Με τον όρο σπονδή εννοείται είδος θυσίας στα συμφραζόμενα της αρχαιοελληνικής θρησκείας και της λατρείας των Εθνικών. Στις σπονδές συγκαταλέγονται όλες οι προσφορές προς τους Θεούς με έκχυση επάνω στον βωμό διαφόρων θρεπτικών ή πολυτίμων υγρών, όπως λ.χ. αρωμάτων, οίνου, μελιού, γάλακτος, ελαίου, χυμών φρούτων, κ.ά.
Στην αρχαιότητα ονομαζόταν έτσι η ιεροτελεστία, στη διάρκεια της οποίας χυνόταν στη γη, στη θάλασσα ή πάνω σε φωτιά θυσίας ποτό ή άλλο υγρό, με τη συνοδεία ρυθμικής απαγγελίας ωδών ή και αυλού, τον οποίο έπαιζε ο "σπόνδαυλος". Η σπονδή αλλά και το υγρό που χρησιμοποιούταν ήταν ανάλογα με τη φύση του σκοπού για τον οποίο γινόταν. Υπήρχαν σπονδές "αιματηρές" (όταν συνδυάζονταν με σφάγιο πάνω στη φωτιά βωμού) και "αναίμακτες", που ονομάζονταν επίσης και "χοές" ή "λοιβές". Οι τελευταίες αυτές γίνονταν κυρίως προς τιμή των νεκρών ή των χθόνιων θεοτήτων. Ως σπονδικά υγρά χρησιμοποιούνταν το κρασί, το λάδι, το μέλι, το γάλα κ.ά.. Οι σπονδές που περιλαμβάνουν οίνο λέγονται οινόσπονδα. Το κρασί χυνόταν είτε "άκρατο" (σκέτο) είτε ανάμεικτο με νερό (“κεκραμένο”). Σπονδή με κρασί γινόταν συχνά και σε διάφορες συνεστιάσεις. Σε μερικές περιπτώσεις απαγορευόταν η σπονδή κρασιού στους θεούς εκείνους που δεν δέχονταν τις σπονδές του είδους αυτού. Έτσι, το κρασί απαγορευόταν σε σπονδές στις Μούσες, τις Ευμενίδες, την Μνημοσύνη, την Ουρανία Αφροδίτη, την Ηώ, τον Ήλιο και τη Σελήνη. Οι σπονδές στις οποίες δε χρησιμοποιούνταν κρασί, ονομάζονταν "άοινοι" ή "νηφάλιοι" ή "νηφάλια" και επειδή γινόταν συνήθως από μέλι, νερό ή κράμα τους , ονομάζονταν "μελίσπονδα", "μειλίγματα", "υγρόσπονδα", ή "ελαιόσπονδα".
Στην αρχαιότητα ονομαζόταν έτσι η ιεροτελεστία, στη διάρκεια της οποίας χυνόταν στη γη, στη θάλασσα ή πάνω σε φωτιά θυσίας ποτό ή άλλο υγρό, με τη συνοδεία ρυθμικής απαγγελίας ωδών ή και αυλού, τον οποίο έπαιζε ο "σπόνδαυλος". Η σπονδή αλλά και το υγρό που χρησιμοποιούταν ήταν ανάλογα με τη φύση του σκοπού για τον οποίο γινόταν. Υπήρχαν σπονδές "αιματηρές" (όταν συνδυάζονταν με σφάγιο πάνω στη φωτιά βωμού) και "αναίμακτες", που ονομάζονταν επίσης και "χοές" ή "λοιβές". Οι τελευταίες αυτές γίνονταν κυρίως προς τιμή των νεκρών ή των χθόνιων θεοτήτων. Ως σπονδικά υγρά χρησιμοποιούνταν το κρασί, το λάδι, το μέλι, το γάλα κ.ά.. Οι σπονδές που περιλαμβάνουν οίνο λέγονται οινόσπονδα. Το κρασί χυνόταν είτε "άκρατο" (σκέτο) είτε ανάμεικτο με νερό (“κεκραμένο”). Σπονδή με κρασί γινόταν συχνά και σε διάφορες συνεστιάσεις. Σε μερικές περιπτώσεις απαγορευόταν η σπονδή κρασιού στους θεούς εκείνους που δεν δέχονταν τις σπονδές του είδους αυτού. Έτσι, το κρασί απαγορευόταν σε σπονδές στις Μούσες, τις Ευμενίδες, την Μνημοσύνη, την Ουρανία Αφροδίτη, την Ηώ, τον Ήλιο και τη Σελήνη. Οι σπονδές στις οποίες δε χρησιμοποιούνταν κρασί, ονομάζονταν "άοινοι" ή "νηφάλιοι" ή "νηφάλια" και επειδή γινόταν συνήθως από μέλι, νερό ή κράμα τους , ονομάζονταν "μελίσπονδα", "μειλίγματα", "υγρόσπονδα", ή "ελαιόσπονδα".
