Μετά την επίσημη παρουσίαση - που έγινε στις
9/12/2012 στο ART ΠΟΙΗΜΑΤΑ και ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ των Εκδόσεων Γαβριηλίδη - το βιβλίο «Παλιοί λογαριασμοί» του συμμαθητή μας Γρηγόρη Αζαριάδη βρίσκεται σε όλα τα βιβλιοπωλεία .
Πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα
πολιτικό νουάρ (polar) 480 σελίδων, με έμπνευση από την
περίεργη φοιτητική αποχή , στο Αμερικάνικο Deree College στις αρχές της
δεκαετίας του 1970.
Με την ευκαιρία των εορτών που ακολουθούν - ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ και ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ
2013 - είναι μια πολύ καλή ιδέα για ΔΩΡΟ και το συστήνουμε σε όλους τους συμμαθητές
μας, απόφοιτους του ΣΤ Γυμνασίου Αθηνών και στους φίλους των!
Ακολουθεί η κριτική του βιβλίου του
Νίκου Κουρμούλη , όπως δημοσιεύτηκε στην καθημερινή εφημερίδα «Η Αυγή» - Τρίτη 4/12/2012 - και στο ειδικό
αφιέρωμα «ΓΡΑΜΜΑΤΑ & ΤΕΧΝΕΣ».
Υ.Γ Στον ειδικό κατάλογο των βιβλιοπωλείων
«ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ» (Χαλάνδρι και Κηφισιά) που εκδίδει στο τέλος κάθε χρονιάς (λόγω των
εορτών) με προτάσεις για ΔΩΡΑ με αξιόλογα βιβλία που δεν πρέπει να λείπουν από
τη βιβλιοθήκη κανενός, περιλαμβάνεται το βιβλίο του συμμαθητή μας «Παλιοί
λογαριασμοί» (ανάμεσα στα 6 προτεινόμενα στην ενότητα ΦΑΝΤΑΣΙΑ / ΜΥΣΤΗΡΙΟ ).Σημειωτέον ότι ο συγκεκριμένος
κατάλογος ήταν ένθετος στην Κυριακάτικη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 9/12/2012, απ' όπου οι εικόνες που ακολουθούν (εξώφυλλο και σελ.12).
ένα δυνατό αστυνομικό,το οποίο σε σπρώχνει να το κουβεντιάσεις με άλλους και μ'ενα τέλος...γρηγόρη αζαριάδη.μη το χάσετε!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με τον πρόεδρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ανάγνωση , το ..ρουφάς.
Στο τέλος, όσο υποψιασμένος και νάσαι, σου βγαίνει από ...αριστερά.
Η κουβέντα μ΄αυτούς που το διάβασαν,είναι ήδη σε εξέλιξη.
Υ.Γ. Αυτό λέγεται στην πιάτσα ε π ι τ υ χ ί α.
Στο ειδικό ένθετο ΒΙΒΛΙΑ του Κυριακάτικου Βήματος (16/12/2012) και ανάμεσα στα "100 καλύτερα ΒΙΒΛΙΑ για τις γιορτές" περίοπτη θέση κατέχει το βιβλίο του Γρηγόρη (σελ 18 αστυνομικά).Στο κλείσιμο της παρουσίασης γράφει - ανάμεσα στα άλλα - για το βιβλίο ο κριτικός "...Αργκό γλώσσα, αθυροστομία και τολμηρές ερωτικές σκηνές".Θα χάσουν λοιπόν όσοι δεν το διαβάσουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητό Στ΄Γυμνάσιο αν ο "κριτικός" του Βήματος υπονοεί ότι το βιβλίο έχει αίμα, σπέρμα κ.τ.λ.π. δεν θα το αμφισβητήσω, όμως περιέχει και πολλά άλλα προτερήματα, πέραν της εύκολης συνταγής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το λόγο αυτό επαναφέρω όσα σε προηγούμενη παρέμβασή μου είχα, πρόχειρα, γράψει, ελπίζοντας σε μεγαλύτερη ανταπόκριση στις παρεμβάσεις, ώστε να μου δοθεί το ερέθισμα να επανέλθω.
