Συνάντηση με τον Καμακάρη στη Στοκχόλμη.

Στα πλαίσια του Συνεδριακού Τουρισμού, βρέθηκα για 3 ½ μέρες στη Στοκχόλμη. Με το που πάτησα στο Σουηδικό έδαφος, του την έκανα την έκπληξη. Είχα πάρει τα τηλέφωνα του Νίκου από τον Σπύρο και περί ώραν δεκάτην τρίτην και τριάκοντα λεπτά, το κινητό του Νίκου κουδούνισε. Κάτι Σουηδικές ακαταλαβίστηκες λέξεις ακούστηκαν (μάλλον ο συνδρομητής ήταν unavailable). Στο λεπτό επάνω χτυπάει το δικό μου τηλέφωνο. Αναγνώριση κλήσης Νίκος Καμακάρης.  Τον άκουγα, δεν με άκουγε. Μήπως και η γραμμή πήγαινε πρώτα στην Αθήνα!!! Μυστήριο πράγμα οι επικοινωνίες με Roaming. Κλείνω και ξαναπαίρνω.

Ο κ. Καμακάρης; - «Ναι»  - Ο Νίκος;  - «Ναi ποιος είναι;» Νικολάκη ο ...απουσιολόγος σου! – σιγή ασυρμάτου... «μ’ έκανες και ανατρίχιασα τώρα ... Θανάση εσύ είσαι; Που είσαι;»

Δώσαμε ραντεβού τρεις ώρες μετά στο ξενοδοχείο. Δεν σκεφτήκαμε ότι από το πρωΐ γινόταν ο «Μαραθώνιος της Στοκχόλμης» και, καθώς οι δρομείς πέρναγαν από το κέντρο της πόλης (δίπλα ακριβώς από το ξενοδοχείο), οι δρόμοι θα ήταν κλειστοί. Ταλαιπωρήθηκε ο Νίκος αλλά «δεν καταλάβαινε τίποτα». Μας πήρε με το αυτοκίνητό του για να τα πούμε καθώς θα μας ξεναγούσε στην πόλη που, μετά από τριάντα χρόνια διαμονής είχε γίνει (;) η δεύτερη πατρίδα του.

Πηγαίνοντας προς τον πύργο της T.V. για να πάρουμε μια πρώτη γεύση της πόλης από ψηλά, η ξενάγηση διακόπτονταν από θύμισες παλιές, από τις περιπέτειες του Νίκου μετά την «φυγή» του  από την Ελλάδα κι ανακατεύονταν με το σήμερα. Τόσα πολλά πώς να ειπωθούν σε τόσο λίγο χρόνο!

Μετά τη θαυμάσια θέα της Στοκχόλμης από ψηλά (30 όροφοι και ένας με τα πόδια για ....τσιγάρο), και καθώς ο καιρός ήταν σχετικά καλός, παρκάραμε μπροστά από το Βασιλικό Παλάτι και περιδιαβήκαμε τα δρομάκια της παλιάς πόλης  στο νησάκι Gamla Stan. Ο ξεναγός μας ήταν υπέροχος και .... μας πείνασε. Έτσι σαβουρώσαμε ... ελαφρά, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε.

Η μέρα τραβούσε την ανηφόρα (το φώς έπεφτε κατά τις 11 το βράδυ) και μετά την πρωϊνή πτήση και το περπάτημα στα στενά της παλιάς πόλης, η κούραση είχε αρχίσει να βαραίνει τα πόδια μας.  Τα δικά μας όχι του Νίκου που, «σαν έφηβος ακάματος κρατούσε».

Κατά τις 9 το... «απόγευμα», χωρίσαμε αφού μας έφερε πίσω στο ξενοδοχείο επιμένοντας για περαιτέρω βραδυνές εξορμήσεις! Δεν αντέχαμε όμως.

Ο αποχαιρετισμός ήταν παράξενος. Σαν να μην είχαμε ξανασυναντηθεί όλα αυτά τα χρόνια. Μέσα μου μια γλυκόπικρη γεύση. Νάσαι καλά Νικόλα. Νάσαι πάντα καλά. Σ’ευχαριστώ για τη χαρά που μου‘δωσες στη συνάντησή μας.  Κι ας ήταν τόσο σύντομη.

Στην Αθήνα τώρα.

Σε περιμένουμε με χαρά όλοι. 
eyedoc

 1. Δίπλα στο «πόσιμο» νερό της λίμνης

2. Στην είσοδο του πύργου της T.V.

3 . 30 οι όροφοι

4.  Στον 31^ο όροφο πίσω από τα κάγγελα για ...τσιγάρο

5. Ήθελα δεν ήθελα ο Νίκος μου τα ...φόρεσε

6.  Κατα τις 9 το ..απόγευμα στην παλιά πόλη

7.  Κατα τις 9 το ..απόγευμα στην παλιά πόλη