Οι μαθητές του 6ου Γυμνασίου Αρρένων Αθηνών στα πλαίσια της πρακτικής εφαρμογής των διδαχθέντων στις αίθουσες διδασκαλίας, προέβησαν σε πρακτική εξάσκηση «σπονδής» και μάλιστα «αναίμακτης» με κεκραμένον οίνον υπό μορφήν βύννης (μπύρας). Η σπονδή προσεφέρθη ως χοή (ή λοιβή) προς τιμήν των νεκρών του κοιμητηρίου Ωρωπού το 1969. Μετά την σπονδήν ανεπέμφθη δέησις εις τας χθονίας και τας ουρανίας θεότητας. Τα φωτογραφικά ντοκουμέντα δυστυχώς δεν ανηρτήθησαν εις τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, ως έδει. Υποχρέωσίς μας να τα αναρτήσωμεν ενταύθα.
Δια την ευθύνη του φωτορεπορτάζ,
Eye doc
Φωτό 1 Πάνω στον τάφο : Αριστερά Αβερκιάδης και δεξιά Καμπουράκης. 'Όρθιοι :Από αριστερά Γαβριήλ, Κοκκώσης και Καραμούζης. |
|
Φωτό 3 Κάτω: Από αριστερά Γιαννακάκης και Κοκκώσης Όρθιοι :Από αριστερά Αβερκιάδης, Καρακώστας, Γαβριήλ, Καραμούζης και Καμπουράκης. |
Φωτό 4 ( Άργος . Αρχείο Γ.Πισιμίση) Μέσα στο τάφο : Από αριστερά .................., .Μησιακούλης.και Σιώζος. Πάνω : Από αριστερά Φραγκούλης και Πισιμίσης. |
Κι εμείς νομίζαμε ότι μόνο αυτοί του 1970 ήταν για δέσιμο...
ΑπάντησηΔιαγραφήekto1972
Στη φωτο 2 το και είναι Ζύγουρας
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην φωτο 3 το και Κοκώσης (στη μέση)
Σωτήρη εχεις να δεις και άλλα. Μιλάμε για μεγάλη τρέλλα
...και επειδή η τρέλα -ως γνωστόν- πάει στα βουνά , προτείνω το 1ο Πανεκτικό ή Πανορεκτικό μας Συνέδριο να ανηφορίσει κατά ορεινή Αρκαδία μεριά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα φανταστείς ότι είχαμε αναστολές στις αναρτήσεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧα χα χα
Αίσχος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνατρέπονται τα ιερά και τα όσια.
Είναι δυνατόν ένα ενημερωτικό Blog να δημοσιεύει τέτοια πράγματα; Θα μου τρελλάνετε τον Σωτήρη!!
Κόντευε να τρελλαθεί με εμάς, φαντάσου τώρα που τον πλευροκοπάτε κι εσείς. Σαν το αυγό ανάμεσα σε δύο πέτρες θα είναι.
Σωτήρη πάρε το μαστίγιο!!!
Πολύ αργά. Έχουν ξεφύγει. Αυτοί μετά την εκδρομή στον Κορινθιακό, θα μεταφέρουν θάλασσα στην ορεινή Αρκαδία. "New Zatouna beach" και τέτοια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιά Ζάτουνα είμαι μέσα, ήπια ένα καταπληκτικό ροζέ σε ένα μυστήριο ταβερνάκι επί της κεντρικής οδού και είναι ικανός λόγος επανόδου. Πισιμίση εσύ μας οδηγείς!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωτήρη και Αποστόλη με συγκινήσατε που αναφερθήκατε στη Ζάτουνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να ανταμώσουμε εκεί όπου - αν και ορεινά -δεν μας λείπει το υγρό στοιχείο μιας και η Ζάτουνα βρίσκεται μεταξύ δύο ....πισινών !!! (εννοώ ανάμεσα στη Δημητσάνα και στου Ράφτη που υπάρχουν πισίνες)
Μετά απ'αυτό το δημοσίευμα, μάλλον πρέπει να σκεφθούμε την αλλαγή του τόπου της εκδρομής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι δυνατόν να πάμε σε περιοχή που φημίζεται για μαγεία και σατανισμό όπως το Σοφικό Κορινθίας, ή μήπως eyedoc μας προετοιμάζεις κατάλληλα !!!!
Αν ναι να ξεθάψω το κασελάκι (ξέρεις ντε με το κρανίο).
Να μην ξεχάσω, στην φωτό 3 ο καταζητούμενος πρέπει να είναι, ποίος άλλος, ο Γούτος.
ΑπάντησηΔιαγραφή