Έγραφα λοιπόν,
"Πρόκειται για ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα, αστυνομικό σε πρώτο επίπεδο, στην πραγματικότητα, όμως, βαθύτατα πολιτικό (άλλωστε όλα είναι πολιτικά) το οποίο με καθήλωσε κυριολεκτικά.
Παρόλο ότι η ταυτότητα του δολοφόνου προδίδεται από μια φράση, ήδη, κάπου στο πρώτο τρίτο του βιβλίου (δεν θα σας πω τη σελίδα ούτε και τη φράση για να μην χαλάσω την έκπληξη, σε όσους δεν το διάβασαν ακόμη) κατά ένα όχι περίεργο τρόπο διατηρεί την ένταση και την αγωνία μέχρι και το τέλος.
Τη διατηρεί όχι μόνο γιατί, στον καχύποπτο αναγνώστη, παραμένει η υποψία ότι η "αποκάλυψη" μπορεί να είναι μια καλοστημένη παγίδα του συγγραφέα και θα υπάρξει μια θεαματική ανατροπή (πράγμα που δεν συμβαίνει, η αποκάλυψη όντως επιβεβαιώνεται στο τέλος)αλλά γιατί έχει ολοζώντανους χαρακτήρες και πολλαπλά επίπεδα ανάγνωσης.
Δεν θέλω να κάψω θυμίαμα στο "Μαύρο Βαρώνο" και να υποστηρίξω ότι δεν διαπίστωσα μια σχηματικότητα σε κάποιους ήρωες, ειδικά η γενική ασφάλεια πρέπει να είναι άντρο της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, όλοι οι ήρωες έχουν τις ίδιες μουσικές προτιμήσεις κ.ο.κ., αλλά οι όποιες υπερβολές και σχηματικότητες είναι τελικά εντελώς επουσιώδεις και μπορεί να πει κανείς ότι τελικά υπηρετούν μια σκοπιμότητα, ότι δηλαδή ο συγγραφέας δεν έχει μόνο ένα alter ego, αυτό του κεντρικού ήρωα, αλλά ότι μιλάει μέσα από τις προσωπικότητες περισσοτέρων του ενός ηρώων.
Δεν σας κρύβω ότι δεν είμαι λάτρης του αστυνομικού μυθιστορήματος και οι γνώσεις μου στο είδος είναι απολύτως ανεπαρκείς, το συγκεκριμένο όμως με συνάρπασε γιατί μέσα από τις σελίδες του αναδεικνύεται το θέμα της πολιτικής βίας και μάλιστα της μεμονωμένης, αυτής δηλαδή που ασκείται από ένα μοναχικό εκδικητή, ο οποίος έρχεται σαν τιμωρός να αποκαταστήσει τις κοινωνικές αδικίες.
Δεν ξέρω αν είναι στις προθέσεις του συγγραφέα το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα διαβάζοντάς το, αλλά επιβεβαίωσε την άποψή μου ότι ο σκοπός ποτέ δεν αγιάζει τα μέσα, αντίθετα τα μέσα είναι αυτά που καθορίζουν, νομοτελειακά, το αποτέλεσμα.
Ο τιμωρός εκδικητής όχι μόνο δεν θα βελτιώσει την κοινωνία, αλλά θα αναγκασθεί να εγκληματήσει και σε βάρος αθώων.
Όλα αυτά ας μη δώσουν σε κανένα την εντύπωση ότι πρόκειται για μια ανιαρή πολιτική πραγματεία, αλλά για ένα απολύτως ζουμερό και συναρπαστικό αφήγημα που με καθήλωσε ένα Σαββατοκύριακο.
Γρηγόρη συγχαρητήρια και περιμένουμε εναγώνια το επόμενο."
Ελπίζω ότι η ανάρτηση του θέματος με τα λεόντεια έπη δεν θα επισκιάσει το θέμα.