Πάλι αδιάβαστους μας έπιασε ο Κύριος Γυμνασιάρχης, ο Σπήλιος - Σπυρίδων Πολυδώρου

«Ἔστιν οὖν τραγῳδία…». Τι άλλο να πει κανείς.
 Πάλι αδιάβαστους μας έπιασε ο Κύριος Γυμνασιάρχης. Εκεί που του ετοιμάζαμε την έκπληξη, τελικά μας την έκανε αυτός. Είχαμε μάθει ότι ζει και βασιλεύει οΣπήλιος - Σπυρίδων Πολυδώρου και ήδη είχαμε κάνει κάποιες προετοιμασίες για μια συνάντηση μαζί του, πολλά χρόνια μετά την αποφοίτησή μας από το ΣΤ’ Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών, στον Νέο Κόσμο.

Ο κατάλογος με τους 67 συμμαθητές της ΣΤ’ Κλασικού και τους 44 της ΣΤ’ Πρακτικού, του σχολικού έτους 1963-1964, ήταν έτοιμος. Οι πρώτες επαφές και τα πρώτα αναγνωριστικά τηλεφωνήματα είχαν γίνει. Όλοι είχαν συμφωνήσει. Θεωρήσαμε πως το φθινόπωρο θα ήταν η πιο κατάλληλη εποχή. Μια συνάντηση με τιμώμενο πρόσωπο τον Γυμνασιάρχη μας. Τον Σπήλιο - Σπυρίδωνα Πολυδώρου. Όμως χθες Δευτέρα, 28 Ιουλίου 2014, ο Κύριος Γυμνασιάρχης έφυγε για το δικό του ταξίδι. Τέτοιες ημέρες πριν από 50 χρόνια είχαμε κάνει την 5ήμερη εκδρομή μας. Τελικός προορισμός η Κέρκυρα.

 Η πρώτη φωτογραφία είναι από εκείνη την εκδρομή. Ο Γυμνασιάρχης μαζί μας. Δίπλα μας. Δεν είχε μείνει στην Αθήνα, αν και θα μπορούσε. Ήταν δίπλα μας. Σύμβουλος, δάσκαλος, πατέρας, μεγάλος αδελφός, πιστός φίλος, συμμαθητής. Ήταν ένας από εμάς και μας άνοιξε το δρόμο. Μάλιστα ήταν τόσο οικείος ώστε να μη μας δυσκολέψει να του βγάλουμε και το παρατσούκλι «Λούις» (Λούις Άρμστρονγκ) λόγω της χαρακτηριστικής του φωνής, ειδικά τις στιγμές της έντασης… Σε χρόνια δύσκολα, λοιπόν, εκείνος ξεπέρασε τα «πρέπει» της εποχής και στάθηκε στο πλευρό μας. Αυστηρός αλλά δίκαιος. Απαιτητικός αλλά πάντα με μέτρο.

Ορθολογιστής, για χάρη μας. Προγραμματιστής, για το καλό μας. Αρκεί να σας πω ότι τη χρονιά εκείνη, το 1964, ένας πάρα πολύ μεγάλος αριθμός από τους αποφοιτήσαντες πέρασε σε Ανώτατες Σχολές. Και αυτό οφείλεται κυρίως στη μέθοδο που μας δίδαξε. Στη μέθοδο της επιτυχίας. Του χρωστάμε κάθε τι που πετύχαμε στη ζωή. Κι εκείνος πάντα διακριτικός και σεμνός φρόντισε να φύγει πριν από τη μεγάλη συνάντηση. Δεν ήθελε να ακούει ευχαριστίες. Ό,τι έκανε, το έκανε επειδή το πίστευε. Δεν το έκανε από υποχρέωση. Μάλιστα πριν από δύο χρόνια έμαθα για την ενεργό συμμετοχή του στις δραστηριότητες της Παγκαλαβρυτινής Ένωσης. Ήταν 16 Δεκεμβρίου του 2012 όταν είχε εκλεγεί στην  Εξελεγκτική Επιτροπή της Ένωσης μαζί με τους κυρίους Τριαντάφυλλο Φελούκα, από το Λαγοβούνι και Ανδρέα Χρυσανθόπουλο από το Αγρίδι. Ένιωσα τότε την ανάγκη να του πω άλλο ένα ευχαριστώ, επειδή ακόμη και σε αυτή την ηλικία μας δίδασκε με τη στάση του.

Στη δεύτερη φωτογραφία ο Γυμνασιάρχης μας με την τάξη του 1965 (Πρακτικό τμήμα), στις κερκίδες της αυλής του σχολείου μας. Από αριστερά: Ο Α. Αντωνόπουλος Φιλόλογος, ο Σπήλιος - Σπυρίδων Πολυδώρου Θεολόγος - Γυμνασιάρχης και ο Β. Κορώνης Μαθηματικός. (Η φωτογραφία είναι από το ekto1969.blogspot.com).

Στην τρίτη φωτογραφία ο Σπήλιος - Σπυρίδων Πολυδώρου, αριστερά καθήμενος, σε εκδήλωση της Ένωσης στο Μέγα Σπήλαιο.

Στην τέταρτη φωτογραφία η αυλή του Έκτου Γυμνασίου τότε που ήταν Γυμνασιάρχης.

Ο άνθρωπος που έγραψε χιλιάδες κείμενα, ο δάσκαλος που διόρθωσε χιλιάδες γραπτά και εκατοντάδες χιλιάδες λέξεις έγραψε χθες Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014, τον επίλογο της γόνιμης πορείας του μέσα στις 58 λέξεις που διαβάσαμε χθες στα «κοινωνικά». Πλήρης ημερών, πλήρης ιδεών, πλήρης προσφορών. Τον ευχαριστούμε όλοι για όλα.

Σήμερα Τρίτη 29 Ιουλίου 2014 και ώρα 12 το μεσημέρι από τον ιερό ναό Αγ. Βασιλείου, του Κοιμητηρίου Βύρωνος θα αποχαιρετήσουμε το δάσκαλό μας με αγάπη. Θα σταθούμε δίπλα στη σύζυγό του Σοφία, στα παιδιά του Νίκο και Ντόρις Πολυδώρου, Λίλιαν και Χρήστο Κιούφη, Χαρίλαο και Τόρκαν Πολυδώρου. Δίπλα στα εγγόνια του, τα αδέλφια του, τα ανίψια του και τους φίλους και συντοπίτες του από το Λαγοβούνι.

Του Παναγιώτη Μήλα
Από το  http://www.catisart.gr/index.php/memorycards/2406-2014-07-28-21-27-53.html#.U-sc62MOU-Q.facebook