληνικά συγκροτήματα, οι APHRODITES CHILD, CHARMS, SOCRATES DRUNK THE CONIUM, POLL, ANAKAΡΑ, ΕΞΑΔΑΚΤΥΛΟΣ, ΠΕΛΟΜΑ ΜΠΟΚΙΟΥ (από τα αρχικά των ιδρυτών – Νίκος ΔαΠΕρης, Νίκος ΛΟγοθέτης, Τάκης ΜΑρινάκης, Βλάσσης ΜΠΟνάτσος και Γιάννης ΚΙΟΥρτσόγλου) και τόσα άλλα, που χρησιμοποιούσαν Ελληνικό στίχο και συνέχιζαν τη μουσική παράδοση της προηγούμενης δεκαετίας, αναπτύσσοντας αυτό που ονομάστηκε Ελληνικό ΡΟΚ.

Το LP από εξαίρεση αρχίζει να γίνεται κανόνας και εμείς, με βασική μας πληροφόρηση τα μουσικά περιοδικά της εποχής, ψάχναμε, θαυμάζαμε και… κατασκευάζαμε (ας είναι καλά η «Τεχνική Εκλογή»). Κλασικό περιοδικό αναφοράς, από το 73 και μετά, το ¨Hχος και Hi Fi”  με έρευνες, κριτικές, άρθρα και προτάσεις για μουσική υψηλής ποιότητας , και όχιμόνο. Στους συνεργάτες του Περιοδικού, που εξέδιδε ο Κ. Καβαθάς, ο δικός μας Γιώργος Καμπουράκης που μπορεί να μας πει πολλά για εκείνη την περίοδο. Συνεργάτης επίσης και ο, μνημονευόμενος από τον PCMC, Αργύρης Ζήλος, γνωστός και ως Άρτσι,  μέλος κι αυτός (όπως και ο υπογράφων) για κάποια φεγγάρια, της «Μεγάλης Μεικτής Χορωδίας του Πανεπιστημίου Αθηνών».

Τότε λοιπόν μεσουρανούσαν στους ενισχυτές και ραδιοενισχυτές  οι AKAI, PIONEER, MARANTZ, SANSUI και  HARMAN KARDON και στα μαγνητόφωνα μπομπίνας τα REVOX, TEAK, TECHNICS TANDBERG και  NAKAMICHI (αν θυμάμαι καλά  NAKAMICHI ήταν  και το πρώτο κασετόφωνο με απόκριση συχνότητας 20-20.000 HZ). Στα ηχεία όλοι θαυμάζαμε την απόδοση των BW, B&O, KENWOOD, CELESTION, TANNOY, KL, KEF, JBL και GOODMANS  ενώ θέλαμε να αποκτήσουμε πικάπ TDK, THORENS ή DUAL με κεφαλή ORTHOPHONE ή SHURE.

Καμάρι μας όταν, με τα μισά διαθέσιμα χρήματά μας αγοράζαμε τα ηχεία και με τα υπόλοιπα πικάπ και ενισχυτή, Εάν ήμασταν τυχεροί και κάποιος μας συμπαθούσε, αγοράζαμε και ένα καλό μαγνητόφωνο, που κόστιζε περίπου όσο και τα καλά ηχεία.

        Και μετά … ποιος μας έπιανε! Όλη η παρέα στο σπίτι για ν΄ ακούσουμε, να μαγνητοφωνήσουμε να χορέψουμε να ... ερωτευτούμε. Τα παρτάκια πήγαιναν κι ερχόντουσαν με Vermouth bianco και rosso και, που και που, κανένα ουϊσκάκι Crazy Horse (το Johny ήταν ακριβό). Αργά τα βράδια, κουρασμένοι απολαμβάναμε «Δεκαπέντε Εσπερινούς». Αξέχαστα χρόνια……

                                                                                                                      

 Eye Doc

 Οικογενειακή φωτογραφία (Μάιος 1963):
Στο φράγμα του Μαραθώνα, μπροστά από το φυλάκιο ελέγχου του αγωγού, ο eyedoc καμαρωτός με το τρανζιστοράκι του - Sanyo παγκοσμίου λήψεως - κρεμασμένο στο λαιμό ! (Προσφορά στην προηγούμενη ανάρτηση του Γιώργου Πισιμίση)