Ξύπνησα ,χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο, νωρίτερα για να πάω σχολείο.
Ήμασταν πρωινοί.
Άνοιξα αμέσως το τρανζιστοράκι που είχα κολλημένο στο αυτί μου, όπως έκανα κάθε πρωί. Έπαιζε δημοτικά τραγούδια που τελειωμό δεν είχαν.
Περίεργο, είχα συνηθίσει διαφορετικό μουσικό ξύπνημα!
Ανάμεσα στα τραγούδια νάσου και η φωνή του εκφωνητή της ΥΕΝΕΔ να προαναγγέλλει με στόμφο, ότι πολύ σύντομα θα ακουστεί στρατιωτικό ανακοινωθέν…
Δεν είχε περάσει η 8η πρωϊνή όταν επέστρεψε εσπευσμένα από τη δουλεία του στις εφημερίδες ο πατέρας μου, και μάλιστα με τα πόδια στη Δάφνη από την Αθήνα , μιας και δεν κυκλοφορούσαν λεωφορεία. Ξαφνιαστήκαμε γιατί πριν τις 4 το απόγευμα, ποτέ δεν επέστρεφε.
Πολύ σύντομα μας έγινε γνωστό - μέσα από τα ραδιοφωνικά «ανακοινωθέντα» - ότι κηρύχθηκε η «εθνοσωτήριος επανάστασις» και δεν θα λειτουργούσε το Σχολείο μας.
Το απόγευμα δεν πήγαμε ούτε στου «Στρατηγάκη» για Αγγλικά.
Ήταν Παρασκευή 21 Απρίλη 1967 δηλ πριν από 44 χρόνια.
Γιώργος Πισιμίσης
Είναι τυχαίο, το ότι αρκετές φωτογραφίες στο blog των αποφοίτων είναι από τις επιδείξεις που γίνονταν στο Καλλιμάρμαρο, οπού κάθε φορά μας έδιναν και το περιβόητο Πιστεύω με όλα τα διαμάντια της ρητορικής του Παπαδόπουλου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά θα φανταζόταν κανείς από μας και την σημερινή κατάντια της δημοκρατίας για την οποία πολλοί από τους συμμαθητές μας αγωνίστηκαν;
Η φωτογραφία είναι από το σπιρτόκουτο; Μπράβο αρχείο ο Γιώργος!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Το "πιστεύω" (με μικρό για να ξεχωρίζει από το άλλο)αναγκάστηκαν να το αγοράσουν όλοι οι εκπαιδευτικοί, απειλούμενοι αλλοιώς με απόλυση.
Α.Δ.Χ. συμφωνώ μαζί σου ότι η δημοκρατία, όπως τη βιώνουμε στη χώρα μας (και όχι μόνο), έχει σοβαρότατες στρεβλώσεις και αδυναμίες, που ουσιαστικά αναιρούν την ουσία της.Εάν θα έπρεπε να αναφερθούμε στα συμπτώματα και κυρίως στις αιτίες που τα προκαλούν δεν νομίζω ότι θα επαρκούσε ο χώρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμως επίτρεψε μου να σου υπενθυμίσω τη ρήση ότι "η Δμοκρατία είναι το χειρότερο πολίτευμα ύστερα από όλα τα άλλα".
Δυστυχώς είναι μεγάλη η ευθύνη όλων μας, για όσα ανεχόμαστε να συμβαίνουν. Η Δημοκρατία δεν απονέμεται άπαξ, πρέπει να κατακτιέται καθημερινά.
Το κείμενο μου έφερε στη μνήμη τον ασκούντα τότε χρέη λυκειάρχη φιλόλογό μας Κωνσταντινίδη, ήταν από τους λίγους (νομίζω) που είχαν δίκαια αποσπάσει το θαυμασμό μας.
Πάντοτε επέμενε να διδάσκει και να αναλύει εξαντλητικά τον Επιτάφιο και επίσης Αντιγόνη , αντί για Οιδίποδα, όπως επέβαλε η σιωπηρή(;)γραμμή του Υπουργείου.
Επίσης θυμάμαι την έντιμη στάση του την πρώτη (νομίζω) επέτειο της επιβολής της Χούντας.
Δεν πέταξε το μπαλάκι αναθέτοντας τον πανηγυρικό "τιμητικά" σε έναν καλό μαθητή, προκειμένου να μην εκτεθεί ο ίδιος σε ύμνους προς το καθεστώς, όπως θα ήταν αλλιώς αναγκασμένος να κάνει.
Πήρε το λόγο και πολύ συνοπτικά, αφού αναφέρθηκε στο γεγονός ότι οι αξιωματικοί επενέβησαν για να προστατεύσουν τη χώρα που κινδύνευε, κατέληξε με την αποστροφή, πως θεωρεί ότι σαν έντιμοι αξιωματικοί που είναι θα τηρήσουν και το λόγο τους να αποκαταστήσουν σύντομα το πολίτευμα.
Σοφιστής.