Τη χρονιά εκείνη, οι τελειόφοιτοι του Γυμνασίου μας -Τάξη 1967 - πραγματοποίησαν την πενθήμερη εκδρομή τους (που αλλού τότε;) στη Ρόδο.
Μόλις έφθασαν στο νησί , ο
αδερφός μου μας έστειλε αυτή τη κάρτα, με
ένα σύντομο μήνυμα στη πίσω όψη της.
Ήταν δε πολύ συνηθισμένο να
επικοινωνούμε με τους δικούς μας και τους φίλους μας με το ταχυδρομείο και όχι
με το τηλέφωνο, διότι αφενός κόστιζε αρκετά και αφετέρου λίγοι ήταν οι τυχεροί που είχαν τηλέφωνα στα σπίτια τους.
Βεβαία ταχυ-δρομείο τρόπος του λέγειν, καθόσον η συγκεκριμένη κάρτα ήρθε στα
χέρια μας, αφού είχε επιστρέψει ο αδερφός μου από την πενθήμερη !
Για τη καθυστέρηση όμως , πιθανόν να έφταιγε και το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου - που είχε γίνει λίγες μέρες πριν - με θύμα και την αλληλογραφία, που ελεγχότανε από τους ανθρώπους του τότε καθεστώτος, προτού δοθεί στους παραλήπτες.
Για τη καθυστέρηση όμως , πιθανόν να έφταιγε και το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου - που είχε γίνει λίγες μέρες πριν - με θύμα και την αλληλογραφία, που ελεγχότανε από τους ανθρώπους του τότε καθεστώτος, προτού δοθεί στους παραλήπτες.
Γιώργος Πισιμίσης
Υ.Γ Το πάρα κάτω τραγούδι ακουγόταν συχνά από το ραδιόφωνο, που είχε το δωμάτιό
μας στο Ξενοδοχείο της Ρόδου που μέναμε, κατά τη δική μας πενθήμερη το
1969.
"Those
Were The Days" - Mary Hopkin
Και μια ..λεπτομέρεια : Την κάρτα την παρέλαβα ..εγω απο τον ταχυδρόμο μετα την επιστροφή μου απο την Ρόδο !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπως λέμε δηλ: "Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει!"
ΔιαγραφήΥΓ Καλώς όρισες στο σχολιασμό των αναρτήσεών μας.